Alle inzendingen, jaar 2010, week 11

Als twijfel je vijand is geworden en je onterecht iemand niet vertrouwt waar is dan je hoop gebleven de vaste rots waar je op bouwt Wanneer je twijfelt aan je eigen ik en angstig schuw je uren slijt met in je achterhoofd dat duiveltje dat je influistert ; je bent hem kwijt Wat heeft vertrouwen dan voor zin als je niet meer in jezelf of…

aan de maanzijde leggen bomen zich te rusten op de stenen van het weggetje langs de zomen waar de weegbree is verdwenen aan de zonzijde liggen bidders lakenlang de luim gestrekt ingekuild als ridders hun reptielenhuid bevlekt aan de keerzijde slaapt een kind dat niets van dromen weet van warmte en bemind tot het zijn naam vergeet…

Dagen, weken, maanden ze verstrijken. Ik val in slaap met de streling van jouw beeltenis op mijn netvlies. Nog geen woord gesproken dan alleen een groet. We tasten elkaar af met onze blikken in het voorbijgaan. Geschonden en geschaad door het leven Ben ik in staat opnieuw te geven. Het regent zonnestralen op mijn gepijnigd hart. Je maakt…

Toen ik je zoende waren je lippen heel zacht je lippen waren je ogen zoende ik niet je lippen waren zo zacht…

Vanaf de kleuterschool wist ik het al Ik was niet normaal Ik maakte geen kabaal Ik was anders, zo anders Hoorde ik wel hier thuis Was dit mijn huis Toch sloeg ik geen kreet Terwijl ik van me afbeet Maar als ik thuis was Huilde ik me heel zachtjes in slaap…

Een arm om je heen is het beste medicijn, zei ze omhelzend…

Huubs hitwerk heeft niet iedereen behaagd ’t Is voor de kerk niet goddelijk genoeg Te vage tekst die op te weinig sloeg Je reinste topsongs dus als je ’t mij vraagt Want kijk eens in de kranten van vandaag De wegen van de méns, die zijn pas vaag…

Al jaren staat mijn gezin bovenaan En vervul als hoofd van het gezin mijn plicht Privé, maar zeker in financieel opzicht Alleen heeft Den Haag daar geen boodschap aan Met wachtgeld lekker thuis, wie wil dat nou niet? Jammer dat Balkenende het nog niet ziet! ------------------------------------------------------------ …Twintig Kamerleden…

mijn geliefde Here Jezus we zijn nu 2000 jaar verder en nog hang je daar en kijk je uit over het landschap het is een fraaie kerk maar het lijkt me geen lolletje één keer sterven aan zo’n kruis dat is toch genoeg al die graven / al die doden om je heen waarom laten ze je in die waan jij hebt je steentje toch al bijgedragen? kom / kom…

Mensen praten vaak over toekomst, 'een mooie toekomst in 't verschiet'. Maar hoe kan men dat nu weten want de toekomst is er nog niet. Werkelijkheid ligt in 't verleden wat een ziener ook beweert. Wijzen doen of laten heden wat uit 't verleden is geleerd. In de toekomst kan je niet reizen dus men kan er niet omheen, van wat geweest…

Levend in de herfst van zijn bestaan heeft de vlinder reeds een lange weg gegaan Een rups , een pop in een cocon , een vlinder , fladderend in de zon . Heeft geen oog voor het verleden , bekommert zich enkel om het heden . Hij fladdert verder , ongehaast tot de wind hem verder blaast . Zonder angsten ,zonder zorgen onbekommerd om…

't Is uit met de partij voor pedofielen Maar zie: in vele vormen incarneerde Gedachtegoed dat men niet tolereerde Wat kansloos leek, wint heden steeds meer zielen Denk nooit te snel dat iets voorgoed verdoemd is Wanneer iets een gezicht krijgt en benoemd is…

Wandelaar, je bent hier verkeerd. Ik ben niet begraven maar gecremeerd.…

dansend verscheen je in mijn droom glimlachte je liefdevol naar mij omringd door 'n soort heilig licht genoot intens van jouw komst niet wetende dat je afscheid nam jouw ogen voorgoed gesloten voor altijd dicht *~ Roberto in memoriam 11-03-2007~*…

Zij zong met zachte zoenen zowaar tot aan de voorgrond weer. Het was een dag als alle dagen. Tanden wit gepoetst en overhemd half glad gestreken. Sigaret na kauwgom, dan kauwgom weer naar sigaret. Met muziek net te hard om te praten, terwijl haar tranen hem op de schouders raakten als in zijn hart. Slecht beslagen zoende hij het…

streelt de warme hand zachtjes over haar perkamenten huid door de kou in de kamer is haar adem nog zichtbaar voor heel even..…

de krassen op mijn ziel geven mijn gevoelens abstract weer Picasso zou mij begrepen hebben…

Alweer 7 jaar geleden Ben ik bestolen, bruut beroofd Hij was jong, pas 62 Kreeg die gore rotte ziekte Waarschijnlijk om een reden Die ik toch niet had geloofd Ik blijf het diefstal vinden Voor een mensenleven Wat is nou 62 jaar Iets meer dan halverwege Nog bloeiend, lang niet klaar Ik mis nog steeds mijn pa Dat gevoel blijft onverminderd…

Ik zag de mooiste vrouw vannacht Zo mooi als een vallende ster De warmte van het licht zo dichtbij, bijna hier maar ó zo ver Het was jij die voor mij stond Dansend tussen nacht en dag Bewegend met zoveel ritme en sierlijkheid Wie kan zij zijn? Samen dansend naar een beminnende plek Vol tederheid en smacht Hier in deze vermoeide wereld…

Voor hem die jou ziet als jij je vleugels sluit zing jij de kleuren in de wind Je hoopt dat hij komt Je rent weg als hij kijkt Je sluit je vleugels en hij ziet jou…

nu winter de laatste niesbui heeft z'n mantel uitgeveegd zit lente op zijn schouders jong en fris en groen speelt zij met wilde haren spint een draad van oude dagen om te glijden naar benee haar zoete adem zo licht en teer bemind door vroege vogels strijkt ontluikend neer vooruitgesneld door faam proeft en voelt een ieder haar naam…

Opstaan, uit de as herrezen vanuit een stoel zonder gebruik die er gewoon staat onverzettelijk, onwankelbaar heel vanzelfsprekend, aan het eind van de mahoniehouten tafel. Opstaan, overeind staan de hoopvolle blik naar buiten.. gaan langst andere wegen, klimmen in één oogopslag eenstemmig onwrikbaar een reis vol stabiele nieuwigheden…

Het kind slaapt naast de schelp, nóg ongebonden, nóg ongeschonden, voor haar de winnaar is een lauwerkrans geraapt, stil verschijnt licht in haar verhaal uit een versje op een kaartje, uit het hart verzonden, een ongeschreven taal, opent het inzicht dat een vers iets levends is in de schoot van het ongewisse, wat dat kind niet…

Was jij dat die plotseling een andere weg in moest slaan nadat wij jarenlang hetzelfde pad waren gegaan? ben jij dat die ik hoor als een fluisterende stem in de nacht terwijl ik mijn oor als een schelp te luisteren leg en nergens meer op wacht? de woorden zijn zacht komen geruisloos binnen en vormen, onhoorbaar de zinnen van een verhaal…

Na het lezen van de laatste redevoering ben ik langzaam verder getrokken met kracht die ik verzamelde de toekomst dood het vertrouwen geschonden jij was bang dat ik zou vertellen over sadistische daden: je kracht was immers je imago ik ontwaak en heb de nachtmerrie ontdekt van diep verborgen beschadigd leven…

De eekhoorn springt in mij van tak tot tak en verzamelt zo gedachten. Soms schrik ik van de zin in jou. Maar jij knabbelt -onbespied- stukjes van mijn lichaam.…

In de verte luidt een kerkklok over de mistige grijze velden Het is herfst De bladeren dwarrelen Over de verlaten akkers De eenzame vrouw Keert terug naar haar hut Ze zocht de laatste aardappels en uien van het land Weemoedig denkt ze terug aan de ver vervlogen tijd Ze verloor haar man en kind In een wrede oorlog Ze blijft…

Reizen met gesloten ogen, reizen zonder beperking, zijn verzekerd tegen financieel onvermogen ontdekkers van alle windstreken boeken nu een vliegvakantie. Autovakanties zonder files, dichtbijvakanties op hotel, al was er minder organisatie al was de reis minder snel minder officiële reisgids voor wenig geld betrouwbare partners, wensen…

Mijn vaderhart huilt hoe vaak nog...? Mijn vaderhart huilt... Gebroken gezichten vertellen nieuws dat nooit nieuws mag zijn of worden. Hoe kan een mens in godsnaam kinderen vermoorden? Was er echt geen andere weg af te leggen niemand die dat weet, niemand kan het me zeggen. Mijn vaderhart huilt hoe vaak nog...? Mijn vaderhart huilt…

de stilte zwijgt duizend nachten etmalen lang bestormen bomen mijn gedachten ook al vormen lippen zich om woorden te benoemen de tong blijft verstijfd achter en hoor ik hartslagen in mijn oren zoemen zo ongeveer dragen tranen het gemoed een traag stromende fontein die eeuwige leegte ruist in ongenaakbare overvloed…