Alle inzendingen, jaar 2008, week 42

ben buiten zinnen als ik niet dicht…

Het onderzoek naar huizen op Bonaire brengt binnenkort ook helder aan 't licht dat ik voor de verleiding ben gezwicht aan zee had ik een heerlijk pied-à- terre waarom maakt Brinkman in de Kamer al die stennis ik heb zo'n huis gekocht, maar deed dat voor 'n kennis…

Opzij Met die koffer Ik moet er Snel bij Geen tijd Te verliezen Vanaf nu Ben ik vrij Genieten werd mij Vanaf start Reeds beloofd Maar 't gedrang Naar de vrijheid Gaf Hoe wrang Mij al snel Véél te snel Een lelijk Ontsierende Schram op het hoofd…

Was ik maar Multidimensionaal Dan vloog ik naar je toe Op een lichtstraal Om ook jou Gelukkig te maken Zonder dat het anderen Zou raken!…

Elke dag met blokken aan mijn voeten stap ik naar school met angst gedragen door plicht die roept geslagen, uitgelachen steeds opnieuw vergeten heb ik het tellen van talloze blauwe plekken ik kreeg steeds weer alle schuld al deed ik niets verkeerd mijn zwarte kleding deelt in mijn droefenis zo hoop ik onzichtbaar te zijn in mijn…

Hij loopt langs de straat, mijn vrouw geeft hem eten, op een bord, drie happen, hij heeft het opgeschrokt, ze zegt dat het slecht met hem gaat. We bellen met het asiel, hij wordt door niemand gemist, ‘k hoop dat ik me heb vergist, misschien dat het nog niet opviel. Mijn hoop wordt de bodem ingeslagen, hij mag naar binnen, een mooie boel…

het voelt vreemd wanneer ik je vertel hoe ik heet alsof er iets beweegt; zoals de steen waarin ik mezelf herken die stomzwijgend rozen slingert in ramen en alle kamers binnengaat tot ver in het landschap van vruchtbare bomen het is onzichtbaar in dit gedicht; alsof een witte vogel een cirkel maakt van stilte; er dwars…

als een gebed een smeekbede aan god verdomme heer ik zondig in gedachten en verbaal Ik dwaal wel meer dé-jà vu maar nu ostentatief met opzet haal alsjeblief de geloofspredikers van het internet…

stille tranen vallen op het roze marmer van je graf vervlogen beelden flitsen herinneringen je bent ... niet meer maar toch ..aanwezig gisteren eeuwen geleden en toch dichtbij morgen onzeker gisteren verleden waar lach en traan verweven zijn © marijket…

ging langs hagen de kraag weer op stilzwijgend zwart herinnering betrad de paden waar zijn steen in ruste lag voelde hoe hij woelde in de donkere grond wist dat hij zijn rust nog steeds niet vond de bloemen uit mijn hart zijn nu voor samen en nooit meer apart…

Ik hoor het suizen van de wind, En kijk hoe jij nog slaapt. ik wacht op de dag die zo begint, Terwijl jij rustig ontwaakt. Ik voel je ademhaling in mijn nek, En kruip nog tegen je aan. totdat ik na een tijd ontdek, dat ik weer op moet staan. Ik moet nog dingen af gaan maken, Maar lig hier nog zo lekker. Uiteindelijk pak ik toch het laken…

intens zwart was de nacht terwijl de maan achter de wolken riep ga niet ga niet op weg in je droom die verloren is sinds gisteren aan de horizon gezonken was in het zilt het bed was koud en de winter liet me weten dat vluchten geen zin meer had en zodra ik het verloor van de slaap kwam ik terecht op de gletsjer van vervlogen dromen en…

Voor dag en dauw, als licht al aanbleekt op het lover. Ga ik op pad. Ik weet wel dat jij op me wacht. Ik trek de bossen door en trek de bergen over. Ik heb te vaak te ver van jou mijn dagen doorgebracht. Ik ga,ik hoor geen geluiden,kijk niet om mij heen. En houd mijn ogen slechts gericht op mijn gedachten. Een onbekende,met gekruisde handen,…

Verdelen van de klussen en de lasten blijft kennelijk een ingewikkeld iets; de vrouw doet op het klusgebied haast niets, de man hanteert de boor, de bijl, de kwasten. En toen mijn vrouw haar mening werd gevraagd zei ze: “Ik vind dit thema afgezaagd!”…

Messen krassen over zijn dijen littekens op z'n ziel daar hij z'n gevoelens niet uiten kan heeft hij 'n scherp projectiel Hiermee kerft 'ie tot bloedens toe bonst zijn hart in z'n keel Wordt hij uiteindelijk weer rustig 't was hem allemaal even te veel…

Het leven is te klein voor dit groot mysterie Ik bedenk me hoe het zit Elke keer dat ik besta Boven de wonderen die ik weer zie Als ik ten onder ga…

In een tuin vol bloemen in allerlei kleuren En heerlijk zachte zoete bloemengeuren Liep ik in gedachten over een eenzaam pad, Tot ik in ene een mooi droombeeld had. Ik liep daar op het pad niet meer alleen En had oog voor alles om mij heen. Met volle bewondering zag ik al die prachtige kleuren en ik begon weer helemaal op te fleuren. Ik zag…

De band is weer bij elkaar muziek en de gevoelige snaar sluit ramen en deuren want het gaat weer gebeuren decibel gaat door merg en been gewoon de muziek samen lopen we er doorheen de noten zijn geen probleem want het is ruig en hard en de drank vloeit moeiteloos door de aderen heen en de grappen worden steeds slapper en de teksten steeds…

Zoals een Syrene lokte zij mij met haar grote boezem in haar netten, ik raakte verstrikt en er was geen ontsnappen meer aan. Voor haar geen probleem om mij met mijn vriendin te delen...zo hopeloos smakte ze naar 'liefde'... Ook al hield ik op dat moment in mijn hart nog van een andere vrouw, die verlangde naar een pure en…

er zijn zo van die mensen die mij niet mogen het aantal neemt door de jaren heen alleen maar toe heb ze mogelijk in hun verwachtingen bedrogen worden van mijn aanwezigheid ondraaglijk moe of zal het zo zijn dat ik nu pas, door de jaren gelouterd, de schone schijn doorbreek van zelfgenoegzaamheid waar de ziel schellen verdrijft…

de sanseveria op de vensterbank draagt één kerstballon hij licht op als er een auto passeert dan veert zij recht uit haar sofa zingt uit volle borst halleluja! en zakt daarna weer neer het is een doorzichtige ballon waarin ze soms de maan ziet of het boze oog maar meestal is hij kerstmis op een doordeweekse dag als er eens een auto passeert…

is behoud van hoop en vertrouwen op liefde en meer speciaal die op eerste gezichten eerste prioriteit voor werkende poëten dat sprekend uit te stralen in gedichten ze moeten voortaan vroeger opstaan en minder bezopen eerder slapen gaan zo laten jonge medeburgers weten ze lopen volstrekt niet synchroon zeg maar rustig uren te laat niet te…

Terug naar het station spoor leidt mij omlaag kaartjes voor de stalling. Langs borden van de dijk tegenwind van spruitjes in doodlopende wind. Labyrint van rails ijzeren ijsbanen de erven van de stad. Chromen bellen blinken een zonnestraal maakt de lange schaduwplat.…

Jij met die twinkel in je ogen jij met die lach op je gezicht jij met je mooie karakter daar ben ik voor gezwicht Jij met je leuke dingen jij met je gouden hart jij bent nog steeds heel bijzonder jij bent het die mij verwart Jij, ik moet je vergeten. maar ik kan het niet jij, hoe moet ik het zeggen? Jij doet me veel verdriet.…

Aan het blauw azuur waar de wind speelt met grijze wolken die de zon laat verdwijnen en haar ingehouden tranen van de zomer weer zal uitstorten in een nieuw seizoen en de aarde laat drinken wat een verademing is voor het laatste zomergroen dat langzaam wordt onthuld in een allesoverheersende compositie van sprankelende kleuren die ogen…

als zonden zwaar weegt ieder jaar van spijt je oude stoel staart leeg en koel verwijt ik wil mijn leven in verhalen geweven kwijt stem zonder kracht verdwaalt in de nacht van andere tijd…

‘Dit is’, zegt een man uit Kapelle, ‘zo’n vraag die me weken kan kwellen. Want wat je ook kiest je moet, o wat triest, het hoe dan ook zonder haar stellen…’…

Vuurvliegjes in het donker ze dansen en ze pronken ze vliegen elegant om je heen het lijkt wel een edelsteen het is een romantisch gezicht twinkelende vliegjes met licht een juweel in de nacht teder fragiel en zo zacht.…

Vertel me het verhaal van het licht in het donker, van de golven die elkaar overspoelen tot ze aan land omkeren naar het oneindige. Het licht dat nooit dooft, baken in zee, houvast in de chaos van wat begin, midden en einde verhaal is van Genesis tot Openbaring, van woeste leegte naar het Eeuwig Licht. Gedicht naar het gelijknamige…

Terugkeer bevers tot potlood gescherpte bomen échte bouwvakkers…