Alle inzendingen, jaar 2009, week 17

Ik zweef hoog in de lucht, toch sta ik met mijn voeten op de grond. Raar eigenlijk, dat zweven. Ik kan vanuit de hoogte alles overzien, toch loop ik over de aarde als een klein wezen. Het voelt of niemand zich van mij bewust is. Tussen de mensen voel ik me nog steeds alleen. Toch kan ik wel genieten van het leven en van iedereen.…

De Ontmoeting (1) Ik was een onrijpe vrucht; Een groenblad, Een harde steen waande ik mij, Een speelse rivier Tot dat ik op een nacht jouw gelaat in de droomland zag De verschijning die enkel een spiegeling was Het deed mij blozen, En de bloed in mijn aderen voelde als gloeiend ijzer Het groene blaadje werd vuurrood Sindsdien Streelt…

de vogels vliegen laag over het huis twee soepele geluidloze motorvliegtuigjes twee ganzen indrukwekkend samen geruisloos over de bomen op weg naar.. ja, waar naartoe? ik weet het niet, ik zou het moeten nazoeken op internet maar dan verpest ik het beeld en dat wil ik niet. dus denk bijvoorbeeld aan Nils Holgersson die zit op de rug van…

In een pak dat ouderwets nauw sloot en toch van deze tijd losjes gevouwen was wit overhemd marineblauwe das de keel evenwel niet bekneld oranje gerbera op mijn revers gespeld op een feestelijk versierd bordes stond ik voor de Majesteit Gereed mijn mooiste gedicht namens mijzelf aan te reiken waarop zij haar bril afnam behalve vanwege…

Wat zou je zijn, als je geen hoop meer had? Hoe zou je kunnen leven, als je dat niet meer bezat? Ook al zijn de tijden soms zo slecht: Gebeurt er iets, zodat je toch weer vecht! Ook al zie en voel je het soms niet, Door alle ellende en verdriet Steeds komt er toch weer een straaltje hoop Zodat je weer verder gaat met…

Herinneringen vergaren steden, als men dat wil met gouden tempels en porseleinen straten, monumenten die voor altijd de gedachtenis aan wie hier leefden blijven bewaren, substraten van dat verleden, veranderd in afbraak, wanneer men ze prijs zal geven, maalt puin tot nieuw cement voor metaforen, die nog niet zijn verkend.…

het zij aan zij lopen het was het dragen van de eindigheid op een drafje, God kan niet sneller meer verdragen op deze technologische paden, Hij vreest het eind van zijn dagen de straatplaveien gevlochten mensen vaag in hun onbestemdheid van lange dagen en bevruchting onder de tegels, mijn hond en ik ingebeeld hij behoedt me niet van het…

Ook dit jaar gaat veel sneller dan ik van een jaar verwacht en ga op zoek naar al die vervlogen dagen van weleer Met de tijd zelf is niets mis maar ben niet altijd bij de tijd ontsnapt soms aan m'n aandacht en hij gaat zonder mij voorbij Wat ik niet bewust meemaak en mij niet kan herinneren doet de gevoelsduur verkleinen Doornroosje…

Om haar hart een muur gebouwd zo kwetsbaar dansend van donker naar licht in haar een wild verlangen maar zo voelbaar de angst door gaan of leven in een cocon van zelf opgeworpen tralies en stenen als ze eens kon zeggen kon uiten schreien zou ze willen maar om haar hals hangt zwijgend zwaar als lood een parelketting vol van tranen wurgend…

als ik wakker word is alles wit geen grijs en blauw alleen maar wit zover ik kijk ik maak het goud omdat het dan de wereld wordt waarvan ik houd die ik vertrouw in goud en later rood ben naakt omdat ik zwart wil dragen een jurkje met bandjes mijn schouders zijn nog mooi de rest is vies daar walg ik van dat is verrot en aangeraakt…

ik heb nooit een moeder gehad niet een die ik verdiend heb ik heb de hoop laten varen mijn jeugd krijg ik toch nooit meer terug en nu het tijd is een eigen gezin te stichten snap ik niet dat je me zo liet gaan en nooit van mij gehouden hebt…

Als de wind weer weemoed waait, loom, donkerblauw en vol verlangen. Zich ritselend laat vangen, standvastig blijft, niet draait. Kan ik eenzaam, lange uren staren naar jouw glimlach in mijn glas. Je ogen, je mond, hoe mooi je was. Maar de dood speelde al door je haren. Een kam met veel te scherpe tanden op een hoofd waarin de waanzin…

Stemmen in mijn hoofd - ze doen maar één ding: mij tegenspreken. 'We spreken jou helemaal niet tegen!' Ik wandel. 'Je wandelt helemaal niet! Je staat zoals gewoonlijk stil.' Ik denk aan iemand. 'Je denkt helemaal niet aan iemand! Je denkt nooit aan iemand.' Ik sta stil. 'Nu wandel je. Nu heb je blijkbaar opeens haast!' En heel even…

Een ader van formaat is aangeboord We worden rijk van uit te venten troep Voor habbekrats verkrijgbaar op de stoep Alsof geen mens van Marktplaats heeft gehoord Maar wie echt vroeg was drinkt een glas grand cru Op een flinke voorraad doosjes Tamiflu…

Ontelbare lichtjaren ver weg van de aarde omringd door manen, sterren en meteoren wist de kosmonaut zich verdwaald en verloren toen hij de patrijspoort door, het heelal in staarde. Buiten vierde het een feest voor astronomen, maar de kosmonaut begon terneergeslagen droef en somber starend zich af te vragen, of dit het einde was van zijn jongensdromen…

Hoe kan je verder leven met die oorlog die je zo bewust hebt meegemaakt Hoe kan je verder leven na die oorlog zonder deze bewust te hebben meegemaakt Toch leven er mensen hier en nu en spreken zij verder over wat straks te doen is Wie bepaalt dan onze toekomst zij die weten en niets zeggen zij die spreken en niets weten of zij die…

ik wil weten wat jij voor mij verbergt een geheim met een slot is het geheim of een grap iets wat niet bestaat of waarvan jij dat wilt verlang je naar de woorden die je vertellen wat jij wilt horen of niet als ik weet wat jij bedoelt weet jij wat je wilt en dat is anders en dan mijn gedachtes spelen door de…

Het nachtgetij ligt als mozaïek te straten in de nacht, ‘k dacht dat ik niet mank was geboren maar toch lispel ik zoals het kreukelhout door de wind wordt geteisterd ‘k ben niet bang om mijn ogen te sluiten en het krakend beuken te horen braken van het vuur waardoor het wordt verteerd neen, het einde van de wereld kent geen vorm die…

Komt Gé des ochtends uit z'n bed, dan brengt-ie water aan de kook. Hij is net als de thee: gezet en niet zo 'n heel klein beetje ook. Ook neemt-ie koffie: grote bakken met slagroom. 't Is z'n lust en leven. Hij heeft de smaak ervan te pakken en drinkt er elke dag wel zeven. Bij ieder bakkie nuttigt Gé een pannenkoek met spek en stroop.…

Zonnestralen schitteren naar beneden, Een jongen kijkt en lacht naar boven, Om te genieten, van de rust en de vrede. Dromend probeert hij te geloven, Hoe prachtig het kan zijn, Op deze plek, kalm en fijn. Morgen is hij weer hier, Maar dan samen, Samen maken zij plezier, Hun gedachtes en lichamen. Wanneer hij weg is is het donker, en…

Ik heb dit jaar mijzelf maar voorgedragen Omdat ik zo mijn best weer heb gedaan Voor alle oude vrouwtjes opgestaan Ik ben ook niet op bonussen gaan jagen Dus komt u mij straks bij de lintjesregen Waarschijnlijk onder 'Ridderordes' tegen.…

Als ik terugga naar mijn gevoel Dan doet het me zo'n zeer En weet je lief; daarom dus Doe ik dat niet meer En dus kan ik er ook niet over praten Deel ik het niet met jou Omdat als ik dat zou doen Ik het allemaal weer voelen zou En dus blijf ik zwijgen En slik ik alles weg Hoe graag ik je er bij betrek Hoe graag jij ook wilt dat ik het…

't liefst van al schreef hij het firmament te pletter om daarna alles weer te schrappen stoffer en blik Pluto en wat protonen samen vegen maar het zonnestralen was hem te vlug af hij zou nog lijden onder wat residu uitgestrooide lichtjaren enkel in zijn ogen was hij sensatiezuchtig het sterrendom onderschreef zijn schitteren niet…

Hart tegen hart. Je weet wat ik zeg. Zonder woorden gebruik ik mijn ogen, Om ons verhaal te vertellen. Zonder einde, zonder begin. Want voor ik jou zag was het er al. En iets wat nooit is, kan immers nooit eindigen. Hard tegen hard. Ik weet wat jij voelt. Zonder woorden gebruik jij jouw handen, Om ons verhaal te vertellen. Zonder toekomst…

hoe mooi is mooi als ik lagen schraap van ogen en je huid schuur met mijn vergeelde nagels die vergankelijke schoonheid aanschouwelijk maken hoe vol is je leegte als ik jouw adem opvang in stoffen zakken voel jij dan nog waar licht voor staat als de avond rust in verkalkte kransslagaders als ik je naakt zie neen, met het kleed…

Je kijkt zo graag zelfs naar muziek kijken is een lust ik zie je graag…

paarsgewijs bij elkaar een wolkenrif spiegelt zich in de zoveelste lente waar ik langs liep te pozen van oe naar a vanuit gedachten wat achter mijn ogen leeft verzilt de muze die het hart niet verstaat of begrijpt mijn adem waait tot de lucht die samen deelt van vrede tussen mensen langs bakens van licht die liefde herbergt…

Wie zal het zeggen hoe het begon mijn schaduw in de jouwe jouw adem in mijn ziel gedragen door de wind op blote voeten…

denkend steeds ik ga goed niemand die mij nog wat doet dat had ik mis ging op mijn gat een kiezelsteentje op mijn pad was alles wat ik nodig had om weer onderuit te gaan uitglijen als over de schil van een banaan zo glad en snel is het gegaan tevens ook met mij gedaan weer een beetje terug bij af klim snel omhoog als nooit te…

ik brak de spiegel van het water met een eerste stap zon en wolken golfden toen ik verder trad en mijn houvast verloor na altijd vaste grond ik zakte weg in zuigend slijk de koude greep krampachtig naar mijn lijf het was gedaan met mij de golven rolden terug de kring sloot zonder lucht de spiegel scheen haar volle maan niemand…