Alle inzendingen, jaar 2009, week 21

Is er wel leven op Mars? Zijn er daar misschien geen witte paarden te verkrijgen? Of heeft zijn raket gewoon pech?…

Ik blijf bedachtzaam binnen de oevers van mijn ego In de verte zie ik mijn ziel De kans dat ik jou hier tegen kom is niet groot De kans dat ik mezelf tegenkom nihil…

op de lange zeedijk dicht ik mijn liefde voor jou ademt mijn adem de klaarte eerlijk open zonder woorden blozend, zoenend strelend voel ik jouw passie het zilte nat ligt sensueel als liefdesnectar zoet op mijn lippen vingertoppen herkennen het warme weten maakt de heuvels ongestoord vrij ik rust in jouw boezem zacht sluimerend…

Zijn moed merkt U als hij gepest wordt door een grote vent en zijn tolerantie als hij gepest wordt door een kleine vent Zijn potentie bij seks met z’n eigen vrouw in gouden bruiloftnacht en zijn passie bij seks met ene miss Holland in haar kleedkamer Mijn vrouw kent zo’n moedige en tolerante potente en passionele vent…

mijn pubertijd beleef ik nog siervolle haren dansen en zacht goud leeft onder het warme stomen als een eerbare levensvonk regeert mijn pubertijd morgen misschien zullen mijn tanden zwichten vandaag veren de zielen der oneindigheid nog heel even op in heilzaam wiegen met hun hoofden tegen een kei van een dag de groten zijn kwaad en steunen…

de rommel in huis kan me niet schelen ik kom hier om spullen te stelen en als ik ga laat ik hooguit een haar liggen eigenlijk ben ik best netjes. er is hier geen mens te bekennen straks misschien een paar en een hond maar ik ben niet bang niet bang voor trammelant laat ze maar komme ik ga voor niemand uit de weg ik ben niet bang uitgevallen…

Door mijn wimpers volg ik de druppel Verlost vanuit je overvolle navel Glijdt zij weifelend zigzaggend omlaag Over de deinende vlakte met trillend dons Aangekomen bij de heuvel van Venus Aarzelt zij even om dan samen te smelten In de nog altijd vragende vallei der liefde…

De twijfel zegt, dat ik een fust moet zijn van duigen, beringd door ijzer, hout doordrenkt met schuimend bier, verlichting van het spongat, vanwaar ik kijk, waaruit jij alleen kan tappen, waarover een vooroordeel rust, de twijfel zegt, dat alleen de overgave telt in een moment van gelaafd vertier, om dan de grappen te verleggen,…

voorjaar of zomer na een fikse hagelbui bloeit de natuur weer…

Met verwondering kijken we naar de lucht Wanneer de zon in de morgen opkomt En heldere wolken zijn samen gedromd Als de donkere nacht voor de zon is gevlucht. Met verwondering kijken we naar al wat leeft Naar de natuur die God ons heeft gegeven Naar bloemen, planten en het dierenleven Het is God die deze mooie schepping ons geeft. God is…

Laten we het afsluiten In stijl en voor het leven Op alle vragen lang en kort Een antwoord op gegeven Laten we het afsluiten Voorgoed na al die jaren Gesloten en verzegeld Om netjes te bewaren Laten we het afsluiten Kom, doe het toch maar even Ik wil rust in mijn hoofd En het een plekje kunnen geven Laten we het afsluiten Want het…

Een Rus, een Belg en een Canadees stegen tesamen op zonder vrees. Staren naar een bol hou je geen 6 maand vol tenzij je dagvers de limericks leest.…

wij spraken nooit dezelfde taal al peuterde de kleuter die ik was letters uit zijn mond ik kraaide nimmer zijn GEMAK noch zijn ONVERMOGEN wel eigen wisselwoorden die hij niet verstond stappen, fietsen, autorijden vreemde talen die hij sprak of liever: schreeuwde tot het kristallen lexicon van mijn kinderliefde brak deelden wij geen idioom…

Als de laatste getuige sterft dan verdringt de leugen de WAARHEID!! Als de laatste getuige sterft begint de verkrachting van de GESCHIEDENIS!! Als de laatste getuige sterft dan maken historici van idioten WIJZEN!! Als de laatste getuige sterft dan maken historici van wijzen IDIOTEN!!…

Blauwe zee Blauwe lucht En de haren, zo de manen. Rimpels op het strand gelegen, Water vegend langs de rand. Zij draaft voorbij. Met haar de wind, Die al tijden, uit noordoostelijke richting, aan het naderen was. Daar een schep gelegen, In een kuil die voor haar gegraven is. Nu slechts nog een plas, Door hoeven uitgeslepen.…

de liefde kwam met de noord de oost de west en de zuidelijke wind over Moeder Aarde de zonnestralen schonken warme glimlachjes van geluk met de regen kwamen tranen want wie huilt nu wel eens niet moet de schepper van dit aardse dal gedacht hebben we wandelen over kronkelige paden soms zijn ze bedekt met keien of zitten er kuilen verscholen…

ik zag je in de verte staan je bloeide blauw boven het koren je zachte lichaam sprak me aan voeten in het groen verloren je zwaaide toen ik nader kwam het zonlicht danste op de wegen zag hoe je mijn schaduw overnam met lippen vochtig van de regen je blikken maakten sprakeloos verlegen kleurden ook mijn wangen je keek hoe ik mijn ogen sloot…

je danst langs nachtkoel ijs, in wervelende pirouettes, mijn donkere, verlangende ogen begeren je te volgen, dat stil smeulend, vurig, krachtig idioom, vol passie, die soepele, krachtige spieren die zich tekenen vlak onder blanke huid, onder blauwgeaderd vel, ik voel me schuldig en betrapt op schoonheid, intense schoonheid van huid, lichaam,…

Daar rijden de soldaten Betrest, verguld, gespoord, Langs lindegroene straten Als door een erepoort; Zij dragen, licht-kapellen Op lijfrok en schabrak, De vlokken niet te tellen, Waar zich de zon in brak. Goudsbloemen zijn hun knopen, Een stengel, wiegt hun zwaard,…

Reclamespot in plaats van donderpreek De plaats van zo'n commercial luistert nauw De jingle 'even pauze' is te flauw Hoe breng je dan zo'n katholieke break? Met pauselijke promopraat on air Maak je je ongetwijfeld pope-ulair…

Dag Riène, zo was jij. Je werd voor zwak aangezien, door velen, dat doet me pijn. Het bleek een ziekte, een sluipmoordenaar, te zijn. Zo had niemand dat gezien. Ik heb ondanks je zwaarmoedigheid heel veel van je gehouden. Je gaf me vier prachtige zoons. Een man die eigenlijk genoeg had van dit aardse bestaan maar er alles aan deed om…

Bulderend stijgt het vliegtuig, Maar de valk hangt stil Biddend boven zijn prooi.…

Wij leven ieder ons eenzaam leven, in gedachten samen maar toch steeds weer alleen terwijl de dagen zich rijgen als trieste kralen aan een breekbaar koord tikt de trage zandloper van de tijd: langzaam, stil en bijna sereen als Eros vleugels ons steeds harder raken, wachten wij onverstoord op de warme dagen van de zomer, de koude winter dreef…

mijn verstand zegt dat ik je moet vergeten maar mijn hart wil daar niks van weten mijn verstand zegt dat dat het beste is maar mijn hart zegt dat ik je dan mis mijn verstand zegt dat ik zonder jou moet leven maar mijn hart wil jou nog zoveel liefde geven mijn verstand zegt dat er voor ons geen toekomst is maar mijn hart zegt dat…

Door de zure appel heen bijten Of hem wegsmijten Granni Of smith In een appel zit pit Deze zure appel zal ik geen kopen De vellen blijven steken Stropen Droogt uit mijn mond bij meerdere beten Oh, zo Ongezond Rauw werd altijd mijn keel Daardoor zag ik scheel Dubbel Zonder strubbel Koop ik nu lekker zoete appels Die ik deel Een nieuw…

Langzaam biggelt ze vanuit mijn ooghoek over mijn wang verzameld vocht vol emotie proef ik zout of zoet?…

DEN HAAG - Marokkaanse Nederlanders moeten hun kind een dubbele voornaam kunnen geven, zoals Ahmed Jan. Daarmee kunnen ouders meer uiting geven aan hun verbondenheid met zowel Nederland als Marokko. Dat heeft minister Ernst Hirsch Ballin van Justitie geopperd tijdens gesprekken met ambtgenoten in Marokko. -----…

Verhard en ondoordringbaar is mijn chitine. Barricades te hoog om te veroveren. Mijn hart, verborgen achter een wand van gekwetste dagen. Herinneringen die geen herinneringen mogen zijn, doen zich te goed aan open wonden die niet willen helen.…

De zon door het raam Het licht komt binnen Tijd om op te staan Om de dag te beginnen En iedere keer Moet dat weer Weer mijn bed uit En weer op gaan staan De dag die zal verlopen Zoals de dagen altijd gaan En iedere keer Moet dat weer Maar deze dag is anders Nee deze onthoud ik goed Geen dag meer hetzelfde Dat is hoe je leven moet…

Wacht op mij Had je dat gedaan Dan was ik er geweest En had jij niet aan mijn graf gestaan…