Alle inzendingen, jaar 2005, week 44

Mijn overleden oma De soep die ze altijd voor ons maakte De speculaas die ze altijd kocht De liefde die ze ons gaf wat ik nooit vergeten zal is de tijd die ze voor ons nam De soep die ze voor ons maakte De speculaas die ze altijd kocht Mijn overleden oma…

ik rook de zomer en de hemel was dichtbij wij samen op een plaid nog groener dan de wei de foto van het pad met rust en stilte van een bosrand liet zien hoe ik je toen aanbad het bloot was rood verbrand een sprietje gras, een madelief met nonchalanche op de lippen ik was macho en een hartendief jij hoefde maar te kikken ik…

ik rook de zomer en de hemel was dichtbij wij samen op een plaid nog groener dan de wei de foto van het pad met rust en stilte van een bosrand liet zien hoe ik je toen aanbad het bloot was rood verbrand een sprietje gras, een madelief met nonchalanche op de lippen ik was macho en een hartendief jij hoefde maar te kikken ik…

als je nu zou kijken, zou je zien hoe mooi het is wat ik geef ik zou je vragen of ik niet meer op jou mag lijken, en waarom je niet langer bleef ik begrijp het wel, maar als ik het moet uitspreken krijg ik nog kippenvel jij zit nog gevangen in het verleden, terwijl ik mijn weg probeer te vinden in het heden ik wou je zo graag helpen en heb…

de AIVD maakt heel wat mee maakte nachten werk van Rob Oudkerk pas nu gelezen dat de Dienst immer waakt voor ‘t onmantelen op straten bij ‘t kantelen ook in bordelen bij het minnen en ’t strelen van ministeriëlen een beambte zei zojuist ongeritst maakt ongeflitst was het maar waar ze flitsen juist de ritsloze nummers…

Gedoemd om droevig te leven Wordt ieder die te veel liefheeft; Nog nooit hield mijn hart het tegen, De liefde die groot verdriet geeft. Weer zocht tevergeefs aan jouw borst Mijn gemartelde hart zijn rust, Dat wil troost voor brandende dorst En wordt niet gelest door lust. En altijd lijden en boeten Moet men voor iedere daad, Tot de wellust…

Ik zie je graag. Dat is niets nieuws, ik heb je altijd graag gezien. Maar nu heeft mijn liefde voor jou haar hoogste punt ooit bereikt. Nu kan ik niet meer terug.…

Als wij samen zijn, vliegen de vonken er van af. Zo fel, dat ze prikken in mijn ogen Ik ween.…

Niemand die hem zag. Niemand die hem zag staan. Waar gaat het heen? Niemand die hem zag. Niemand die hem zag staan. Niemand maar ook niemand deed er wat aan. De jongen zo alleen. De jongen zo eenzaam. Geen familie geen vrienden. Onzichtbaar en alleen. Niemand die hem zag. Niemand die hem zag staan. Niemand maar ook niemand deed…

duizend mijl in zee leeft een man zichzelf breedspreken kan hij niet noch op grote voet zon is in zijn hoofd warm en lange tenen mijmert wat niet is geen boek te lezen schrijft hij lucht woord op woord reeds vele delen zijn inkt droogt niet…

Stamelend tracht de ochtendzon het wolkendek te doorbreken deze zon overwint regelmatig dat is deze maand wel gebleken soms wilde ik dat ik haar helpen kon Zodra de eerste stralen verschijnen verschijnt ook mijn humeur en als een ware regenboog verandert deze van zijn kleur en opent zijn vrolijke gordijnen Genietend van de dag zoals deze…

het lijkt of ik steeds cirkels maak rondreizend door verloren land zonder begin of einde ik ben voor eeuwig onderweg en voel me nergens thuis de vijand sluit mij langzaam in geen enkel veilig huis ik dool door dit verloren land en ken de grenzen niet ontmoet slechts pijn en het verdriet van leven niets voldoet aan de verwachting geen…

Zij haalt haar gedachten door de wringer Hij: wat denk jij? Een lach een kus rode wijn en sigaret Naast vallen woorden op de koude vloer waxinelicht met muziek zijn ogen maken haar naakt Daadwerkelijk.…

Jij staat zo licht daar in stro zo in lichterlaaie zag ik niemand later later zag niemand as…

het verdriet mij u te zeggen dat in dit leven niets van werkelijke waarde mij is gelukt geen grote daden of grootse verhalen geen avonturen beleefd of groot roman geschreven geen vriendschappen die bleven nee zelfs in de liefde was er niemand die mij bliefde voor langer dan even je zou dus kunnen zeggen “vriend” je verspilde je leven…

Meestal liggen zijn handen vastgespijkerd aan de drempel waar hij thuis is trekt en scheurt het soms voor kort dan denkt hij aan afgeleide zaken hoe de bliksem langzaam insloeg er ramen dicht vriezen als helemaal de natuur om verlies niet treurt slaap kan het vallen verzinnen als troost of het dagelijkse breuklijnen markeren de grens…

vaak loopt ze rusteloos op en neer of staat ze bevroren bij het raam waar ze in haar eigen schaduw naar vervlogen jaren en verloren mensen staart…

Ik blader Lilly’s album door en zie een gedrongen vrouw een kind een kind en nog een kind sloffend naar de douche. Vier maal hartgrondig vloeken en één letter dwarrelt uit het boek. Voortaan heet in de veertiende zang van David een dwaas hij die zegt: daar is een God. Eén letter minder - een wereld van verschil. Nobodaddy up…

Grote knoken vouwen om de stok met afgesleten knop krakende knieën knielen op het bankje vooraan in de kerk streng maar rechtvaardig, stil gesloten, alleen niet voor mij. Mij neem je mee op avontuur door ouderwets verhalenland met scheepsjongen op kruistocht naar een walvis ver in eeuwig ijs. Je schrijft mijn naam zo mooi als niemand, schuin…

Zij rent op blote voeten de vele rondjes in het pas gemaaide gras de wind waait door haar lange haren zon schijnt op nog bleke huid haar lach tovert glans in de dag van deze zomermiddag vele madeliefjes vlecht zij behendig in 't rond en legt ze rond haar kinderhoofd zij voelt zich blij zo vrij te bewegen in gedachten…

`kijk` zeg je tegen mij je danst de zonnedans vangt een handje lucht en nog een tot je stil blijft staan een vuistje tegen je aan dat je bemoedert zoals ik jou soeja meisje zacht en zoet je kruipt op mijn schoot angstvallig blijft het knuistje dicht tot je met een zucht zit je opent je hand `voor jou, mammie, kindje van licht`…

Een vrouw ademt de verwachting uit na de ontsluiting telt men de uren tot de eerste schreeuw komt toch nog onverwacht een voetje op zoek naar steun vindt de schaar, waarmee zij net drie keer ingeknipt is zij wacht totdat haar boreling op haar rust, bloed, taai slijm bevochtigen haar uitgezakte buik de zachte onderkant van een stad waar…

je doet voor even deuren dicht maar in het sluiten kiert nog steeds jouw licht ik voel in zachte tocht jouw warmte langs me gaan ze raakt me aan en streelt mijn zinnen ik weet heel diep van binnen dat ik deel in jouw bestaan je vonkte bij het eerst begroeten we brandden vuur in ons ontmoeten zacht gloeit liefde rood in het…

elk schilderij een hel rood kleurde, veel te fel een oor vond geen gehoor sneed af in kleur primaire terreur weereens Van Gogh weerstond kiezersbedrog zijn woorden sneden vingers onvertogen, overtuigd, de haat in kromzwaard getrokken proclamatie in het hart gegrifd de ene Van Gogh ging uit van de prent de andere was de producent van…

Als er in 't wereldje wordt afgerekend Dan zetten ze je streken duur betaald Dan word je in een drive-by neergehaald En je wapenfeiten sober opgetekend Afrekenen gaat zelden nog contant Maar de zware jongens doen het met de hand…

Het is al laat als je aanbelt Verzopen in de regen Je ogen verdronken in mist Niets lijkt je nog te bewegen In een kluwen taal verward wil je in zinnen praten Je mond beweegt in cirkels Niets lijkt je meer te raken Het zal de laatste nacht zijn dat je in verwarring raakt Je lijf rilt en gilt om coke Niets anders dat je nog smaakt De…

Mijn leven als robot is saai en uitzichtloos De dagen lijken op elkaar Maar toch is het raar Ik word een soort van warmte gewaar een soort van vuur diep in mij. Het lijkt wel liefde maar dat kan niet zijn. Want ik ben een robot De dagen lijken op elkaar Maar toch is het raar Want ik word een soort van pijn gewaar een zeurende pijn van een…

Ga aan mij voorbij blauw dat me niet bevroeden kan wat mijn hart beroert wordt niet in lucht gelezen ik zuig met lange tenen diep uit de grond afgestompt de treur van de akker opdat daar groeien mag wat bij mij is afgeknot uitgestrekte armen naar een heldere hemel is het mijn lot of de doem van een religie knotwilg te willen…

De tijd dat wij elkaar niet kenden en niet wisten van elkaars bestaan is haast niet meer voor te stellen omdat wij zolang samengaan Als ik kijk in jouw lieve ogen je zie, je voel, heel dicht bij elkaar dan durf ik heel voorzichtig te denken we blijven echt altijd een paar Want doordat wij al zolang één zijn ben ik echt nooit meer alleen…

Meestal liggen zijn handen vastgespijkerd aan de drempel waar hij thuis is trekt en scheurt het soms voor kort dan denkt hij aan afgeleide zaken hoe de bliksem langzaam insloeg er ramen dicht vriezen als helemaal de natuur om verlies niet treurt slaap kan het vallen verzinnen als troost of het dagelijkse breuklijnen markeren de grens…