Alle inzendingen, jaar 2005, week 43

oom was het zat meer dan zat dat het vrouwelijk geslacht platvloerse namen had behalve dan die ene die vond hij te Latijns waarvan de laatste lettergreep de naam van tante Gina had het moest meer delicaat iets snoeperigs en niet zo raar hij noemde het vergenoegd voortaan een boterbabbelaar…

Toen z’uit Shang Hai per boot eertijds vertrokken naar Europa’s lage landen aan de Noordzee waren we slechts bekend met Chinese thee al waarden ook daar spaanse griep en waterpokken Nu bij herfst ziet men hen echter steevast verkassen gaan geil op trek voor paai zeg bijtjes bloemen om later op hun hom en kuit te kunnen roemen gaan voor zout…

Wat nu de Saul van Rembrandt betreft, mij ontbreekt het wel eens aan een tulband en iemand die harp of harpsichord voor mij speelt, aan een scepter en een bescheiden gordijn waarmee ik tranen kan drogen. ----------------------------------------- uit: 'Gedichten en aforismen', dl.I, 1980.…

terwijl mijn gedachten gaandeweg verweren besluipt een vage angst mijn lijf en geest ik geef het liever nog geen naam, verstop van dag tot dag mijn ongemak in zwijgend verder leven voel de tijd reeds vluchtig verwaaien zoek mijn houvast in wie ik was verweesd en verward koester ik mijn schrale zegeningen…

Weg in angst ineengedoken weggescholen pijnlijk gevoel in het niets -nacht- dag ster maanlijk verlangen tot rust.…

je hebt een koppel wit gekocht maar 'snachts vliegen je zwarte vogels ongrijpbaar in hun veren tot in de kleine uurtjes blijf je het proberen ze strelen langs je huid in jouw gedachten spreken ze te luid de welbekende zinnen zo vreten ze je op heel diep van binnen je hebt de kooi geopend nog vliegen ze niet weg licht…

jouw lucht geeft ruimte, ademt het blauwe in een zielsgebonden - blik…

Nu moet mijn ziel de beelden drinken in 't licht dat overal nog gloeit en dat - ragfijn - vóór 't stil verzinken mijn oog en hart nog hevig boeit. De bomen staan als donk're palen die reiken naar de horizon alsof ze 't laatste licht gaan halen voor 't leven dat niet winnen kon en dat in kleuren dood zal bloeden en in de winter zal…

Ze gaf me als ik dwars lag billenkoek, een tik als ik met speelgoed had gesmeten, een oorvijg als ik knoeide met mijn eten, steeds als ik stout was kreeg ik voor m’n broek. Maar nu ze oud is kan ze niet meer slaan dus ma, nou is het míjn beurt, hier, pak aan !…

Zijn tanden spraken delen van een boek de goedzak etaleerde woord voor woord in stijf geperste lippen als een doek zijn zure zinnen bleven ongehoord Geen reden om te huilen, zonneschijn genoeg, hij zag zijn zelf gemaakte wrok de valse hoop verborg zich in een klein gebleven hoek en tikte met de klok Hij houdt zich groot, met wijsheid en…

Hij miste de witte muren met het zelf ontworpen streepjesbehang in zijn vertrouwde oude cel Bezoek kreeg hij alleen ’s nachts in zijn dromen de enige overlevenden in zijn windstille huis Necrotisch zat hij daar in de koude dodencel zijn vonnis had hij zelf nu al bijna ingehaald…

De witte kist onzichtbaar door de bloemenpracht met linten beweegt zacht op eerbiedig zakkende touwen Haar schreeuwen worden niet gehoord maar smoren zich in doffe snikken die het leed niet willen stillen Weer voelt ze zijn mollige armpjes om haar nek en hoort zijn eerste woordje dat haar de eretitel mama verleende Gedwongen terug…

Langzaam elke avond Kniel ik op de vloer Sluit mijn ogen en glimlach Oh, God, wilt U alstublieft Haar ziel en leven zegenen Dan kijk ik naar omhoog En weet dat ze het goed maakt Dat de Heer haar zal zegenen dus Zelfs hoewel ze ver weg is Mijn vertrouwen zal het altijd weten Dat er liefde genoeg is Om haar aan te raken als ik bid Dus…

Blauwe lucht met witte wolken Doorboord door zonnestralen Loop ik in de wind Gedachten door elkaar te halen Het zand vindt haar weg De wind voert ze mee naar zee Golven klinken dreigend Ik loop gewoon maar mee Voetafdrukken van weleer Door het water uitgewist Zie ik voor me in gedachten Verzanden in dikke mist De wijdsheid van de…

Je lichaam kronkelt over zijde lakens de golven van genot glijden als een symfonie door muzieknoten van een kreunend chanson... De ontblootte lust ontvangt satijnen parels die blinken van verlangen op een fluweelzachte huid... Ongetemd vleien tongen verkrampen de zintuigen in verstrengelde ademnood die de lucht doen ijlen..…

Zie hoe het recht onwaardig dwaalt gevluchte dichter in verbanning lezen slechts strofes in stille verschuiling schande glanst over humanitair recht… Vlucht naar de zee, eeuwige vlucht lijkt zich te repeteren in een zonde van tijd literaire aanwinst, miskent genoegen een geslepen ganzenveer in bloed gedoopt… Blind en reukloos, bagatelliserende…

Zoals je me aanraakt maar even mijn wang beroert vingertoppen op mijn huid, zo zweeft soms een klank tegen me aan vervolgt zijn baan of blijft me bij. Ik laat ze zo. Niets wordt tot woord. Zo zijn ze het mooist.…

Het jaar ontspringt door jouw prille groei ontplooit zachte zonneschijn en bladeren nieuw leven dwarrelt in velden en op luchtstromen kleine stapjes op fragiele pootjes op weg naar de zomer… Het leven ontpopt zich in volle teugen welige bloei der natuur in prachtige nuances stranden in overvloed met adoreerde zonverwanten in afwachting van…

Strelend gaat mijn rechterhand over de intens koude steen regenboogkleuren laten lachend gouden letters stralen in ijzige kou gedachteloos speel ik met mijn wijsvinger boter kaas en eieren in het zand trek lijntjes om de hoeken met elkaar te verbinden ik zie je grijns, gewonnen mijn linkerhand gebruik ik niet, verstijfd…

Ik droomde eens.. En zie: ik liep aan het strand bij lage tij. Ik was daar niet alleen, want ook God liep aan mijn zij. We liepen saam het leven door en lieten in het zand een spoor van stappen, twee aan twee. God liep aan mijn hand. Ik stopte en keek achter mij en zag mijn levensloop, in tijden van geluk en vreugd van diepe smart en…

Polderland kolderland land van venijn altijd wind tegen en bol van chagrijn Polderland kolderland de handen en voeten steeds in de weer van het heilige moeten Polderland kolderland met tinten van grijs weerspiegelt in sloten en soms op het ijs Polderland kolderland met de geur van azijn en doe maar gewoon in de geest van Calvijn…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

ter hoogte van de Dijksgracht in graffiti op een transformatorkast het hoofd van een opblaasdame in frivool pink…

Ik probeer dezelfde woorden te vinden om mee te praten, mee te doen Ik boots hun lach na maar die van mij lijkt altijd net te schel of net te zacht Het is alsof ik hier niet hoor Per ongeluk in het verkeerde leven gezet op de verkeerde plaats Ik lijk verdwaald De wereld die wel klopt moet zijn verstopt ik zie het tenminste niet Probeer…

Ik ben gelukkig Zeg ik altijd Heb een gezin Drie katten Nooit gedacht dat ik me zo zou voelen dat schoenen passen zo opwindend kon zijn Ik keek je aan Jij keek mij aan Ik keek de laarzen aan Jij volgt mijn blik Maatje 6? Ik knik vol spanning Voel vlinders In mijn buik Je streelt mijn voet Aait de laars Ruikt het leer Bewonderd…

druppels aan het glas een sigaret ligt nog te smeulen ik peins en merk nu pas hoe stil het was, de rook ze kringelt traag herinnering vervliegt dan blauw in vluchtigheid naar morgen de stank is grijs vandaag in stugge stilte schreeuwt de tegenstand ruzies worden ongehoorde monologen er is geen open hand we dwalen in de tijd…

Steden vol verdwaalden Staan in de rij voor kantoor en sleur Zijn vergeten waar ‘t echt om gaat De tijd gaat te snel om stil te staan Men hoeft zich niet meer te verschuilen Voor de liefde; zij is overleden Zonder doel en zonder bezwaar Snellen wij zo de dood tegemoet…

waar molens dwalen in het duistere labyrint van opperste gerechtigheid de oneer gaat schuilen in die prangende vraag van het schuldig waarom zoekt Justitia haar blind vertrouwen in het weken en wegen naar eerherstel velt zij oordeel in bewezen feiten zij hoort de partijen luister ernaar…

mijn hoofd zwanger van ongeboren dromen bezwaard mijn hart willoos, bang boei ik zinnen fluweel tot ik weer tot vrouw gestreeld wordt…

oktober, het is herfst de mensen lopen met gebogen hoofden en opgetrokken schouders over de straten door de wind die ongehoord sterk en hard geselt huid en gezichten meedogenloos striemen doet door regen de zomer...voorbij koud en nat zonder op te kijken vervolgen zij gehaast hun weg binnensmonds zacht verwensend waar het klimaat in dit…