Alle inzendingen, jaar 2010, week 11

In wijde wonderhallen van het woud Hoor 'k hel-op tuiten klinkende muziek. Nu buigen blad en bloesem naar beneên Om háár te spreiden luchte baldakijn, Haar, die aan 't hoofd van 't zuiver-spelend koor Ten bos in schrijdt, de lentekoningin. Zij streelt het sterrenmos met lichte tred, En tovert met haar ogen teed're glans Op 't schuchter-wuivend…

De droom van het eens iets zullen worden, iets nieuws te gaan doen, me te onderscheiden, het verschil uit te gaan maken; de droom als drijfveer, de ambitie als onuitputtelijke bron van levenskracht, als anker, kapstok waar de tegenslag van onderweg geparkeerd kan worden, die droom als baken, als hersenspinsel handreikend naar een betere…

Makkelijk en vooral goedkoop, je vrouw 'wegsteken' Je wenst me in de psychiatrie, ik vind dat dom bekeken. Mijn gouden hart bezit je niet langer, ja, dat doet zéér. Wel, probeer!, ik wens je geluk... het wordt wel voor een andere keer. Zelfbehoud en mijn diepe geloof, die houd ik echt in ere Mijn 'vaders' staan me bij, je hebt nog véél…

Angstvallig belet de herder zijn schapen zich te wagen in dat geheime woud, vreest het doornige loof boven dicht kreupelhout. Wingerds om bomen hoort hij zuchtend gapen, spreken over drakenklauwen op wondergoud, kasteeltorens, waar duivelskunst feest houdt, kwade geesten, die hier vredig slapen. De enge wildernis weert ieder mens, klemt…

Ik denk dat ik van je hou… langzaam verandert elk figuur in jouw lachend aangezicht als ik zit te lezen, kook of gewoon niets doe, dwaal ik af, verdwijnt het beeld en wordt een onrealistisch iets. Ogen, mond en neus… en als ik me dan in een paar uitgestrekte armen wil leggen, veranderen al die beelden weer in een pagina, een lepel of een…

Je bent niet blij, niet echt tevree je dag die valt je heus niet mee je had vannacht een nare droom je voelt je moedeloos en loom. En je bent down, melancholiek een beetje landerig en ziek de eenzaamheid maakt je benauwd alsof er niemand van je houdt. Denk je wel eens, het heeft geen zin en zie je 't leven somber in ga gewoon door en blijf…

Meester ik heb geen boek. Het is al jaren zoek. Ik heb het nooit gehad. ’t Was in mijn kluis totdat het daaruit werd gejat. ’t Is thuis. Ik zat in bad en leerde ’t huiswerk dat U opgegeven had. Maar wat? Het boek was nat! Ik had het nat gespat! Echt waar, ’t is ongelogen. Nu ligt het thuis te drogen. Dus meester, ’t is daarom dat ik niets…

Nu haar sterren zijn gevallen niets haar waarheid nog kon delen waren zij - geraakt in zeer opnieuw de hemel in gegaan met blauwe bloemen voor de Heer om er het schaamrood mee te vegen van de loodgeslagen deuren die zij zagen in verveling Het was veel te heet geweest die zomers dat zij er van leefden van de naderende stilte blote billen…

De mode is toch wel een wereldwonder Al zijn de vrouwen in zachtheid afgelijnd De tepel verzwaard en de borst is verkleind De verwondering vind je eerder ‘vanonder’ Zo viel mijn oog ook gisteren weltevree Recht op de snee van een kontdecolleté…

De zon...! Maar, hij gaat weer weg, tot hij helemaal verdwijnt achter dikke, donkere wolken. Druppels, regen.... Zo is het leven ook met zijn vreugde en verdriet. Maar de regen zal niet blijven.... De eeuwige Zon, ligt in 't verschiet!…

De zin van het leven leven, Lijkt alleen anderen gegeven. Als ik om me heen kijk en zie wat ik mis, Lijkt alles zo anders dan werkelijk is. Gezien door mijn ogen en vertaald door verstand, Is alles heel triest en is er veel aan de hand. Wat anderen van me denken, vinden en niet, Is voor mij en zovelen een bron van verdriet. Daarom:…

‘Wie is die man?’, vraag ik bij het ontbijt “Dat is jouw papa”, triomfeert ma Bos Hij speelt en knuffelt, laat me niet meer los Het hele weekend heeft hij alle tijd Op zondag vraag ik bij het slapen gaan: “Wanneer heeft papa eind’lijk weer een baan?” ----------------------------------------- www.twitter.com/ReneMBroeders…

Om je diep tussen een voegnaad te wringen onbereikbaar voor ontelbare omstandigheden muren bladderen en zitten vol met oneffenheden in gangen diep en droef vol van verlangen druipt een druppel verf naar beneden de zwaartekracht en je leven…

Je hebt je einde zélf gekozen, dat je niets meer om iets gaf. Ik sta hier nu, alleen bij je graf en leg op je steen een bos rozen.…

Vandaag dapper mijn zwart oogpotlood gepakt Ja, ik opteer voor de kattenlook, die staat me echt wel machtig. Dat werd balen, sakkeren en een gepieker. De spiegel deed het niet langer, ik geloofde mijn ogen niet. Ogen bestonden gewoon niet... Ik dacht: meid, ga wat rusten Het verdict viel, je zal berusten. Wat boeide ik me op, in domme…

Ik ben voor dag en dauw op zoek gegaan en vond in Friesland, ergens in de wei 'it earste ljipaai' (Fries voor kievitsei) en heb dat ei gauw in m'n zak gedaan. En wat daarnaast lag, nam ik ook maar mee; de eerste Friese porno-dvd.…

mag ik een stukje wandelen zomaar, dicht naast jou en wil je mij dan iets meegeven uit je eigen bewogen leven vertel mij van jouw eigen vragen de antwoorden die jij ook zoekt die nergens beschreven staan over de opwellende traan het gevoel van verloren dwalend langs de stilte als een voorjaarsvlinder vliegend in het rond over…

dit is mooi dit is bijzonder dit staat los van van al het andere dit is mijn liefde voor jou…

Stel dat gisteren niet bestond en ik vandaag pas mijn leven weer vond dan nog voel ik de pijn van alle woorden die eens mijn hart doorboorden ook al zijn de ruzies bijgelegd en was het niet zo bedoeld, het is wel gezegd met stemmen als een vlijmscherp mes dat aan twee kanten snijdt dat gevoel raak ik nooit meer kwijt daarom draag ik mijn maskers…

Mijn hart, dat ontroering kent om de lach van een kind het weerzien na lange tijd met een goede vriendin. Mijn hart, dat zo vaak geen antwoord weet maar dan stil is en meedraagt het verdriet van een medemens. Mijn hart, dat kent herinnering de pijn voelt van oude wonden eenzaamheid maar ook van liefde om wat ooit is geweest.…

Hou mij vast en dans met mij door de dagen van ons leven dan zie je mij ten voeten uit veel meer kan ik niet geven Laten we dansen over de smalle grenslijn tussen liefde en haat waarheid en pijn onbetwistbaar bewijs van ons samenzijn alles heeft zijn prijs dus ik volg en jij leidt onze glazen zijn nog vol dus wij drinken...op de vrijheid…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…

uitgekleed door zijn mooie woorden ligt ze daar koud gedwongen voor geld een vreemde te warmen om sieraden en meer dan dat af te betalen voor haar “ lieve jongen ”…

Zo zondag is de morgen zo zeg ik zie ik je graag zo zonder zeg ik zomaar…

Voor mij is hij rond de wereld is een afgrond en, natuurlijk het regent elke dag Waar leef ik morgen? Waar op de wereld zal ik zijn en leef ik morgen? Hoe ver zal ik kunnen kijken of ben ik nog nodig hier? Voor mij is het rond Het leven is een avond en, natuurlijk voorbij vannacht Als ik me herinner alle dingen die ik hier heb…

slapen laat me maar slapen eindelijk mijn eigen winterslaap en wek me wek me maar als de lente komt en het leven weer begint…

Het is een warme dag en geen plaats vrij op mijn favoriet terras Ik bel neefje Windy die terrasgasten verrast met zijn meurende geuren Vuisten balt tegen zijn zelf verzonnen bron 'een mest uitrijdende boer' Hij waait het terras leeg rent als de ‘onschuld’ met vluchtende gasten mee Dan zit deze egoist al op z’n terras…

De nacht dat het allemaal is gebeurd. Iets wat ik tot op de dag van vandaag steeds heb betreurd. Met 10 tegen 1. Nee, dan blijft niemand op de been. Messen kwamen er aan te pas die nacht. Met 8 messteken ben je naar het ziekenhuis gebracht. Geluk bij een ongeluk ben je niet in je buik geraakt, anders had je de dag van vandaag niet meer…

Nederland moet het doen met suikerbieten en aardappels. Ja dat is niet leuk maar dat is het enige wat we kunnen! Dat is het enige wat we kunnen. Suikerbieten en aardappels. Het hele mkb, Wellink en Jan Peter Balkenende bidden voor onze suikerbieten en aardappels. Nou ja uien is ook nog een exportartikel van ons. In duizenden vrachtauto's worden…

De klok tikt cynisch de minuten weg en lacht me zachtjes uit als ik het waag haar aan te kijken. Daar ben je dan – het leek een levenstijd. Je hebt de schakelaar voor het zonnetje al gevonden, in je bruine ogen loopt de koffie door. De muziek die je praat stopt alle trommeltreurnis en rafelrauwheid. Ik stel voor: zullen we dit en zullen…