Alle inzendingen over zovelen

Meenden we dit nou werkelijk Zoveel naar elkaar verwijten gewoon opmerkelijk Ja wij boelen het allebei Het was ineens niet wij Maar jij en ik tegen elkaar Hard en gemeen maar reuze waar Zo het is weer ieder voor zich Tja kijken wat er in de toekomst ligt…

Op het laatst van zoveel mooie dagen vraag ik haar kijkend aan. Hoeveel vragen voor zovéél en ook weinig tijd is er nog te gaan. Liefde laat niet los blijft komen en in golven gaan. Maar de woorden die dat moeten dragen worden langzaam trager. Praten gaat minder snel en je bent vaker wat stil en moe.…

Een juni en je peinst aan een vermolmd ontbijt: ik zwierf om zoveel mensen heen, verruilde zoveel zonlicht voor een zweem van eeuwigheid en moet je nu eens zien: die rouwrand rond m'n brood, dat zeepsoplicht, die vuile handen en dat nevelhoofd. Had ik maar minder in mijn dorst geloofd.…

gelogen Nu ben je inmiddels al weer zoveel jaar getrouwd met haar ik gun je het geluk echt waar maar zat gewoon eventjes na te denken Als alles anders was Ja dan......…

, zoveel pijn om het verlies wat zal het weer lang gaan duren vooraleer het buitenspelen leuk is alle koningen, ministers, hoge pieten handen komen schudden van de in tranen verscheurde moeders, lang..…

En dan na zoveel jaren… kunnen de bisschoppen die er van wisten, niet langer beweren dat de gewone burgers zich vergisten. Stemmen klinken , wees niet bang wees niet stil. Schreeuw uit je verdriet , destijds deed je het niet. En er klinkt eindelijk gegil.…

Nou heb ik zoveel gelezen over allerlei zaken, ik ben van hot naar her gereisd, als een zot, ik heb zoveel gedichten zitten maken, braken, ik heb het geheim willen ontdekken van God.…

Ook stemmen uit het verleden, gelach daar... een flits van liefde en vreugd Oud van dag maar niet van geest nog een die naar de camera zwaait gekke bekken trekkend, lachend geluidloos.. nu, zoveel zeggend en toch ook weer niet, ze waren er even.…

op glanzende regenbellen zomaar, zo gewoon de bekoorlijkheid van paars-rode kattenstaarten gedijend groeiend, bloeiend tussen de natte voeten van het wuivend riet - zoveel nog zou ik willen vertellen over alles wat de natuur biedt mijn scheppende verhalen tot een remedie vertalen voor een kind…

Waar is die zon die jou zal verwarmen waar is die zon die jou zal omarmen waar is die zon die jou weer vreugde zal geven waar is die zon die jou zin blijft houden in het leven De zon geeft zoveel warmte de zon geeft zoveel licht de zon blijft eeuwig schijnen de zon doet narigheid verdwijnen Behoefte aan warmte behoefte aan liefde behoefte…

als de mensheid neerhurkt om een mateloos verdriet - Hij verbindt ook jou met mij al begrijpen we elkander niet laat staan dit goddelijk feest ik denk wel eens het lijkt me ideaal voor U om met Kerst terug te komen er wordt zoveel gezongen zoveel herleefd behalve dat boven de aarde ligt een blauwe wereld eeuwige dansvloer sla!…

Zoveel smaken, zoveel merken; het blauwe mandje vult zich met de keuze van een geveinsd fatsoen. Klanten kiezen, klanten keuren met een koninklijk gezag de middelen die ons leven voeden met de dag.…

van toen de kunstenaar verstaat het kind in haar hij heeft het gezien en gehoord zoveel jaren later huilt het kind huilt de vrouw die zo groot geworden was…

Ik merk dat ik toch wel wat somberder word met zoveel zicht elke dag op Covid-19 gestorvenen ik merk dat ik meer en meer naar binnen keer met zoveel onzeker nieuws van onzekere deskundigen ik merk dat het opgeruimde, opgewekte wel weg is ondanks het dagelijks ‘huis, tuin en keuken’ opruimen ik merk dat ik af en toe ook angsten heb, bang…

En me aan úw liefde zoveel minder wen Dan aan mijn eigne, die ons zó verbindt? Moet ik niet vinden dat gij rijker zijt, Daar ge ál die liefde in u alleen vereent, En blij zijn dat ’k uw rijkdom met u deel? Zou ’t mij niet winst zijn dat ’k in ú altijd U min èn mij èn hem, om wie gij weent, Drieën in één en d’éne reeds zoveel.…

zegt de stem er zijn zoveel mensen die elkaar pijn doen zegt ze ze kwetsen elkaar vermoorden elkaar met wapens met woorden dat zal altijd zo blijven zegt de stem maar ooit zal de tijd komen dat al het verdriet en alle pijn worden weggenomen…

burgers redt de planeet bevrucht elkaar zoveel niet meer eet minder van de koe het zwijn doe de kippen ook geen zeer en laat de vissen zoveel mogelijk waar ze zijn raapt papieren zakken en de blikken dozen van de straat smijt ze bij de fabrikant terug over de draad ga te voet waar ge te voet kunt gaan laat de vlieg -en andere tuigen op…

om te krijgen zoveel om te geven loslaten doet onbeschrijflijk pijn…

Toen Bernhard zei dat hij niet zoveel geld had Zoals in Quotekolommen werd beweerd Vroeg ik me af: werkt dat ook omgekeerd? Vandaag zag ik dat ik vergeefs gebeld had Ik vermoedde al zoiets als pesterij Met steeds 500 wachtenden voor mij…

Wat kwade tongen zoal van hen zeggen Deert prinsen van Oranje niet zoveel, Maar ziet men ze als homoseksueel Dat valt er uiteraard iets uit te leggen. De uitspraak dat je niet van jongens houdt Dat noem ik nog eens echt een coming-out.…

Nee, zoveel arrogantie van de macht getuigt meer van S5 dan van G8.…

Jij balanceert voorzichtig op de grens Van niet meer weten en van vol besef, Ik houd mijn adem in bij zoveel lef; Mijn god wat ben jij een innemend mens. Als Alzheimer mij straks heeft ingelijfd, Dan hoop ik dat ook de muziek nog blijft.…

Een schouderklopje zegt zoveel: Bravo, zo verdergaan!…

Je zegt me dat je moe bent opgestaan daar je vannacht geen oog hebt dichtgedaan; jou dus geen blaam treft dat je zoveel gaapt. Maar hier bespeur ik een gedachtenfout, want als je ’s nachts je ogen openhoudt, dan is het niet zo vreemd dat je niet slaapt.…

Als ik eerder had geweten Dat je had bestaan Had het me meer gespeten Dat je was gegaan Als ik het had geweten En je was blijven bestaan Hoe had je dan geheten Wat had je met je leven gedaan Maar je bent er niet En nu zit ik met de pijn Nu zit ik met het verdriet Van wat had kunnen zijn Ik weet niet wat ik mis Zoveel had kunnen zijn…

In die stilte ontdekte ik jou en zoveel andere dingen waarom ik van je hou...…

Tegenover elkaar alsof de wereld nog slechts uit twee polen bestaat kan ik enkel nog zwijgen omdat geen vraag mij reden tot antwoord geeft en stilte zoveel zachter breekt dan mijn stem in jouw aanwezigheid…

Met een oma die je zoveel liefde kan geven, vind ik steun en rust in mijn eigen leven. Het is daarom dat ik haar zo waardeer, iedere dag weer een beetje meer.…

Ik mis zijn bruine ogen, die altijd zoveel tegen me logen. Ook al is hij nooit eerlijk geweest, hou ik toch van hem het meest...…

je waardeert zo graag met een vier of vijf dan hoef je geen enkel gedicht te lezen het zegt zoveel over je eigen wezen een waarde van drie op de scoreschijf het stelt de oprechte dichters op de proef om niet te vervallen in dezelfde groef…