190 resultaten.
Een zwerver spreekt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Het leven is ongezond
je rookt adem op en krijgt elke dag
een portie klappen van de tijd, die je
niet merkt. Ja, op den duur, maar dan
is het al laat al raak je er niet aan gewend.
Aan het lijntje word je gehouden door je
geest al meen je dat je totaal vrij bent.
En je stokt in je goede bedoelingen
omdat je je 'medemens' leert kennen.…
De wind
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 199 De wind giert onophoudelijk
zoals de wind gieren moet,
maar,
als een boer aan het gieren slaat,
is de lucht niet te harden.…
Berusting
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 290 Laat ik dit zeggen
Dat het niet mijn voorkeur heeft
Dat je, zonder iets echt uit te leggen
De pijp aan ene Maarten geeft
Ik accepteer het broze leven
Leer te leven met de dood
Respecteer mijn spiegelbeeld
Die de werkelijkheid ontbloot
Dat ook ik oud hoop te worden
Vrij van ziektes of verdriet
Hoewel ik weet dat dat niet gaan zal
Het leven…
Wolkenhemel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 666 donker grijs getamponneerde wolken
steken af tegen het vuile wit
hier en daar wringt een winters zonnetje
om het blauw in de zee te weerkaatsen
wentelende golven te verlichten
die af en aan rollen op het strand
meegebrachte schelpen slijpen
in het tij aan het natte zand
wanneer zonlicht het wolkendek breekt
en het water kust, schept het…
Perpetuum
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.857 Aan geeft de klok
een twee en een drie
digitaal gezien
een elf
nog een jaar
met menig volle maan
dan ben ik daar
dan ben ik terug
terug naar mezelf
drie keer elf
dubbel drie
wie o wie
is nummer vier
aan tafel geschoven
nooit geweten
altijd bedrogen
door het toeval en het lot
hier
en daar
geen ruimte zonder tijd
geen tijd in…
IN STILTE
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 141 het is er nog steeds
komt langs op vergeten momenten
de onrust het verdriet
de verwarring is
er nog steeds
stiekeme tranen
wachten op mijn zware hart
maar niemand die het zien
mag, of horen
een brede glimlach
lopend over straat
altijd alert
om niet te vallen
de zorgen
die mijn zuurstof stelen
me doen verstikken
ik ben radeloos…
AUTOMUTILATIE ALS STRAF
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 591 Ze pijnigde zichzelf met een mes
als haar tranen zwegen als ’t graf
Ze bezeerde zich alleen bij stress
en ze deed ‘t bij zichzelf als straf
Eens dat het duister gevallen was
kwamen gauw haar zelfverwijten
Dan zakte ze dieper in het moeras
niets kon in haar voordeel pleiten
Bijna als vanzelf was daar ’t mes
en als vanzelf stak het in haar…
Het ziekenhuis.
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.671 Hier tussen de witte lakens
liggen de zieken gevangen
in hun bed, hun graf
naar vrijheid te verlangen
Wetend dat vrij zijn
nooit meer kan
want in het huis vol pijn
en verdriet, kan men dat niet
en tot het einde
zien zij alleen nog maar
het wit van de dekens
en elkaar
de zusters met pillen
en hun woorden die
hun verlangen
willen…
Mijn Zoon
hartenkreet
1.0 met 7 stemmen 764 Je bent het centrum
van mijn leven,
je lachjes, bewegingen
ik zoog ze naar binnen.
Je groeit op,
je woorden, gebaren
ik ontvang ze met trots.
Man geworden!
STILTE
Je bent het centrum van mijn leven
Mijn Zoon…
Als tranen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 662 Als warme tranen vloeien langs
mijn koude wangen waar ik word
overmand door mijn emotie
die me beletten om de woorden te
spreken die ik nog had willen zeggen.
Mijn voetstappen straks sporen
zullen achterlaten zodat je niet
zal vergeten dat ik hier bij je was
en waar dan alleen nog herinnering
hangt van onze mooie dagen samen
die daar…
Energie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 233 elke cel, elke ademhaling
kent het dansen
van het bezielde zijn
gezien en ongezien
golft en lacht de kosmos
in eeuwig zingen
muziek in beweging
trilling en verstilling
verdichting en vervloeing
woord, beeld en klank
krijgen een vorm
door inspiratie…
Vriendschapsschrijven
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 1.351 mijn hand zal voor je schrijven
in de stilte van de avond
als de maan mijn tafel
het schrift verlicht
uit het bloesemhart
stromen dromen
dierbare verzen vormen
tezamen een gedicht
zing, zing mijn letters door de tijd
als een echo door de dalen
vriend, mijn vriend
ze zullen als sterren voor je stralen…
Een ronde hoek
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 206 soms is alleen zijn
stiller dan duizend
zwijgende soldaten
die in verstijfde houding
handen
niet ineen kunnen slaan
ben dan een pion
te midden
van roerloze maten
het doet armen en benen
verstrammen
aderen verstoppen
en ooit
hoor ik ver weg
diep in de grond
nog een hart kloppen
naar de ochtendstond
op zoek
*…
Haar warme gulheid
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 197 zie je sporen
op het herfsttapijt
een zacht geritsel als
blad zich weer ter aarde vlijt
hoor je in het
merelfluiten dat
in eigen melodie een
territorium gaat sluiten
voel je in de wind
die kil doordringend
de roze wolk verjaagt
zodat de schemering vervaagt
en dan je lach
haar warme gulheid
danst in het ochtendrood
eindelijk geef…
Honger
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 247 Ik kan natuurlijk een weergaloos
gedicht voor jullie schrijven, iets
dat smaakt naar truffels en champagne,
waar jullie magen van jubelen, maar
de tijdgeest is er niet naar, dus
serveer ik aardappels met spruitjes
en een lichtgekruide gehaktbal zonder
tomatenketchup en zonder toetje. Dat
zou ik juist niet moeten doen, denken
jullie terecht…
ontwaken
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 225 toen een roodborst riep dat het morgen was
verdween de vage kleur van dromen
mijn hart barstte haast,
door overgaan vol nieuwe adem
in gestrekte ledematen kwam dit lijf op gang
goedemorgen wereld
je bent ingeluid door hoop, gezongen
door de zuiverheid van dauw, op oude nacht
ik vertrek nu naar de dag -en wacht
tot aan de stille overdracht…
DRIE SEIZOENEN
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 408 Herfstbladeren liggen
rood en bont: een tapijt
op het trottoir en in het rond.
Daar waar nu kalend een boom
met kleurenspel als op de wagen:
de pracht van een palet.
Nu zal het nog duren dagen,
dat blad opnieuw ontspruit
uit nieuw gevormde knoppen
als zijnde ‘s winters bruid
van het ongeborene.
Even spant de natuur zich in,
stilte, daarna…
Ach, blijf met Uw genade
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.343 Ach, blijf met Uw genade,
Heer Jezus, ons nabij,
opdat ons nimmer schade
des boze heerschappij!
Licht Gij ons met Uw stralen,
o, Licht der wereld, voor,
opdat wij niet verdwalen
of struik'len op ons spoor!
Vervul dan met Uw zegen
onze armoe, rijke Heer,
en zend op onze wegen
Uw kracht en goedheid neer!
Neem Gij ons in Uw hoede,
onoverwonnen…
Ramen of deuren
gedicht
2.0 met 19 stemmen 5.105 het verschil tussen ramen en deuren
is zo duidelijk en groot
dat ik als ik moest kiezen
het wel wist en met een raam
al heel blij was
een deur is zo plotseling
onverhoeds sta je daar
van top tot teen binnen of buiten
een open deur staat slordig
en een dichte deur is dicht
terwijl ramen ach
denk eens aan ramen en wat je
daarvan…
Storm
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 169 Het land is plotseling in rep en roer
Want morgen gaat het best een beetje waaien
Er volgt een weeralarm, dat laat zich raaien
En had u voor de trein een dagretour,
De vraag is of u ooit nog aan zult komen;
Er hangt moordzuchtig blad aan al die bomen.
----
Het KNMI verwacht onstuimige dagen. De NS garandeert niets…
Postduif uit Wijster ( limerick)
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 466 Een postduif uit het Drentsche Wijster
die was het spoor helemaal bijster
bezorgde geen post
toen hij werd gelost
maar zong op het dak als een lijster.…
Wat doe je met mijn gevoel.
hartenkreet
2.0 met 42 stemmen 5.919 Vreemd allemaal.
Rare gevoelens komen los.
Het voelt vervelend maar ook zo lekker met mij als de klos.
Elke keer verlang ik naar meer?
Wat doe je toch met mijn gevoel.
Of snap je niet wat ik bedoel.
Denk wel dat je het snapt.
Maar als ik dat zeg, dan is er waarschijnlijk 1 van ons die ermee kapt.
Dus blijf ik maar lekker genieten van de beste…
Triangel.
netgedicht
1.0 met 17 stemmen 1.052 Heter dan vuur
is de brand in je gemoed
heter dan vuur
je hand die het doet
heter dan vuur
jouw borsten vol gloed
die het hetere vuur
in mij branden doet
dat wast geen water af.…
lief uh heersbeestje
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 453 Genietend van de zon
zorgend voor een lieverheersbeestje
wat niet vliegen kon...
Je maakt een potje...wel met gaten
anders zou het beestje het leven laten
Heel voorzichtig pak je hem beet
want ieder zorgsaam schoolkind weet
als je lief bent heel misschien
zal je hem straks weer vliegend zien
een bedje van blaadjes, een bakje water..…
JE WAS EEN GAVE, KRISTALLEN BOL
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 431 maar dan zonder voorspellende gaven, die
naar beneden, van een ijsbaan afrolde en als
sneeuwbal eindigde, koud was je, bleek toen
ik je vond, maar je hart was nog altijd zuiver,
briljant, van licht.
En ik begroef je,
jouw lichaam in mijn bleke hand
en ik bracht je naar
je laatste rustplaats toe in de koude grond,
mooi afgerond.…
Prelude ?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 289 Deksels vallen van de wolken,
een slagboom aan de horizon,
een paraplu van dromen houdt
de afgedwaalde zinnen niet tegen,
ieder woord een uittocht, snel
verdwenen over de paginarand,
van achter de oorsprong koersend
vanuit een gekend verleden of naar
een onbekende einder, refrein op
een onbeschreven blad, uitvlucht
voor zovele kunstgrepen…
Vleierij
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 169 zachtjes vlei je tegen mij
glijdt mijn hand om jouw schouder
trek je aanzienlijk dichter en hou je
stevig tegen me aan
een gelukkige zucht vindt zijn weg
naar buiten welke een voldane glimlach
tovert op mijn gezicht, nu we
samen één zijn
mijn hand wrijft over jouw huid
kruip je nog nader en sluit je ogen
als mijn lippen jouw bol kussen…
Schaduwwacht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 366 De avond draagt het licht al
naar de nacht wanneer ik
aan het water zit en wacht
- zoals een oude reiger
die van vluchten moe
zijn vleugels
niet meer wil ontvouwen-
tot verloren leven
mij als een schim verlaat
en in de ochtend dauw
stil op mijn wimpers rust…
Woorden
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 107 Je komt soms van die woorden tegen
die je stil doen staan,
om het te wegen.
Neem het woord: gedicht.
Een woord dat werkt, wordt
en naar ik hoop ook is.
Maar wat moet er toch gedicht?
Laat toch open!…
Mijn hand, jouw hand.
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 457 Neem mijn hand maar:
het is slechts
het slappe aftreksel
van een eens zo trots hart
Van een vat vol melancholie,
van zo veel passie
dat mijn huid er van knapte,
openscheurde
Nee,
die tijd
komt niet meer terug
Lag je warme hand
nog maar in mijn nek,
op mijn rug…