Alle inzendingen, jaar 2010, week 47

wonderlijk hoe gedachten suiker spinnen het zoete de mond beroert van het meisje in de wolken aan haar voeten wijkt het water de zee, de zee ebt langzaam weg en neemt in haar kielzog mee de glimlach van een jonge man en hoe zij wachtte…

Ik wou dat ik een zebra had Dan sloeg ik hem hardstikke plat En maakte van dat paardebeest mijn eigen zebra-pad…

Deze ochtend viel ik in een zwart gat Want gisteren las ik het fraaie slot Van een echt indrukwekkend goed complot Het was die Salander die mij opvrat 'k Was op de personages echt verzot Kalle Blomkvist was ontzettend gevat En Lisbeth werd vaak erg jeugdig geschat Drie dikke delen; toch las ik ze vlot We zullen op dit werk moeten teren…

volg het geëffend pad waar onuitgesproken woorden de voetstappen dempen waar ontfluisterde bomen onvoltooide zinnen vormen waar linten van zwijgzaamheid achter huizenhoge heuvels van misplaatste trots als leestekens de grens bepalen juist daar in het land van zeggen en schrijven spreekt men de taal van dichters…

Er zwemmen bloeddorstige kaaimannen en zeemeerminnen met zware boezems in de Goudse grachten en ze verdragen elkaar. In de Museumhaven heb ik gevreeën met een aardige zeemeermin. Ze ritste zo haar vissestaart open. Het kan dus. In mijn woonboot aan de Kattensingel verzorg ik bijna honderd zwerfkatten. Iedere avond probeer ik met gedachten…

liefde is slechts smeermiddel ten behoeve van het voortbestaan van de soort…

De boer, zo dicht bij moeder aarde, is het die altijd de innerlijke rust bewaarde en onbewust zo veel meer wetend verder zwoegend doorploegde grond bezaaide om dan te oogsten met liefde en zorg bemeste vruchten omdat hij moeder aarde paaide. En de boer zal blijven ploegen en bezaaide grond voor onkruid hoeden. Maar als de oogst kan…

zoals een visser wacht voorziet de vaart de winter berust een zachte verenvacht en trekt een vluchtig spoor bij het stoplicht in de verte houdt in het nevelig licht verkeer de adem in van winterkou bewust peddelt een vastberaden fietser…

Hij kijkt.... maar niet als ik kijk, ontwijkt mijn blik, geeft me kleine gelukjes.... gebaartjes, zinnetjes, maar onthoudt me dat ene grote. Zegt, maar niet met zoveel woorden, dat hij me missen zal. "Maar ik ga toch niet emigreren?" Nog één afscheidskus, zet me er dan zachtjes uit. En heel langzaam zak ik dan in een diepe zwarte put. Waarvan…

Zo daar zijn we dan Ja, we staan echt op de kaart Vanuit het heelal Zie je een brandhaard En daar gaan we dan Ja, we gaan echt van de kaart Met valse ideeen Weg van de aard Ha daar zijn we nou Ja, we hebben nieuw land vergaard De eerste bewoners Zijn niet gespaard En dus zijn we dan weer Terug op de kaart En vanuit het heelal Zie je…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen spiegelt De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand en in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens gelukkig…

Heer, ik kan niet bidden, dat heb ik nooit geleerd. Ze zeggen dat het Christuskind voor mij ook is gekomen. Ik wil het wel geloven maar begrijpen doe ‘k het niet. Nu hebben ze me naar het kerstfeest meegenomen en eerlijk Heer, het voelt zo goed, er heerst hier echte Vrede. Ik denk dat ik van nu af aan ook zondags naar Uw Huis wil gaan…

Een brandend veld als een blauwrood lint met vlammend haar samen dwaasrood van schaamte steekt je hand uit boven het laberint.…

Even was er een witte wolk omkranst met zonnestralen die zweefde in het stille blauw over het heldere water velden met zonnebloemen waar jij altijd zo van hield. Daarin voelde ik jouw liefde, met de wind stuurde je me kracht die ik soms zo hard nodig had Moeder je bent me nog zo nabij.…

op zoek naar verloren voetstappen die hier eerder moeten hebben gelegen de omgeving in ogenschouw nemend stapt hij vol overtuiging door tot hij zich omdraait z'n ogen toeknijpt om zich te richten op steken zwarte vogels af tegen de grijze lucht die niet veel goeds voorspelt zijn achtergebleven hekken stille getuigen onhoorbaar de schreeuwen…

't Is moeilijk om je mond te houden, ik klets wat af zo in de loop, van ied're dag. Ben ik alleen, en moet mijn mond wel houen, dan zoek ik iets om op te kauwen; ik kauw wat af, zo 's avonds en ook 's nachts. Een boterham met kaas, een beker melk, een zoete koek, die gaat er ook wel in. En chocola, ja chocolaaaaa! Lala-lala. En…

waar de stilte bijna tot ons spreekt de wind zijn rust over de aarde laat waaien daar drijft leemte wat naar de verte toe bloemblaadjes zacht en licht komen het droeve aaien een vogel vliegt rond het hemeldak zingt met ongekende kracht een hoopvol lied grillige boomtakken krijgen een glans door de zon mistdruppels verdwijnen…

hoe je die avond een deken om me heen legde je fiets stond niet op slot en je zei de gangen staan te vol in de tuin liep je van de ene kant naar de andere en de buitenmensen keken met argusogen toe pikten het groen weg uit onze vingers we staarden ze donker hun huizen weer binnen dat zwart wit denken het is de wereld maar je rolde het…

geluk geschonken als een sluier van liefde op mijn weg daar was eens…….. ik ging er aan voorbij op het heetst van mijn dagen achteloos spelend met onbelangrijkheid ja ik ging er aan voorbij liet het door mijn vingers glippen als zandkorrels die ik op het strand door mijn vingers liet glijden achteloos spelend in onbelangrijkheid te…

al neigen voeten anders de weg te gaan is kaarsrecht bomen begeleiden en sluiten de rij…

leeg en wit is de vlakte ontdaan van alle opsmuk en waan een straffe noordooster haalt uit met ijzige adem vaal schijnt de zon een gelig winterlicht waarin warmte wordt gemist een schaatser tart de elementen krast langs het riet voorbij blik op oneindig een gedachte in de kop de elfstedentocht dan zegt hij stop…

Een kijkoperatie, 'k vind dat een gek woord En hoop intens dat het niet teveel stoort. Revalideren en weer fatsoendelijk leren lopen Ach, dat komt wel goed, mag ik hopen! Terug volop fietsen in de prachtige natuur Drentelen als een paardje, echt wel puur! Meestal mag kijken, aankomen niet Deze chirurg is een uitzondering op de regel, niet…

Ze showt haar ontloken lijf op de boulevard, het mooie kind van het Avondland; ze droomt van mannen, ze kussen elegant haar hand. Haar catwalk trekt aandacht van mannen boordevol hormonen, met lusten sterker dan de natuur heeft bedoeld; in hun hersens stromen bizarre dromen, zonder ruimte voor rationeel verstand…

In vele landen zijn armoede en rampen. Konden wij ze er maar van bevrijden van hun vreselijke lijden en verdriet... maar alles oplossen kunnen we niet! Die mensen moeten leven met hun pijn we kunnen maar iets voor hen betekenen en er voor hun zijn. Konden we al het leed maar verzachten. Dat zijn zo mijn gedachten.…

Ranke zwanen hals aan hals wadend in wolken luchtende uiterwaarden welt het water wijd de zwanenzang in stille huid het water de halzen onder het spiegelende oppervlak avondlicht op witte huid wind waait weg in een vederlicht vergezicht de dag is gaan liggen in het laatste avondlicht verstild in magisch geluid.…

Ik sla een hoek om. Zo bijt een beitel. Ik tref een hand aan. Zo verschrompelt een roos. Ik leer jagen op liefde. Zo hijgt een zaag en ik zie de zee. Zo word ik oud. Houd ik mijn hart vast? Denk ik aan wierook? Zo huivert een hamer, kantelt een…

Ze zijn maar wát bezorgd bij TNT In plaats van kaarten brengen ze petities Met reorganisatiedefinities Ook voor die concurrent van over zee Die zelf z’n pakjes brengt (het mag wat kosten) En in een eigen staf voorziet om ze te posten…

Jouw ogen waren vergezichten op een leven samen ergens, in een nog uit te vinden land en als ze lachten schreven ze puntgedichten over hoe wonderlijk die gedeelde toekomst er uit zag soms werden het regenbogen die al mijn woorden vatten in wel 1000 pixels kleur ze vulden de buiken van holle klinkers gaven de leestekens een paarse tint…

Die schorsing komt door een vertaalprobleem Louis heeft het gewoon verkeerd begrepen Het Nederlands is nog niet ingeslepen Dus iedereen roept nu wel 'bloody shame' Maar Jol had hem nadrukkelijk gelast: 'Je bijt je in je tegenstander vást!' ----- Ajaxied Louis Suarez is vanwege het bijten van een tegenstander voor…

Mijn liefde zal je niet bedriegen, slechts een slaaf van je maken. Ik geef je de vleugels om weg te vliegen, maar zal je vrijheid verzaken. Deze ontworpen liefde laat je lachen met mij, maar zal je laten huilen. Je hart zal de schoonheid voelen van een zomerse wei, toch stort ik je in kuilen. Voorbestemd zal het zijn door onze maker, maar verdriet…