Alle inzendingen, jaar 2012, week 5

de bakker had een bloemperk in z'n tuin ter nagedachtenis aan twee poëten en in z'n vak kon hij er goed van eten: hij bakte niet alleen maar wit en bruin. een lekkernij werd door de man bereid waardoor hij rijk werd in de kortste keren. hij liet zich door twee schilders inspireren: de appelbol was zijn specialiteit. de schrijver van dit…

wij dansten licht als veertjes in de lentewind schreven met rozenblaadjes liefde op de grond speelden met verdwaalde wolken ons mirakelspel zonden voor gods aanschijn in het aardse paradijs warme honing om te eten mensen zijn de engelenstatus al eonenlang vergeten…

Met shawl en muts en dikgevoerde schoenen Met wanten en een hoofd als een rayon Denkt Willem aan de scène op ’t balkon Toen hij zijn koningin tot vrouw mocht zoenen W.A. van Buren zegt tegen zichzelf: Tien kruisjes binnen, op naar nummer elf…

Wij zijn gelukkig. Buren bonken op onze muren: 'Wij ook! Wij zijn ook gelukkig!' Voorbijgangers blijven staan, drukken hun neus tegen ons raam, roepen: 'En wij dan... Vlak ons niet uit...! Alsof wij niet gelukkig zijn!' lopen peinzend verder, vragen elkaar: 'Wij zijn toch gelukkiger dan wie dan ook? Dat is toch zo?' Kinderen sluiten…

Het ABP laat de pensioenen dalen Afghanen vechten voor de Taliban Men sleutelt aan een kernbom in Iran De leraar moet zijn staking in gaan halen Maar wat ons toch de meeste zorgen baart Is of er ijs ligt op de Bonkevaart.…

Het groene hout van olie vergeven haar in linnen gewikkelde lijk het kan van iedereen zijn Brandstapel ontsteken en de hitte raakt met een klap het gezicht fakkel valt uit de hand Er was een tijd dat onze handen in elkaar grepen als acrobaten loslaten, salto's maken, vastgrijpen Onder de vleugels warmte verzamelen…

als rood en weemoedig het daglicht gaat liggen commissies weer zwijgen den haag zich verbergt tirannen in bunkers de weldoener spelen de lente een klaproos op slagvelden legt als kinderen vragen waar vaders naar toe zijn als wie er asiel zoekt geen brood krijgt maar steen dan weet ik van zeeën van nooit en nog verder en dat liefde vluchtte…

zoeken,twijfel,angst en pijn waar wil ik het liefste zijn? gemiste kansen goed of slecht kom ik op mijn plek terecht loslaten, vallen, onzekerheid komt een einde aan de strijd en spijt…

Zij negeert en daardoor verwelkt Ziet door alle bomen geen enkel bos Scheldt onterecht-kritisch Verwittigt en drinkt 'k Gaf aandacht daar ik weet Bloemen Borders, velden en perken Barstensvol Vereisen. Verdienen Alle aandacht nodig Zij wijst naar, inculpeert is blind Beschuldigt iedereen, echt niet zichzelf Terwijl zij potten roert…

Zachte tonen raken mijn verdoofde hart snaarigheid langs een prinsessenhals noten die verdwalen in een melodie zoekend naar een apotheosisch eind ritmisch gebonden aan muzikale wetten de basis basgeluiden gedwongen door de snaredrum te volgen naar het eind snikkend de geblazen C-harmonica als een wispelturig kind eigenwijzig huppelend over…

'K denk anders niet beter maar anders 'k wil er wel van weten 'k ben oprecht geïnteresseerd: in het nieuwe denken in het nieuwe doen in het nieuwe handelen in de nieuwe taal in de digitaal in al haar variaties Maar ik ben van voor de watersnood; hoeveel stromingen overstromingen zijstromen bijstromen kanalisaties veranderingen…

Ik heb vannacht mijn kussen nat geweend Nog voel ‘k een tranenvloed mijn ziel doorstromen Ik moest u wel beminnen in mijn dromen Om zo de oceaan van wee te tomen Opdat ‘k een wijle met u zou vereend Ik heb vannacht mijn kussen nat geweend En heb u met een schreiend oog genomen Luid snikkende tusschen de esschenboomen Zodra mijn wel van weemoed…

Het leven was voor hem vaak lijden. Een pijntje hier, een steekje daar. En ieder pijntje nam hij zwaar. Hij was beslist niet te benijden. Hij stierf, een lijk heeft niets te vrezen. Zij dacht: het is voorgoed voorbij, de lijdensweg. Die man van mij is dood, maar ook totaal genezen. Ze bleef er veel te vaak aan denken, aan het gemekker…

Water, water Stromend voel water ik langs mijn gezicht Je wijst mij de weg naar het onbekende Water, ware vriend Water,water Luister naar mijn stem…

waar is die liefde nu, die waar je altijd over praat, de zoetgevooisde woorden in zijn oor waar zijn je dromen, je verlangens, het koude, lege bed kan je niet verwarmen vertel het me nu maar, ik weet hoe je snakt naar die uitgestoken hand schenk ons wat wijn, dan gaan we praten, daar, op de trappen van de ruïnes van je zelfgedroomde luchtkasteel…

Gewapend met papier en pen zit ik voor het grote scherm zal wel weer niks worden! Een voor een komen de getallen kruis ik aan, zou het toch vallen? zou ik winnaar worden? Het laatste getal, het cijfer klopt ik heb ze allemaal goed, inclusief de kleur joepie, ik heb de hoofdprijs mét jackpot! Ik ga taarten bestellen bij de bakker champagne…

Muziek der sferen pak uw lier en de auloi wij bespelen de natuur zingen van Panta Rhei zo de mens op zijn wereld is Helios beschijnt in grote genade Gaia, ontstaan uit aarde water lucht en vuur is gracieus genereus tezamen bieden zij Euriplates zijn jeugd hoe de liefde tussen ouders en kind bloeit hij, Euriplates…

ritmisch krassen schaatsers het gele riet voorbij de ruggen diep gebogen zwieren ze in lange rij blikken op naar voren met aan de verre horizon een nevelige toren passeren brug en boerderij nog klotst het water tussen ijs en wallekant een wak is afgedekt met takken en rood band het is geen wedstrijd meer ze ademen dezelfde lucht…

“Maman, ik ben er klaar voor, vind je niet? Ik kan onmiddellijk de troon bestijgen!” “Nee, Lex, zover zal jij me nog niet krijgen, Mijn troonsafstand ligt ver in het verschiet.” Wat er zich afgespeeld heeft, is misschien Al gauw als serie op tv te zien.…

Gouden geruchten gaan uit uw ogen; 'k hoor het breken van uw hart en uw polsslag diep-bewogen door de smart; de avond huivert wijl het kil is; aan uw wimper beeft een traan; Och, hoe de avond zwijgt en stil is en vol maan.…

ik val, ik val net niet, ik sta, ik sta mijn mannetje, ik hou toch stand, ik hou me goed, herstel, o nee, ik val, ik val opnieuw, wiebel, wankel, struikel even, kom weer overeind, nee, nú val ik echt, ik val lelijk tegen, glij tegen de grond, bijna, zwaai weer recht, sta weer pal mijn mannetje zo stevig op de benen, au, o nee, ik hou het…

Doornroosje zoals ze reeds een poosje is. Laat de dageraad passeren laat uit de veren en steeds mooi moe haar steengroengrijze oogjes toe. Gemis van wat haar leven vertransporteert door al dat slapen en gegeneerd CVS-en. Zingen enkel het refrein zonder dat anderen beseffen hoe ze bidt en hoe ze smeekt om haar prins te kussen en…

Ik ben geweest zonder de pot met goud te zien slechts een regenboog verwijderd van mijn oude botten huil ik geen vocht meer het is de herfst van mijn leven De traan die ik zal laten daar de goudpot er niet meer is zal moeten vallen in mijn half gevulde whiskyglas van herfst wil ik niet weten geboren word ik een avond oud Hark mijn lompen…

Ze beschuldigen anderen, maar weten niet wat het probleem eigenlijk is. Ze beschuldigen anderen, omdat ze de leugen liever hebben dan de waarheid. Ze beschuldigen anderen, omdat ze vol zitten met een vooroordeel. Ze beschuldigen anderen, terwijl ze zelf dezelfde fout maken. Ze beschuldigen anderen, maar zijn zelf even schuldig. Ze…

De zee: Het water van de zee is tijdloos zal altijd blijven stromen en in beweging zijn. Als men kijkt naar de horizon komt het begrijpen dat leven een cirkel is van komen en gaan. De zee zal nooit de bodem bereiken water zal altijd blijven bestaan stroomt door zonder einde.…

Vrije dagen in Spanje slijten moeder Anchie loopt overal kijkend met haar beide dochters door het drukke dorp aan de kust de zusjes Renate en Petra doorvorsen de winkel vol kleurige stoffen en lokkende beeldjes hun handen willen keurend voelen maar dwingen zich tot rust bij stromende gedachten als schuimende bergbeken die elkaar woest…

't Was niet fair zijn gelikte smoes bedekte zijn affaire Genoeg! zei zij en verbood ten strengste de snoepreisjes van haar echtgenoot Peinzend over de affaire haar ega berustend voor de buis smulde ze op het terras spinnend als een poes van de ten strengste verboden slagroomsoes…

Lief zusje, Je had ruzie met pap en mam, Met een hoop kabaal sloot jij de deur achter je, Ik rende je achterna, en ik zag het, ik hoorde het, Gierende remmen, een gil, ik rende naar je toe met pap en mam achter me stonden we bij je, je werd wakker, we waren blij dat je niet dood was, maar je begon te bloeden, uit je neus, je mond…

De woorden worden plots gedragen door tederheid van wenkend licht, terwijl de koude winterdagen de lente houden uit het zicht, maar onweerstaanbaar zal toch komen, het voorjaar met het nieuw bericht dat blaadjes aan de zwarte bomen gaan groeien als de winter zwicht. Die winter houdt ons nu gevangen maar ’t duurt niet lang meer tot de…

verbijsterd hoort hij het bericht aan emoties nemen hem mee ontvoeren hem ongewild vastgegespt in 'n achtbaan geen mogelijkheid te ontsnappen ondergaat hij iets wat hij niet voor mogelijk hield duizelingwekkend de snelheid waarin hij rondtolt totdat..…