166 resultaten.
Zin
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.590 Soms zijn er van die momenten
dat je het even niet meer weet
wat nu? hoe nu verder?
wat moet ik doen opdat ik het vergeet
Eerst probeer je het alleen
maar het eet je van binnen op
het is een neerwaartse spiraal
je hele leven raakt in het slop
Niet meer slapen, niet meer eten
alleen je gedachten die nog leven
trekken je verder in het dal…
mijn kleine lieve
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.458 nog gering is
mijn kleine lieve
een zachte lach
tastend in
de niet voelende
ruimte
intens geeft mijn lieve
in een onzichtbare
stralende stroom
het eeuwige in een
mensendroom
o kon ik het maar
bewaren het grijpen
of verklaren…
Amor
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 2.282 Een glinstering in je ogen
in 't donker van de nacht
waar je in de stilte
van de straat
op me wacht.
Je sluit me
in je armen
om deze nacht
mijn hart
te verwarmen.
Ik kus je mond
die voortdurend lacht
blijf je gulzig kussen
de vlam wakkert aan
en voel
dat onze liefde
deze nacht
is ontstaan.…
ongerept
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 3.480 ik sta voor het raam en ben alleen
mijn adem wasemt op de ruiten
geen vogel die ik al hoor fluiten
het is zo vredig om me heen
alles slaapt, het is nog vroeg
stil dwarrelen vlokjes naar beneden
vormen een sneeuwwitwollen laag
nog door geen mens of dier betreden
maar niet voor lang, de klok slaat zes
de mensen zullen gaan ontwaken
de dieren…
in strakke nachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 592 ik zal altijd voor je gaan
niet alleen in strakke nachten
maar ook in wachten op een
hemel die vol donker hangt
nog kan ik sterren plukken
als de maan in roze komt
en groeit tot geel
geen moeite is me dan te veel
maar als de herfst verschijnt
en dagen weer gaan korten
zal het ons schorten aan
licht en warme zonneschijn
Juist…
lijf -op de vlucht 369-
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.110 de ervaring zelf is niet te beschrijven
de beschrijving is niet direkt te ervaren
beschrijving een reflectie van lijven
die onbeperkt in het heelal rondwaren
toch deel van processen en systemen zijn
een ervaring die weer uit delen bestaat
die door het filter van de reflectie gaat
op de grote vlucht door werklijkheid
zo teken ik een rond…
het houvast van niets
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.094 ik heb de rampzaligheid gezien
in het verleden waar vastklampen
nog mogelijkheden biedt
geen dromen enkel het gejaagde
zelfs de passie dooft bij dit moment
tot gruis in weet jij in hoeveelheden
het kind ziet verloren rond en zoekt
houvast zoekt de grond van vader
zeg waar is hij nu zijn ogen zijn weg
het is de prijs van niet alleen durven…
IN DE SCHOOT GEWORPEN
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 2.305 “De warme Golfstroom zwakt gevaarlijk af”,
zo luidt een letterlijke krantenkop.
Dit voorbeeld toont u in een notendop
hoe ik mij steeds een onderwerp verschaf.
Wie dagelijks de kranten grondig leest,
is voor zo’n wissewasje niet bevreesd.…
verboden vijg
gedicht
2.0 met 227 stemmen 49.751 je rijpt tussen bladeren van leer
de witte nerven die ik streel
je schuilt achter wijde lobben
de schort van jouw schaamte
aan knoestige takken hang je
als een peer van violet
die nog drogen moeten
barsten tussen de tanden
als ik jou pluk
klapt de zondeval dicht
recht in mijn verhit gezicht
zoiets noem ik geluk…
Sanctus
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.608 Gij hebt de geselende regen
Gedreven door het dorrend lof.
Tot vaste vloet ligt 't mulle stof
Gebonden langs de hete wegen.
Een vogel, uit zijn vleugelveren
Klappert een kleine zilverbui,
Verschikt zijn natte halskraag lui,
En fluit verwonderd een paar keren.
Gij hebt de wereld rein gewassen.
De velden gonzen; in de plassen
Vist kalm…
oude linde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 839 jaarlijks moet hij onder het snoeimes
wilde scheuten wat bijgeknipt
hij houdt bloesem in de knop
lover weert zon die dramt
een pronkziek maar blakend kind
een spits blad als een schroef
laat de kiem tollen in wind
zijn vlees is wit
gebroken in bruin
als een oud gebit
schimmel heeft zijn ringen gewist
uit de holle stam groeit een…
Oorverdovend
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 1.170 Vlinders als
Honderdduizend sterren
Een kus trillend als
De eerste winterse volle maan
Seks als
Verpletterend vuurwerk in de nacht
Maar praten als in
Oorverdovende stilte…
Kasteel
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.164 Ik dronk
op de liefde
gouden bergen
glinsterende torens
je zei nooit
wat je dacht
ongeboren woorden
in je ogen geschreven
te prematuur
om te bestaan
een luchtkasteel
aan gruzelementen
ik lijm
de scherven
hef het glas
op wat nooit was
drink en vier
het leven…
FUNCTIONERINGSGESPREK
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 4.877 werkgever: Goede morgen meneer Van Weert!?
Heeft u enig idee hoe u dit jaar heeft gefunctioneerd?
werknemer: Hoe zou ik dat moeten weten!?
Ik kan u alleen maar zeggen
dat ik me van mijn taak heb gekweten
en dit jaar erg heb zitten zweten
om de targets te halen!?
Maar heeft u zelf enig idee?
zo ja, kan ik er dan wat mee?
werkgever:…
Moment suprème
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 2.237 Terwijl de zon pan voor pan
over de daken klimt
strek ik mijn armen
tot een oogstrelende hoogte:
ontwaken in de luiheid
der dagen. Ik staak
mijn bezigheden voor
een winterse kijk: 3- hoog
maakt echt verschil.
Ik vergeet mijn verkoudheid
en staar pure bewondering uit
over het uitzicht dat dit moment
te bieden heeft.
Nu mag ik sterven…
Station Vagebond
gedicht
3.0 met 46 stemmen 15.032 Mensen kwam hij zelden tegen
maar zag er meedogenloos veel
slaaf op de galei van de tijd spelen
Gauw
iets uit het vuistje knauwen
was voor hem de utopie van
genietend leven en leed
langzaam maar gelukkig
honger
Gniffelend bazelde hij tegen
'n gezette, starre vrouw
kijk dan toch m'n liefste
zelfs gebrek aan eten
is in deze wereld…
Het is míjn leven
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 983 Het is mijn leven
dat ik met je delen wil
waag met mij de vrije val
die liefde heet
Waar ik rozen voor je pluk
als we het smalle pad betreden
en mijn hand naar je uitstrek
als je weg zou glijden
Maar vraag me niet
mijn vleugels te vergeten
het is míjn leven
dat ik vliegen moet…
Zwijgen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 362 De huizen zwijgen een halfverlichte straat
donkere klokken breken het asfalt in twee.
Hij is in schril contrast naast een boom
de zware steen in zijn trillende handen.
De vogel vliegt tegen de wachtende maan
verliest de vleugels stervend op het trottoir.
Hij die met gebogen tranen knielt en herinnert
De huizen zwijgen, het is al laat.…
is dood het weer geboren kwijt
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 588 zon schijnt regenbogen
en de bui druppelt wat na
het hoosde maar de wind
zocht zijn verpozing in
wat vlagen en dan gaan
zon schijnt randjes
aan de grijze wolken
streept banen met zijn licht
ze geeft de dagen overzicht
doet op tijd de horizonnen dicht
zon schijnt haar verhaal
tekent voor het leven
als zij haar warmte heeft gegeven…
lieve Stilte
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 899 wat was het heerlijk om met jou te praten
en dan te wachten op je antwoord
weet je nog hoe we daar zaten
aan het water, stil en ongestoord
ik vertelde je duizend verhalen
waarin ik mijn liefde voor jou beschreef
jij alleen kon mijn verlangen vertalen
voelde hoe ik op jouw golven dreef
toen kwam de wind, stil en onverwacht
zij heeft ons…
Vuile ruiten
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.265 de toekomst schampert
naar het verleden
lacht om dood
gijzelt m'n blik
het huis verhaalt oud
gekromde levens
kamers ontvluchten
een verbeten geur
herinneringen spreiden
schrijven volle muren
krijten angst door
onzichtbare kreten
de vloer is doordrenkt
muren zijn vochtig
woede buit driftig
de bloedende pijn
tranen vreten
demonen…
Christine ........mischien
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 3.005 We waren beiden één gedicht
lazen in dezelfde boeken
op de eigenste bladzijden.
Verliefd op dezelfde
onuitgesproken letters
vol lippenstift.
als een geschrift
verstoken achter woorden
die wachten op morgen,
ontgaan aan het nu.
Verder dan de vriendschap
lag onze liefde niet;
Alleen geduldig dralen
aan de waterput
in de veranda.
De grote…
Voor iedereen
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 2.487 Voor iedereen
en elk apart
bedankt dat je kwam of wegbleef
dat je praatte of zweeg
voor je begrip of onbegrip
voor wat je deed of liet.
Ik probeer niet achterom te kijken
ook niet vooruit
ik blijf ook niet staan
en ga niet verder
ik doe gewoon aan vandaag
en meestal misschien ook aan morgen.
Voor iedereen
en elk apart
een warme kerst…
Vergankelijkheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 362 Wit op aarde van boven onttrokken
gekoelde witte vlokken
dwarrelend in spagaat
van morgens vroeg tot avonds laat
Een dek gespreid in vele dagen
geluidloos in vele lagen
dan treedt er in de dood
de dooi geeft zich bloot
Transformatie als melder
het wordt glashelder
het aardse wordt weer zichtbaar
wit verschijnsel is verdwenen
water neemt…
kant noch wal maar gaaf
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 428 ach ja elk schatje
een eigen hartje
en de scharrel
gaat voor de baat uit
zoals de reutel thuis
klingelt
is west op z'n Best's
doet men met ganzeveder
vet op het leder
in diepe waat'ren
met troebele wonden
afgetroefd
door Nel van Klaveren
als vrouw verschopt
schuilend achter ramen
tranend tuitjes
nog te potten cyclamen
op kluitjes…
leven sloop
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 589 Een herfstblad, als een vleugel
is langs me neergestreken
De boom die in de lente nog
Icarus plannen had
toen hij zijn blaadjes plakte
zijn filigrijn vertakte
heeft nu definitief
het vliegen opgegeven
zo streeft de jonge vlerkenmens
met hemelwaarts elan
in flarden lakenzeilen
voorbij conventie's grens
gewichtloos optimisme draagt
zijn…
scheiding
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.865 Zie toch onder ogen
geef op wat niet kan
de droom is vervlogen
wist je al zolang
Toch de herinnering
aan haar lach
parfum, kussen, ogen
die je hartslag
het bloed gaf om te pompen
deed je geloven
er is er maar een
waarin ik kinderen wil
en zolang dat onbereikbaar is
ga ik van bil tot bil!…
Levenskaart
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 393 In mijn handen staan
werelddelen en oceanen
gekerfd,
met witte duimspijkers
op die plekjes
waar ze al geweest zijn
en rode waar nog niet
en zwarte waar nooit.…
een schim
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.896 ik bewoog nog eenmaal
mijn handwarme glas
keek met weemoed
door het gebladderd venster
het raamwerk begrensde mij
met dat wat was
achter in mijn diepe tuin
bij het bouwvallig priëel
zag ik nog haar schim
langzaam verscheidend
in een duistere kim
ik draaide me om,
nam een laatste slok
onder de dode schemerlamp,
begroef daar mijn…
Vluchtgedrag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 736 Ik kijk door het raam naar buiten
en zie de wereld grijs en vaag,
getemperd licht valt door de ruiten,
bedekt met een vuile stadse laag.
Het grauwe uitzicht deert mij niet,
een zonnig beeld vind ik overdreven.
Dat ik juist in deze stemming geniet,
is die glazenwasser daar om het even.
Met een zwaai brengt hij weer licht
tot in alle hoeken…