Alle inzendingen, jaar 2003, week 31

En voor den eten, 's middags, werd de zegen Gevraagd van 'Vader, die al 't leven voedt,' En die zo trouw 'ons spijzigt met het goed,' Dat wíj wèl 'van Zijn milde hand verkregen'. Hij gaf de zon, en, als 't moest zijn, de regen; En deden we onze plicht met vroom gemoed, En leerden braaf, en waren altijd zoet, Zou Hij ons leiden op al…

Zoveel schakels op een rij vormen samen een ketting de ene schakel die nog ontbreekt daar ben je naar op zoek Een mooi leven heb je wel maar toch mis je nog wat de sluiting van de ketting welke misschien leidt tot iets Erg bewust ben je niet op zoek maar je wilt zo graag delen de sluiting dichtklikken de ketting compleet maken Maar…

Je zegt: Wanneer ik boos ben kan ik water worden, sleep ik woede mee, spoel alle nijd mijn bedding door en waterval mijn schuim over een rand zodanig vloekend dat god zelf schrikt. Je zegt: En dan is het weer over, daal ik verzachtend neer in een kom tussen bergketens, verbreed de glinstering tot glans en spiegel. Ik zeg: zo ken ik…

Kijk eens heel goed van binnen Ik weet niet eens goed hoe ik moet beginnen Vertel me wat je ziet, voel je wat er gaat komen En kom ik dan nog wel voor in jouw dromen Vergeet het verleden, laat het rusten Kan alleen maar denken aan toen we kusten Niets liever wil ik nog een keer je hand vastpakken Maar het wordt tijd om die knoop door te hakken…

Mijn hand door je haar Je rillingen bij mijn aanraking Je volle lippen op die van mij De liefde die was daar Het stiekeme bezoek De spannende plannen De mooie momenten Leven als in een romantisch boek Weekenden in een hotel Concerten en romantische etentjes Samen genieten van de dingen Niemand die ons kon stoppen, wij wisten het wel…

maar o zo kwetsbaar en ja, dan ben ik daar ben bang voor wat gaat komen maar ik blijf van je dromen ik krijg je niet uit mn hoofd het is de liefde die mij verdooft echt, deze liefde is puur vol met passie en vuur ik heb je mogen beminnen wist niet waar te beginnen jij genoot met heel je hart en toch blijft het apart dat je het niet…

Uren later, dagen zet ik nu pas hier weer een pen op deze bladzij papier de tijd daartussen was een stuk tijd wat onopvallend is doorgelopen een stukje verder tussentijds niets gebeurd geen moed, zin iets te laten gebeuren ook geen dingen die moeten gebeuren niets doodlopende tijd traag oneindig langzaam lijdzaam wachtend voorbijgaande…

Ondeugend blaas ik in je vrije oor laat je weten zonder iets te zeggen “Mocht je ooit een keertje neerleggen dan kietel ik je helemaal door” Klierig klepper ik met het topje van mijn vinger aan je onderlip ontwijk je meppen, schenk je sip mijn onschuldigst schuine kopje Wacht maar spuwt je donkerbruin wacht maar glinster ik blauw terug…

Ik streelde haar verlangen Zij suste mijn verdriet Dat is wat er bleef hangen Meer was er domweg niet Niets meer dan was besproken Niets minder dan voorzien Gehaast en afgebroken Meer was er niet te zien We hadden het zo nodig En smachtten naar elkaar Gevoel bleef overbodig Toch scheelde het een haar Of alles was beklonken Het smaakte naar…

Ach, lief, wat kan het mooi toch zijn Ach lief, ik wou dat ik met jou kon delen ook mijn hartepijn... Want leven, is niet altijd rozengeur en maneschijn, Ik wou dat ik met jou kon delen, heel veel zonneschijn... Mijn lief, jouw lieve woorden zijn zo fijn mijn lief, zou het ook zo wezen, als je altijd bij me zou zijn?…

Vrij wil ik zijn, vrij van verdriet. Leven zonder pijn, waarom kan dat toch niet?   Telkens weer die tranen, sinds vroeger al daar. Die zich weer een weg banen, zelfs na zoveel jaar.   Ik moet daar weer vandaan, mijn eigen weg weer zoeken. Zo kan het niet langer gaan, straks kruip ik weer terug in die hoeken.   Die hoeken waarin ik mezelf…

jouw schenkerij open je gastvrij serveert vruchten bijna vloeiend, vult citroentjes zoet - met ambrozijn je drinkerij is bloeiend je deelt pluimen rond en toast vol pit op trossen blozende groentjes wenkend naar rood of wit…

’Van mijn bed, door het raam naar de sterren en de maan en daar helemaal omheen en weer terug tot mijn bed en dan nog duizend keer nee……nog veel, véél meer!’ Jouw grootste liefde past niet in de reikwijdte van je kleine armen ’s Nachts verdrinkt je, stort een vliegtuig neer…

het was najaar toen hij stierf en haar achterliet ze treurde de tijd voorbij zorgzaam getroost door wie haar liefhad ze ruimden zijn verdorde blad de kleuren verpulverend tot herinnering en ze wachtten op de warmte van de eerste zonnestralen en haar lach maar ze miste het voorjaar en zijn eens zo statige stam waar ze altijd tegen…

Een felle vloek en het bord valt uit zijn hand druppels bloed op duizend stukken hij foetert iets van; ’scherpe rand’ en; ’doe het lekker zelf voortaan!’ zij troost, maar kan haar lach niet onderdrukken ’Ik help nóóit meer!’ en zijn ogen spugen vuur strafschop voor haar leedvermaak zo gaat het bijna ieder uur zolang al als ze samenzijn…

Lange ranken in gothische bogen twee spinnen hebben hun webben daarin gehangen ze zijn online en draaien langzaam op hun bolle tere zeilen in het zachte briesje…

Treur niet om mij, het hoort erbij zoals de vloed past bij het getij Tranen smaken naar de zilte zee veel looizuur zit in zwarte thee Zing een lied, dans voor mijn graf denk nog eens aan mij, huil of lach Leef verder gerust en bedenk dit wel de dood steekt in hetzelfde vel Wees niet bang, ik ging u immers voor zing met alle engelen in hemels…

ik wil bloemen zo gaan schikken dat ze spontaan van kleur verschrikken dat ze uit de knop gaan blozen, geurig zullen minnekozen in het groene bladerenbed kies een ruiker of een klein boeket vertel me de kleuren ik meng ze op palet schilder dan linten voor frivoler vertier ik vaas ze in glazen voor doorzichtig plezier…

Kinds Als homo’s aan elkaar hun trouw beloven, Dan noemt men hen in Rome slecht en ziek, Zo staat het in de nieuwste encycliek, Die wijsheid heeft de paus direct van boven. Maar weldra preekt een herder in de praalmis, Dat pedofiel zijn netjes en normaal is.…

Een zwoele zomernacht Het gordijn danst op de wenken van de wind Het bed is heerlijk zacht Maar niemand die mij bemind De deur staat op een kier Een bries voert haar mee Licht als rijstpapier Nu zijn we met z’n twee Mijn lichaam half ontbloot Boven me houdt ze stil De kans is groot Dat ze krijgt wat ze wil Langzaam tast ze over mijn…

Witte pluisjes dwarrelen in de lucht Ze omringen mijn omgeving Als in een trance volg ik hun vlucht En mijn hart vraagt om vergeving Ik eet nog wat fruit Mijn blik dwaalt over het water Dan gaan ineens de lichten uit Vergeef mij mijn wens tot later! Als gevangen in het heden Voelt mijn hart haar smart Huilend terug in het verleden Waar…

De ene kreet, is de andere niet, de een gilt hard, de ander heeft stil verdriet. Toch mag je de grootte nooit bagatelliseren, want van elke kreet, kun je een heleboel leren. Ziel en zaligheid wordt blootgelegd, dat wil niet zeggen, dat de een goed is, en de ander slecht. Ieder ervaart de dingen op zijn manier, soms hervindt je eigen…

Slechts de wind ruist zacht ik omarm je in stilte……… zo’n heerlijke nacht In gedachten zonder pijn grenzeloos genieten……… van verliefd samenzijn Mijn herinnering,onze tijd blijven van mij……………. die raak ik nooit kwijt…

Ik huil jou tranen voel je diepe pijn kan jou niet helpen om gelukkig te zijn Deze onmacht,is me volkomen vreemd hoop dat je me dit niet kwalijk neemt Kon ik je helpen had ik het gedaan neem even afstand een laatste traan…

Als flitsend zilver stort de meeuw de elementen tegemoet en krijsend is zijn schrille kreet, een groet of spot, hoor ik het goed is er verachting in zijn woeste kreet; ben jij de mens die alles weet? Niets ben jij, mens gekluisterd aan het aards bestaan mijn rijk reikt tot de horizon de wind bepaalt waar ik zal gaan. Ik bal mijn vuist en…

wilt u schrijven over bomen van die opgeschoten knapen in hun bladergroene truien laat uw stemming niet verbruien door de kwakkelende iepen laat uw zinnen niet verzieken door de ijle populieren die in ellenlange rijen langs oneindige rivieren slechts de marsmannen plezieren en neem afstand van de eiken zelfs de allerhoogste eiken hebben…

Ik wou je vertellen Hoe jij het deed Nu heb jij nooit geweten Hoe pijn dat deed Ik zou het echt doen Als ik de tijd had Dan zou ik je bij me nemen Zodat jij de wereld vergat Maar het afscheid is niet gekomen Ik heb je niet bij me genomen Nu weet jij niet Dat missen ondragelijk is……

Het is niet fijn om dood te zijn. Soms maakt me dat een beetje bang. Het doet geen pijn om dood te zijn, maar dood zijn duurt zo lang. Als je dood bent, droom je dan? En waar droom je dan wel van? Droom je dat je in je straat langzaam op een trommel slaat? Dat iemand je geroepen heeft? Droom je dat je leeft? Maar ach, wat maak ik me…

Gelukkig is ie weer voorbij 't verplichte vakantiegevoel kan weer even opzij weer weg met strand, zee en zon weg met terrasjes en drankjes op 't balkon gewoon weer lekker lezen en op tijd naar bed da's voor mij ultieme vakantiepret Niemand die 't begrijpt, met vakantie ben je blij maar de regelmaat van werken, da's meer iets voor mij in…

Ze droomde altijd merries, was d'r klacht. Gespannen kwam ze bij de dokter aan met zorgen, die de vrouw niet uit kon staan: de angsten, die ze uitstond in de nacht. Omdat-ie haar ontspanning wilde geven, heeft d' arts een paardenmiddel voorgeschreven.…