Alle inzendingen, jaar 2009, week 27

afscheid Soms zit er even Teveel verdriet In ‘t leven De dood strooit dan Zo om zich heen Dat de scherven Van de liefde Zich niet verzameld weten En onheel blijk je dan Veel te weinig tijd te nemen Het afscheid behoort niet Zo snel tot het verleden…

terwijl zij slaapt ligt hij nog wakker bang dat zij hem verlaat als zij ontwaakt slaapt hij toch, de stakker en ziet niet dat zij gaat…

Ik zie jouw foto, stop met ademen. Ik lees je eerdere mails, het doet me verbazen. Elke keer weer, als het even stil is. Geen geluid, niemand om mij heen. Dan denk ik aan je woorden. Kijk naar een foto waarop je lacht. Mijn hart dat het uitschreeuwt. Ik voel me zo alleen! Niemand heeft mij verlaten. Als het even stil is voel ik de kracht,…

Haar raadselogen staarden me aan maar ik bleef terugkijken tot onze blikken elkaar gemagnetiseerd aantrokken passie tastbaar werd handen elkaar aanvulden lippen alles verwarmden lichamen zich verstrengelden Nu lig je ontspannen naast me ik proef het zout van de kleine zweetpareltjes die ik kus als mijn tong hartjes tekent op je nog…

Het is echt niet te geloven Ik sta dagelijks weer rood Heb schulden bij het leven mijn leven is echt verkloot Geen bank wil me lenen... ik ben zo arm als een luis Er is loonbeslag gelegd moet straks nog uit mijn huis Raak haast in een depressie Kan er niet meer van slapen elke ochtend brengt schaduw moet mezelf bij elkaar rapen Ik…

Mijn handen die jouw gezicht teder omhelzen Mijn mond die jouw lippen kust Mijn lichaam tegen dat van jou gedrukt Omringd door het maanlicht van de opkomende maan schrijf ik dit gedicht Ik ben gezwicht Ik geef me over Mijn hart is veroverd Je hebt me betoverd Een tinteling was hetgene wat me tot beroering bracht Een aangenaam gevoel, lang…

In mijn dromen kus ik jou In mijn dromen streel ik jou In mijn dromen kus ik jou In mijn dromen zijn jouw armen om mij heen In mijn dromen kus ik jou In mijn dromen kus je mij In mijn dromen kus ik jou Als ik wakker word ben je niet meer van mij Maar in mijn dromen kussen wij…

Lange zwarte dagen Mijn masker wordt zwakker Mijn pijn sterker Pijn dat het doet Als alles gewoon doorgaat Pijn dat het doet Als ik ze hoor Als ik ze hoor lachen Lachen alsof er niks aan de hand is Ze missen niks Ze zien niks Met de dag worden ze blinder Blinder voor die lange zwarte dagen…

....hoog in de hemel, tussen de zon en de maan, ....zoen ik je gezicht, en zweef bij je vandaan. ....van ver zie ik jou, kijkend naar mij, ....en word warm van je blik, omdat ik weet wat die zei.…

De boerenzwaluwen teruggekomen van de donkere kant van de maan hun tri-riet, tri-riet, tri-riet, tri-riet knierpt de ochtend aan pierementen De koele wind komt door het raam vertelt van verre bliksem en regen schenk mezelf groene thee en kom mezelf weer in de spiegel tegen Een wenkbrauw trekt borstelig omhoog even later volgt de…

Gelaten in het wachten, van wie het stof wordt verstrooid, waarmee de aarde is vernist, in met levenshouding getooide mist, verfrist de aangeboden beelden, wind verscheurt de in zout vervilte zee, verbleekt of kleurt de zon en maan, naar gelang ze verder of dichter bij ons staan, een belichaming van troost, stuwt levenskracht van de diepste…

alles begint met een tien en daarna zak je af word je nimmer meer gevierd het kost veel vijven en zessen en dan heb je niets meer is dat alles? ja!…

Wat wacht er na jou of wens jij nog geen onontkoombare vragen nu ik ben aangedaan loslaten waar ik van hou en af moet staan wat wacht er na jou was dit het einde of is zij overgegaan in een tijdloos bestaan toen ze wegkwijnde hoe zit dat nou wat wacht er na jou is het kinderlijke hoop van mij dat zij nu bij God in de hemel is nee…

telkens als mijn tranen vloeien vries ik ze in en vorm figuren van ijs zelfs de warmte van mijn adem tracht ik te verstenen om daarna alles te stapelen tot een standbeeld van bevroren water en koudgebakken zand met hamer en beitel plooi ik rimpels tot een gelaat van een doods bestaan aan het voeteinde kras ik nog wat…

Wat een stilte om me heen weer een dag helemaal alleen, er komt niets uit mijn handen, loop in gedachten over witte stranden, de wind lekker door mijn haren, kijken naar de boten die varen, dromen over wat ik eigenlijk nog wil en zet verder alles even stil, er zijn wel eens van die dagen dat je zit met zoveel vragen, vrienden die je even niet…

Het was zo als altijd... De zakkenwasser Vervuilde zijn woorden En wilde voor schone was spelen Maar automatisch kreeg hij de kleren Ingezeept, verbleekte hij op het gras voortaan Door de wringer was hij gegaan Over zijn wasbord werd er gestreken Hij werd gemangeld en bekeken Al schoon en gesteven Hij mocht dan wel tobben Was ….was dat leven…

De koning van de popmuziek is dood. De man die heel de aarde kon doen trillen, bleek niet in staat zijn eigen pijn te stillen, ondanks het spul dat hij z'n lijf inspoot. Net als zijn moonwalk ging hij tot besluit niet langer vóór-, alleen maar achteruit.…

En jij, jij bent net één grote magneet: je oefent enorme krachten uit, en ik, als hulpeloos ijzerdeeltje, ik doe een dwaze poging me te verzetten. Alleen jij bezit die grote aantrekkingskracht en ik ben ook maar te zwak om te willen dat de rollen waren omgedraaid. Maar eigenlijk ben je niet speciaal. Je bent zelfs normaal, wanneer…

Je komt natuurlijk zwaar bedrogen uit Wanneer je een "chateau" huurt "en Espagne": Kijk maar eens in dat oude schoolboek van je, Dan weet je weer hoe de vertaling luidt. Of had je soms geen Frans in je pakket? Dan word je nu vakkundig afgezet.…

Ze zaten zoekend om zich heen te kijken, verdwalend in hun avondrode mist langs eigen levensweg als bermtoerist. Maar zie: het Alzheimwee lijkt nu te wijken. De oudjes knappen zienderogen op na elk bezoekje aan de koffieshop.…

Je huid is altijd zo fris zeg je en ik vind je hand weer zo warm…

Taxi! Riep ik op het Leidseplein Meteen werd ik de auto in geslagen En voordat ik de prijs had kunnen vragen Lag ik al buiten, kreunend van de pijn Het vechten met die vent liep voor geen meter Dat gaat met buschauffeurs toch een stuk beter…

midden in de nacht begint het gezoem opeens zit ze rechtop wat is er, wat is er bromt slaperig haar man hij denkt aan een mug ze doet een lampje aan pakt pen en papier schrijft snel een zin…

Ik heb in het leven meegekregen mijn lichaam en mijn geest, mijn hart dat constant brandde en waar het warm is geweest. Ik heb gebeden en geloofd in alles wat het bood, ik heb getracht te eren wat ik in mijn armen sloot. Ik heb met liefde het omringd wat mij was toebedeeld en heb het, zoals het de bedoeling was, met anderen gedeeld.…

Dwingen vreemde ogen? Juist jouw ogen zo vol glans doen mij steeds verdwalen Ze verlokken, ze verleiden om steeds verder af te dalen In hun diepten zonder eind vraag jij mij ten dans…

Gaat liefde door de maag? Daar wil ik niets van weten Het meest hou ik juist van jou als het koken is mislukt Want dan kan ik je verleiden en stel ik je die ene vraag: ‘ga je mee uit eten?’…

De onverzettelijke Stef Clement... De onuitputtelijke Koen de Kort... Dat zijn pas renners waar ik blij van word Al pakten ze geen hoofdprijs op 't end De heroïek bereikt het bovenmaatse In net-niet-vluchten en in ereplaatsen…

mensen kijken met ontzag naar de hemel, kijk hoe het blauwe ze nederig maakt, ze kijken naar haar ijle wolken en ze loensen tersluiks naar de gouden schijn, hetgene dat hun ogen blind maakt, maar wat ik zo mooi vind aan de hemel, is de manier waarop zij mijn wereld raakt, zij ze bespeelt en tot leven tovert.…

Wat aan het eind niet is is aan het begin een flard die bijkans in zijn teelt deze reis met blinde ogen neemt in de ochtend bazuint hij zijn fatsoen met vormen die erectieloos [ want leeftijd heeft ermee te doen] de dag voorspellen zoniet de avond want in het duister huist zijn lot en samen met lange armen voor de ramen vermoed hij een…

Wie spreekt er na de dood van Michael Jackson Nog van een slangenbeest in de wc Een katje draait wat Miele-rondjes mee Een cirkel in het gras is werk van heksen Voor wie er zoekt naar wereldnieuws met pit Wat leeft er deze zomer? This is it.…