Alle inzendingen, jaar 2008, week 6

pas als je beseft dat alles wat is eindig is en dat datgene wat je achterlaat een zelfde lot te wachten staat zou het toch moeten lukken in vrede afscheid te nemen van wat het leven je geboden heeft maar dan nog weliswaar overkomt het mij niet zo vaak maar gisteren was het weer zover beelden uit mijn kinderjaren dringen zich aan mij…

Nerveus zoals jij het servet ontvouwt Gevolgd door liefdevolle blik ongemeend Ik verliefde blinde dwaas die van je houd Herken je niet en mijn hart versteend Jouw rode lippen nippend aan de rode wijn En fluisterend zeg je, ik zal nooit meer de jouwe zijn…

oogjes zien het levenslicht handjes pakken moeders lichaam een glimlachje tekent het geluk liefde gloeit tussen moeder en pasgeboren kind…

"Grijs blauw (voor Sal) Je kijkt me doordringend aan voel me ietwat nederig en liever wil ik gaan maar jouw vriendelijkheid overwint mijn schaamte Dan ineens herken ik in jouw grijsblauw iets wat ik nog overwinnen zou Dus wees niet te snel bevreesd want er zijn meerdere "Waiting for the man" geweest.....…

Al onze innerlijke schilderingen zijn oneindig als je weet hoe de penselen worden gebruikt…

Ik hoorde je stem in mijn hart. Het klonk als een luide roep van de witte vogel. De omarming in de ogen was zo zuiver- als een vleugelslag. De tranen van het verleden weerspiegelden ons beider verdriet. Je stem in mijn hart omhoog gevlogen, in hoger sferen meegenomen.…

tergend langzaam gaat zij langs het graf handen strak geveld tranen kukelen met doffe plof in het grijze niet lang luchten reizen sneller overlopen heimwee verwelkte kussen nooit meer dansen ze samen onder de maan en margrieten…

Stinkende riool het deksel wordt opgelicht piepende ratten…

soms is er een vonk die open spat in smeulend vuur uit een stronk die al tijden ligt te roken zich niet wil overgeven maar in warmte toch ontvlamt wist niet dat vocht en ochtendkou haar zo verlamt jaag de liefde aan met zuurstof en de zon we gaan voor deze lente kom…

Het schemert En de drank staat klaar 't Is donker En ik voel me raar Moet ik nu weg? Of mag ik blijven? Wil jij nu mij? Of wil ik jou? Dit soort gedachten Zullen nooit beklijven Want de morgen zal mij laten weten Wat mijn keuze is geweest 'k Heb geen berouw Je mag het weten Met jou zèlfs kort... Een eeuwig feest!!!…

De dag dat ik je moest verliezen, is de dag dat mijn hart getekend werd... Sinds die dag leef ik in een donkere schaduw, stiller dan de nacht... Sinds die dag heb ik leren leven in pijn... Ik ben op een harde manier er achter gekomen wat mis is gegaan... Wat bezielde me... Waarom... DE twee vragen die mij elke dag wakker houden... Echt letterlijk…

“Meneer, u mag op zaal géén eitjes bakken! En ook is het beslist niet toegestaan mij, als ik u injecties geef, te slaan of de verpleegsters op de gang te pakken! Als u zich blijft gedragen als gespuis stuur ik u naar het Radboud Ziekenhuis!”…

gaan hard of zacht onzeker bestaan doodt de stilte zeker van de nacht de wind waait toch wel morgen mist de realiteit die niemand aan kan dus, waarom nog…

Harten vol van liefde Rozen vers geplukt Gedichten mooi geschreven Maar Valentijn is toch anders bedoeld In stilte iemand beminnen Vertellen wat je voor 'm voelt Zonder dat hij je zal herkennen Afin...de dag van de Liefde Al dan niet gevierd Mijn hart is vol van Liefde Chrysanten vers geplukt En mijn gedicht voor jou geschreven…

somernag in die kaap, êrens rus die wind teen ‘n eikeboom se blare waar in die reën mag ek haar naam weer vind? waar in haar gelaat sal sy my gesig weer roep tot kind?... êrens ritsel die blare.…

Bij het schemer van de dingen de aanblik veranderd nog maar licht beschenen door de kracht van het begin. keek ik uit naar deze morgen met zijn nieuwe dingen.. De lucht klaart opbarend blauw onvervuld licht van verlangen heilzaam ademend een nieuw begin.…

Gisteren... heb ik met je gelachen, en met je gedeeld, heb je m'n gedachten, en mijn hart gestreeld... Vandaag... heb ik je heimelijk gekust, stilletjes van je genoten en daarom héél bewust een hoofdstuk afgesloten... Morgen... wil ik weer opnieuw beginnen, loop je mij dan tegemoet? een wereld delen, intens beminnen…

Trotse eik in Lembeke werd kaal Hij kreeg het zo koud en vroeg een sjaal Treurig werd hij bruin Tot diep in zijn kruin Het was echt waar, een droevig verhaal…

Er was een tijd dat ik je vertrouwde. Een tijd van vriendschap en blijheid. De vrijheid straalde er vanaf, wij met z'n tweeën konden alles aan. We waren het beste stel vriendinnen dat er ooit geweest was, nooit ruzie, en nooit spijt. Maar de tijden veranderen. Nu ik hier jaren later zit weet ik, ik ben je kwijt. Het was in één klap kapot.…

vezels en water groenten en fruit daar ga je van poepen dan komt het eruit stoppen met roken kappen met de drank begin met bewegen en kom van die bank het leven is lang zonder chips en cola het leven is goed zonder peuk en bier de dokter kan met vakantie want er is geen kanker meer hier eet geen reclame of een schreeuwde leus verwoest…

De herfst valt in, Mistnevels ontsieren het land En regen bedroeft mij. Ik kijk uit het raam En zie tomeloze somberheid. De kilheid bevangt me tot het bot. Ik loop buiten en lopenderwijs Dwalen mijn gedachten af naar zomerse streken Waar de druiven rijpen En honing vloeit. Ik keer terug in de realiteit En de sleur grijpt me bij de keel…

Oh, Kon ik bij de sterren Die eens Mijn schatten waren Ik haalde Ze direct omlaag Zij, die mij Mijn leven Leven lieten Ik mocht En mag ze graag Te lang Heb ik hen moeten missen Te lang Was het voor mij te stil Kom weer bij mij In mijn omarming Dat... Is alles wat ik wil…

als vandaag een lenteblad jou niet zal bereiken dan leg ik nu mijn hand op je wang we zijn even als gelijken ik kijk je aan nee, wees niet bang we zijn in vriendschapsland om elkaar in het voorbijgaan met sprakeloze warmte te verrijken…

als hij vandaag in de schoonheid zou willen slapen zal het een landschap zijn zonder lichaam, langs lijnen met buitenaardse voetstappen waarin betraande ogen gaan sterven in winden van onbestaande realiteit in vernielde verwachtingen in het spinsel van donkere dagen lijkt de dichter in de man dronken van zijn eigen verzen en in het licht…

koud staal verbrijzelt porselein uit verleden tot scherven huilen…

Zij lijken vastbesloten alsof zij zeggen willen wij staan er nog wij lopen niemand in de weg…

avondzon streelt de bomen en enkel mos zwerft over de grond blaadjes dwarrelen verbergen het rood van de herfst sommige zijn wat kil en dor slenteren maar wat door de wind verspreiden het begin van een fijne lente…

een land waar paarden bloemen kussen terwijl de pad de stoel versiert om te zien hoe elfen bankjes schilderen Imagine een land waar de blinde muggen ziet terwijl de schol eksters vangt en ma de liefjes vertroetelt Imagine een land waar de nacht vlinders baart terwijl de aal bessen draagt en de week dieren telt Imagine een land waar…

Maria, een schoonheid uit Assen, wil Jaap in IJmuiden verrassen op Valentijnsdag, aangezien dat dan mag. Anoniem vindt ze echter niet passen. De stoot, die verliefd is op Jaap, ligt ontkleed op z'n bed en de knaap valt meteen op de griet, die gelegenheid biedt, tot d'r grote verbazing in slaap. Ze voelt zich behoorlijk genomen, daar onder…

Ik moet je vergeten ik ben de ware niet voor jou maar je geeft me steeds weer hoop met die glimlach waar ik zo van hou Ik moet je vergeten het is voorbij ik wou dat je me dat liet weten dat je dat rechtstreeks tegen me zei ik moet je vergeten niet meer denken aan die zoen maar waarom ben ik naar die knipoog weer zo verliefd als toen…