Alle inzendingen, jaar 2005, week 34

Ik heb een bundel opgeslagen. Dode takken die verdringen jaren leesbaar in de ringen versplinterd door het vele knagen. Herfst vergeten ritselt aderen. Mos was zwammen weken voor. Vliegjes dansen vroeger door hangen spinsels te vergaderen. De stam is gebarsten, de bast gaan rotten het leven kwam er weer in ravotten omdat het bij zagen…

Angstige gedachten pijnigen het hoofd door medicijnen lichtelijk verdoofd. Niemand die ze ziet tikkeltje gebogen zilte parels vullen groene ogen. Ze vallen op jouw foto tracht ze te drogen alles komt goed lijk jij te knipogen. Roze Lelies helder-rein-onbewogen sterk zijn zij die wij graag mogen.…

een brunette met ‘n euvel lag haar venusheuvel stiekem bij de Sint Jansbeek te bruinen tussen de gladiolen vóór de haagbeuk-haag van de Begijnenmolen in stadspark Sonsbeek op het heetste uur vandaag ze hoorde in de verte donderen uit richting Velp ze zei ‘help als het weer daar gaat donderen moet ik mijn heuvel als de weerlicht…

Mijn hart op hol Mijn hoofd verward Mijn maag verzuurd Mijn blik verstard Uiterlijke koelheid Innerlijke strijd Onrecht en onmacht Ik raak het gevoel niet kwijt Diep van binnen Steeds weer die vraag Vechten of vluchten Wat wordt het vandaag? Duivelse ogen kijken mij aan Door vagevuur omringd Voel ik de angst Die mij zo verblindt…

De vogel is tot hoog niveau gestegen. Het schone uitzicht maakt 'm opgewonden. Een prachtlocatie heeft-ie nu gevonden. Hij gaat erheen. Het valt 'm geenszins tegen. De mooie plek stelt zijn bezoek op prijs en ligt volmaakt gereed om hem te vangen, zodat er wordt voldaan aan zijn verlangen. Hij waant zich hier terecht in 't paradijs. Hij…

kwantipierum tooit mijn hoofd in deze moedeloze dagen twurlrokjes draag ik niet zommelwaar moet ik kopen op uren van tijdverschiet mijn pantoffels gaan niet uit plurenjam smeer ik op mijn brood in momenten van niets meer weten ga gedachtenloos in nachtgewaad schemergroetend zwaait mijn hand naar vergeten verre buren die kalender is…

ik pak mijn eigen licht nog ben ik niet gezwicht voor hen die mij het vel over de neus gaan halen voor alles moet ik gaan betalen het natuurlijk evenwicht is door mijn ouders al ontwricht nu moeten wij de scherven rapen alleen het zonlicht is nog vrij en stroomt bij mij naar binnen door het thermopane glas de ozonlaag zet geen…

de dreiging ongenuanceerd mijn vader zei het mij achtertuin onder buurman's balkon gezeten kijk dan Fred zwartwolkend luchtkolkend weer dat licht aanrollende donder altijd vanuit het zuiden…

Alle kippen moeten binnen blijven, wegens risico van vogelgriep. Zelfs een scharrelkip die buiten liep, liet zich mokkend in z’n hokje drijven. Wat nog geen protest heeft uitgelokt is de jeugd die weer is opgehokt.…

Als mijn ziel langzaam van de aardbodem wegzweeft voel dan slechts blijdschap dat je eindelijk een mens zonder vleugels vliegen ziet…

We probeerden mee te leven aan te klampen maar zijn geest was verduisterd en de wolken reeds voorbij Hij ontsteeg zichzelf definitief en ontvluchtte alle anderen Ons vertwijfeld lamgeslagen achterlatend in schuldgevoel en boosheid Zoveel talent nog onbenut teveel verdriet achterlatend En alweer had de dood z’n onschuld…

de rimpels langszij mijn ogen plooien zich bij iedere lach zij vormen als vanzelf warme zonnestralen die mijn blik begeleiden naar de vraag die ik in je verlegen ogen zag geen weg is zo kort naar jou, naar binnen alleen een doods gevoel zou zich bezinnen en afvragen wat ik bedoel mijn beider wangen door lengende lippen gebold tonen…

De Boeddha zit op een hoefblad Hij draagt een juweel Een licht gesplitst in drie sprankels Een meervoudig kasteel: Zijn les en vlottend lijf en zij Die in een spoor van lotussen lopen Voorbij de stapstenen vol mos Hij verheft de geest tot een gasbel Die opwelt uit het moeras van de schemerlach Waar makkers naar medeleven streven Zoiets…

liefde stond als koud tegoed in de vriezer voor de toekomst van warme dagen steeds kouder langer ingevroren spinazie liefde pizza raden maar: wat is wat ijs getegeld in het vak ontdooien kon niet meer zelfs de stekkers zaten vastgevroren van het contract…

zolang ik er maar woorden voor kan vinden bezwijk ik niet onder intens verdriet en ik verlang zelfs naar iets anders niet zolang ik er maar woorden voor kan vinden hoeveel teleurstelling het leven biedt ik speel per slot van rekening steeds quitte zolang ik er maar woorden voor kan vinden bezwijk ik niet onder intens verdriet…

Spiegeltje, spiegeltje, wat is er toch aan de hand. Zo lijkt ik heel mager, dan weer aan de dikke kant. Nu hele korte benen, zo lijk ik een lange trien. Spiegeltje, spiegeltje, lach je me nu uit misschien?…

Wandelend over de kade weerschijnen duizend en één lichtjes in het IJ grote masten torenen hoog boven machtige schepen die wereldzeeën voeren vuurwerk tovert een hemel vol met sterren ik droom jou mijlenver van hier door onstuimige golven naar Amsterdam gedragen…

hoe zacht groeit stevig vlees tot lust de vrucht die gretig lippen kust hoe zuigt een mond die open sluit de nectar van het vloeiend fruit…

De deur die midden in het lied violen liet spreken met ontstellend gemak. De scherpte van de punt, de lans die in haar ogen brak. De onaanraakbare liefde van een oogopslag, de bevrijdende diepte van het wak. De zielsmuziek, de trillende snaar die van bewondering sprak.…

Gevuld met frustraties daarin een soort haat ben nu écht wanhopig ook ontzettend kwaad Steeds hetzelfde liedje die vernietigende toon je bent gewoon jaloers op het geluk van je zoon Je blijft ons achtervolgen opnieuw oorlog verklaren terwijl dit komt door jou zittend op je eigen blaren Gooi alles maar in de strijd maak ons leven maar…

Pilsje pakken Het was zo de gewoonte een pilsje na het werk de kroeg was druk en overgoten de ruimte beperkt de druppel was de aanstoot het sorry ongewenst En voor hij het wist stond hij buiten praten wilden zij niet gedogen hij kon zich nauwelijks weren de klap zag hij niet aankomen het werd duister voor zijn ogen…

Een roos opent, een roos sluit. Je staat naast me, je maakt geluid De roos opent… Ik ruik nog één keer je geur, voor ik mijn ogen sluit. Ik zie je voor me, je was als de wortels in een kluit. Je hield alles bij elkaar, nu moeten we zonder jou vooruit. We houden van je, De roos sluit……

ik herinner me het glooiend geel waar jij zo open was, nog heel waar ik jou bloemen bracht die ons wekten met hun pracht de druiven bleken wranger dan hun rode kleur beloofde we waren zo verliefd dat we nog in elkaar geloofden ik heb je niet gezien toen je mijn tranen droogde je hebt mijn hand gepakt toen drank mijn pijn verdoofde…

Oh verzuchtende scheet van gezapigheid om eenmaal uniek te klinken mijn impasse uit te breiden op jou te mogen drinken dat morgen door mijn bed verspreid je woorden leuren je verschijning je deining je onzin je verdwijning wat er stond te gebeuren als ik langer was gebleven een veeg teken had gegeven zo trillend in de morgenstond vreemde…

Zeg dat je me mist maar denk ik houd van je zeg dat je van mij houdt maar denk ik zal je missen zeg oprecht ik houd van je pas dan zal ik het missen echt gaan missen…

vaak fluister ik je naam zie je gaan in je lach een pink en dan een hand voeten stappen dwarsverband een weg die toekomst leidt in tijd die ook gestolen lijkt toch bloeit liefde steeds haar tere bloem groeiend uit ons groen…

Ik denk nog steeds aan jou al heb jij mijn hart verlaten de muur waaraan ik bouw vertoont denkbeeldige gaten Jij breekt soms zomaar in en bespeelt mijn gedachten mijn gevoel leeft dan in onmin hier zit ik niet op te wachten Ik zou jou willen verbieden om zomaar binnen te dringen om mijn ziel te bespieden en mij met twijfel te omringen…

Roerloos sta je daar terwijl je leugens schetst in liefde ik kijk toe als een breekbaar kind, verwilderd en ver van mezelf verwijderd waar kunnen we nog heen gaan, morgen en later mijn ziel ligt nog bij die nooit vergeten dag, de jouwe kijkt nooit meer door mijn ogen deze dag zal vergaan en ergens tussen gisteren en vandaag…

Ons huis ziet er zo anders uit. Ik was het beeld heel even kwijt. Het lijkt wel nieuw of opgeruimd: terug na de vakantietijd. Ik loop onwennig heen en weer en kijk of alles het nog doet. Het huis was vier weken alleen: ‘t lijkt of het ook wennen moet.…

It systeem is wer yn oarder Nei in tige slimme fout* Is wat de Fries straks veel aanschouwt Velen registreerden al een order Van Windows in 't Friese dialect Die de errors in de eigen taal verstrekt…