Alle inzendingen, jaar 2008, week 17

morgen schrijf ik de sterren van de hemel want morgen weet ik wat ik zeggen wil opdat u beseft hoe zwak ik ben ik wens u sterkte want u moet het met mij doen…

Een stil moment den vaderland getrouwe: een generaal die krachtig salueert, een majesteit, diep triest geprogrammeerd, ministershanden vroom en droef gevouwen… Maar straks weer schudden zij tirannenhand; want dat is economisch goed voor ’t land.…

Wat is er toch mis met het verleden Waarom is de toekomst zo’n must, ligt de grens van geluk soms in het heden en mag ik niet “terug naar de kust”? Mijn gedachten aan vroeger tijden Maken deel uit van mijn streven naar… Zoals een ieder zich wil bevrijden Van kluisters opgelegd door schijngevaar… Gebruik ik mijn herinnerde gedachten Om schilfers…

Waar ooit arbeiders streden zij aan zij voor rechten van de hardwerkende mens wordt nu alles wat zij ooit bereikten met de voeten getreden Elk behaalde resultaat elke overwinning elke sociale voorziening alles wordt neergesabeld zelfs de eerste mei wordt niet meer gevierd de maatschappij kotst de arbeider uit hun werkplek wordt verkwanseld…

Ze praat met mij en lacht daarbij. Ze zucht en kijkt opeens niet blij. Verdrietig zit ik er maar bij; ze kijkt naar mij en is niet blij. Geen woord, geen daad verdrijft het kwaad dat traag maar zeker nader sluipt; tersluiks bij haar naar binnen kruipt en gauw bezit neemt van haar geest, die eens zo vlijmscherp is geweest. Ik zie haar denken…

Tijdens het nazicht van de biljetten op de trein... - Treinbegeleider: ha, ha, juffrouw, jij schrijft achttien met twee t’s? - Juffrouw heel overtuigd en luidruchtig tegen haar vriendin Isabel: - Zie je nu wel, stomme trut, ik heb het je nog gezegd hé, dat achttien met één t moet geschreven worden!…

de straten kleuren rood schouder aan schouder scanderen ze de leuzen van de laatste geuzen over arbeidsvreugde en de ethiek van allen samen tegen het patronaat toch, dag na dag jaar na jaar jaagt het verleden hen op onverbiddelijk terug naar het kille land van Daens lange uren, korte nachten leven om te zwoegen voor een zwoerd van het…

Ik kras een krasje op je hiel Als jij aan mij voorbij gaat Ik kus een kusje op je ziel Als jij weer bij mij staat…

Als een heldere ster in de donkere nacht, Kwam jij in mijn leven en gaf je mij kracht Ik stond stevig op beide benen en alles wat ik wilde Was mijn leven met jou leven De verleidingen stonden op de loer Je verloor de macht over het roer Je gaf je over aan wat mij pijn deed Het begon bij alles wat je mij verweet Mijn hart is zo klein maar…

In dit eeuwenoude huis eventjes naar binnen lopen, even voelen: "hier ben 'k thuis" en opnieuw weer stil gaan hopen. In de zee van vele lichtjes zelf ook eentje branden doen, stilte proeven, rust en vrede, even weten, net als toen: dat de Zoete Moeder luistert, dat de meimaand vreugde biedt, dat ook andere mensen lijden maar dat ook veel…

Ik weet wat ik wil. Ik mis je ogen, je lach. Het wordt me teveel. Ik zeg mezelf voorgoed gedag. Ik weet wat ik wil. En wat ik wil ben jij. Ik wil jou aan mijn zij. Ik wil samen reizen. Naar verre landen, door de tijd. Ik wil samen gelukkig zijn. Ik wil je nooit meer kwijt. Hoe je lacht. Hoe je ligt. Het stond zo vast. Maar de situatie…

't Was in een bruin café. Hij zag 'r staan. Uitdagend was d'r knipoog, die hem tartte. Hij brak z'n keu en stopte met biljarten. Hij is toen met 'r mee naar huis gegaan. Er klopten bij de twee verliefde harten. Ze trok d'r kleren uit en hem zo aan. zo kon-ie haar verleiding niet weerstaan, waardoor het minnespel al spoedig startte. 't Was…

Vandaag is het 1 Mei, de dag waarop we vieren dat we het hopen zijn vergeten; de veren zijn geschud, de kale kip kakelt helaas slechts loze kreten. Dit hebben we te danken aan Heer Kok; van mij mag hij met kip in de wok.…

Kijkend op het water naar spiegels zonder lijn ontrafel ik de aanblik van ogen zonneschijn die spelen op het water met de jouwe en de mijn die zoeken naar de eenheid een blik te kunnen zijn Kijkend op het water dat zich rimpelt in de strijd weerklinkt mijn drijvend spiegelbeeld in klotsen dat zich wijd als een uitgestrekte echo voorbij…

Volgens Frankrijk is Holland Franse rivierslib Arrogante vlerk Engeland is ons Waddeneiland Dáár hoor je ons niet over…

Wat moet ik anders dan je driewerf kussen op de wang onderdeel van het gelaat vervolgens jou het beste wensen waarheen je ook maar gaat want ja na dit leven wacht niets Zo vallen we uiteen als pluisjes van een schitterende pisseblom…

boven een bergkloof cirkel ik Condor, gedragen door thermiek mijn breedgespreide zwarte vleugels zijn getooid door witte verenband hier vlieg ik, meester van luchtruim mijn felle ogen zien alles, wat beweegt leiden mij bliksemsnel naar een prooi scherpe snavel scheurt haar aan flarden…

En op die schrille toonladder Van altijd gelijkhebbende ministeries Daar danst de dood steeds weer zijn pierlala Met volle teugen genietend van het thuisleed Het doel heiligt de offers Zij zouden niet anders hebben gewild Het kwaad moet alom daar bestreden worden Hun jonge levens niet voor niets verspild Bazuinen schallen op het Binnenhof…

in ‘t jonge gras liggen zachte regendruppels borsten koelen de warmte want jij beweegt liefde dromend de droefheid afgepeld onstuimig gewemel niet verheffend buigend, tere halmen rollend zand onder lijven jouw zwijgen niet breken mijn hand jou wekkend genot, een zweem avondwind over ’t stille water druiven, herfstgerijpte jouw laaiend…

jouw woorden vinden onderdak binnen kader van het vlak treffend in zwart en wit vindt inkt zijn weg jouw dromen in goed en kwaad verticaal in goddelijk gedrag de plek die je invult in lijn geworden taal…

De rijmelaristen die de mooiste woorden wisten, over albasten borsten dichten dorsten. Nevelslierten donkeren mijn hart daarvan snapt dus niemand nog een barst. Luister mooie woorden brakers, harteloze zinnen krakers, gedichten komen uit het hart, o ja op hart volgt altijd wel weer tart. Wit gemarmerd in't azuren blauw, klinkt…

voelde je vingers zacht tasten na jarenlang vasten ze verkenden strelend mijn huid op zoek naar hun buit in het spel van geven en nemen ben ik niet achter gebleven zocht je hart vond je ziel voelde dat ik mocht komen bij jou ben ik thuis bent mijn prinses in galop op het paard dat wij dromen…

Uit de mist van verloren jaren doemde het beeld op van een leven een aar vergeten na de oogst achteloos Het water was diep in zijn helderheid maar toch eindeloos bitter het graf van een verdronken roos Ach, deze droom heeft nooit het daglicht gezien…

binnen het raam opwarming van de aarde sneeuw in maart weg in een sneeuwstorm zonsopgang en ondergang en zwarte takken spagaat op de brug in een ijzige windvlaag gaat leven omver het leven omver in de diepe zwarte nacht een stom stoepje - de nieuwe ijstijd gaan we met z´n allen te lijf aan de evenaar…

Er zijn mensen die zeggen stop eens met treuren Er zijn mensen die zeggen hou nou maar eens op met dat zeuren Nu is't wel genoeg zo nu is het een end Maar weet je wat het is schat? De mensen die dát zeggen, hebben jou niet gekend.…

De branding rolt een fluwelen muur in golven van vierentwintig uur guur is het strand, eb trekt het open voorbije tijden zullen wegglijden gebeten door de tand der getijden rijden ze de stormen, ze waaien luid over wereldzeeën van noord naar zuid een flikkering in de mist, een belofte van knarsend bitterhelder zonlicht dat het land droogstoft…

Over overspel! Man krijgt slag onder gordel Kruis over zijn kruis Aanhouder wint niet altijd Het overspel is over!…

Een damesslip als slecht gemutst verblindt verbaasd mijn zicht de pick-upnaald overslaand als een moker aan het heien totale chaos analyserend is de rooklucht niet te snijden gesuikerde pinda's plakken onder voeten en tussen tenen wijnglazen op het kleed die kleuren en mij vervloeken ik laat bierscheten boeren en harde zuchten zie doffe spiegels…

nee, onze koningin zal het veld niet ruimen zij kaatst de bal terug en zet zwart of wit met gevoel voor oranje telkenmale schaakmat…

Voel de warmte van mijn zijn mijn hart dat klopt voor jou mijn handen die zo zacht jou strelen voorzichtig gaan over je lijf ik snuif je lichaamsgeur hoor ik je adem gaan in een ritmiek als van muziek ik leg mijn oren stil beleef dit ogenblik met jou schrijf woorden op je lippen gloei zomerzon onder je blik ver van de wereld buiten…