Alle inzendingen, jaar 2010, week 34

Ik zie alleen Jou. Ik houd van Je muziek. Als ik Je zie vloeit mijn hart over van diepe stilte en vreugde. O neem me mee naar de hemel van de Grote Dichter. O liefje, ik zie alleen Jou nog. Want het lijkt alsof Jij mijn eeuwigdurende piloot bent.…

Over de goocheldoos Al een hele poos Bezit ik een goocheldoos Het leukste als u me dat vraagt Is het doorzagen van een maagd Maar die zat niet in die doos. Ik voel me als een roepende in de woestijn En kijk of er nog assistentes zijn.…

zwart krullen donkere wolken geen zilveren lijntjes boosaardigheid sluipt in als egoïsme opkruipt ademhalen benauwend is huiveringwekkend de stilte die valt als woorden genegeerd worden een deur knalt dicht keukenkastjes klapperen storm op tilt…

ik verdwaal in jaren ben de maanden kwijt seizoenen krijgen nog respijt dagen hebben geen gezicht uren glijden als los zand door vingers van mijn koude hand alleen de zon geeft mij m’n dromen terug haar warmte stuurt mijn vlucht dan zie ik weer het laaiend vuur van pure hartstocht in je ogen breek jij de hemel voor me open in…

Schepen bevaren me varen de stroom op en neer beladen en onbeladen Schepen bevaren me kennen mijn nukken onvoorspelbaar toch mijn daden Schepen bevaren me wind en ontij mijn handlangers mijn trawanten Schepen bevaren me ik doe ze schutten en sluizen van ondiep naar dieper en omgekeerd kennen mijn ruwe oevers botte kanten…

Zo komt er dan weer een te overlijden Van wie je al een tijd niks had gehoord Succes is roemloos aan de hemelpoort Daar kun je je alvast op voorbereiden Maar toen Petrus maar wreef langs z’n kin Riep ze: zeur niet en laat me d’r in!…

Niemand kan aan toekomst dragen.. wat houvast in liefde zou beleven abstracten, als antwoord teruggekomen uitgesproken, wat het leven wou sleutelen, de drijfveer vol debuut en spanning, terwijl het leven als muze in mij ongewijzigd blijft. De kunst van art ..een hart.. fascinerend, de ontwikkelingsgang de rust, van realisme.. die mij alleen…

Alsof je een verkeerde film bent binnengelopen Zo is die enge droom in je leven geslopen En je weet niet of je ooit nog wakker wordt…

Zonnen wil hij vreten zich nestelen in haar cellen zonder de ogen te kwellen die zich branden op het netvlies, kind bij een kloppende rivier, verloren hart in de illusie van het avontuur, de aarde bewegen elk kwartier, te herontdekken bij elke slag, op te lossen in de mist van erbarmen, hoogtepunt van een drankgelag, verstijfd…

Gratis van meeuwen, sierlijke vliegkunst met stijl, besmeurde kleren.…

Geloof mij, als ik zeg, dat geloof in de mens, ongelofelijk wordt, want geloof in de mens wordt ongelofelijk, als je ziet, hoeveel geloof er nodig is om iemand te geloven die liegt dat ie barst, niet te geloven toch?…

Ik wandel langzaam door het bos, waar ik ben omringd door hoge bomen. Wortels diep verankerd in de grond die bedekt zijn door het groene mos. Hun stammen omsloten met de schors ik hoor ook het ruisen van de wind. Zouden ze mij wat willen vertellen? Ik kan er alleen maar naar gissen. Zijn het verhalen vol van belevenissen van de bomen…

Als de hoop is overleden en de stilte boekdelen spreekt, niets nog een drijfveer kan bieden, als elk woord geen betekenis heeft. Laat ons dan spreken met ons lichaam, laat ons voelen laat ons zijn. Geen discussies oude ego’s, laat ons zweven op de tijd. Laat ons praten zonder woorden, ik wil voelen dat ik leef. Waarom vragen…

omdat jij jij bent omdat ik ik ben en wij geen samen worden loopt hier ons pad dood ik verlaat de verwarring tussen jou en mij spijt voegt en doet er niets toe deze liefde vloekte bij onze huidige kleur…

De herfst gaat weer komen. Dan onstaan er weer gekleurde bladeren aan de bomen. En in het bos komen weer paddestoelen en veel mos.... Het is een mooi jaargetij. Maar toch maakt de zomer mij het meeste blij!…

Mooie buddleia met je prachtige vlinders pronk jij in mijn tuin.…

Wie is daar die mij roept Mij smeekt om hulp In de leegte van eenzaamheid Het omvat een schulp Met een schraal geluid Hoor ik daar die ene stem Nee, het is geen onbegrensde stilte Van onbereikbaarheid wat het kloppend hart laat bonzen In de schemeren nacht van de sluier het is allang geen gesloten kamer meer waar tranen van melancholiek…

Een conductrice aan het spoor Zette steeds haar beste beentje voor Om het de reizigers te veraangenamen Die voor het reizen haar treinstel namen Daar deed ze het allemaal voor. Haar trein vertrok altijd precies Die van anderen slechts sporadies.…

vlinder de vijver en strooi moerasvergeet-mij-nietjes op de zonzijde van de waterkant verdwijn daarna ongezien in liefde onder golven van geduld alleen de rimpels weten…

Het is vandaag een bijzondere dag en daarom dit gedicht . . jaar geleden verscheen een huwelijksbericht. De bruid, zij kreeg een nieuwe naam naast een vertrouwd gezicht, zie nu dit bruidspaar stralen, op jullie valt het licht van deze mooie feestdag, gezegend door de Heer zijn jullie nog steeds samen, een hele eer!…

ken haar al jaren iedere morgen kijkt zij tussen gordijnen als pilaren naar mijn open raam ziet ze mij staan of staart zij naar een verte met oude aarde in gedachten bij het vallen van de avond sluit ze buiten uit wellicht om pijn te verzachten…

Ons woordgebruik is soms heel slecht en niemand, die er tegen vecht ik maak nu een begin de beuk er dus maar in hoe kom je er in God's naam bij wie was de eerste, die het zei ZINLOOS GEWELD kan echt echt niet ZINVOL GEWELD is er toch zeker niet dus van nu af aan is het REDELOOS GEWELD dan wordt mijn taalgevoel minder met GEWELD gekweld…

Menselijk gezien is het allemaal niet zo moeilijk dus laat de politiek niet moeilijk doen het is een fatsoen’s gegeven, waar ook ter wereld sociaal te leven en allemaal een beetje poen Maar nu fronst toch rijk westen het hoofd het verworvene, macht, zelfbelang, handel alles komt in het geding en meer dat geeft de politiek krampen steeds maar…

'De zeilboot stoot stoer door de golven heen, het is een machtig gezicht, hoe groots dit zicht! Als leven ook zo zou zijn, was ik een gezegend mens maar ik knik met mijn knieën vanwege Mijn dikke buik. Daarnaast ben ik ook eigenlijk bang als een haas. Niks is wat het lijkt, daar ben ik achter gekomen toen ik groot werd, het groot zijn vraagt…

Momenten voor het slapen gaan ben ik, reeds met nachthemd aan, voor het open raam gaan staan met uitzicht op de volle maan Leunend uit venster met volle gewicht en ogen naar 't melkachtig wit gericht, valt er een zilverachtig licht met zachte glans op mijn gezicht Terwijl door hoge oude bomen stralen blijven binnenstromen draal ik om…

mag ik delen in de prijs die jij voor leven betaalt is samenzijn de hoofdmoot die de rekening bepaalt of scheiden zich de wegen als de voordeur is betreden in kaartjes dit van jou of mij staan de buffertjes voor noodgevallen er alleen op eigen nota bij of zijn we samen zonder enig onderscheid delen alles met het kaartje wij…

Ik ben vandaag een jaar dood moet zeggen dat het went ik heb erger meegemaakt. Mijn ogen zijn verschrompeld tot krenten maar er is toch niets meer te zien. Oren plakken aan mijn wangen vangen verloren geluiden zonder toon. In mijn mond een ranzige smaak van zuur geworden papillen en tonsillen. De fiere neus ben ik helaas kwijt er rest…

Onder de Morspoort uit 1668 te Leiden komen zoete wietgeuren mijn neusgaten opvrolijken. De stemmen boren door mij heen als pikhouwelen in zachte mosculturen. Ik moet hier weg, voordat de wachters komen om mij aan hun speren te rijgen. Ik hoor ze al komen. Het is pikdonker. Naar buiten, jij, vagebond, ga bodemloos verrekken, het grijze in.…

Een onderzoek naar seks heeft blootgelegd, dat één kwart van de dochters en de zonen, in weerwil van de heersende patronen, niet zo aan zoenen en aan strelen hecht. Zo’n seksuele daad in kort bestek duidt op een soort intimi-tijdsgebrek.…

De jaren Zijn geteld De Anne Frankboom Is geveld De natuur heeft Zijn eigen wetten Dat de boom Niet meer leeft Hebben mensen Niet kunnen beletten Het regime Had zijn eigen wetten Dat Anne Frank Niet meer leeft Hebben mensen Niet kunnen beletten De jaren Zijn geteld Anne Frank Is nog steeds Een held…