Alle inzendingen, jaar 2007, week 42

ik zie esdoornrood 't gekrulde bruin in de tuin herfst bedekt de grond…

Zoals het opgeslagen ligt op zolder: de treinen op dood spoor, de fijne delen spinrag & meccano en dieren die je zwemmen liet vanuit een ledikant - of neem zo'n toverbal waaraan de laatste kleur is gaan ontbreken: Je kauwt je suf, maar blijft genadig met de dingen die versterven.…

in de warme intimiteit van de morgen word ik wakker en ik voel het hete, zoete verlangen naar je armen en lichaam, je liefkozingen je hitte. Mijn lijf voelt mijn handen het zijn de jouwe en ik merk hoe mijn hele wezen weet dat jij dit ook moet weten, voelen, ervaren hoeveel ik van je houd…

In z'n oude dorp Strijkt koude oostenwind over Wit bevroren land Turfkachel ontdooit het raam Zie de eerste schaatser gaan…

Handen door mijn haar, al even verward als het laken onder ons lief beminnen, dan weer hard tot op het bot en daar wil ik je steeds weer ontmoeten en verder afdalen naar gevlochten vingers gespannen lijven, dan weer los en terug naar de plek ..waar woorden maar half.., het bed te klein, een omgestoten glas.. scherven onhoorbaar…

sinds jij me zei dat liefde mensen soms als bomen velt die dan als in een heel koud land omhullend met warm rode koppen vuurbezwerend bij elkaar zich leggen en dat zij meer is dan een droom omdat wij bijlloos en met blote handen ons slechts begrijpen en omvatten kunnen als spaanders zijn in wrijvingshitte dat liefde is zich te verlieven…

er is een lek in de tijd de tijd loopt leeg er blijft steeds minder over resterende gaat steeds sneller lopen mensen leven,worden oud en sterven snel beschavingen ontstaan en verdwijnen,totdat er geen tijd meer over is eeuwen veranderen in een planeet met wassen beelden…

Zij sleept zich voort alleen op straat eenzaam verlaten vanuit indigogekleurde hemel door niet zichtbare poort valt witte zuivere regen geen sneeuwgewemel warme weldadige stortbui. Manna voor de ziel zij ademt diep in en uit de poriën van haar huid geopend net als haar brein ontvangen zacht subtiel witte waternatte druppels haar bestaan…

Zij sleept zich voort alleen op straat eenzaam verlaten vanuit indigogekleurde hemel door niet zichtbare poort valt witte zuivere regen geen sneeuwgewemel warme weldadige stortbui. Manna voor de ziel zij ademt diep in en uit de poriën van haar huid geopend net als haar brein ontvangen zacht subtiel witte waternatte druppels haar bestaan…

ook in de arcadebogen zie ik nog je ogen in germaans profiel jij was het waar de keizer toen voor viel en troepen stuurde uit omringde muren je romeinde in de macht van glans was exotisch zijn commotie gaf jou alle kans maar in decadentie verloor hij zijn pretentie jou te evenaren was teveel je blonde haren roken naar de zee…

De luizenmoeder, dat ben ik. Die naam heb ik gekregen. Maar ik, ik maak me niet dik. loop nog steeds met m'n hoofd opgeheven. De luizenmoeder, dat ben ik. Maar ik heb een heel mooi leven. Luizen horen daar nu eenmaal bij, heb je ze zelf niet, dan wordt het wel gegeven. Toch, één ding snap ik niet: want dat zijn de mensen vergeten. Als…

ik ben als de dood voor het leven dat ik verwekt heb ik ben de moordenaar van mijn kinderen…

Ik denk niet dat ik nog lang heb als diamant van vlees en bloed. De tijd slijpt me tot karaat, ringt de dood om mijn vinger. Al wat zuiver is mengt niet met een lang gelukkig leven. Het weerkaatst de zon maar smelt sneller weg dan sneeuw. Zij leeft nog in de verwachting die vroeger aan mij kleefde als een grote belofte braak lag doch…

"Op Curaçao is het één boevenbende". Geert Wilders wil die Rijksgenoten kwijt. Voor zijn part gaan ze op een verkoopsite, omdat ons land hen veel te veel verwende. Maar híj beslist dat niet, dat mocht-ie willen! Ik zou er dus maar niet te zwaar 'an tillen.…

Zonder mijn ogen zou ik de woorden van de vreemdeling volgen en niet vragen wie hij is en wat hij wil geloven. Zonder mijn gedachten te gehoorzamen zou hij een vriend kunnen zijn of mij kunnen helpen omdat de werkelijkheid mijn angsten niet wil delen. Want alles wat vreemd is kan ik alleen verliezen als ik mag…

het spel op de wagen verloopt zonder spermatofoor de mijne dringt vanzelf direct door in haar van gewone hooiwagen we doen het op een hooi of roggemijt stralende zon geleidt onze stroom energiek vief toch tikkie loom wakker niet tot het uiterste bereid slaat zij groen geel paars uit bij de daad trek ik deswegen te laat terug of merk het…

Zo zelfstandig als je bent Af en toe heb je me nodig Blijk ik ineens niet overbodig Ben je blij dat je me kent Op de vraag of je me nodig hebt Was het antwoord nee Wanneer de zelfstandigheid even wegebt Gaan we met elkaar door zee Ik wil wel eens vergeten Dat hulp geboden mag worden Ik ben bereid voor je te zweten Ik moet het alleen lezen…

koppig lang hebben de statige bomen hun groene bladerdek vastgehouden alsof ze zelf een beetje sterven zouden wanneer hun dekmantel werd afgenomen zonnestralen verkleuren zonder schromen de blaad’ren naar een zachte geelgouden gloed die nog even kan worden behouden tot rijp de randen langzaam zal omzomen maar slechts na twee nachten vorst…

Half vier vanmorgen, ik schrijf de nacht weer van me af zit alleen vanmorgen was weer kort vannacht. Niet bij machte de zoete slaap te slapen een lieve droom te dromen, gewoon tot rust te komen. Ik schrijf de nacht weer van me af droom mijn gedicht dicht langzaam mijn ogen dicht.…

Mijn seksbeest heeft de waterpokken Lees ik in een vergeten krant Hij voelt zich ziekjes, mijn gigant Ik voel me à la minute betrokken Vergelding van gemaakte brokken Besmet soms door een olifant Of door een klant van ‘t restaurant Hoor ik al funeraire klokken? Bokitootje, verlaat mij niet Ik bleef toch van je houden Als wij eens trouwen…

Dagen van verleden, weerspiegeld in de toekomst, voorspellen overal de leugens van het heden. Zoals de liefde in het nu het straks verlaten zal, om te keren naar een einde waar het allemaal begon. Zouden wij de sporen zijn, die samen zullen komen, indien we verder zouden lopen dan die ganse weide einder. Of zouden onze…

het mooie van een potlood, het fijne van een pen. je schrijft iets op een blaadje, verstopt het in je laadje. niemand hoeft te weten, wat jij niet wilt vergeten.…

Gekke puinhoop waanzinnig nabij als een plotseling moederloos kind ren je zoek je naar bekend geborgen bent radeloos troostloos verdwaald bijna krachtloos mist de moedertroost het vertrouwde warm gevoel tussen troostloze hartpijnlijke puinhopen zoeken wij en vinden elkaar.…

Tabaksverpakkingen worden steeds afschrikwekkender. Foto's die je het roken af moet leren In plaats van het te stimuleren. Jaja, de campagnes worden steeds indrukwekkender. En er geldt al bijna overal een rookverbod. 'Ze' maken het leven van de roker zo kapot.…

Als liefde wederzijds is kun je alles van elkaar verdragen en zullen de fouten die je maakte langzamerhand weer vervagen Als liefde wederzijds is maak je dezelfde narigheid mee zal het woeste stormen doorstaan in deze grote levenszee Als liefde wederzijds is kom je ook weleens in diepe dalen maar dan is die ander er steeds weer om jou…

Mijn ouwe opa is gek op sneeuwballetjes het hele jaar door…

een eenvoudige witte kist alsof hij bijvoorbaat wist hout is maar vergangelijk een eenvoudige witte roos alsof hij bijvoorbaat koos geen boeket maar één per stuk een eenvoudige witte vrouw alsof hij zei ik hou van jou want jij bent voor mij geluk het eenvoudige witte doek alsof het wacht in een hoek als staat 't er per ongeluk…

Ik ben een vrouw ik wil gewoon praten ik ben een echte vrouw ik praat over gevoelens ik praat en praat en praat ik praat tot het voorbij is ik zie wat het probleem was ik praat echt alles van me af Ik ben een man ik wil gewoon niet praten ik ben een normale man ik stop mijn gevoelens weg ik haat praten om het praten…

Wanneer ik je zie kan ik vertellen wat ik wil. Wat me dwars zit, hoe het is om zo te zijn. Tegen dit meisje kan ik zeggen wat ik denk. Ze praat toch niet terug, ze luistert alleen. Ze luistert alleen en daarom kan ik haar vertrouwen. Vertrouwen dat het bij mezelf blijft! Het enige wat ik voel van binnen is leegte, zoveel pijn. Ik kijk haar…

Glimlachend bekijkt zij gekartelde randen het haar gekapt volgens de laatste uitgave laat geen lak los gestuurd naar hen wiens hebben giert door opengesperde kelen spreekt het zwart met vele monden schutbladen bieden geen bescherming meer…