Wanhoop

Ik denk niet dat ik nog lang heb
als diamant van vlees en bloed.
De tijd slijpt me tot karaat,
ringt de dood om mijn vinger.

Al wat zuiver is mengt niet
met een lang gelukkig leven.
Het weerkaatst de zon maar
smelt sneller weg dan sneeuw.

Zij leeft nog in de verwachting
die vroeger aan mij kleefde
als een grote belofte braak lag
doch pijnlijk zwoegen is geworden.

Zij kan niet zien wat ik weet
en tot in mijn vezels bespeur.
Het tarten is al vroeg begonnen
vernietigt kostbare momenten.

Sterven is de kunst vrij te laten
wat in je aan hoop heeft geleefd.
Niets verscheurt me nu zozeer
dan de liefde die ze telkens geeft.

Zie ook: http://www.depriman.nl

Schrijver: Anton van Amerongen, 26 oktober 2007

infodepriman.nl

Biografie van deze schrijver

verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 525 stemmen 330