Alle inzendingen, jaar 2007, week 17

De jarenlange wijsheid van ouders die jij nóg niet hebt speelt ons parten maar weet je, je gaat het weten je gaat het leren en het zal dan niet altijd makkelijk zijn, weet een ding wel we zullen er als ouders en grootouders altijd voor je zijn.…

Als ik er doorheen zit dan bid ik tot de Heer Heer helpt u nu even ik kan niet verder meer. Ik red het nu niet verder geheel op eigen kracht toon mij uw veelzijdigheid een beetje van uw macht. Laat mij hier niet zonder uw steun en hulp staan zonder dat u ingrijpt kan ik dit al niet aan.…

ik zag de buggy's in een eindeloze rij het leven ingepakt in stukjes stof maakte geen warmte vrij lang drapeert het haar de vormen en ook de ongeschoren benen alleen de jeugd snoert taille showt in split dij en de schenen de ogen zijn niet ingetogen maar dagen uit zij weten dat hun toekomst ook als uitverkoren bruid heel anders…

Spreken de doden de dag stil Vandaag zijn wij stil en komen de doden in een oneindig lange rij spreken en kijkend voorbij Vandaag zijn wij stil hoe kon het komen levende doden zwijgend zo’n oneindig lange rij Vandaag zijn wij stil herdenkend in pijn mannen, vrouwen en kinderen die er niet meer mochten zijn Vandaag zijn wij stil…

Donderende polopaarden wapperende zonnestralen hoeden sjalen rode vanen chakka! Velden ballen baldakijnen cocktails veren zomerbillen rollen op een lichtgroen laken chakka! Wenden draaien attakeren plots versnellen stoppen vallen opgeheven stokken brallen chakka! Hinnikende ruiters hijgen hoog gesnoerde laarzen rijgen petten zeilen…

Puur sap stroomt je tegemoet rood en lekker honingzoet je ligt in de glinsterende zon verleidelijke vruchten fantastische zuchten kussen tussen fluitenkruid als in een droom zo zacht en loom een aardbei voor de lentebruid.…

de trein knarst gillend stil na een mensonterende reis onder de hemel het gillen van moeders families uiteengerukt en geslagen bange kinderen kruipen bij elkaar bevend huilend troostend de brallende bewaking denkt nooit zeker niet aan hun eigen kinderen die leven thuis in liefde daar huist een vreemd geweten…

Die Volkert schiet, als meester in het jennen, nu onder duiven van de advocaat. Die wordt daarom natuurlijk vreselijk kwaad en laat zich dan ook zeer geërgerd kennen. Maar Volkert neemt, als echte querulant, gewoon weer eens het recht in eigen hand.…

En dan opeens ben je gescheiden ... een deel van je leven afgeschreven in de vorm van niet meer dan een beschikking die voorzien van handtekening voor de één klinkt als zegening en voor de ander luidt als herinnering aan toen een trouwring nog iets anders was dan een echt schijt ding En dan opeens ben je los ... van een toekomst…

Hand in hand door de stad Gloeiende harten lichten op Muziek vult onze oren Kermislawaai en bonte kleuren Je hand warm in de mijne Zoete geuren van een kraam Oranje kleuren in de avond Ik kijk je aan - geluksgevoel Slenteren naar onze slaapplaats Geroezemoes van feestgedruis Ons eigen feest gaat nu beginnen Ik voel je handen op mijn huid…

de laatste avond van de maand april besloot hij heel zijn leven op papier te zetten bij een goed glas patersbier dus eerst zocht hij in 't laadje naar zijn bril greep toen een pen en met een zenuwtril in stramme vingers vond hij een manier om oude anekdotes met een zwier aaneen te rijgen tot een laatste wil ik wil, zo zei hij met…

meeuwen krijsen hongerend in vrijheid in de blauwe lucht naar gerechtigheid en verre vrede de grote kastanje draagt kaarsen in het bezette en grauwe amsterdam na de schrille dagelijkse kreten komen de zilveren nachtvogels weer dreunend de zekere dood aankondigen van kinderen die net als ik verlangen naar vrede en de betere wereld…

Soms is het o zo sterk om je anders voor te doen als dat je bent. Dat masker dat je dan draagt versmelt bijna met je echte zelf Niemand ziet nog wie jij echt bent, ook al hebben ze zo hun vermoeden Maar iemand ziet erdoorheen, recht in je hart en ziel Doorvorst de rol die jij vermoeid en afgeleefd speelt voor de wereld waarin je leeft En…

wie maakt zich nu nog niet klaar voor de daad waar geen maat op staat de vuurjuffer die normaal al onverpopt vroeg vliegt doet het nu al nog vroeger dus in het voorjaar ik zag haar aan de scharrel iel vlammen en wierp de dame elegant en fragiel een handkus toe het is slechts een tel dat deze tere libel uit nevelen en wazen…

ze zijn machtig zij die de lucht versnellen omdat ze de dood beheersen en meester zijn over het leven wanneer ze woorden aan tongen hangen, vorstelijk getooid ze zijn ongenaakbaar zij die in onbegrensde stappen langs reusachtige huizen gaan alsof mijn sterven geen enkele mond zal vullen ook niet op het tafelblad dat, tot zwijgen…

Liggend op je kussen probeerde je sterk te zijn. Zoveel pijn had je het maakte je kapot. Al je kracht gebruikte je om je laatste gebaar een lik te laten zijn. Een lik die je me gaf op m´n neus als teken van dank dat ik niet bij je wegging dat ik je niet verliet. Die lik betekent zoveel voor me je gaf om me en ik om jou. Mijn gebaar aan…

In het labyrinth van woorden wentel ik me in de knoop Dans ik, van woord naar woord Spring ik, van zin naar zin Op zoek naar het verhaal loop ik terug naar het begin Steeds weer en weer en weer Loop ik weg van het einde…

Neem de tijd om gelukkig te zijn, echt gelukkig te zijn met jezelf, je omgeving, je leven, je medemensen. Weten jullie dat ieder mens een wandelend wonder is? Ieder mens uniek is? Waarom zijn jullie dan niet blij? Stil van verwondering om jezelf, lach, huil en kijk vooruit, want je hebt lang genoeg achterom kunnen kijken…

Kom bij mij langs En treedt mijn kamer binnen Geef mij je hand en loop met mij wat rond Het is een kamer vol herinneringen Die vlek daar op het kleed is nog van de hond Dat theeblad op de tafel met die stenen kommen is nog van het vaderlijk huis Ik heb er heel wat thee uit gedronken met mijn moeder;want, ach, die moeders…

Ik ruim mijn leven op Zoekend naar verloren herinneringen, kapotte gedachten Pluis ik de kasten uit. Bakken vol rotzooi en gebruikte spullen gaan met het vuilnis mee. Wat ligt mij te wachten als ik de laatste doos met leven open? Een porseleinen popje met armetierige beentjes, gebroken armpjes. Haar bruine ogen zo beschadigd, dat…

Er was eens een man die de lotto won waarmee meteen zijn euforie begon hij maande zijn vrouwtje kom pak es in jouw koffers, het wordt een mooi begin (vrouw springt een gat in de lucht) O liefje, bij`t pakken, wat moet ik doen een wintersport-outfit of zomerkatoen vertel me, onthul het, de spanning stijgt wat voor `n vakantie dit wijfie nu…

even raak ik je aan, slechts met mijn ogen jouw hand omsluiten zou immers niet gaan je kan gewoonweg geen liefde gedogen ik hoor je schreeuwen met gedroogde tranen je lijkt als verstijfd wil je de dood manen dat je snel wordt ingelijfd…

nog lost de ene dag de andere af als jonge bruidegommen van een berg haagrozen aan de hoed en vuurvergulde staf de zon glijdt als een pronkkaros in plaats van paarden trekken duizend wensen te moeten kiezen is pas liefdesstraf geen dag heeft een begin noch eind enkel de zonnestonden reiken zich de handen als ‘k in verliefde ogen kijk zelfs…

de kersenboom was vaag geen tak draagt nog het prille groen zoals na bloesems lente de vlakte kaalt ooit grepen handjes naar verboden vruchten ruiste wind de rijpheid die alleen de vogels lustten en ondeugd toch de kersen haalt in horizon is nog herinnering de stam niet uitgegraven misschien dat nieuwe loten hier ooit weer kersen…

Koud is de winter kaal en guur sneeuwwit, spekglad en leeg. De lucht vriest vast aan wat er van het landschap over is. IJs gletsjert in het water. Als er binnen weer een storm opsteekt sluit ik de deur van mijn ziel - een glimlach - en ziet niemand wat ik heb.…

de onschuld ligt in de verleiding het hart te grabbel en het weelderig lijf ongeboeid zo boeiend hier moest hij komen terwijl de maan klimt tot haar hoogste punt een man zijn vrouw geslacht nog onderscheidt van anders en met goud bedelft rozevolle lippen moeten onberoerd betast, gekust de hemel helemaal tot op de aarde neergedaald…

Grijsgrauw gecamoufleerde bunkers, diep verborgen in het gouden zand speuren met hun zwarte, holle ogen, naar een vermeende vijand. Het helmgras wuift in de wind en kinderen spelen op het strand, zoeken naar roodgelipte schelpen, geen rotmof te bekennen. Lange Jaap geeft ons kracht aan ons, burgers van Den Helder telt als altijd 's nachts…

Geen pretje voor schrikachtigen en kneuzen De dino's daveren door Amersfoort Ze zijn wel van een aangenamer soort Maar toch: vind maar eens plaats voor deze reuzen De Angels hebben echter plek voor tien Dus mag de dinosaurus ook misschien?…

Ik heb zin om in een boom te klimmen. Dan gaan we er toch naartoe. Weet jij er dan één staan? Ja, maar het is een beetje ver. Hoe ver? Ver genoeg tot het avondeten. Dan halen we het niet? Misschien wel, hangt ervan af hoe hoog je wil klimmen. Hoog. Dan halen we het niet. Als ik vlug klim wel.…

dikwijls kom ik door dit kleine dal eigenlijk een plek van niemendal er loopt alleen een ruige beek de wind komt hier vaak schuilen hier bloeit de vlier en wilde rozen ik haak dan even af en luister naar het rijzig gras hoe kan een merel ooit die gave stek met rozebottels voor een tuin inruilen…