Netgedichten

netgedicht (nr. 8.076):

Houterig

Ik heb een bundel opgeslagen.
Dode takken die verdringen
jaren leesbaar in de ringen
versplinterd door het vele knagen.

Herfst vergeten ritselt aderen.
Mos was zwammen weken voor.
Vliegjes dansen vroeger door
hangen spinsels te vergaderen.

De stam is gebarsten, de bast gaan rotten
het leven kwam er weer in ravotten
omdat het bij zagen is gebleven.

Ik heb die bundel maar begraven
-waar ik papier van wilde schaven-
tot pulp geschreven.