Alle inzendingen, jaar 2009, week 9

Het is bijna de droomstilte die je woordgebarend hebt gebracht met dat tasten van dageraad de vroege dauw, een lenteochtend het is al bijna die avond en dat afscheid in de kou hoor de diepe adem in jouw woord fluisteren de maanschemer scheel flinterdun door de emoties een schat in jouw sterke handen die woorden stileren als niet te…

Pardon, ik zoek het archief van deze stad Helaas die is daarnet verdwenen Een goede raad: neem vlug de benen Een verzakking sloeg een gapend gat Dat is niet eens te verwonderen Ze hoorden het al vaker in Keulen donderen…

Ik hoorde de echo van jouw stem tijdens de droeve regennacht die met mijn zwijgen angstig leek en ik vroeg zonder werkelijk te praten of je uit de stilte wou verdwijnen met de linkerdaad van droomvrijheid maar dat deed alleen jouw stem jouw lichaam kende te veel verdriet in tussenwegen naar het ademland waar op een kruispuntplein…

Achter de kawat Dat zegt wat Waar het gras groener lijkt Een prikkelbare strijd Mag ik schoppen Alsjeblieft In plaats van het stoppen In verdriet Deze boosheid uiten kost tijd Waar mijn teen onder lijdt Een klap Een bruin weerbarstig verhaal Een bak Waardoor het ijs brak Pontificaal…

soms is mijn wereld zo groot dat het geringe genoeg blijkt zoals leegte mateloos ruim kan zijn in verlatenheid daarom besproei ik het uitzicht vaak met stilte…

Was jij maar in het hiernamaals Dan had je ook geen invloed meer De dromen die ik van je heb Zijn sociaal nep Je wilt me een zoen geven Ik weer het weer af En schrik dan even Boos, wil het niet geven Ik wil van je af Al de liefde die ik heb gegeven Waar ik voor leefde Is bewust de grond in geboord Is dit wel zoals het hoort In tijden…

de prins nam een kikkerslof mee hij vergat het glazen muiltje assepoes zit wenend bij de haard de reus at de gelaarsde kat op de toverspreuk, die was verjaard een markies zit nu met muizen sneeuwwitje dook in bed met de dwergen haar prins had de verkeerde Tom Tom hij hokt nu samen met Dorenroos . marion spronk | 7 maart 2009…

Ik ben teruggelopen langs onbestaande stranden over korrels ondichtbare woorden door een tomeloze vloed van uitgestorven duinen met wuivend traangewas. Ik heb mij teruggevonden halverwege een droom, schudde het zand uit mijn ogen en schiep een gedachte.…

Vaak gaat het om de simpele gebaren het schillen van de aardappels en de dikte van de schillen in het kritisch oog van een moeder die het, omdat ze ouder is altijd beter weet De spetters die je maakte bij het laten vallen in de met water gevulde, grote, zwarte pan waarin het heelal zou kunnen passen omdat er zoveel ruimte in het niets is…

Eerbaarheid ligt in iedere schaamte die zichzelf de koning voelt, de wanhoop van een stijve, voor de spiegel of voor een vrouw, bij het verlaten van de woning, voor dag en dauw, een bekroning in het pochen van een pauw, een kort verblijf, dat ondervindt men aan den lijve. Een vrouw liggend in het warme zand, wandelt over zachte heuvel…

...en dan gaan ze uit huis, koop je minder brood, kook je minder eten, dan is het minder keten en heb je minder was, maai je zelf het gras Blijft het huis zo schoon verloopt de dag zo monotoon, dan is er heel veel stilte, die aanvoelt als kille kilte Dan mis je hen steeds meer, dat doet dan lijflijk zeer Dan gaat ineens de telefoon, en…

Haar gedachten gaan terug naar die jongen met zijn donkere ogen en zijn ravenzwarte haar haar hart zingt in zijn taal de woorden...ben seni sevyorum... de warme herinnering aan hun zomers samen krult haar mond in een zacht glimlachen achter gesloten ogen dansen sterren ze fluistert een kushand in de lucht het was goed zoals het was…

Hij ging veroverend, niets ontziend, Een ontzette wereld door, Heeft onbegrensde rijken gesticht, Alles gaat weer teloor. Vrouwen en vleiers zat; vrouw noch vriend Die hem vrijwillig verkoor; Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht Voor zichzelf, buiten elk gehoor. Waarvoor heeft dit woeste leven gediend? Rijk en roem…

Lieve, lieve jij morgen ben je jarig we weten allemaal dat het je laatste verjaardag hier op aarde zal zijn de artsen spreken over enkele dagen misschien weken die wetenschap die doet afschuwelijk veel pijn je blijft opgewekt bent niet opstandig zegt, als het zo is dan heb ik een mooi leven gehad je was altijd al een tevreden mens…

dag mijn oude leven ben afscheid aan het nemen niet van vrienden en vriendinnen mijn liefste herinneringen ik stop ermee ga niet meer mee naar het land van dromen een gouden zon en volle maan verdwalen tussen sterren die in gedachten treden uit hun baan maar zoek kleinschaligheid de tastbare realiteit van alledag waarin jou raken…

Ik vroeg laatst aan een Dokkumer bejaarde Waarom hij pakweg wel een honderdtal Op straat gestalde oude fietsen stal, Waarop de slimme grijsaard mij verklaarde: “Wij hebben alle recht om ze te bietsen. Die dingen heten immers opoefietsen.”…

Als ik ’s avonds in ’t duistere De hond uitlaat Kijk ik altijd bij hem naar binnen Buurman op nummer negen Ik geloof dat hij God is Heeft een grijze baard En Vriendelijke ogen In het duistere Toont zijn huis Een verlichte lange kamerwand Vol bekleed met boeken Kwam hem één keer tegen Dag dag zei Hij toen Hij weet veel Alles volgens…

jouw slanke vingers spelen strelen met fluweel de toetsen je tipt in pianissimo het zwart en wit een lach op je gezicht slaat aan om temperamentvol in adagio op te gaan stuurt de klanken van de bron langs beek en waterval laat ze rivieren en meanderen hun melodieën klinken overal uitbundig golft de zee finale als slanke…

Haar hoofd zo vol van zorgen en het hart zo vol verdriet ik kan alleen haar tranen drogen maar problemen oplossen niet Het is me echt zo zwaar te moede wanneer ik haar verdrietig zie een arm om haar schouders leggen haar hoofd huilend op mijn knie En mét haar huil ook ik mijn tranen heb net als zij slapeloze nachten 'k heb nog steeds…

Dochter van de maan in de wereld waarin zij leeft is de vrouw niets waard ze is er om haar man te behagen te verzorgen te verwennen maar in de nachtelijke uren staart ze dromerig naar de maan voelt een zachte kus op haar blozende wangen kan naar zoveel meer verlangen…

Zwaartekracht ze zweven, duizenden tegelijk, dode punten vergeven. Vloer vangt verleden, duizenden tegelijk, omarmt jouw heden. Toekomst treedt toe duizenden tegelijk, even geen gedoe. Gedachten gaan gebeuren, duizenden tegelijk, knippen of kleuren? Hierna heerlijk herkend, duizenden tegelijk, verbaal volgt compliment.…

hoe toch blij te zijn met een heerlijk resultaat als lang tevoren vaststaat dat het razend rap verloren gaat als prettige belevenis het is als breed vertakte bomen snoeien die gelijk weer verder groeien, ruimte nemen zonder rem en die je dan met taaie twijgen in een snelle werveling zwierend om je oren slaan ik krijg het niet gedaan,…

Door de vale lens van ratio rimpelt een levende reflectie het bewustzijn van een landschap in adagio door het oog van de vulkaan keert materie zich naar buiten er is geen regen die vertroebelt of overspoelt slechts de ruimte is omarmd door de ogen van weerspiegeling de zin van het doorgronden wordt overstemd door zuiver stilte essentie…

De winsten groeiden naar behoren, de economie bloeiden als nooit tevoren, bankgebouwen die tot de hemel groeiden, helaas, veel banken knoeiden. Winsten die tot bonussen kwamen, ‘t waren de bankmanagers die namen, zij waren het die oogsten, wij mogen ons nu met hun erfenis troosten. Dat nu ons belastinggeld, opnieuw door de banken wordt…

Veel van mijn schaduwen blijven achter in het zwart van het besef eigentijds en voorbij de polder is eenvoud de vrijbrief van mijn bestaan niets verontrustends moeder laat mijn hand nu maar los want jij kent de dood zoals geen ander geleefd heb jij zeker al was je afscheid voor mij een feest maar nu weet ik wel beter zonder jou was ik…

Het Kruis is veel te waar om mooi te zijn een leven krijgt geen kans je loopt met vragen. Je voelt een oude bekende pijn het is nog dichterbij dan bij jezelf. Dat kan je niet verdragen. Het Kruis is veel te mooi om waar te zijn. Een leven dicht bij God. Het Kruis is zo dubbel zo absurd en zo gemeen. Maar ook de plek voor het verdriet…

Een plas doen in het vliegtuig kost straks geld Men wil zodoende nog meer binnenkrijgen Iets wat onze verbazing zeer doet stijgen Ook hoe zoiets heel luchtig wordt gesteld Zo is, al wordt meer rendement gehaald De service tot een dieptepunt gedaald…

Jack, zwarte schaap in de familie is goudzoeker in de outback bewijst zich zo in ‘n zware baan- liegt in brieven over successen gevangen in ‘n web van leugens durft hij niet huiswaarts te gaan Hoop, tegenspeler van de dood dooft soms heel even zijn vlam dan weer preukelt iets in de hoop gaat Jack weer aan de gang In een kwade nacht…

Ik droom dat ik ‘n eeuw geleden over oude gladde stenen loop een meisje huppelt voor mij uit schijnbaar uit het niets komen paard en wagen plotseling opdagen Een stem schreeuwt in m’n hoofd Grietje is dood, ze is overreden mannen en vrouwen in het zwart die in de donkere aarde staren beelden vervagen bij m’n ontwaken Een eeuw later…

Geef me je kruis en nagel me vast in jouw illusie van wat ik ben, nagel me diep in jou te pletter tot ik voorgoed aan je hang als een verroeste held, stervend, levenslang. Ik weet, het is niet alles maar dit niets draagt zo zwaar alleen.…