Alle inzendingen, jaar 2009, week 27

een maand lang zonder in huis wordt dat genieten of mis ik het genot van genoten…

Maanden van voorbereiding. Het trainingschema! Je staat er mee op En gaat ermee naar bed. In je hoofd houdt het je bezig. Dag en nacht. Rust. Rusten. Rustig. Niet te snel! ’s Avonds moe, ’s Ochtends fris. Da’s belangrijk. Wel goed eten hoor! Rust roest. De schoenen, de sokken, de kleding. Goed drinken? Wat te eten? En Stapelen? Klopt…

Lieve Michael je grote vaarwel vandaag je muziek leeft voort jouw stem en je dansen zullen me als immer blijven doen genieten tot weerziens Michael You’re not alone…

ze kleurde al dat somber was troostte, verwarmde, maakte blij liep samen met mij ‘uit de pas’ vertrouwde blind en hield van mij en het was zeker wederzijds ‘k hield van die lieve oude schat loop nu de eenzaamheid voorbij voortaan alleen ‘ons dagelijks pad’ opgedragen aan Sara de hond juli 2009 © JS…

Lezend op haar steen ‘Geven is ontvangen’ wat zij deed na jouw lijdensweg zelf te zijn gegaan tot na haar einde om weer bij haar jongste kind te zijn. Verdriet tot as verteerd - moederlijk verlangen…

Waarom verleg je steeds je grenzen, Lok je me steeds verder weg? Is je onrust niet te begrenzen, Is ’t niet genoeg wat ik je zeg? Steeds tracht ik je te bereiken. Nooit kom ik dichterbij. Steeds zie ik je weer wijken, Denk ik; “Je ontloopt mij!”. Ik heb je in mijn brein gesloten. Met mijn ogen volg ik jou. En dikwijls heb ik mij gestoten…

Oeroude loepen herhalen constant hetzelfde.... vastgeketend in een vicieuze cirkel begeef ik mij in het vertrouwde, net zoals mijn omgeving waar ik aan vast blijf houden, niet loslatend zit ik in de sleur die gaat maar door, door, door en door…. Vasthoudend aan het vertrouwde Blijvend vastgeketend in de vicieuze cirkel van de oeroude loepen…

Draai, draai, draai me maar rond. Hoog in de wolken Met mijn voeten van de grond. Zwevend door de blauwe lucht. Voel ik me als een vogel zo vrij. Maar als ik weer op de grond sta. Is het gevoel weer voorbij. Duizelig klim ik er snel weer in. Draa, draai, draai me maar rond, Zoals in het hele begin.…

al wat ik wil heeft een naam om het morgenlicht in te drinken spreken met jouw stem horen, zien en voelen waar mijn voet zich zet jij geeft kleur wat diep in mij leeft tikt de klok beminnend verder en liefde spreekt onze taal die me omvloeit naar het hart van jou…

Het is alsof men op klarinetten speelt wanneer de nacht op het water landt en grijze schimmen stilstaan bij het geler worden van de maan toch neemt de tijd fatalistische vormen aan en verdwijnt en kwijnt het menselijk ras weg in een materialistisch moeras de struiken langs de sloten ademen niet meer, ze besloten om ons als skeletten…

Voor het wassen van haar paste Loe de pastoor altijd wijwater toe. Slechts gewijde benzine kreeg Sint Limousine. Zo heette z'n heilige koe. ________________________ noot: Het rijke rijm - verklaar ik u nog even - benadrukt hier het Rijke Roomse Leven.…

Weet u nog van de Winter, een paar maanden geléé weet u nog van de Herfst, van de blaadjes naar benéé weet u nog van de lente, die we ook mogen vernoemen weet u van de Zomer, als warmste van de 4 seizoenen? Dan weten we weer, als we klagen over de temperaturen, dat aan elke periode een begin én een einde zit.…

rond de tafel van gebreken rollen stoelen af en aan wie lust heeft of wil spreken kan zich hier te buiten gaan aan thee met een biskwietje smachtend naar het blonde bier of cuba libre met een rietje tapt men uit and’re vaatjes hier kom kwezelen en klaverjassen doe handarbeid of gymnastiek op donderdag is ‘t bingo krassen en rond de…

Er is geen protocol geen scan of röntgen ook en uit 't bloed valt niet te lezen doktoren zeggen dat de kwaal niet is te spotten behandelplan geen zin noch nieuwste medicijn, amerikaanse therapie, bestraling of chinese naalden geen donor helpt gesprekken vallen stil alleen hormonen doen hun werk Er is geen kuur voor liefde…

Blijf bij me als de avond valt met de pijn en de koude nacht tot na de dromen die weer komen Over de wind die de bloemen striemt tot ze hun kopjes maar laten hangen sommigen voor altijd geknakt anderen slechts tijdelijk gebogen Over de vlinders met gekrulde tong die begerig naar nectar zoeken in gebogen of geknakte bloemen vermoeid…

bloemzoet in dromen sluimert soevereine liefde dat je innerlijk draagt wanneer je slaapt houd ik mijn glimlach groot in de ogen van jou ruisen melodische golven door de windloze sfeer mijn hart begrijpt went zich tussen nacht en morgen waarin het licht niet dooft liefde voedt ons aan borsten, vleugel vrij breed verwarm ik mij helend…

Een koor van muggen laat zich horen, juist als je onder ’t dekbed ligt. Je denkt nog ach, het laat geen sporen maar toch doe je geen oog meer dicht. Zodra het licht is aangedaan lijkt het koor verdwenen maar jij bent overstag gegaan de halve nacht nog in de benen. Pas aan het einde van de nieuwe dag als je weer bij je positieven…

(voor Herman de Coninck) Je schreef me ooit voor de grap dat ik als die prijs er zou bestaan zeer zeker de Prijs voor de Meeste en Langdurigste Inzendingen zou krijgen, maar dat je tot je grote spijt (was dat werkelijk?) wederom mijn gedichten niet kon opnemen in het NWT, d.w.z. de concurrentie was alweer sterker. Ik heb nog nooit zo gelachen…

Daar voorbij de bocht op zoek een tocht Een tocht naar langs symbolen grotten en gnomen klanken en tonen Waar zijn de engelen gebleven is de rede weg gebleven nooit niet onderuit uit fouten kwam ons besluit…

Zaterdagmorgen zonnebloemen zover het oog reikt geel de temperatuur stijgt zwarte zaterdag op de wegen naar het zuiden hier niets van te merken de katjes slapen eindelijk, na nachtelijk kattekwaad in de heldere schijn van de maan Zaterdagmorgen de vakantie is begonnen de crisis thuisgelaten…

Heer, ‘k ben vandaag weer ongesteld geworden en ‘k was al negen dagen over tijd. ‘k Had zo gehoopt dat het nu echt zou doorgaan maar ‘k heb me weer voor niets verblijd, ik word er zo immens verdrietig van, Peninna kan zo naar me kijken, ik weet dan niet meer waar ‘k het zoeken moet en wil het liever ook niet laten blijken, hoe zeer ik…

niet de afwezigheid maakt nog de leegte maar 't delen van herinneringen dat zo wreed ontbreekt niets liever was het mij dan dat je mij bevestigt simpel met woorden merken laat dat jij ook van mij hield…

Al was jouw vlekkerige dood mij het ongenoegen waard bij het vernemen van de handicap en stierf jij de wraak die onbezonnen de strepen aan de horizon bedonderde salvo’s uit klankgitaren priemden door het as waaruit jij kwam om tenslotte als een trotse bombardon te ontwaken uit jouw tijdelijke kleed onkundige tranen die als desperado’s…

vaak houd ik mijn ogen gesloten om de nacht te ervaren wanneer hij aan mijn zijde slaapt om te voelen wat hij voelt zonder begrensde ruimte of, opnieuw, een andere dag mijn vingers aarzelen willen overhellen naar het ongeschonden zwart dichtbij de reis van vroegere dromen de verbinding met een volle zee en de vele onsterflijke…

Tanger, Huizen als blokkendozen in het prachtige witte licht Waar mannen het terras bemannen en geen vrouw goed is te zien Gesluierd en in djellebah eten zij couscous en tajine Rabat, Le capital du Maroc Mondaine stad, evenbeeld van Parijs Casablanca, doet haar naam geen eer aan Vuil, rommelig en grijs Marrakech, Een sprookje, van duizend…

Wat mij altijd weer raakt verwondert en overweldigt zijn de gedichten en hartenkreten met passie gemaakt en vanuit gevoel geschreven over de liefde, verdriet en emoties waarin we troost vinden maar ook zo'n plezier aan beleven zij raken je hart en scoren hoog en schitteren in het virtuele vlak als een regenboog in kleurrijk prachtige zinnen…

mijn mooiste woorden stop ik in je zak waar ze elkaar kunnen minnen goed gevormd worden het zinnen die openheid schetsen op dichterlijk vlak klankbeelden fluister ik in je oor hoop dat ze de woorden bereiken elkaar voetstoots zullen verrijken tot een sprekende metafoor het schilderen laat ik over aan jou jij mag ze laten samenvloeien door…

flikflak flikflak hele schroef een klein nahupje jammer dat betekent tweetiende punt aftrek ja, de jury ziet alles het borstloze rompje onder het iets te grote hoofd buigt zich achterover in een meer dan halve cirkel het schijnbaar misvormde lichaam maakt zich op voor de slotserie dubbele radslag zweefsalto gehoekt wat kan sport toch mooi…

Amsterdan, lopen in voetsporen van verleden vriendschap in herkenning heerlijk weer even samen stralende ogen waar liefde en warmte elkaar ontmoetten dan het onverwachte omdat iets verwachten, je eigen verwachtingen teloor doet gaan Harry van gestel, een man ontmoet met niet alleen warmte en liefde als bezieling, maar ook uitstralend…

Overstroom me dan, dijk me in, weerleg de steen, zodat angst niet meer door dijken gutst, ween van angst door het woud van verbeeldingen heen, waarmee de kennis troebel wordt en de ziel weer openscheurt en je temperament verkleurt, en je de jaloezieën sluit voor de inwendige dageraad, verlaat het eeuwig klagende pad van onrust…