Alle inzendingen, jaar 2009, week 21

dag in dag uit worden we geconfronteerd met negatief gefluit bloed, tranen, het zoveelste kunstbeen het geschreeuw gaat dwars door ons heen elke dag opnieuw een forel met een dichtgenaaide kieuw de wereld vergaat niemand weet wat hem te wachten staat. waarom verdriet en getreur geniet van een tulp in volle fleur geniet zoals nooit tervoren…

In mijn perceptie van de goede wil promoveert de degenmeester tot zwaardenmaker tengevolge van de voortvarendheid van de zin des levens al het zuivere is een puur platonische begrip zonder de metselwerken die als kantelen kunnen worden beschouwd zelfs als ik me ridder is het harnas waarin ik schuil slechts mijn eigen huid en zijn…

O, schone bruid Wat zijt gij bijzonder Ja, ik verkondig luid Gij zijt een gotisch wonder Met uw kleedje Van lichtvoetig kant Verleidt g'ons toch een beetje We dingen gretig naar uw mooie hand Rubens, een van Antwerps' zonen, Tooide u met pracht en praal Mocht zich met roem laten belonen Uw minnaars snelden toe, allemaal O, schone…

Vandaag de dag is morgen ver weg. Nu moet het gebeuren. Gisteren was ooit, maar is nu niet meer. Nu is nu. Morgen zien ze wel weer.…

na zonsondergang in goudgerande wolken het laatste landschap…

Schelpen rusten in eindeloze maanmeren roeren hun mondigheid met het gefluister van zeegeheimen. Schelpen dromen over blauwe havens wekken zandlopers brekend glas, geblazen hoop. Schelpen wijzen waar wanneer wie wil haar verlangen troosten met sprekend zilver en zwijgend zilt.…

Soms denk ik, ik hou op met dichten om mij meer op direkte alledaagsheid te richten. Dan zit ik op de bank voor mij uit te staren en ik denk, wat moet ik dan met de rest van mijn levensjaren. Dan weet ik het weer. Ik ben dichter en dat maakt mijn gemoedsrust een stuk lichter.…

dichters pureren bestaansredenen tot vingerwonden en daar de wereld in zien het knopen van gedachten zij zenden een web van substraat en synchroniteiten op de kleinste voorschoot ligt een diepe wereldhaven nucleaire onderzeeërs gedijen er in wulpse weelde Ik leef in een frigozakje het licht van buiten voorbij stralen naar…

Schalks water was er net zo diep als dorst die ik begeerde en ik zwom er naar je toe met houten klompen aan ik zonk alleen mijn hart dat steeds van jou was en niet achter wilde blijven zoog zich barstensvol met licht dat jij in overgave schonk zo helder dat het eenmaal klopte nog waarna het zou verschijnen als een witte orchidee die stilaan…

En ik plantte de tuin vol met zaadjes van wilde bloemen zag in gedachten oma’s huis met er voor haar tuintje met lathyrus zo teer en fijn de frêle bloemkopjes deinend in de lentewind even was ik weer het meisje zonder moeder even weer oma’s kind…

En ik plantte de tuin vol met zaadjes van wilde bloemen zag in gedachten oma’s huis met er voor haar tuintje met lathyrus zo teer en fijn de frêle bloemkopjes deinend in de lentewind even was ik weer het meisje zonder moeder even weer oma’s kind…

Laat mij in alle rust ontkiemem/ en probeer mij niet te storen in mijn groeien. Anders ben ik/ reeds gestorven voor jij kunt proeven van mijn bloeien. {pety soerabaja, mei 1988}…

Over een maan, die goudgeel scheen zich wellustig spiegelde in de nacht een email naar zichzelf schreef vanwege het zich verbonden voelen met een oneindig heelal een antwoord bedacht op een bericht, dat zou komen…

Natte lippen Trillen vragen Heb mij lief Bemin mij Houdt van mij Slaaf mij Dring in mij Versmelt met mij Lustig gewild Hard gekromd Vol in staat van Beestachtige penetratie Ontladen schreeuwt zij…

Geen kerel krijgt 'm klein. Hij is een superheld. Z'n tegenstanders zijn al spoedig uitgeteld. Men noemt hem dikke Hein. Hij is een zwaargewicht. Rivalen krijgen pijn. Hij slaat hun ogen dicht. Hij wordt alom bemind. Z'n aanhang is heel groot, omdat-ie immer wint. (Niet zonder slag of stoot.) Nee, Hein z'n bokserszin is nimmer in…

het ademt zo anders in ’t telkens nieuwe dag- ontwaken met jou als lichte zucht over verblekende littekens zweven herinneringen weg in helder wordende ochtend leeft het zich anders in ’t ontwaken met jou één huid slechts tot ons en avond legt liefdevolle rust met stille woorden in nacht.…

ik heb de nachten geel gezien je angsten schreeuwden rood je wist niet of het donker was omdat de kleur je dat verbood het zwarte jurkje in het goud dat uit je ogen vloeide streelde heel uitdagend langs je huid omdat je lijf mij boeide de zon weerspiegelde het blauwe kleuren van de zee ze brandde huid en haar en nam in rook je kleding…

Die scan die met het oog op veiligheid de reizigers ‘fouilleert’, wordt afgekeurd. Alom wordt burgerrechtelijk gezeurd uit angst voor ongewenste geiligheid. Is het nou echt zo erg om zich heel even in vredesnaam een beetje bloot te geven?…

Italië staat in rep en roer : hun president blijkt een hoerenboer. Hij greep in een schicht een teenager-wicht. Dat is zelfs voor Sarkozy té stoer.…

liefde slaat rood uit de kleur op onze weg stilgelegd in een liefdevol palet liefkozend in omarming wij prijzen ons gelukkig onze vriendschap kent geen pauzes het verbreedt zich in diepte het is de lente die ons leidt in lotsbestemming van verlangen…

AMSTERDAM - Nederland is een seksspeeltje rijker, genaamd de Earth Angel. Deze eco-vriendelijke staafvibrator gebruikt geen batterijen, is gemaakt van 100 procent gerecycled materiaal en blijkt een succes. Het idee voor het seksspeeltje is gebaseerd op de ouderwetse zaklantaarn die door knijpen kan opladen en branden. Na acht minuten zou het speeltje…

twee teefjes onder appel op die mooie zomerse dagen mijn stem herkenden zij wel ook al gingen zij op in het jagen ma en kind met hoge sprongen achter de konijnen aan om later met hangende tongen het koele water in te gaan braakliggend polderland hernomen door de natuur niet kunstmatig aangeplant een veld vol avontuur…

Hoe kan ik in godsnaam nu stoppen de knoppen zijn geknapt de klaprozen zijn betrapt op hun ware aard zij zijn gespaard draai maar u majesteit de aarde in een onwaarschijnlijke tijd het schip is rijp door tijd van spijt gekapseisd door een vuur van ijs nu smelt het bewijs langzaam maar zeker gaan de geesten in ruis spreken en zij de…

Ik maak van mijn hart geen moordkuil dat gebeurd al voldoende ik zei wat op mijn lever zat voordat je de vergissing afzoende Ik maak geen moordkuil van mijn hart die is daarvoor te klein maar wil voor deze keer eens de winnaar van dit gevecht zijn.…

Vanachter gesnoeide rozen speelt zij het mateloze spel van de genadeloze jager die geduldig wachtend peilsnel dodelijk toeschiet als een argeloze prooi haar territorium beroert waar hij ingekapseld weldra als maaltijd dienen zal…

Even klaart de lucht weer op, de wolken drijven voort met gouden rand. Ineens voel ik me zonder druk met iedereen verwant. Ik draag de sporen van 't verleden heel hevig in mijn ziel maar weet weer dat ik zonder schroom opnieuw voor 't leven kniel. De vragen blijven, twijfels ook want er is eb en vloed maar schelpjes langs het levensstrand…

Ik haal de pluizen uit m'n navel en de luizen uit m'n haar. Ik haal de pieren uit m'n neus die 'k er al een week bewaar. Ik spuug, ik krijs, heb geen manieren, mijn arrogantie kent geen grens. En toch lijk ik, van alle dieren het allermeest op de mens.…

heel even dacht ik iets te zijn een mens misschien maar ik sloot mijn ogen te vaak en werd een toevalligheid zoals een woord dat in het beloofde bergland naar beneden stort daar de illusie bemerkt; de mythe van het honinghart naïef bij elke boom en elke aalmoes van hoop gewuifd tot vaarwel tot niets in dat heel klein…

Je lippen Altijd daar Klaar om te kussen Opdat de pijn verdwijnt Je ogen Die het diepste binnen Naar buiten kijken Om te kunnen liefhebben Je oren Die altijd luisteren Naar het gevoel Dat zelf niet praten kan Je hart Vol van Liefde En eeuwige trouw Mijn zielsverwant…

dromen herinneringen een beeld voor mijn gezicht gedachtes flarden alles aan het licht beloftes die mij zijn beloofd waarin ik vroeger heb geloofd ruzies situaties gesprekken in mijn hoofd filosofische gedachtes die mij hebben verblijd gelukzalige eenzaamheid…