Alle inzendingen, jaar 2008, week 11

Ik lig en jij bij mij Wij zijn eenvoudig waar We liggen waar om waar te zijn Je vleit je in mijn zij We liggen draagbaar Opgevouwen in het licht We liggen licht om waar te zijn En ik verdwijn maar Goed gestemd kom ik in waarheid om In de feitelijkheid van jou en mij In variaties op de tijd In de variaties op werkelijkheid…

In een survivalserie viel een dode Het was een overvaller weliswaar Maar zat die filmploeg toentertijd níet daar Was, héél misschien, die dode niet van node Dus straks verschijnt vanzelf in deze sectie De serie van De Docusoapinspectie…

ik zag een landschap en schreef het zwart op wit nu heb ik een landschap maar het is er niet ik zag een doek vol eenvoud en oorsprong over de seizoenen een landschap vertellen over de onmacht van een dichter…

Vanaf het eerste moment dat je me aan hebt geraakt wist ik dat het gebeuren zou die keuze was al snel gemaakt Het hoogtepunt met jou was een keerpunt in mijn leven nu is er geen weg meer terug kan alleen mezelf de schuld maar geven Ik geniet van elk moment wil het liefst steeds bij je zijn er is geen toekomst voor ons samen en dat doet…

Kwetsbaar ben je Breekbaar je geheimen Als een ijl rozenblad zweeft je verlangen de zilveren vlinder achter je ogen In het avondrood sluimeren teder maar vaag de zoete flarden van je geur de zinderende liefde de droomtijd die je me gaf…

de stroomtrein vertrekt uit Dunedin vroeger stapten goudzoekers in zij droomden van rijkdom en weelde al hun gezwoeg bracht meestal niets het Victoriaanse station bezoek ik nu als toerist op het Octagon, met zijn museum kijk ik naar gezellig gewoel een stad niet te groot, niet te klein de wijken verspreid met veel groen en altijd dichtbij…

mag ik nog iets liefs voor je schrijven een bloem plukken en even bij je blijven neem de avondstilte mee om samen de dag te overdenken wil jou de kleuren schenken van mijn bloem die in jouw handen zich zal openen in alle geuren die wij samen denken…

Ik maak een buiging voor mijzelf uit angst en eigenwaan mijn hoofd raakt de grond dieper! deemoediger! verdwijnt in de grond lager! smadelijker! volmaakte buigingen zijn fataal ik ben het, ik ben het maar er is een koninkrijk onder de grond onbeheerd en schitterend ik weet het. ------------------------------------ uit: 'Minuscule…

Je koppelt hem aan je ex en je mág hem niet; háár mag ik ook niet…

Verscholen, weet ik, weggedoken ligt in onszelf ons breekbaar hart Soms zo dichtbij en aan de oppervlakte maar immer van binnen, eenzaam hart In een omhelzing is de klop te horen het oor vlakbij, maar voelbaar ook de pijn Het geheim achter onze lieve woorden is de troost die ze moeten zijn, maar ook een weten en heel zeker dat de dood,…

Eerste keer Het is net of ik de zon het ruisen van de zee de geur van het gras de wind op mijn huid ik adem ik beweeg ik leef het is net of ik jou voor het eerst zie staan…

MAAK jij een fout? DAT geeft toch niets... JE laat een ander ervoor opdraaien. WEG loop je voor de gevolgen. KOMT dat omdat je alleen voor jezelf leeft?…

Ons eiland vol bloemen brokkelde langzaam af. We hadden het niet eens door. We bleven maar praten en wandelen, hand in hand, ook toen er weinig overbleef van het zand. Het kille water kwam steeds dichterbij en sloeg uiteindelijk een brede zee tussen jou en mij. We schreeuwden nog wat naar elkaar vanuit twee nieuwe kale eilandjes, ontstaan…

als het leven toch eens in serie geschakeld blijkt repeteerbaar in een volgende fase en zonder oordelen en straf ooit een hoger doel bereikt alle mensen zijn dan gelijk deel van die ontwikkeling op weg naar een gelukkig zijn delend in verdriet en pijn en niemand die mislukt kon ik maar reizen in de tijd mijn eindpunt achterhalen en…

Elke dag zijn er weer wonderen die wij als mensen mogen aanschouwen bloemen die weer knopjes laten zien en straks de vogels die nestjes bouwen Elke dag zo'n wonder te mogen beleven wat je als mens bijna niet kunt vatten die hele kleine dagelijkse dingetjes het zijn voor ieder mens toch ware schatten We zien de lente zachtjes nader komen…

Er broeit iets in mij, word ik ziek? Drink ik soms te veel? Er broeit iets, maar ik weet niet wat Er broeit iets diep in mij in mijn urine, in mijn bloed, vond de dokter niets dan goeds! Toch broeit er iets, maar ik weet niet wat Er broeit & bloeit iets ’t maakt mij zielig ongerust; het woelt & stoeit, het groeit & gloeit…

Rechtsaf de woonkamer uit De half open keuken in Port, rode wijn en Beerenburg Groen glaast het bonte glas De glasbak tegemoet Breekbaar staat alles leeg langs de kant De koelkast bewaart ogenblikken Bier, voor als ik dorst krijg Halve liters liggen daar Een toekomst te lessen Liever nog Zet ik in de keuken Alleen maar lege flessen…

Arrogante ballen. Stuiterende kwallen. Netwerken samen. Likken en beramen. De een is nog slimmer dan d'ander. Stropdasje, pakje, broek in de vouw. Mijn kar is groter dan die van jou. Vergeten en verliezen zich. Totdat de burn-out daar is. Dan zien ze ineens het licht. Eenmaal bijgekomen en weer fit bedenken ze of daar soms geld in zit.…

zou ik haar vragen om in het terra van de dansende coulissen, geuren parfumerend langs de Arno, mee te gaan naar Piazzo della Signoria gevels met witte luiken zijden jurken, losjes en nonchalant over de schouders, bandjes zichtbaar, glimlachen neergelegd in marmer waar pioenrozen uiteen vallen, de maan zijn sikkel kwartiert…

Geboekstaafd is alles behalve. Zakdoek voor het aangezicht. Wacht u voor de honden in de straat. Schoonheid van roest. De bek vol stenen. De piramide van oude appeltjes. Bij wijze van proef. Het blauw van de plekken. De ontmoeting vond plaats. Bij het mosterdgas zijn wel wat ongelukjes gebeurd. In mijn doodgezwegen zwijgen. ---------…

Je trekt een spoor van lente Je bent een dansende menigte Je won de zon en geeft nu licht Kus me tot ik stik, lief Hou mijn adem in Buig me langzaam om je heen En draag me tot ik slaap Leg me neer in wolken Los er samen met me op Leg me neer in wolken Kom er samen met me om…

ik hoor niets ben tot op mijn botten verdoofd kan geen geluid meer waarnemen geen zinsdeel meer ontleden er is geen toekomst voor mensen die verdrinken in woede…

Ik wil Ik wil niet wachten op nieuw geluk Het duurt mij veel te lang Wachten maakt mij bang En geluk heeft het toch al veel te druk Ik wil niet wachten, ik ben nu vrij Ben er helemaal aan toe Het wachten maakt me o zo moe En geluk wacht ook niet op mij Ik wil niet wachten op wat geluk, het heeft geen zin Ik loop een stukje voor je…

hij leek een boom met gespreide takken die je altijd vastgrepen als je dreigde te vallen hij was zo massief een toonbeeld van kracht maar alleen aangewend om geweld af te wenden toch was één schot genoeg om hem te vellen zijn eigen hand tekende zijn afscheid ~~~ in memoriam…

Liefde is een ondergaande zon verblindende schoonheid kleuren dieprood maar in lichtwazig wit aanwezigheid van een zalige koude rilling terwijl het lichaam zijn sappen koken ononderbroken autonoom hartgedrag Franse cancan dansende charlatan ‘verliefd, verliefd!’ schreeuwt het ongecontroleerd dansend lijf.…

ik geef geen zier om het natuurlijk ontvouwen van vrouwen in de morgen medusa is er niks bij maar bij haar sterft zelfs de morgenzon die aan mijn zijde schijnend uit haar ogen herrijst…

‘n Langharige dame te Laren Ging ooit met haar dochters uit varen Doch zij zijn gestrand Ik las in de krant Over ’t lot van die vrouw en de haren…

Of de maan het dan nooit eens halverwege voor bekeken heeft laten staan…

Wanneer ik bedenk wat mijn handen al hebben verzet, wat ze voor arbeid hebben gehad wanneer ik terug ga in de tijd, dat er baby’s op de wereld werden gezet, door die handen werden verzorgd. Als ik bedenk wat er in die tijd aan boodschappen werden gesjouwd, door diezelfde handen, dan maakt ’t me een beetje benauwd, want er gingen wat kilo’s hangend…

Zijn rug gekromd als 'n gespannen boog zijn zweet gemengd met speeksel druipend van z'n lijf, wat was het heet! Met open mond en pap in de benen bedreef hij zijn liefde voor allemans schandaal kreunend en steunend, op zijn armen leunend, keek hij omhoog en dacht: "Waar is m'n bed!" maar wilde toch de eerste zijn boven op de Tourmalet…