Alle inzendingen over zweefde trap besef

Toen jij plots wegviel heb ik zelf die trap gebouwd. Een eenzame bouwvakker weet dan niet van ophouden.…

kom je terug vroeg zij haar zwarte haar languit opzij slank stond zij aan de trap en keek als zocht zij mij ik kom terug zei ik prachig leek zij mij ik liep de trap op draaide mij niet om het deed wat pijn klokvaste vlucht de trap op waarom dacht ik vroeg zij beeldschoon dit mij…

drie buizerds zweefden boven de tuin ze floten naar elkaar de oude tuinman floot blij terug mag ik bij je zweven addee…

En ik zweefde dicht bij de bron van al het leven. LICHT eindeloosheid, puurheid, zelfheid. Hier woont mijn geluk, want hier ben ik geboren. En al mijn kracht heeft op dit moment gewacht. Dit is mijn zijn, dit ben ik en dat wat was, was maar een beetje....…

daar gaat langzaam de schildpad je vraagt je af bijna alle genen gemeenschappelijk blijkt uit onderzoek toch zou ik de schildpad liever een harde trap geven en daarna een liefdesliedje zingen het schild van de schildpad is zoiets als cultuur en trap eens wat en dan breekt er iets maar ik trap niet als ik haar zie en als…

rusteloos dolend dwaal ik rond in huis trap op trap af op zoek naar afleiding, verlichting, om de pijn het zwijgen op te leggen weer een poging tot…

toen het weer licht en morgen was zweefde een liedje voor mij uit ik wist het zeker: vroeg of laat vind ik het woord levend als water dat mij bevrijdt de ochtend was ongemeten wijd…

Ik word wakker op een trap Met een fel licht aan de top. De trap naar mijn mooiste dromen. Ik loop naar boven, stap voor stap En voel mijn liefde steeds dichterbij komen.…

Een krakende trap 't was niet alleen de tijd die hem dat lapte zoek de zonkant kind dacht ik toen mijn buurmans kat daar lag te spinnen een trap van steen klimt in de wolken als daar maar geen regen van komt…

Dit keer een thema van antieke Grieken Tragiek van menselijke ondergang De scoringsdrift was louter geldingsdrang Hij maakte losse-polsjestatistieken Een trap naar zijn ‘verdachte’ wetenschap en van de trap viel Diederikje Dap…

hoe graag zweefde ik mee hoog boven nimmermeer…

Ik vroeg me af waar hub airport voor stond, Totdat ik van de vliegtuigtrap moest springen. Die achter mij begonnen al te dringen En met een hupje sprong ik op de grond. Het woordje is gewoon niet goed geschreven, Maar hup airport is ook weer overdreven…

niet stampen op de trap deur achter je dicht er zijn niet veel zaken meer waar ik je als vader toe verplicht ik wil nog even knuffelen heb je beide armen vrij of krijg ik de verliefde blik op je ipod er gratis bij heb je normaal gegeten of is alleen de koektrommel leeg hoe kan ik als oude sok nu weten dat je van gamen zo veel honger kreeg…

Ik loop langs de trap blote voeten koude plavuizen mijn linker kleine teen hij haalt het niet hij blijft even hangen achter de trap een vloek een tier au dat doet pijn…

zonnestralen maken van mijn fietstochtje een feestelijk feestje waabij ik de warmte en schoonheid ondergà òndergedompeld in gevoelens van harmonie waarmee ik dit alles bezie en voel, alles in overtreffende 'trap' mooi, mooier mooist. Ik trap nog even door.…

Het is een bedrog het sprookje dat hij vertelt ik trap er niet in.…

De overtreffende trap van warm is: "hittegolf"…

Trap de deur in, overbluf me, laat me zien hoe het kan zijn, doe me weer opnieuw geloven, in een liefde zonder pijn. Haal me over, verras me, duw mijn angsten maar opzij, trap de deur in, steel mijn hart, breng het beste terug in mij....…

De lakens zweefden en ik werd gewekt door een rode ibis.…

Ook ik loop op die lange, witte trap Een klim van honderdtachtig treden hoog Ik voel de longen, voeten, maar het oog krijgt rust… ziet overal het vakmanschap Het zicht rondom verplettert mij… en plots begrijp ik al die Rotterdamse trots…

Ik had je beet Het is geen grap Ik had je hoog Daar op die trap Totdat je beet Je nam een hap Ik liet je los Daar op die trap Daar ging je met Gezwinde spoed Eerst je hoofd Tot slot je voet Ik dacht nog even Dat je sprak Het was je nekje Het zei: “krak”…

Lente: een groene ademtocht in overtreffende trap…

ik wilde nog een keertje dansen na het groenen van seizoenen in de boom lichtte mijn kleuren droogde het blad sprak met de wind en wachtte het gebeuren af in een heldere hemel zeilden wolken langs blauw lucht bood het draagvlak vlaagde mijn dag nam losjes afscheid dwarrelde omlaag zweefde heel even voor de landing paraat ik…

mij Toen heb ik zacht je hand genomen en het leek of je weer rustig werd je wilde opstaan uit je bed maar was vergeten dat je niet kon lopen En zachtjes neuriede ik jouw lied zag de herkenning in jouw ogen je straalde en deinde zachtjes mee ik wiegde je als was je mijn kind Hoelang we daar zo hebben gezeten ik had zelf van tijd geen besef…

Soms wordt de maan tergend wit zijn de kraters bloemen in het zand verdord zoals de dood van deemoed spreekt ebt het water weg en blijft het land mijn heldendom nu schuift er een schaduw over de zwarte akkers en het besef dat mijn tijd zoals de nacht voorbij glijdt en onrust me verblijdt met gulzigheden van deze nieuwe tijd het sterven…

Dat je de kamers in mijn hart onbewoond achterlaat met levende afscheidsbloemen dat ik niet zal zwijgen voordat jouw stem weer klinkt in lentezon en vrouwe behagen dat ik zal schrijven zolang mijn geest onvermoeid jouw gemis nog kan verdragen.…

afgesplitst land hemel komt los van de aarde oorsprong op afstand aloud besef verzonken in vergetelheid…

het Wad graast eeuwig in het zoute gras nu de storm spreekt en het water steeds maar hoger stapelt tegen het groen van de hoge dam ‘k voel me nietig nu de dood twijfelt aan mijn voeten er is geen ginder en geen hier slechts wat bijvallen uit een oud geweten de wind als een muziekdoos speelt het spel met ruwe woorden het pijnigt…

Ik heb geleerd om te vertrouwen Gevoeld wat wantrouw met je doet Geduld betracht om op te bouwen Ontdekt wat nooit eerder werd vermoed Gevonden wat lang was verborgen Gezien wat mij ooit heeft verblind Los gelaten, al mijn zorgen Ontdekt hoe belangrijk ik dit vind Ik heb geleerd te kunnen geven Zonder verwachting voor iets terug Leven…

Het maakt je nederig En dankbaar Als je beseft Waar je nu staat Dat het bij dingen Echt belangrijk In ons leven Niet om geld of status gaat Het geeft Voldoening Om te voelen Hoe geluk ontspringt Uit vaak iets kleins Hoe makkelijk dingen, Van weinig waarde Bijdragen Tot iets unieks en heel erg fijns Het doet je landen Op beide…