Netgedichten

netgedicht (nr. 8.074):

ik pak mijn eigen licht

ik pak mijn eigen licht
nog ben ik niet gezwicht
voor hen die mij het vel
over de neus gaan halen

voor alles moet ik gaan betalen
het natuurlijk evenwicht is
door mijn ouders al ontwricht
nu moeten wij de scherven rapen

alleen het zonlicht is nog vrij
en stroomt bij mij naar binnen
door het thermopane glas
de ozonlaag zet geen voet dwars

zonder geld wordt niets gemaakt
ik beweeg en fiets mijn premies
laag geschat maar adem viezigheid
dat het millieuvijandig wagenpark bracht

geld geeft aanzien en gezag
zij weet wat eigenlijk niet mag
ik heb verder niets te geven en betaal
het laatste stukje vrijheid met mijn leven