133 resultaten.
rouw
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 100 hun voordeur zwijgt
het raampje blijft angstvallig dicht
geen licht
naar binnen, of er uit
een koude ruit
die spiegels aan de einders rijgt
haar wereld zwijgt, de zijne huilt
rond de knop schuilt nog de glans
van onvergetelijke vingers, zachtjes ingewreven
door de tijd
en spijt om oude uren
want wat kwijt is, wandelt mee; het leeft…
Mijn ziel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 341 Ik bezit geen naam
noch lichaam.
Ik heb geen werk, familie
of vrienden.
Geen huis dat mijn bezit zou zijn,
noch énig dier.
De muziek is niet van mij, geen schilderkunst
of prachtige beeldhouwkunst.
Er zal geen handschrift tekenen voor me.
Alléén die éne spronk Licht: vol van liefde en vrede;
dat is mijn ziel! Het kleine deel van het grote…
Groepsportret
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.933 Zet alles klaar om vooraf vol te zijn,
in forse hompen, snijdend te verdelen.
Valt het van tafels, zal het vallen.
Grond eindigt niet.
Zorg dat servetten vleugels zijn en boten
tot ze op schoten liggen voor het morsen.
Moet iemand even doen alsof een hoed,
laat maar begaan.
Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten
vooraan neergelegd…
Zwavelzurige verdoemenis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 93 in weerlicht
slaat de hemel
breuken in het graf
opent zwavelzurige
verdoemenis die
onverlaten wacht
ongekende kracht
dondert over
een verlaten aarde
storm en hagel
trekken woeste sporen
in aangerichte schade
stilte vol geladenheid
de dodelijke spanning
zijn wij nog niet kwijt…
Boeketje
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 368 Waar zal ik deze dag eens over kniezen
Over de bloemen voor de koningin
Of over Dijsselbloem en de pingping
Het was voor mij niet moeilijk om te kiezen
Van die miljarden word ik zo doodmoe
Mijn bloemen gaan vandaag naar Isa toe…
Genummerde bomen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 604 'k Liep alleen door het woud,
En te midden van 't hout
Zag ik enkele genummerde bomen.
't Was een merk, dat ze alras zouden worden geveld.
'k Zag de houthakker, die door de heer was besteld,
Met zijn bijlen en zagen al komen.
Ik stond stil en ik dacht:
Van het menselijk geslacht
Zijn zo telkens ook enkele…
Geluk
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 739 Een man in een wat versleten jas zit
uren aan één aan de bar
hier is hij onbekend
hier draagt hij geen naam
heeft hij een verhaal
en kent geen ander geluk
dan zich te verdrinken
tegen wil en dank
in goedkope whisky en sigarettenstank.…
Over vergift.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 365 Dit geschrift
gaat over vergift.
Het is raadzaam misschien
dat we in gaan zien
dat je je, al etende, vergift.
Let daarom op dat gewassen,
voor bereiding, secuur worden gewassen.
Anders moet je jezelf later vergeven
dat je je lichaam hebt vergeven.…
Terugkomend
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 522 In een productieve eenheid.
Zonder graad van waren afleveren.
Draait houvast voortdurend 360 graden.
De vicieuze cirkel betiteld het wederkeren.
De ontwikkeling kaatst tegen vier muren.
Zinvolle woorden liggen wezenloos op tafel.
De productie is gebaseerd op presteren.
Maar de beleving behoort hoog in het vaandel.…
Kamers
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 223 Mijn hart voor jou
is o zo groot
je kunt er in rond rennen
In alle kamers
mag jij komen
zodat je me leert kennen
Het is een
mooie warme plek
waar je me altijd vinden zal
Waar je me
ook zoeken gaat
roep me en ik ben er al…
Van hart tot hart
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 361 Als mijn woorden jou verstillen
je raken diep van binnen
in zinnen die beroeren
met gevoelens heel intens
Als ik je even vasthoud
met een pakkende emotie
in een innige omhelzing
dan voel jij mijn stille wens
Als mijn bedoeling overkomt
in klare taal die niet verward
dan vind jij in mijn zwarte inkt
dat ik schrijf van hart tot hart…
Zintuiglijk beleven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 171 mijn ogen tranen
en de lucht is vervuld
van zoveel bloesem
de wind jubelt om mijn oren
brengt het zaad
bevruchting en leven
ik nies in een wolk
van kleuren
die de velden verspreiden
ik vervloek de maaier
en prijs de wilde bloemen
die mijn ziel ontroeren…
Voordat ik je weer ontmoet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 573 De duisternis gaf mij een hand,
je zonden zal ik strelen, in het
grauwe boetekleed van verlangen
gaf je mij een laatste nacht, liet
je slagen beuken op het holle vat
van gegiste beloften, die snel waren
vermorst, ik zal met een sleutel van
de tijd de opening herwinnen voor de
toekomst verborgen in je moederborst.
Vergeefs heb ik de maan…
het water van de Amstel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 165 het water spiegelt het ornament van panden
lichte kringen vloeien over schaduwkanten
water voert straten en bomen met een boog
naar een overbrugging van zijn loop
de dag roeit aan de oevers lange slagen lawaai en
getoeter aan een hoge draad worden trams zingend
door de stad gedragen een woonplaats onzijdig en groot
over het water verglijdt…
Wollen hoofd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 Hoofd dat zwaar en
Loom is, niet meer
In beweging te krijgen
En zich met de minuut
Meer van het lichaam
Scheidt - bovenwerk
Vol wol, wollen draden,
Wollen spinsels die
Het gevecht met het
Leven aangaan en de
Woorden die jij tegen
Mij zegt die alleen nog
Als klanken binnenkomen
Die alle betekenis
Hebben verloren…
Hellend vlak
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 75 Tijd die langs
Het hellend vlak
In het laatste licht
Van deze zomerdag
Naar beneden glijdt
In de holte onder je
Hellende arm hennep die
In ' t geniep verbouwd wordt
En op je huid mos dat
Genoeg aanknopingspunten
Vindt om het leven
Door te geven…
voortgang en de ontvangenis
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 114 Soms vertoef ik
tussen twee gestaltes door
vandaag en morgen
het voorgeborchte de metamorfose
geheel alleen verbonden
een schimmige lijn
dat het zich afwikkelt
en zichzelf op de buik schrijft
en streept het dan door
als een loden tong die van
onafwendbaarheid spreekt
dat het sterft
en wat dode dingen
met zich meeneemt…
Water en vuur ( J.G. )
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 394 Het was water en vuur:
mijn innerlijk uur, per seconde
dat wegtikte.
Het is mijn grootste strijd
om dát te overwinnen
door geen oorlog te beginnen.
Het zal de schoonste overwinning zijn
wanneer ik eindeloos
een ander mens kan beminnen.…
Eindeloos
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 Eindeloos ver
staar ik over vlakte
van een rustig schoon
bijzonder landschap
Stil reikende takken
sloten verzonken in groen
Vogels zweven er boven
alsof ze het bezitten
Een verdrinkende zon
zakt nog dieper weg
beschijnt nog even
de eindeloze weidsheid
Eindeloos ver
staar ik over vlakte
en ervaar de diepte
van een rust zo eindeloos…
Een handje woorden
gedicht
3.0 met 4 stemmen 3.967 Vandalen braken vannacht
in bij een kleindierenvereniging.
Ze verschaften zich toegang
door de deur te forceren.
Verminkten vervolgens vijftien
parkieten door hun de pootjes
af te draaien, knepen dertien
kanariepieten tot moes en smeten
tweeëntwintig eieren van zeldzame
volièrevogels stuk tegen de wand
van het hok. De inbrekers namen…
Stukjes leven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 161 al jong
heb ik mij omgeven
met stukjes leven
die ik belangrijk vond
een lieve blik
een leuke lach
van een warme mond
die ik graag zag
zij maakten de dag
die ik voor
het slapen gaan
nog eens liet passeren
toch ontbrak er wat
iets waar ik
geen vat op had
liefde uit mijn hart
kleine handen namen
maar stukjes van
mezelf geven…
Graaien
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 323 Bij Ziggo heeft hij heel veel te vertellen,
Dus zit de directeur van die gigant
In ongetwijfeld een gigantisch pand
Elk jaar zijn loon en bonus vast te stellen.
Een crime in barre tijden om te doen,
Een schijntje deze keer, vijftien miljoen.…
Wensen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 229 Wat je wilt,
dat koesteren,
even, af en toe,
daarna vergeten.
Dan ongemerkt
bezwangerd,
het voelen zwellen,
zo zwaar,
niet meer te houden,
het durven baren,
in openbaarheid brengen,
er mee aan de gang gaan,
en, als het opbloeien van een kind
bewonderen.…
Over onder de wol.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 766 Daar lag ik dan door griep geveld,
daarom de huisarts maar eens gebeld.
Na onderzoek en wat bellen
wilde hij mij gerust stellen
dat er virussen waren vastgesteld.
Het gerust stellen lukte niet, misschien
omdat ik nooit vier russen had gezien.…
Haar zoektocht.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 Een verdwaalde blik in haar ogen.
Haar handen voelen koud en haar
lippen lijken bevroren.
Leed zie ik, maar ook wilskracht.
Iets dat haar staande houdt.
Immer op zoek naar het onvervulbare,
een droom.
Een zoektocht vol vragen is haar leven
waarop zij geen antwoord kan geven.…
Mijn muze met mij
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 191 Kwaad waar geen kruid
Tegen gewassen
Door rode schedel kieren
Naar binnen gedrongen
Om moedeloos van te worden
Uitgehongerd tastend zoekt hij zijn weg
Door het donkere struikgewas
Hij wil verboden vruchten plukken
Likt zijn lippen vol welbehagen met zoete tong
Voor de speech
Niet meer urenlang in stoffige kamers
Zoeken naar woorden…
Het weer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 Zo af en toe was het om af te sterven,
Aeolus en vriend Winter vierden feest.
De meimaand was nog nooit zo koud geweest,
Zelfs voedsel kreeg de kans niet te bederven.
Nu tweeëndertig graden en nog meer,
Gemiddeld is het hier best aardig weer.…
lampionnen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 670 als een jonge vogel die
los van zijn nest wil komen
slaat het kind zijn armen
fladderend op en neer
het ondoorgrondelijke water
kan het tere niet dragen
opent de stomme onverzadigbare kaken
om de mond te snoeren van het weerloze
kruipend neemt het stille geweld bezit
van wat het niet tillen kan
als het kind de kleine armen strekt
buigt…
Lopende band
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 132 Zinkende gedachten
Fluisterend ingekaderd
Melancholisch
In zwart wit
Ik trek je aan
Drievlaks, en profile
Passend
Bij mijn kleurrijk innerlijk
Spinnend
Kroelend
De hele avond
Op de lopende band…
TEERLINGEN WERPEN
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.876 na het ritueel
de plechtigheid
en het papiertje
kort zwart of lang wit?
of misschien liever
de verandering
in de Mentali tijd
dan kies ik helaas
voor nee
weer zo’n 'Echt'
naar de ratsmodee
dag in dag uit
teerlingen werpen
met tranen gooien
naar hun verwekkers
en hun nazaten
die achter blijven…