Alle inzendingen, jaar 2009, week 3

ze lonkt in zwart sieraden grijs merken van tassen vertellen hun prijs hakken gehoogd laarzen die tikken in het nonchalante voorbijgaan van blikken die subtiele echootjes klikken gare du nord de champs elyssee samen op trappen van de sacre coeur foto's alweer voor de fine de fleur proef parijs zonder handschoen zie haar…

ze zijn er klaar voor the home of the free the land of hope and glory waar dromen wonen in de harten van zij die nog vooruit durven na jaren van opgelegd juk vermanende vingertjes in de lucht die stofje per stofje ongezond de wereldburger zieker maakt mensen op elkaar doet schieten vanwege te grootschalig voorbeeld nu, eindelijk het woord…

Men zegt dat toen Barack het kreeg te horen - de boodschap door het Witte Huis ging zoemen - Hij overwogen heeft hem te vernoemen Om daar wat extra punten mee te scoren Hij aarzelde en heeft het toen weerlegd Al had hij 'yes we toecan' graag gezegd…

De blâren vallen zacht... Ik kan alleen betreuren, Dat ik niet eens verwacht, Wat eens nog kan gebeuren... De blâren vallen zacht...…

Ik verlang naar de lente met je teer ontluikend groen Ik verlang naar de crocussen die ontwaken in het plantsoen het zonnige geel van de narcissen die dansen in de wind de zachte donzige eendjes die ik zo vertederend vind en de lammetjes dartelend in de wei de warmte van je betoverende zonnelicht Lieve lente maak me blij want…

Kinderen dwalen verloren rond in hun oogjes een bange blik zich misschien afvragend wanneer, wanneer ben ik ? oorlogskinderen, zonder ouders dwalen verlaten eenzaam rond geen eten voor hun hongerige maagjes hun lippen gesprongen,droge mond geen water meer om te drinken geen huis meer om in te leven wat kan ik als nietig klein mens deze…

denk maar niet dat ik je vergeet denk maar niet dat ik niks van je weet je komt niet zo maar van me af je bent ontzettend laf ik voel me weer alleen die mensen zijn zo gemeen elke keer weer laten ze me alleen, steeds weer ik deed niets verkeerd en toch ben ik m'n vrienden kwijtgeraakt ze hebben mij ontzettend verdrietig gemaakt waarom?…

mijn kopvacht is geweken met juist gereedschap toegerust blijkt rein in mij niet uitgeblust vertoont nog immer streken mijn snuit in ieders zaken ben ik als steeds op buit belust heb slachtoffers in slaap gesust men kan mijn daden laken dus hoed u voor mijn gading een poot van mij is nooit oprecht en dekt –vaak achteraf gezegd- als valse…

Spinnenrag vangt beelden uit de verste hoeken, opgerakeld door mijn adem, hoewel ik al vertrokken ben, van dat luxe matras, die dag hoef je mij niet meer te zoeken. Op de beslagen ramen verschijnt nog eenmaal de wasem van mijn stem, één voorjaarbeurt en de kamer maakt zich vrij van stof of spoor in waar mijn schaduw snel verscheen, in…

sterven wil ik in een Franse appelboomgaard verdronken in het licht van de avondzon onder de bloesems als ware ik in een voorhemel sterven ver van de wereld waarin ik leefde bloeide mijn leven vergetend voordat ik ophoud…

Zwarte weduwe laureaat 'meest opvallendst visitekaartje'!…

Niemand die me wou geloven, zelfs niet toen ik naar je wees, jij stond te schitteren, helemaal alleen daarboven; al mijn aandacht ging naar je toe, je heldere licht deed mij dromen, hoe is het daar zo hoog, is het niet te eenzaam, niet te droog? zoveel vragen wilde ik je nog stellen, maar plotseling was je weg, in een flits, ik had het…

Een zachte zoele wind Streelt zilte, natte wangen Een verbroken droom Goudblonde haren Schitterend als zonnegloed Gelijk rijp koren Sneeuwvlokjes zweven Glanzende ijskristallen Een wereld zo mooi Witte sneeuwvlokjes Dwarrelen dansend neer Stille winterpracht…

Een hoedje van papier In een tel of vier Wil ze niet Één van roestvrij staal Passend Vouwen met haar eigen handen Dat is de taal Die zij blijft herhalen.…

Geloof in je dromen Ze komen uit Want iedere gedachte Is een belofte Ieder beeld Een toekomst die wacht Dromen komen uit Als jij gelooft In jou…

We keken zwijgend naar het dalen, van de ondergaande zon, die blonk, terwijl de laatste zonnestralen, de zee bereikten en verzonk. We ademde de zilte geuren, van zeelucht, zittend tegen ‘t duin, en keken naar het zacht verkleuren, van ’t avondrood, een stil fortuin. En in de zwoele avondlucht, wij beide, kijkend naar de opkomende maan,…

O ouwe Ahura zo rechtvaardig zo maar een god vriendelijk tolerant aardig. O ouwe Ahura Mazda ja ja 1 klap is niks waard duizend muggen die steken scherp als een zwaard. O ouwe Ahura mijn hart klopt nog steeds door luister naar de stilte hoor Hoor je dat? vaag in de tijd kosmisch en strijd. O ouwe Ahura ouwehoer niet zo zo…

In een lichtjes opgewonden sfeer werd in de Kamer gedebatteerd. De wet op de jarretel en de blote mamzel bleek hinderend voor het "vrij verkeer".…

ik woon in jouw wereld met een koffer vol momenten hangend aan mijn lippen plakt verdriet oren vangen geen woorden komen je halen dichter bij kom ik niet…

Daar hadden we het laatst over herkendende ons in het gesprek hoe verschillend we erover dachten en dat anderen op ons leken Daarna hebben we gezwegen je leunde tegen mij aan Een traan gleed uit één van jouw ogen ik heb hem laten gaan…

zo werden stappen gezet in ginds verijsde jaar maar het brandpunt kwam tenslotte dichtbij ons te liggen o, onvoorziene toekomst die het tempo bepaalt wij voorvoelden de storm en een pad zo veel smaller dan we ontwetend van elkaar op stippellijnen hadden uitgezet te langzaam gingen we maar tenslotte trots moet ik nog van liefde spreken…

Al door de natuur afgeschreven freewheelen we op reserves door de herfst van ons leven Wijsheid door levenservaring plaatst verstand aan het roer dat oergevoelens relativeert We glimlachen om de Zeisenman die fluitend op z'n benen lippen namen op zandlopers graveert Levensherfst 'n geestelijke reis veel mag niets hoeft, 't…

al de wegen leiden naar rome en op de weg terug weer naar huis al de geheimen onzichtbaar terug in de kluis veilig achter slot en grendel diep onder de harde grond slilte je mond vinden doen we nooit maar je weet het al lang kijk diep in je ziel en in je hart we wachten al te lang hier heb je een beetje x licht aan het einde van een…

ik zie je dansen in je slaap je ogen dromen feest je lippen zijn vannacht weer heel intiem geweest ik heb ze rood gekust toen lachen ze ontblootten blikken stemden glanzend in fluweelzacht hebben we genoten in flarden muziek zong liefde haar lied en fluisterde passie de wereld bestond even niet alleen je handen op mijn huid in een…

het paard roestte vast in zijn weide fluitenkruid maskeerde zijn manen terwijl de zonnige dijk ons te ruste nam jij sprak weer boekdelen over Claus spreidde ze voor ons uit, zong zoals alleen jij dat kon over het verdriet van België, november 1947,” Vlieghe die wuifde onder de perenboom en wuifde en wuifde..” de zomer naderde nu rap, je zwarte…

Ik wilde niet eens naar de Algarve toch kroop ik eens in winter- tijd een toeristenfolder in en uit als miljoenste larve. Tegen steile wanden trok ik me in vol ornaat met kar en al de struiken door, verloor er zo mijn lievelingsstok. Maar neem daarvoor de handschoen van zwart zeem. Loop ermee zes jaren terug naar het noorden. Steek…

Amerika, een nieuwe tijd vangt aan! We kunnen het maar nauwelijks geloven. Ik was dan ook compleet ondersteboven, toen ik hem hier in Nederland zag staan. Ik stak mijn hand uit, zei dat hij 'het kon'. Toen bleek het een Obama van karton.…

Een ouwe, afgetobte schooier kreeg eens van een zonderling Een bankbiljet van duizend gulden, voor hij zich verdrinken ging De stumper keek naar 't papiertje, nooit had hij zoiets gezien Hij dacht: Het is bepaald een grapje, of het is wel vals misschien Hij ging, om zich te vergewissen, naar de zaak van een bankier Daar toonde hij voor 't loketje…

ze lieten je vallen de schellen vielen me van de ogen opeens is er het verdriet die als donderslag bij heldere hemel kwam het is pijnlijk, maar goed je moet weer verder zoekend naar antwoorden het spoor wordt steeds smaller vol verwarrende emoties trek jij je terug om het een plaats te geven vol met vraagtekens beklim je de berg,…

Het witte huis was gekleurd met zwart, rood en wit. De overdracht was voltooid. De President die zit. Het Witte Huis in een glazen kooi. Een lang pleidooi. Het plein was tjokvol. Hij stond daar niet voor de lol. Een hapering bij de eed, dat was wat Obama deed. De speech compleet. Vlekkeloos had hij het over kindertijd...perk en stof…