Alle inzendingen, jaar 2009, week 29

Je kan natuurlijk in een waan blijven door net te doen alsof je het niet ziet misschien te lui bent om het te ervaren of er iets mee te doen. Als die waan verdwijnt is het al te laat en ben je niets wijzer of kan je zelf niets afhankelijk van anderen dans je naar de pijpen maar hoe communiceer je met mensen die je niet begrijpen?…

roerloos hangt het blad de poes lengt loom haar lijf strekt trouw aan haar gewoonte een poot uit naar de vlinder die wit danst om de bloem in het donker huis tikt de klok de middag weg…

lieve jij, Jij hebt je strijd gestreden, Na alles wat je hebt meegemaakt En hoe je hebt geleden. Je bent er niet meer... mijn gevoelens zijn eindeloos, gedachten zo troosteloos. Wat is de zin van het leven? Waarom is het jou niet gegeven? Waarom zo kort, waarom zo jong? lieve jij, nooit ga ik jou vergeten!…

Hij sliep in zijn zwarte kooi, waarvan de toppen, gouden bollen om te strelen, niet te breken en in zijn trillende hand tussen de wijs- en middelvinger de pen, waarmee hij zijn natte haren kamde, alvorens het licht te doven. Hij zocht voorbij het venster van zijn kamer naar een droom waar de pijn was opgebrand. Dat donker, iedere nacht opnieuw…

DEN HAAG - De overdracht van het hoofd van de Ghanese koning Badu Bonsu II wordt met de verklaring die morgen in Den Haag getekend zal worden, eindelijk tot een feit gemaakt. ------ Het hoofd van Badu Bonso is weer weg Dat hadden wij ooit van zijn romp geslagen Nu mag het terug naar Ghana van Verhagen Maar wel na weken diepgaand…

De zomer heeft alle registers geopend met overtreffende trap in uitbundig groen waar de kleurrijkheid groeit en bloeit en overweldigd bij iedere stap wat een verademing om te genieten van dit mooie seizoen om even niets te moeten of iets te doen alleen maar kijken naar de blauwe lucht je te warmen aan de zon of je te nestelen in het…

De regen roffelt mijn bestaan wat samen op een hoopje onbestemd lawaai en opeens word ik naar de rand gezogen van velerlei stemmingen oorden waar alles zomaar in elkaar kan vloeien genadeloos het rammelt met beetjes aan mijn hoofd alsof de muren me scheef voorover duwen het huis de folterpaal naar me doorschuift en me tot de marginaliteit…

Ze zijn zeldzaam de veelkleurige vlinders dit jaar maar koolwitjes bieden mij troost en de mussen die terugggekeerd zijn heb ik tot vrienden gemaakt en dat is geloof ik de moeite wel waard…

Beste Hemelkruidenier hier is een boodschaplijst 'k kwam erachter dat ik nog wat nodig had ’t is voor mijn levensvoorraad… liefst afgeprijsd anderhalf pond volle liefde graag mag ook een ietsje meer van mij en doe de stemming van vandaag maar los in het mandje erbij oh…niet vergeten een pot gulle lach en de stiekem gegeven knipjesoog natuurlijk…

Doolde jarenlang Over dorre wegen Verkoolde gronden Verschroeide aarde Met de drang Naar een zegen Die boeide Warmte baarde Zonder te verzengen Die groeide Als goede wijn Zonder die met water Aan te hoeven lengen Les mijn dorst Druk me aan je borst Deze tocht Door de woestijn Met te weinig vocht Deed pijn Ben mijn oase Der dwaze…

Verlap je geld als volleerd antiquair en geef het mee aan je fiduciair. Ga zonder dralen je rente ophalen : je raakt wel in Cayman met Ryan Air.…

ik heb een oom woonachtig in Den Briel geheten Alva die maar blijft bazelen tot op het eind en nog daarna wij noemen hem derhalve omegaga…

Wie het licht van de zon kan zien, draagt de kinderen van de wereld. We schieten gaten in de maan, waardoor onze eindigheid zal schijnen.…

ik zou onopgemerkt door het huis heen kunnen vliegen ware het niet dat ik last heb van een zware brom, en van opvliegers.-…

mijn toekomstige gedichten zijn nu nog ongeschreven maar ik voel ze in me leven als volhardende intentie met het hevige verlangen op te lichten tot presentie tussen het toetje en de vaat is bijvoorbeeld zo’n moment waarop het woordenloze woord ineens precies zijn letters kent de deur naar het onzegbare staat dan even op een kier en leegte…

Het zou zo mooi moeten zijn Waarom voel ik dat dan niet Het zou me moeten raken Mijn hart blij moeten maken Waarom komt het als verdriet Waarom huilen Als lachen zou moeten Waarom schuilen Als ik iedereen kan begroeten Waarom troost, zelfbeklag en pijn Terwijl het zo anders moet kunnen zijn Zo gaat het al een tijd Genieten van het leven…

stap, stap uitgelopen schoenen de hoek om uitgesleten geulen der tranen in het gezicht zijn ziel verloren misbruikt door hen ver achter zich vreugdeloos, doelloos met pijnsteken in zijn herinnering zoekend naar beter met z'n ogen smekend naar een nieuw begin…

Op vakantie gaan doet een mens goed Even uit de sleur van het dagelijks leven In een onbekende omgeving ons begeven Waar men ook andere mensen ontmoet. Maar als we weer thuis zijn gekomen Is het goed en zijn we toch wel weer blij Ook al ging die fijne tijd zo snel voorbij We hebben genoten en veel ondernomen. Dankbaar mogen we zijn voor…

beter heb je een man van de wereld niet lief maak er alleen pret mee fluistert de wind want weet je dan voelt zijn ontrouw niet zo hard ze droogt haar tranen haalt mistroostig haar schouders op ze had zoveel meer verwacht van de liefde maar wat moet je met liefde als die alleen maar van een kant komt pret maken echoot de wind…

De liefde heb ik vandaag met jou heruitgevonden. Samen met jou ging ik voorbij aan wel duizend zonden. Het bedrijven van onze liefde was veel meer dan het onderschrijven van onze verbintenis onzer beider lijven. Wij wisten het zelf eigenlijk al. Onze liefde blijft zolang bestaan als de zon, neen als het heelal.…

ik zie je hart in je gedichten je woorden kussen mij maar in de regels lees ik je onzekerheid je kijkt verbaasd als woorden niet meer zeggen wat je voelt als in de zinnen jouw emoties niet meer klinken je voelt je bloot kwetsbaar zonder tanden handen heb je vrij je hoeft nu niet meer terug te bijten in onzekerheid…

de laatste zonnestralen duwen regenbogend donderwolken naar het oosten de maan stamelt haar weg naar het zwerk en weet zich omgeven door sterren morgen doet de zon, oplichtend, weer haar werk…

Men is jong en krijgt de nadelen van batterijen uitgelegd. Men spreekt dan over opwinding. Alles tikt dan om u heen. Men krijgt een kinetic watch, vraagt wat als men niet beweegt. Men beweegt altijd. Dat ziet men in. Het minste polsbloed zorgt voor tijdverdrijf, minutenland. In een la of aan een lijk: los van een mens valt het stil. ----…

Tot dusver leek het einde meer dan zoek Om bel- en eetlawaai te overstemmen Zijn rolprentproducenten niet te remmen In geluidsgeweld bij films op het doek Straks hoor je enkel nog gedempt gekuch Men wil het liefst de stomme film weer terug…

Zo prachtig dit meisje klein met heldere oogjes lief en fijn donszachte haartjes lieve lach ik wens dat deze vlinder met liefde omringd en in gezondheid leven mag…

Soms raakt het verleden het heden weer aan is de leeg gewaande rugzak op de kast blijven staan en al bleef hij een tijd lang onopgemerkt er zat toch nog iets in wat ik niet had verwerkt. Dan gaat de oude ‘koe’ in formaat iets geslonken weer terug in de zak. “Tot de volgende keer,” zeg ik zacht wanneer had je me ongeveer terugverwacht?…

Geld zal mij gelukkig maken van de liefde word ik droef gezondheid zal mij vrolijker maken en van kanker ga ik dood. Aangezien ik niet sterven wil nu nog niet, wellicht later verlang ik naar water met droog brood zet mij maar vast, dan ook mijn geld. Tijd zal leren hoe een hart klopt hoe bloed stroomt in het denken van je ziel en als…

Lieve Mam, Ik leg mijn hand in de jouwe Geef een kus op je wang Even voel ik me heel klein Van binnen onzeker en bang Nog even mooi als altijd Je blik geeft me rust Het is goed mam zeg ik zachtjes Ik geef het stokje door Ik voel een klein handje in de mijne Een klein kusje op mijn wang Het is goed mam zo moet het zijn Ik geef het stokje…

hoe groot toch het verlangen naar zomernachten van weleer toen wij ons onbevangen laafden aan het boezemmeer waar ik aan knoopjes prutste jouw zoete geur opsnoof zweet van onze lijven gutste speelde een bloesje met het loof een minnelied zo warm van kleur dat in weemoed aan komt waaien door de openstaande deur wil ik lezen in het avondlicht…

(voor Adriaan Venema) Contactarmoede is het leed dat men vandaag de dag ondergaat alsof het altijd zo is geweest, men knijpt de ogen toe, loerend door de spleten in het plafond, naar een wereld die zinspeelt op kil bedrog. Opgesloten en onzichtbaar lijden wij aan eenzaamheid, de trap naar boven en beneden opgetrokken uit angst en zalfbescherming…