Alle inzendingen, jaar 2009, week 15

Een steen werp je weg het is een rare bizarre vreemde weg het is de tijd die niet bestaat en ik, die te vaak slaapt Een keltisch natuurfenomeen zegt gewoon laat ze (zij zijn niet 1) verwateren in de aarde vergaan dan kijken wij samen nooit niet naar een volle maan En nooit naar een vol bestaan Draag een kruis op u schouder…

de professor zoekt een veilig heenkomen onder het bed. maar hij moet slapen gaan, hij mag niet meer roepen, beveelt een boze stem, er is niets aan de hand, het licht van de overloop blijft aan. alsof dat beschermt tegen het duivelgezicht Olrik verraderlijk verankerd in het vertrouwde; zelfs dekens en lakens spannen strak samen en branden zijn…

swier bûgt dyn pols troch, wylst yn 'e blaue hichte in ljurkje twirret Een voorzichtige vertaling: je polsstok buigt diep, terwijl in het hoge blauw een leeuwerik draait…

Een tijdje geleden,... In de keuken je zat aan tafel,... Voor jou had ik speciaal een kwarktaartje neergezet. En je vroeg,... Waarom ? ... Spontaan antwoordde ik,... " Geven schenkt mij meer voldoening dan ontvangen " Niet lang daarna kocht je een betoverende rode roos, voor jezelf,... En toch reikte je gevoelige Hart deze verder…

alweer vier jaar geleden jouw laatste woorden aan mij jouw laatste lieve lach die staat mij altijd bij een gevoel van verlangen een gevoel van gemis en maar niet willen geloven dat het verdriet is…

Ik kan mezelf niet langer meer verbergen achter smoesjes en omhalen Nu de tranen dwalen alles blootgelegd Valt er niks te halen…

misschien komt hij tot leven als ik de uitspraak registreer misschien kun jij het toetsen als ik hem hier citeer misschien mag ik hem houden als de spreker mij dat gunt "dat een probleem verdwijnt als je het hebben kunt"…

Het vuur vouwt kussens in je ogen, geslachtsrijp maar onvermogend daal je af om de pijn te ontlopen striemen die sprekend jouw taal verslaan lijken op de duizend doden die het zand hebben beschilderd met kleuren die niet eens bestaan toch drink ik van de rode wijn die mijn Wad me heeft geschonken en zal mijn pijn jouw innerlijk gaan bevruchten…

een arm om mijn middel een hoofd op mijn borst warm en koud van binnen zoals bij de eerste vorst een kus die me laat vliegen langs de sterren en de maan om op de felste ster samen stil te staan een kroel die me laat smelten als sneeuw voor de zon zo in jouw armen liggen tot de morgen komt op de wolken dansen het maakt me niet meer…

sluit je ogen, slaap maar zacht op weg naar dromenland vanavond wil ik bij je zijn dus geef me snel je hand ik neem je mee in de nacht naar een plek waar alles mag daar blijven wij dan met z'n 2 tot de volgende dag samen vliegen over land en lopen over zee samen zwemmen hand in hand lief ga je met me mee? dan zullen we samen…

in het landschap dralen schapen tussen bloemen in de wasem van weiden alsof ze zich neerleggen bij de éénvoud van onze poëzie, en men kan zich zelfs vergissen van eeuwigheid in woorden van ééntonige lettergrepen terwijl we onder de bomen onze overwegingen schrijven leg ik je vast ,plaatsen we de dingen als deze woorden in de vorm van…

mijn muisdagen zijn voorbij geen krassen meer op mijn ogen ‘k zie elk addertje onder het gras en krul mij in het verlangen om weer soepel en gefocust aan de laagste tak te hangen ja, ik heb een jasje uitgedaan maar dat is voor mij toch evident want mijn nieuwe kleurenvel geeft weer ruimte om te spelen en speuren langs slingerpaden als…

Maatstafmens Wat te zien is,is niet altijd te vinden. Wanneer ik door mijn verbeelding wankel met een geweldig oog voor details, valt er geen onvertogen woord. Ik ben van de oude en de jonge wereld; het verlengstuk van oneindige herhaling, steeds opnieuw toe aan een fundamentele herziening, niet gebukt gaande onder de hysterie van het gelijk…

Zorgeloos schijnt de zon, zonnig en wel belangeloos schijnt zij, haar stralen, geven aan wie ze maar voelen wil. Mateloos populair geeft ze een ieder de warmte en het licht, waar allen zo naar hunkerden in de donkere winter. Besluiteloos zakt ze onder in de horizon, wetend dat ze morgen weer hoog aan de hemel prijken zal. Grenzeloos…

dotkommers don’t care bij ontslag gaat het feest door ze vieren hun employability op de pink-slip-party zorgers vrezen everywhere moe naar bed moe weer op wegbezuiniging van hun job geen geld toch handen tekort…

Er zit een gat in de taxushaag achterin de tuin van Oom en Tante. Het is bijna etenstijd. Maar eerst gaan ze met gevouwen handen in het vochtig walmen van de schalen spreuken spreken. Ze loeren dan naar me. Daarna zal Oom me in mijn wangen knijpen en aan Tante zeggen: 'Vrouw, ze is niet vet genoeg.' 'Ja man, we moeten haar nog wat…

Ze sleept een paar netten aan verwacht een paar handen knijpt de ontgroende man in de parmantige jonge billen ze is een fikser van manhaftigheid met een zwaar moederschap alleen ze doet dat in het aarden zoals vissen in het water dat doen sterk en wilskrachtig maar ze omwikkelt het zacht of ze speelt gewoon de dommekracht zoals vrouwen…

(voor Cesare Pavese) De goocheldoos was leeg,triest hoe je uiteindelijk de leemte weervond,die je als kind moest ondergaan. De afwijzingen in een verbitterd klimaat. De ogen die dood verspreidden, maskers van zelfontkenning, tot de slopende energieverspilling van vermommingsdrang afstierf. Opnieuw beginnen? de betekenis van woorden was gedoofd…

een beetje licht en weer dat liedje liedje van verlangen…

Gebakken taal heeft soms een snoet als hoofdletters een rok dragen en lange lussen veters rijgen in op maat gemaakte korsetten dansen volgzinnen ademloos verliezen af en toe grip bij het walsen en keren geven platweg smoel aan lachende letters tussen soms verwrongen woorden wanneer zij zich spontaan verhangen aan een wit gekalkte…

De tijd lijkt stil te staan in koude kille uren ik voel me een slecht verliezer hoe dan ook lijk er niet mee om te kunnen gaan met het aanvaarden van de dood is het de angst om zelf ooit te gaan ik kan het niet benoemen de tijd lijkt stil te staan nu er weer een heel lief mens is heengegaan mijn fluister klinkt heel verdrietig in de…

waar vroeger zwart een eenling was verzamelt ze nu macht uitgestoten door het schapenwolle wit toont zij vol trots haar vacht licht excentriek in eenoog koningsland draagt zij de knoet graag in de hand handhaaft kuddegeest zo dat geen beest zich onderscheidt en alles bij het oude blijft…

Een herinnering aan liefde of een verlangen naar hoe liefde zou kunnen zijn, volledige berusting dat de onzichtbare minnaar slaapt misschien niet wakker wordt maar het droomlied van de liefde zal blijven klinken, dan toont zich toch het bloesemgordijn met daarachter de prachtige betovering een totale bewustwording van de omgeving het…

Heer Philips, maak nu geen theater ! U vergat grofweg 't harde water ! U betaalt nu poen aan zeven miljoen. Was uw ontkalker niet adequater ?…

Ze hangt als een lege boodschappentas aan mijn arm en ik bedenk me wat er met haar uit mijn leven verdwijnt: Buisman, een stoof, de theemuts. Niets houdt haar trouwens nog warm. Bevelend wijst ze naar de supermarkt en vraagt me wat ik zie: ik noem een naam. Nee idioot, dat is de overkant en hoe komen wij daar? Ik wil haar nooit meer ontstemmen…

Met Pasen heeft de paus zijn best gedaan: hij deed een poging om de mens te troosten en vroeg om vrede voor het Midden-Oosten, omdat de Lieve Heer is opgestaan. Dus Jood en Palestijn, buig hand in hand voor het messiasbeeld uit Legoland!…

Goudblond, zacht, warm en intens verwarrend, helder je stem, blauw je ogen, je mooie lijf dat zachtjes ademt, zucht, verwarmt en verlangt, jouw mooi en onschuldig, rank lijf, prikkelt ja, je goudblonde haren kriebelen, strelen, jouw verlangen bedelft al mijn oude angsten, gestoeld op alles wat niet mag of juist wel, onuitgesproken en zonder…

AMSTERDAM - Dirk Scheringa wil geld lenen bij de gemeente Alkmaar. Dit stelt de AZ-voorzitter maandag tegen het Noordhollands Dagblad. .“Als we het stadion willen uitbreiden naar dertigduizend plaatsen, kost dat ongeveer 45 miljoen euro. Het mooiste zou zijn als de gemeente dat zou financieren en dat wij gewoon de rente aan de gemeente betalen”, aldus…

Even troost bij elkaar zoeken dicht tegen elkaar aan samen zwijgend gaan slapen en stilletjes de nacht ingaan Samen ook weer wakker worden genieten van een nieuwe dag niet in zelfmedelijden zwelgen maar 't leven tegemoet zien met een lach Samen praten, soms even janken want voor alles is een tijd het leven gaat gewoon z'n gangetje maar…

Geen internet, gewoon even op papier het is mijn eigen, vertrouwde manier kijkt men in jouw ogen, ze stralen niet waarom, wat is de reden van 't verdriet? Kan het niet plaatsen, hoe je nu bent het verleden, iets wat jou nu zo krenkt doet iets je pijn, kon men dat maar weten dingen die jij moeilijk kunt vergeten. Praten, dat zou men dan…