Alle inzendingen, jaar 2004, week 23

mijn dromen zijn weer terug het wit dat maar geen wereld meer wil worden mijn angst verdwaalt in iets dat ik niet ken ik ben al zwart je handen hebben mij verstard, het kind gevangen in schaars rood je maakte mij zo bloot met passies die me brandden je kleedde me met leugens omdat jij de waarheid brak je spookte in mijn spel…

Van Katrien een zoen, van oma bloemenhulde Van Guus Geluk een heerlijke sigaar Ter ere van zijn zeventigste jaar En van z'n oom een lijstje met z'n schulden De neefjes deden met gestrikte haren Of ze Kristel en Kathleen en Karen waren!…

Terug getrokken in jezelf je ziel gekrast door duizend krassen woorden verloren Ga je jezelf te lijf je kunt niet meer dit leven is voor jou te moeilijk... je Moeder zit aan je bed haar hart is gebroken door wat jij deed sprakeloos... Zal het nu anders worden? Tranen vallen, in stilte lijden ondragelijk hoe moet het nu? Je wordt…

Het mozaïek van jouw gelaat met vormen en kleur door de late woestijnwind geschapen Waarvan er slechts één bestaat met door de luwte aangespoorde lome lijntjes rond de slapen Ik ken de kuiltjes en de schaduw de gouden glans en ook de bron van tranen die het zo polijstten Ik zag fluwelen ogen nimmer ruw ook niet toen de storm begon en…

Z'n ogen turen de wijde wereld in zijn knapzak heeft hij neergelegd verdwaasd kijkt hij om zich heen hij zwijgt, alles is al gezegd. Wat zal het leven hem brengen waar brengen zijn voeten hem naartoe? Eerst maar even uit gaan rusten want hij is de hele dag al zo moe. Hij eet zijn laatste pakketje brood legt voorzichtig zijn hoofd op z…

Toe maar, ga maar doe je ogen maar toe je hebt je strijd gestreden ziekte, pijn, je kan niet meer bent zo heel erg moe. Jij mag nu gaan rusten na 'n leven van zorgzaamheid van vreugde en verdriet maar het was in evenwicht, wij raken je kwijt maar jij gaat door 'n tunnel op een wolkje naar het licht.…

in kaarslicht gevangen schaduwdans het silhouet van onszelf verstrengelt als één de tango der zuchten passie vol hoop het lied van wij samen door harten gehoord dansen wij leven eindeloos zacht samen zweven waar schaduw wacht…

Kwetsbaar getroffen met een pijnlijke schoonheid valt ze voor mijn voeten neer. Ik durf niet te kijken, draal wat heen en weer. Toch is de reflectie te hard om niet te zien te dromen. Ik stotter nog voor ik spreek, geen fluister rekt mijn gedachten en val machteloos in stilte neer. Toch is er iets dat raakt, de mysterie in haar ogen, de…

Zoals ik me voel op dit moment ja, zo wil ik me voelen want dit moet het gewoon zijn wat ze met liefde bedoelen Genot breekt alle records iedere morgen het ultieme beeld dan is het toch niet zo vreemd dat dit nooit verveelt? De wereld in een prachtige omlijsting alles en iedereen glanst serene rust zweeft om mij heen terwijl mijn hart…

Bijna dood is weinig anders als niet zo lekker, een beetje slapjes of afgemat en ongemerkt bereist een mens het Schemerland tussen Hier en Dood. Bijna dood is haast hetzelfde als aan de avond, er doorheen of uitgeteld en ongedacht wordt net gestorven bijna niet dood, een deel van leven...…

Ik luister naar de golven terwijl wolken uitrusten mijn zorgen zijn bedolven in deze zee der lusten Ik voel de koele wind ze verfrist mijn ziel de zon die verblindt een ster die nooit viel Ik aanschouw het ritueel van water en macht het is bijna spiritueel en de zee...die lacht…

Drie dagen lang loopt het spoor, doorgaan. Laat handen van vermoeide reizigers even wuiven naar vergeelde plaatjes, doorgaan. Treinrails komen samen, glimmen fel oranje. Slingeren, wenden, wisselen, geen terugkeren. Passagiers groepen drommen, verspreken zich in volle talen, lezen allen de krant van Babel. Stations worden open monden van…

jij kleine kristallijne zonnestaal dwaal door de ruimte ploeg een voor in de tijd van de schaduw daarachter door snelheid bevrijd in jou dansen stofjes op de stilte van wind in de rust van het denken die zijn kleur in herinnering vindt jij brengt het licht en de warmte vandaag je schijnsel is vaag maar weerkaatst in het raken…

De Here is uw Herder en uw Hoeder, waakt over u zonder oponthoud... Als u onder het mes gaat lieve moeder, weet ik dat u op Hem vertrouwt... wat een beproeving lieve mama wat een vrees'lijk zware strijd dat u dit nog mee moet maken en dat u nu zo heel erg lijdt... Nog twee zware nachten wachten zes nachten geen oog dicht gedaan…

In Verweg-land heerst weeral hongersnood, er sterven duizend kinderen aan aids, er woeden honderd oorlogen, en steeds zaait een orkaan verderf, een vloedgolf dood. Wel, dat interesseert ons dus geen reet, zolang uw kat maar scharrelbrokjes eet.…

Er zal straks een leegte zijn die niemand voor u kan vullen een hart is immers klein maar enigzins te hervullen alleen niet op die ene plek speciaal voor u bewaard er is geen gebrek want uw liefdadigheid was goud waard al doet ons dit allen veel verdriet het leven gaat gewoon door maar vergeten doen we u zeker niet we vechten er samen voor…

Zoals jij bestaat zijn de woorden die je maken van steen. Huilend steen en is er geen schaduw die je helpt of fluistert dat je mag veranderen in een vlinder die zijn cocon van woorden maakt zoals hij zijn schaamte verliest en kijkt naar de stenen waarmee hij zijn maskers…

op de toren van de nacht stond ik in brand leidde ik verdwaalde schepen, jij was de wilde in het woud de oerboom razend waar ik de blaren heb afgescheurd, de stad een hamer zonder steel braakte urenlang en tuimelde in de straten, en langs de dagen van september verloor ik een hand verlichtte ik de geronnen dalen, over je klamme schouders…

Wel menigmaal zei de melkboer des morgens tot haar meid: 'De stoep is weer nat'. Och, hij wist niet, dat er 's nachts op die stoep was geschreid. Nu, dat hij en de meid het niet wisten, dat was minder; - maar dat ZIJ er hoegenaamd niets van vermoedde. Dat was wel hard voor mij.…

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein.. En misschien wil ik dat wel blijven, geen verantwoordelijkheid…

Soms dat alleen voelen nu je weer ver weg bent waar ik je niet kan raken verscholen in de dingen van de dag en de nacht de mensen en de wezens waarachter jij lenig als een aap door de bomen slingert in het zonlicht maar ook bij nacht en ontij Jij laat mij met de vragen waarop jij antwoord weet verwijst naar astrologie en andere vage zaken…

Je moet een keuze maken, maar dan is er die strijd je stelt prioriteiten, die een ander je verwijt... Een keuze gaat ten koste soms over andermans rug, maar er is geen dilemma; je weet je keuze vlug... Toch wordt jouw keuze niet altijd gewaardeerd, en dan ontstaat er wrijving, omdat de ander niet anticipeert... en dat voldoet aan mijn…

De morgenzon legt de nachtnevels in glinsterende sluiers over het veld geen zweem van lijden of geweld een frisse dag ontwaakt achter de gevels Zo’n nanacht waarin de sterren gloeien de zon de maan nog niet verdringen wil een zuidenwind fluistert de dag nog stil de weide waarin boeketten bloeien De vroege vogels en de mensen fluiten door…

Op ’t leven, Op ’t eeuwige en het oneindige, Op de tijd, de wereld, en de toekomst, Op ’t doen, ’t denken en ’t weten, Op de dood. Op de liefde, Op ’t vrolijke en het onmogelijke, Op oorlog, de haat en de vrede, Op ’t geloven, ’t zeggen, ’t zijn, Op ’t hart. Om niet te drinken, Op al deze dingen, Is om echt te leven. Leven is vrijheid…

Samen verliefd en samen gekomen Enkel verdrietig, de passie is vrij Samen geslapen en samen de dromen Tranen gedroogd voor 'k weer iets zeg Gelukkig zijn zij, zei de één tot de ander Verdriet in de kiem toen gesmoord Denk nou maar niet dat ik dus verander Wijzig verandering, heb ik dus gehoord Hoewel dus sterren ineens kunnen vallen Belanden…

Omgaan met emoties van vroeger omgaan met je eigen verdriet je wilt het van je afschrijven maar soms dan lukt dat even niet. Je woorden beginnen te haperen je pen valt even stil toch blijf je verder schrijven woorden lijken koud en kil. Dan stromen tranen langs je wangen het lijkt of je borst wordt ingedrukt maar als je alles van je af…

zon maakt me heet geeft ruimte aan zorgenloos dromen jij bent mijn verte bandeloos blauw golft naderbij en jij zal gaan komen je ogen zijn donker en lang is je haar in je blue ocean outfit ben je bloter dan naakt je geurt naar olijven bent de enige Eva in mijn paradijzen ik kras in je huid mijn passie in bloed ze kan er niet uit…

‘k Was voor jou niet meer dan een manier van ontvluchten en ik, een kind, ik wist niet beter, wist niet dat jij in het diepste donker je vleugels zocht. ‘k Gaf mijn glimlach aan de stilte, een stilte waarin leugens zich nestelden en jij, zwaar gewond, jij wist niet beter, wist niet dat ik geen andere ogen had om de waarheid…

Een hele avond zo'n WK herdenken Tja, 't is oud nieuws. Maar daarom fijn vertrouwd Mijn generatie, die van retro houdt Keek vast massaal, want nostalgie blijft wenken Maar blijf ik hierin meegaan, gaat aan mij Het hedendaags bestaan geheel voorbij…

Deze nacht Vochtig zwoel Brandende liefde Tongen strelend Ritme zoekend Deze nacht Vochtig zwoel Kreunend genot Vingers strelend Plagend voelen Deze nacht Vochtig zwoel Uitdagende ogen Wilde passie Naakte oase Deze nacht Vochtig zwoel Brandende liefde Smeltend ineen Druppelend vocht Voldane zucht...…