Alle inzendingen, jaar 2005, week 44

als de maan ons pad verlicht bomen tot zwartkanten knipsels tovert en onze door tedere nevels besluierde wereld tot een feestzaal maakt zien we naar elkaar en naar omhoog wij voelen ons eregasten van een bovenzinnelijk feest onder de oneindige hemelkoepel…

als je lacht hoor ik de echo van je bestaan ondeugend maar toch een onvoorwaardelijk gaan van blijven als ik zie in je ogen en kruitdamp van pijn langzaam zie wegdrijven droog jij je tranen en zucht je zonnige lindelanen…

Heel eenzaam ben ik als het regent, al wat gij zegde vangt dan aan. Zo levend als gij zijt geweest, spreekt gij mij dan als vroeger aan. En al de liefde komt gegaan. En alles wat ik met u deelde. In verre hoeken gaat het staan, waar het verstilt tot een verbeelden. Daar zegt het zacht opnieuw uw naam. Aanwezigheid van vroeger leven. Ik…

Twee tassen vol met spullen het enige wat je nog had een ander zou het rommel noemen voor jou was het je grootste schat Wat kleren en een foto-album brieven, en een zelfgemaakte kaart kapotte ketting in een doosje en ook een ring had je bewaard. Daartussen lag een plastic zakje met daarin een oude krant het enige wat daarin opviel was…

Dan droom ik en droom ik weer van een schitterend huis verdiept in vele kamers uitgevend over verre verten en lokkend landschap. Wij zijn er. Jij en ik. Wij samen. Dan rolt er gedonder gruist er geraas scheuren muren stuivend tot puin. Maar Wij blijven samen. Onkwetsbaar. Vallende brokken raken ons niet. We signaleren…

mijn hart, het heeft te vaak gebloed ontroostbaar in verleden tijd en te opstandig in het heden wil ik nieuw en anders om de lijn te trekken die weer een nieuw begin markeren zou zoals het daglicht dat ik niet verdraag omdat ik in donker beter lieg dan zo zelfs als ik de waarheid in ere herstel ben ik naakter dan in het eerste begin voel…

Hier ligt het overschot van 't hartbekoorlijkst wichtje, Voor 't uur des kwaads ontroofd aan de Ouderlijke min, De onsterflijkheid reeds rijp bij 's levens aanbegin; En ruilde 's Moeders schoot voor 't kille grafgestichtje. De droeve Vader, die van 't minnelijk aangezichtje Nooit kinderlachje won noch lonkend ogenlichtje, Schreef zelf op 't…

de cirkel is rond les extrêmes se touchent zelfs twee rechten zonder beginpunt snijden elkaar minstens twee maal vrijheid van d’één begint bij d'onvrijheid van d’ander d’één z’n brood d’ander z’n dood wie wat bewaart heeft wat jong geleerd is oud gedaan wie schrijft die blijft…

Er is al zoveel afgevochten en nog gaan mensen rust’loos door elkaar volkomen te vernielen, als ik de vele stemmen hoor. Waar kun je nog de vrede vinden, wie leeft er naar het hoogst gebod: Heb lief uw naaste als uw zelve en allereerst uw Heer en God! Er is al zoveel afgevochten, verdraagzaamheid is nergens in. Wie weet wat ons nog staat…

Nu je er niet meer bent woon je in mijn hoofd en slaap je in mijn hart herinneringen aan jou zijn levend teder als een ontluikende bloem ragfijn als een pas geweven web ooit op een dag kruisen onze wegen komen wij elkaar weer tegen ik weet niet waar maar -wie weet- misschien…

Zaterdagavond 4 november 1995, ik ben alleen thuis en zet de tv aan. Het is bijna kwart voor tien. Over vijf minuten begint Sonja en zij heeft een gast in haar programma die ik beslist wil zien. Dan… geen Sonja maar een ingelaste nieuwsuitzending: Premier Rabin is neergeschoten bij een bijeenkomst voor de Vrede in Tel Aviv. Ik kijk verbijsterd naar…

Een uur lang hoorden zij geen getier van drijvers maar zagen zij glashelder de Karpaten met sneeuw bedekt. Zij liepen op hun dooie akkertje elk met een draagstang bestemd niet voor tichelstenen maar voor vijftig liter soep: met recht een pastorale. Onderwijl bracht Primo Levi zijn maat in Monowitz de taal van Dante bij met regels…

Saai Hè Strafwerk! Alleen Op De Gang! Mensen Kijken Je Aan Alsof Er Een Stempel Staat..: Strafwerk! Je Zit Op De Gang Uren Lang! Je Zit Er Maar Te Pennen! Als Je Altijd Stout Bent Moet Je Er Maar Aan Wennen! Moet Je Briefje Halen! Dat Is Balen! Moet Je Een Uurtje Nablijven! Weer Een Uurtje Schrijven! Joepie! Dat Is leuk Jij Lacht Je In Een…

in het lopen liet je me alleen een handvol vergezichten in lucht waaruit de zon verdween als ik mijn blikken richtte je stapte op omdat je mij niet langer koos je schaduw was een vage troost ik gaf je ziel je werd opnieuw geboren als blauwe bloem boven het koren ik lichtte op gaf jou mijn sluiers van plezier je boosheid vond…

Misschien is het vandaag een goede dag om een verhaal te schrijven, een gedicht of misschien wel een heel boek. Misschien is het meer een dag om te wandelen, te fietsen of te liggen in de zon. Of wie weet kan ik vandaag beter in mijn bed blijven liggen zodat de tijd vanzelf verstrijkt. Soms is het zo gemakkelijk om de verkeerde keuze te maken dat er…

Je lijkt zoveel op hem. De rust, de kalmte. Je angst en verdriet. Wetend dat je reis verdergaat, met de gedachte aan wat je achterliet. Je lijkt zoveel op pa, Als een engel hier beneden. De aardse wereld om je heen. Wetend dat je reis verdergaat, met je ziel in ons hart gebleven.…

In een vlies van onzekerheid wentel ik mij dromen verwacht ik meer dan dat zij kunnen geven Het ontbreekt hen aan geduld aan alles dat eerlijk is nee, het leven dient hard gespeelt te worden ondanks dat het is geen spel....…

Heel weinig blijft er nog van wat in lange zomerdagen ons hart verheugde door zijn klank en kleur. Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo traag... zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…

Dit lichaam je geboortehuis ergens onder dit zwijgen de eerste zin geschreven uit jouw leven, de opgang uit niet-bestaan, hier scheurde je afwezigheid open in alle flanken als een mysterie uit het vlees waarna haar warmte armen om jou heensloeg dat begin, kleiner nog dan je smalste herinnering, blijft jouw thuis want je ontstaan…

Het was zo fijn om te vertrouwen en vertrouwd te worden, Te begrijpen en begrepen te worden, lief te hebben en bemind te worden, te herkennen en herkend te worden.…

Je zal maar leraar zijn je komt niet aan onderwijzen toe je moet tegenwoordig kinderen opvoeden vader en moeder zijn het te moe De regering komt met allerlei ideeen zoals lessen over zinloos geweld of praten over al die echtscheidingen maar is dat waar onderwijs voor geldt ? Ouders moeten ouders zijn voor kinderen begeleiden en waar nodig…

dat de maan haar stralen beweegt is omdat ik in jouw hoofd woorden leg zonder zou ik niet komen je blaast ze liever zoet verzint namen in overvloed gaandeweg zonder zou jij niet komen dat de wolken heel laag hangen haast doorzichtig is omdat verlangen zo leeg is door je honger naar pijn mijn pijn ik vraag niet…

je deurt niet dicht nu gloort er licht kan ik weer vrolijk kijken weer samen zijn genietend van het zicht de schaduwen gaan wijken ik was verdwaald in kaalheid op de toendra verloren in mijn hemelhoek ik had je opgedoekt verstond je taal te goed moet mijn eigen leven leiden ik laat de zon weer schuchter toe haar neergaan…

genetisch bepaald zou ik mezelf moeten laten onderzoeken en ik denk "zal toch niet weer" ?…

Turkije wil graag bij Europa horen, maar Europa houdt de boot nog af. De Turken vinden dat een zware straf; hun reputatie is toch naar behoren! Zo laten we de Turken spartelen; ze mogen nu nog twee jaar martelen.…

Ik heb de laatse tijd last van harde titels Het knopje in mijn hoofd wil maar niet om Ik zie mensen steeds maar weer De plaats innemen, door voorrecht verleend Zwijgen anderen niet dood maar bewusteloos, Dat is de kracht van de bank Echter, de massa zit op de tribune. Ik besluit heel bont En maak mij niet dik Patatje oorlog Colaatje, allicht…

als een volleerd circusacrobaat bewandel ik de dunne koord des levens de zware lasten netjes verdeeld over beide schouders strompelend wankelend volhard ik in de pijnlijke evenwichtsoefeningen nog steeds rechtop maar hoelang nog en hoe diep val ik dan…

jij liep niet het hele huis rond te roken de pijpen liepen rond altijd verloren op de vreemdste plaatsen terug te vinden, pijp in de koelkast werd gewoonte maar soms steeg de heerlijke tabaksgeur op na het kraken van de puntzak alsof de Semois naast de deur lag het strijken van de lucifer was een moment suprême toen jij vertelde tussen…

Schommel in de wind ogen sluiten in herinnering 'n kind smoezelige handjes schaterlach en schommelend touw om planken wiebelend zo licht kleine voetjes in de wind kinderzolen die de hemel raken losgelaten wieg dag kind…

Zie haar daar zitten Nabij een rode lantaarn Een gevallen vrouw…