Hartenkreten

hartenkreet (nr. 15.108):

Niets meer...

Het is al laat als je aanbelt
Verzopen in de regen
Je ogen verdronken in mist
Niets lijkt je nog te bewegen

In een kluwen taal verward
wil je in zinnen praten
Je mond beweegt in cirkels
Niets lijkt je meer te raken

Het zal de laatste nacht zijn
dat je in verwarring raakt
Je lijf rilt en gilt om coke
Niets anders dat je nog smaakt

De nacht drijft langzaam weg
Zonlichtstralen strepen op je handen
In rust ben je zachtjes weggegleden
Je lichaam zweeft over verre landen

In deze vroege morgen
ben je zomaar heengegaan
Langzaam vaar je weg
naar een land hier ver vandaan...

Schrijver: Gurien Kwantes, 2 november 2005

teckeltjes

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: afscheid

Verslaving

Eenzaam

Overlijden

4.0 met 14 stemmen

1.976

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: erik
Datum:: 5 november 2005
Email:: erikplanet.nl; Tjonge dat is even droevig en dat triest ook mooi kan zijn, bewijst dit gedichtje wel.

Naam:: an
Datum:: 5 november 2005
Email:: an.terlouwhetnet.nl; Wat prachtig.

Naam:: Brigitte
Datum:: 5 november 2005; Tijdens het lezen gingen mijn haren recht overeind staan. Koude rillingen liepen over mijn rug. Echt te gek geschreven. Petje af.

Naam:: Jo
Datum:: 3 november 2005
Email:: joliz_xxxhotmail.com; Wat prachtig beschreven. Naar mate het gedicht verder gaat voel je van binnen gewoon de kwelling en het verdriet! Mooi gedaan!

Geef je reactie op deze inzending: