Alle inzendingen, jaar 2003, week 22

Verzonken in gedachten Dwalend naar niets Een weg inslaan Naar hunkering In stille verliefdheid Liefde voor hem Verzonken in gedachten Rondzwevende vlinders Een zalige verliefdheid Die nimmer kan ontluiken Het geheim in gedachten Stille adoratie Verzonken in gedachten Nooit zal diegene weten Dat er iemand Op deze aarde Waanzinnig…

Wie wieder meine Seele leitet Mein' Hände zittern, Augen schreien So hier zu liegen, ganz allein' Nur von Stille noch begleitet Tropft trag der Schmerz auf mich hier nieder Der Zeit des Sonnengottes reitet Hinwegs, der Nacht kommt immer wieder. Die schöne Formen dein's Gesichtes, Dein liebes Lächeln, süsses Weinen, Das alles scheint mir…

De eerste helft van de rampdag stond al omschreven, maar dat ging om de ochtend, 't is daar die dag duidelijk niet bij gebleven! Ze gaat de deur uit om naar de tandarts te gaan, komt bij haar auto, zit daar een kras op, zolang als m'n naam, een "buitenkat" is de schuldige. Als ze op de rijksweg rijdt staat in één keer het héle verkeer…

Geen wolkje tussen de strepen van einderreizen in de lucht geen vlaagje wind doortrok de bladeren tot fluister, geen zucht vergezelde mijn gedachten die keer op keer verder weg waren dan dwalend over bruggen die beter zouden branden dan ooit gebouwd doelloos heb ik ze tot kraken toe heen gesjouwd niet bewust van het mooie weer ontluikend…

Als in een onwaarschijnlijke wensdroom, beleef je heerlijke momenten van geveinsde vrijheid. ook dan en vooral dan zou je de gekste dingen willen doen. En de zin van avontuur lokt je aan, ook jij wil wel eens proeven van een onverworven vrijheid. En heeft het zin? Waarschijnlijk wel, al denk je nu, mijn verdere leven wordt dan een hel.…

zo klein en zo voorzichtig zo broos en ongerichtig zo lief zo rose zo teer zo heel volmaakt en meer na al het lange wachten beleven in gedachten van al wat komen zou kijk ik naar jou en weet dat ik dit nooit vergeet dit eerste moment met jou ik fluister zacht je namen voel mij vertrouwd zo samen en kijk naar jou…

nog even maar en ik is wij nog even maar het wonder en jij nog even stil en bij elkaar dan is de grote wereld daar nog even dromen hij of zij nog even samen het wonder en jij…

Al wat ik verlang is niet veel. Wat vriendschap delen, Onverdeelbaar geluk is mijn droom. Wat vriendschap geven, Wat vrienschap nemen. Is toch alles wat het leven verlicht.…

De dag loopt in sukkelgang. Regen klatert van druppel tot drop. Jij frunnikt aan je haar en mijmert: morgen ken ik het weer in opheldering.…

als ik jou nooit meer spreek kan ik net zo goed dood gaan heeft het leven voor mij geen zin al zijn er nog zoveel mooie dingen alles is vreugdeloos en leeg waar ik ook aan begin…

Hij kocht een hele gram, de eerste lijn kwam. Voor het gevoel van een machtig man. Nu is het leuk, tot het te hevig word. Dan laat zijn maag een krijsende knor. Zijn gezicht vervalt, vermagerde wangen. Dan komen de bacterieen de porien vangen. Het maakt hem af zonder slaap. Langzamerhand word zijn ziel toch gekaapt. Nu is hij dood, met…

ik vraag me dikwijls af als ik naar je kijk wat is er aan de hand je bent buiten mijn bereik ik vraag me steeds meer af als ik naar je kijk wat speelt hier een rol wat is er zo belangrijk ik vraag me nog altijd af wat is jouw verdriet laat eindelijk eens iemand toe of wil jij dat niet ik zou je nu willen vragen luister goed naar de…

Het ei tussen mijn oren Vol toekomst maar nog niet gebroken Broedend vol van woorden Die groeien naar zachte zinnen Steeds wil ik je lezen Maar eerst moet je breken Voor het leven je kan aanschouwen Toen zag ik jou En het is gebeurd De schil viel in snel tempo op mijn hart De liefde is geboren Nu de zinnen zijn te lezen Zing ik ze…

de stilte was koeler rust bracht ons licht sterren twinkelden helder steeds andere kwamen in zicht we verloren de tel in ons spel van wijzen en noemen genoten de pracht waarop de nacht zich altijd kan beroemen handen vlechten ineen sterren verschijnen in ogen een romantische maan zal hun schijnsel gedogen ik streelde je haar en…

Het meisje opgezweept, muzikaal paard van een gedegen stal: ja mijn moeder en mijn vader ook jazeker als het raam open stond en de geuren van de klanken als grashalmen binnen kwamen zweven zo einde zomer… Het meisje moet van alles, om iedereen om kijkers en vooral om ouders die zo rusten op haar schouders. Het meisje moet en weet dat…

Hoewel Bill Clinton heftig heeft ontkend dat hij de natie flink heeft voorgelogen, heeft hij dus kennelijk zijn vrouw bedrogen gedurende zijn tijd als president. Hij heeft haar toen wel beterschap beloofd. Maar heeft zij dan in wonderen geloofd?…

Je zegt me te vergeten wat er was tussen jou en mij je zegt me door te gaan met leven je liefde is voorbij je zegt me mijn gedachten niet naar jou te laten gaan je zegt me, niet te wachten op een samen verder gaan maar, bij alles wat je zegt vergeet je te vertellen hoe mijn liefde, zo oprecht het zonder jou moet stellen…

Ik zie hem zitten, hoog op zijn troon, en hij regeert de wereld met harde hand. Hij beveelt, op luidruchtige toon, gehoorzaamheid, trouw, van ieder land. En "leiders" knikken braaf, zwijgen, bang voor hem op de troon, z'n straf, die ze, bij elk tegenwoord, krijgen. Zoals hij eerder aan de anderen gaf. De wereld ligt gebonden aan z'n…

Dat jaar, The Beatles bloeiden, moet er heel veel zonlicht zijn geweest. Dat jaar, mijn vader sloeg een hoek om, moeten er onaardse luchten zijn verwaaid. Dat jaar, in jou wakker geworden, moet zacht geritsel te horen zijn geweest in bomen waar al fruit kwam rijpen. Dat jaar was dus vol onbestendigheid, en ik die week na week maar sliep…

Wanneer de Blauweregen zacht zijn druppels glanst aan Zonnedauw walst sierlijk het Juffertje in ‘t Groen met een rood blozende bol Pioen die lacht naar de grote Bereklauw Afrikaantje bespeelt als ‘n fanaat een fijnbesnaarde Akkerviool de ranke Florentijnse Lis blaast trompet op een gele Narcis de vrije Meiklokjes klinken frivool Jonkvrouwviolier…

Jij bent uniek geboren uit liefde je bent wie je bent bloeiend als een bloem zoals jij alleen bestaat…

Typisch zo'n dag waarop van alles mis schijn te moeten gaan, schoondochter staat te strijken, een broekspijp gaat goed, de tweede plakt vast aan het ijzer, resultaat, apparaat en broek naar de maan! De schilder is op dat moment bezig de buitenboel te verven en alles staat dan open, ramen en deuren, de kat loopt vrij rond en je raadt al wat…

Nog nooit was rijmen zo moeilijk Dan nu ik dicht voor jou Elk woord lijkt nu verfoeilijk Wanneer ik denk aan jou Konden we maar verdwalen Naar een wereld zonder respijt Waar gevoel de koers zal bepalen En 'we zien wel' zijn eigen leven leidt Kon ik je maar beminnen Maar daarin zit het venijn Want waar verstand zal overwinnen Zal gevoel…

iets in mij gelooft dat ik duizend jaar zal worden of minstens toch de helft maar zeker wel een kwart en dat ik dan nog steeds geniet van onze liefde minstens met mijn geest maar zeker met mijn hart iets in mij gelooft dat ook jij zolang zal leven of minstens toch zo lang als dat ik leven mag en dat wij dan nog steeds hier op dit bankje…

Het leven is een vraagstuk Alleen de antwoorden vind ik niet En als ik dan de vraag kan stellen Kan ik mijn woorden niet eens spellen Iedere keer ik de kans krijg Raak ik de draad kwijt Stokken de woorden in mijn mond En ga ik maar door ‘verwond’ Maar om jou te sparen Droog ik nu mijn tranen.…

Scherend langs elkaar het doel voorbij Geen notie van tijd geen notie van gevaar Alleen op weg oneindig winst bejag Geen notie van wereld geen notie van elkaar De liefde is dood in deze ijzige tijd Het gevoel is dood niemand wordt meer bevrijd Gevangen in emotionele ijstijd…

Zij trillen tot zij zitten op hun plaats als het niet waait, het raam verlicht, stil tot het einde van de nacht, stijf op een doel gericht, uit op bezweren van het licht. Zij dragen niet als opgeprikten op vleugels van stilleven as van 't ademloze om de naald, maar levend stof van licht beogen als van de nacht die ademhaalt. -----------…

gevangen in twee werelden in toen en nu je weet niet goed wie je bent of waar je bent je bent angstig je hebt verdriet en je wilt weg iedere keer weer naar huis woorden worden vergeten want je zit gevangen in twee werelden ondanks jouw verdriet kun je ook wel genieten een aai over je bol een arm om je heen heel veel jaren…

Stilte breekt in voetstappen door de lange gang ijzingwekkend de koude wind die om het vermoorde hart waait Kristallen kroonluchter in mijn ijspaleis geen glans door teveel aan schittering Licht aan het einde van de tunnel dooft uit nog steeds niet klaar voor een volgend leven…

in een handvol regen en wat zon zie ik je lach ik breek de wolken als dat van je mag en wakker wind tot storm aan, hoop dat je dan weer met me mee wil gaan we dromen weg verdwalen in de maan je ogen zijn al dicht schaduw valt van je gezicht dan laat ik je de sterren zien die je nog nooit hebt voelen twinkelen ja, ooit gedroomd…