Netgedichten

netgedicht (nr. 27.139):

ZOMERONWEER

Fel en grijs, met scherpe gouden randen,
trekken wolken langs het loden uitspansel,
en de kleine, dappere gespikkelde lijster
- sommigen noemen deze vogel de regenroeper -
is hoog opgeklommen naar de zwiepende top
van een zilvergrijze, jonge berk,

dit zwerk is nu vol en zwaar, zo vochtig,
zo warm en broeierig, vol onbekende erotiek,
intens scherp doorklieft een felle bliksem
de stille sfeer van deze zomeravond,
en dikke druppels vallen onverwacht,
stil, koel en koud, als ijskristallen

de zon tekent een rijke kleurenboog langs
intense gordijnen van gekleurde regenkralen,
stil en donker luistert de zomernacht,
naar het zachte gerommel dat van heel ver,
mijn onrustige hart en verlangen verleidt,

deze zomernacht dwingt mij, onverbiddelijk,
om te fluisteren en stil te luisteren
naar de onrustige, soms verbijsterende taal
van mijn ziel, van mijn intens verlangen
naar wat geen mens durft uit te spreken.