Alle inzendingen, jaar 2009, week 29

Jij bent de zon Jij bent de maan Jij bent het doel Van mijn bestaan Jij bent de wind Jij bent de regen Zonder jou Kan ik nergens tegen Jij bent zo schitterend Als een ster En even onbereikbaar ver!…

ik bloei even op als de schemering valt de dag is dan bestreden en draag mijn handen mee naar de nacht moe van slechts één etmaal verleden het vlakke ontwaakt als allengs licht zich verspreidt minuten schrapen zich dan bij elkaar, leven betast het gevoel pas in de avond besta ik weer; kortstondig van duur dat is wat…

Fel en grijs, met scherpe gouden randen, trekken wolken langs het loden uitspansel, en de kleine, dappere gespikkelde lijster - sommigen noemen deze vogel de regenroeper - is hoog opgeklommen naar de zwiepende top van een zilvergrijze, jonge berk, dit zwerk is nu vol en zwaar, zo vochtig, zo warm en broeierig, vol onbekende erotiek, intens…

het grijze haar dat eigenwijs gekruld haar bruin gezicht omkranst, valt even op maar onopmerkelijk maakt kleding haar tot muis de vaste reiziger kijkt door haar heen, haar beeld valt weg tegen de achtergrond van het veranderend landschap het raam maakt in een flits een foto, mooi omlijst zij laat het gaan wil niet meer weten waar nog…

Hij zit in het duin of in het riet Een schorre fluiter Een stuiterende stuiter Je hoort hem wel maar ziet hem niet…

De dorre stilte van het hangend blad gestage starheid van kruin der populieren hol landschap door geen wind omvat waar somtijds toch de storm kan tieren in bulderend geweld en woest verweer tot alles vernietigend slopende krachten geeft zo ravage doet velen ’t harte zeer natuur buigt zich in zuchtende klachten kan ook het fluisteren in de…

Rood, rijk en sappig beneem je mij de adem. Je volheid leidt mijn lippenspel voor mijn tong je kern ontmoet. Je smaakt naar vrijheid, wilde zachtheid, vocht van drang en van natuur die mijn lust en leven voedt. Je geeft je hele wezen in een tel van jou en mij versmeltend, verzengend, in een stonde van genot. Zo heb ik jou gevonden,…

van binnenuit naar buiten die blik van jou door de beslagen ruiten van mijn hart met tranen als roet zo zwart…

Als je denkt te kunnen overleven In een wereld vol met haat Waar egoisme hoogtij viert Waar niets nog ergens voor staat Waarin de leugen waarheid lijkt Vriendschap eigenbelang vervult De over-mijn-lijk mentaliteit zich snel verrijkt Waar intimidatie rede overbrult Je zonder agressie ondersneeuwt Oprecht en eerzaam snel verveelt Je niet te…

vrijdag 24 juli 2009 Politie houdt billenfotograaf aan WINSUM - Een 24-jarige man uit het Groningse Winsum is donderdagavond aangehouden op verdenking van het stiekem fotograferen en filmen van achterwerken van jonge vrouwen. De politie roept vrouwen die zichzelf op de beelden herkennen op zich te melden. De billenfotograaf zit in…

Wandelen, afzien vier dagen lang, saamhorigheid gezelligheid en hier en daar gezang Eten drinken toiletteren alles onder het mom, van vier dagen wandelen, pret alom. De blaren nemen we voor lief, de regen eveneens, de buien kletteren niet zachtjes naar omlaag Omdat we allemaal weten, dat de gladiolen uitgedeeld worden, en wel vandaag!…

De brug is in groot onderhoud, bewoners van de overkant zijn lichtelijk benauwd, stel dat je er onvoorzien gebruik van maken moet, is de brug dan te ver?…

Misschien deed je het niet opzettelijk maar je doorkliefde mijn hart net als een bliksemschicht die de donkere lucht in twee kan splijten Misschien had je het niet eens door dat je me stapelgek gemaakt had dat ik enkel nog wou leven voor jou Misschien was het onbewust dat je me keer op keer de hemel beloofde en uiteindelijk de hel gaf…

De graafmachine groef me uit. 'heb je je nou alweer verstopt?' vroeg de zandgraver aan mij. 'Ja, excuus, al heb ik geen ex- cuus, maar ik wilde dichter bij de aarde zijn, en me ver- bonden voelen met de aarde, weet je wel?' (ik kwam op- recht over). Het maakte wei- nig indruk op hem, hij zei: 'dat dachten ze in de jaren 60 ook al…

De wind weet niet altijd in welke richting te waaien. Maar de regen, weet goed met de wind mee te laaien. De rivier stroomt afwaarts, wel en gezwind Maar trekt zich niets aan van de draaiende wind, De golfslag verhevigd, nu en zoal Maar slaat toch dood op deze veilige wal. Doorzichtige lucht, de warmte stijgt op Met de wind mee, varend…

iedere dag wanneer mijn twee Bertha's hun ochtendwandeling rondkakelen, vol overgave verspreiden ze versgelegde roddeltjes tussen boom en bloemen rozenstruiken en het geluidloos groeien van een web ik zie het onkruid dan welig tieren terwijl het weeë gras krimpt met het hart eenzaam omlaag als een steen brutaal vliegen kraaien zwart…

Onze verantwoordelijkheid voor ‘t welzijn van de aarde wordt met de mond beleden warme adem zonder waarde de mens verstoort ‘t milieu geen auto die zichzelf rijdt Gaat ‘t om materiele zaken zoals olie op de noordpool planten we onze (geur)vlag renoveren gelijk de vloot schuwen geen koude oorlog om het laatste restje…

vier en veertig jaar als ik deze haiku lees zie ik niet meer scherp…

mijn beste beentjes zet ik voor bij vierdaagse wandeltoer zwetend zwoeg ik kilometers over zeven heuvelen dieptriest word ik bij het zien van het gladiolenlegioen ik haat die plastic bloemen bekeer mij tot de virtuelen van huis uit ben ik strompelpoot loop wél voor echte rozen…

Terwijl de Tour dit land gevangen houdt en al wat wielen heeft zich koning waant hoor ik de duiven door het open raam hun roe-koe-koe telt in geen klassement het alledaagse wordt hier weggefietst soms begeleid door een bevlagde zot die bij wil houden met zijn benenwerk de karavaan die op pedalen trekt een col, een plat, dit alles schiet…

Ze zegt het niet luid maar ze doet het wel vaker dan krabt ze mijn haar…

je kunt het zien ooit was ze daar een voetafdruk een enkele haar waar is ze toch een diep pijnlijk gemis haar lach haar stem haar traan men zoekt naar haar wanhoop kleurt ogen wurgt hals en keel angst klauwt handen elke seconde duurt een eeuwigheid…

was mezelf kwijt in rekken vol verlangen op de bodem van de tijd ik bleek een vat vol tegenstrijdigheden en gistte narigheid ze wilden heldere wijn de droesem op de bodem bleek alleen voor mij te zijn ik bruiste op bevel laafde dorst serveerde vreugde ze lieten me verrekken in de hel zagen mij niet staan kozen voor de eigen feesten…

hij neemt mij hard en schopt zijn kinderen op de wereld maar hij heeft wel een klein hartje vroeg mij eerst hoe ze moesten heten…

"Meneer..., wat ligt u toch te lamenteren? Uw buik doet nog verschrikkelijk veel zeer? Dat kan niet! Maar… wat zegt u daar nu weer: had ik uw arm niet moeten amputeren? Oh sorry, dan is er iets misgegaan: ik had toch echt wel ‘blinde arm’ verstaan!"…

In het zicht van eindeloos draag ik onvermogen mee op open handen toegedekt met vragen als was het zand dat wervelend opgestoven maar niet rusten wilde ook al oogde ik in stilte elke storm of toch de tijd die mij omwond en alles fronsend trok waar jij eens strak naar keek maar och het maakt niet uit niet meer… nu ik berust in…

De mensheid heeft haar parasol geplant, schaduw valt over een half verlichte wereld. De zon lekt over graven, tekens van ontmoetingen, mededogen gekerfd in stenen. Waar licht komt baden, rekken luie schaduwen tot een nieuwe dageraad. °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° uit de bundel: - Wie de zon ziet,mag het zeggen. -…

Geef mijn naam het onbetwiste En schaakmat mij zodat de tochten die we ondernamen de hoofdrollen zijn de we zochten nog droom ik mij in gisteren en laaf aan de herinnering die we samen deelden, al had de kleur voor ons ieder een andere vorm iets ongrijpbaars, doch visueel vermogend dagvaardde mij om de gelogen tijden te verlaten en het…

De koningin komt uit de voeg gevlogen, burgers steken hier een stokje voor. Zij, stekelig, voelt zich bedrogen, zoekt vasthoudend alle voegen door. Voegt zich ten einde raad naar ‘t burgerlijk fatsoen, vlucht ontheemd naar ‘t “Burger King - plantsoen.”…

De nachtwakers sigaret gooit vonken in de zweterige dondernacht. Hijgend loopt zijn hond voorop. Angstig om naderend gerommel uit de grijze doorgezakte hemel draait hij meelijwekkend z'n kop. De weerhaan op de klokketoren zet zich piepend naar de wind, een kat vlucht weg, een deur klapt dicht en in de verte huilt een kind, op de daken regengetrommel…