Alle inzendingen, jaar 2007, week 13

Ik moet denken en benoemen in de junizon en ik herken de buizerd aan zijn staart ver boven mij, hij weet niet van thermiek en doet niet meer dan wat hij is (maar vliegt!): een zwevende belevende Maar ik moet denken en benoemen, ik sluit mijn ogen even, open ze en vraag me dan al af of ik genoot.…

wij, mensen uit het fraeie Blommendael verdienen beter dan de borrelpraet die schaemteloos in alle kranten staet de laster is een ongehoord schandael de villa’s kostten ons een kapitael en nu verziekt men bruut ons woonklimaet door die verdraeide naem ‘Aad Mansveldstraat’ dit is geen Laekkwartier of geen Transvael wij vinden Aed een ware…

Jij schreeuwt in stilte onhoorbaar voor iedereen die zijn ogen dicht heeft Je huilt zwarte tranen onzichtbaar voor iedereen die jou niet in de ogen kijkt Je zwijgt in verstikking gechanteerd door liefde gekneveld door loyalitiet Ik zou je willen vasthouden maar de troost van geborgenheid is gestorven in jou De paradox…

twee zwammetjes van porselein heel frêle salon damesachtig glanzen van slijm op hun bolletjes van onder opwindend transparant lammelletjes om doorheen te kijken ze kleuren wit tot ivoor zo koel welzeker kwetsbaar in hun gevoel heel diep daar binnen dan moeilijk ze daar precies te raken om gewoon ‘ns te kijken of ze kreetjes slaken in…

Waai niet weg lieve tijger ik ben de man, de verre vriend geef je leven terug aan de vrijheid aan het proeven van geluk. Ik waai niet weg de tijger met de kracht van duizend levens geeft moed aan het verstand gesloten, ontsloten het leven in de hand. De zon brandt van verlangen de kooi is open laat het hart weer lopen.…

Wodka Vuurwater Spraakwater Voor een kater Tranenmaker Ruziemaker Voor een nachtbraker Slappeling Zonderling Zonder trouwring Slappe zak Bullebak Elke ochtend weer een wrak…

De torenspits van masturban, verwoest in vijftiendrie De druivenoogst in Caravan, de hoogte van Mont Brie Hij weet hoe Pistolettie wordt beloond voor knechtenwerk Dat Michael Boogerd derde was in de ronde van Giekerk De plaats en datum waarop Fausto Coppi werd geboren Het treintje van Mon Chou dat niet voorop rijdt maar van voren dat botte…

hoe dikwijls was ik niet verdwaald in het leven begaf ik mij bekaf op onbegaanbare wegen en ontmoette er hindernissen op mijn pad klauterend over dwarsbalken van weerstand en springend voorbij greppels van wanhoop moest ik wel toezien hoe de dood mij quasie onverschillig doch nauwgezet als een schaduw bleef volgen vooralsnog met de hakken…

vandaag sterft de dood met volle overgave op hout, niet uit het lood de mens kan zijn dorst weer laven…

vanmorgen, heel vroeg, viel de lente duizelingwekkend in mijn tuin de zon was al warm en plantte lichtzaadjes in het gras die speels tot aan mijn navel kropen ook op de bomen, het raam, het verste geluid en op jouw schouders, je hals, je buik ik glimlachte toen je vroeg of ik zo wilde blijven liggen gewichtsloos uit jouw adem…

  Ik kijk in de lucht, de wolken samengedreven door de koude strakke wind vinden hun weg naar gebieden meer landinwaarts gelegen. De vogels die zijn gebleven waaien wapperend met hun vleugels alle kanten op. De volgende bui dient zich al aan, druppels parelen al spoedig langs plantenstengels naar omlaag en verdwijnen voor eeuwig in de…

mag ik af en toe de werkelijkheid nog even dromen in je komen net als toen je was zo pril en lentegroen niet ongerept maar bloeide voor het eerst de kleuren die je wilde geurde paradijs met de adam die jou gaf wat je een levenlang al had verwacht…

Zoals het paard dat vaststaat in de sloot. En dieper zinkt bij bewegen. Een huivering brengt te veel angst als rimpeling tot leven.…

je krijgt hem altijd terug ik noem het de kracht van de glimlach de hand die aangeeft gaat u voor, steek maar over ik wacht wel voor uw overkant overtuigd van de liefde die kan zijn…

Eindelijk voel ik het weer en ik denk maar één gedachte ik voel maar één gevoel dat waarnaar ik zolang smachtte dat hartstochtelijke doel Je geeft me er zoveel van het voelt alsof het nooit op zal raken dat gevoel dat nooit beter kan smaken dat lustgevoel te houden van te zijn in de ban Jij bent het die ik gelukkig ga maken ik zal je…

De kaart van vader Richards gaf te lezen 'De hemel is gegarandeerd rookvrij' Wat Keith gezien moet hebben als 'rook mij' (Hij had die dag al flink zitten chinezen) Voor Keith is dat proces niks ongewoons Hij was bovendien net klaar met Brian Jones…

ook goeiemiddag meneer sudderwruck we dachten we wagen d'r een belletje aan ja met de heer en mevrouw trj vos-lem ha ha drie hoog u weet wel pal naast u van nog steeds samen onder één paraplu heb-u nou de dierendocumantair opstaan we dachten de oliphant te aanhoren ook zowaar de neushoorn jij schat de krokodil met frisse vogeltjes er gewoon…

Terneergeslagen, moe, somber, lusteloos, uitgeput, opgebrand, ontstemd, ontregeld, futloos, neerslachtig, zwaarmoedig, ontdaan, klein, iel, vervlakt, afgemat, dood, duister, zwart, down, op, armzalig, vervreemd, ontmand, ontkracht, levensmoe, zat, verveeld, flauw, slap, hangerig, verzadigd, slecht, min, negatief, pessimistisch, zwaartillend, ingevallen…

Ik zoek ik zoek naar woorden naar woorden om zinnen te formeren zinnen om gedachten mee te dichten om gedichten te creëren gedachten onder woorden ik zoek Ik worstel ik worstel met de zinnen maar ik worstel en kom boven wanneer ik de zinnen overwin vormen de zinnen strofen waarmee ik mijzelf bezin Ik vorm ik vorm mijn gedachten een…

Ineens wat vreugde zomaar aangewaaid tezamen met de blauwe luchten; ineens het laten gaan van al te zeer om eigen zorg en moeite moeten zuchten; Ineens de glimlach zien van 't kind dat speelt en lacht en zonder vragen de dagen plukt zoals ze komen en niet te zwaar aan eigen last wil dragen. Ineens weer weten dat het leven mooi is al blijven…

Het gaat niet alleen om het Woord maar ook hoe men het verpakt Een jasje aan, een stropdas om gezicht beheerst en geen gelach Een glimlach kan nog net als je alles van tevoren weet kom je het huis niet meer uit Alles eindigt als een opgedirkte koude kip of verbrandt heel zachtjes in het Vagevuur…

dat hij een plek had waar hij heel kwetsbaar was wisten buiten hem alleen de goden maar dat hij ook nog een kant had die heel teder was dat wisten zij slechts die hem ooit behoorden…

*28/12/06* Het verhaal van de pianist De muziek en ik zijn samen één, Zodra mijn handen over de toetsen vloeien, verlaat ik deze wereld meteen. Snel of langzaam, hoog of laag, hard en zacht, Hoe zal ik je laten klinken, aan mij de macht. De tonen die ik van het blad speel,vloeien de zaal in, Mooi en beheerst vanaf het begin. Mijn…

zegt dat het wit is licht en donker donkerlicht donderlicht wild donker gespleten ogen zien regenbogen wit in zwart duisternis is wit wit duisternis vraagt vergiffenis aan het verdwaalde kind koud vragend om warm licht gewoon warm.…

Pasen 2007 Elke dag een nieuwe dageraad, zelfs in de kleinste achterstraat. Wij krijgen elke dag weer hoop soms komt die voort uit wanhoop. Vaak komen wij voor een brug draaien dan om en gaan terug maar om één of andere reden hebben wij die brug betreden. Door U krijgen wij de kracht om zelfs te leven in de nacht. U geeft ons elke dag…

op het strand het dode strand luister ik naar regen naar beminnen dat door stilte stuk slaat op te broze schelpen harde rotsen breken mijn gedicht, ik kan de woorden niet meer verdragen omlaag, waar vissen vallen in de nacht en meedrijven met de aarde de schaduwen druk ik aan mijn borst, zilt als steentjes op het strand…

telkens als ik je zie, weerspiegelend in mijn ogen, kan ik een lach niet weerstaan telkens word ik naar jou toe gezogen reeds vroeg viel de avond waarbij de huid opgerekt door jaren steeds meer ruimte vond om de vergankelijkheid zichtbaar te verklaren telkens als ik je zie spreek ik in alle stilte die ene hoopvolle zin; ik heb…

Ochtendnevel voorspelt zomers ballet insekten verzilverd door zonnestralen dansen verhalen in vreemde talen vormen een wereldomspannend net. In zonnestralen schittert hemelsbreed ijle wereld barstensvol klein leven zwaarder dan mensen en dieren wegen mantel van Gaia, godin der planeet. De zon schuift weg achter een bomenrij diffuus licht…

Zo zie ik de wielerkampioenen vanuit het zadel plassen Vijftien meter verder volgt een valpartij We zitten vlak bij de bevoorrading…

Na een eindeloze stilte bewoog er eindelijk iets, wat volgde is niet te beschrijven, en in drie, vier dagen tijd was alles anders. En alles wat groen kon worden of roze, of wat kon fluiten of dansen op ragfijne vleugels, werd groen of roze, floot, en danste op ragfijne vleugels. Opeens deed alles alles wat het wist, geschokt…