Alle inzendingen, jaar 2012, week 5

klapperende blote tanden rillender dan rillend kippenvel knarsende schollen op mijn hoofd ijsgepriemde kierige ogen bevroren sneeuwstijve knoken aanvriezende polaire adem maar ja, de hond moet uit…

het zijn haar kleuren die boeien van grijsgroen naar zwart bewegen is vloeien in hypnotiseren verdwijnt je houvast voelt feilloos door krul en wit schuim de golflengte om bij je te zijn zij is jouw moeder stroom met haar mee duik in haar armen zij is de zee…

Pijn liet mijn bladeren, blad voor blad vallen. Ieder welwillend weerwoord, deed het enkel nog meer verknallen. Nu, leegte tot niets, al wat er over is. Vaarwel mijn schat, hoe ik je soms ook nog steeds, ontzettend, mis.....…

Zoals bomen hun blad verliezen, ik, uit niets meer heb te kiezen, vertel ik jou bevangen door, te lange, winterse kou met bevroren, pijn in mijn stem waarbij ik al mijn blad verloren ben; "jij was eens de zon voor mij" maar het juiste weerspiegelde pad in zee; in het begin keek je nog met me mee, liepen wij tegenover elkaar hieraan voorbij…

gezwicht voor niets een zeggend gedicht alleen woorden zeggen iets en die komen er te zijner tijd ik moest dit even, kwijt.....…

Andreas Schelfhout schilderde in de achttiende eeuw een bijzonder wintertafereel, waarop twee mannen hun armzalige bezittingen op het ijs verschepen naar meer barmhartige oorden terwijl een moeder met haar kind ploetert om de weg naar huis te vinden, nadat ze met hem enkele worsten in het dorp heeft gekocht, waar de kerk als een baken torent…

Radiobericht: de politie heeft vannacht het lichaam van een vrouw gevonden in de straten van Amsterdam. Naam en leeftijd onbekend. Doodsoorzaak: onbekend. je zoekt het woord voor de rand van de haven die als een muur uit het water rijst. je denkt ik vind het als ik zo ga liggen op het asfalt je hoofd een aarzelend schip voor de stoeprand je…

Mijn naam is Karin de gelaatsbeDekker Dus af en toe trek ik m’n boerka aan ‘t Heeft vast te maken met de volle maan Want dan voel ik me meestal niet zo lekker Een boerka...Karin je hebt groot gelijk Je zet jezelf al veel te vaak te kijk…

gedanst hebben we, op zilverzwart spiegelend ijs, we draaiden pirouettes, we bliezen bellen tot het moment dat Venus verdween en zich verborg, dat laatste moment, toen ze haar stralen doofde, gelachen hebben we, in het holst van de nacht, we verlieten het rokerige café, fietskettingen, en dronken discussies, midden op straat en toch dachten…

Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, de liefde die ik in jouw ogen las, de woorden die ons samenbrachten. Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, bidden in hopen en verwachten, het diep geluk dat ons gegeven was. Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, de liefde die ik in jouw ogen las.…

Doeschka is dood zo ineens Ze vond d’r bazin hier niet schrijft haar in memoriam schrijver Je kunt het ook zonder stellen De ultieme eenzaamheid van je leven zien, ondergaan, verteren Zoals iedereen misschien Een aantal vrienden van me die zeker wel Net als ik nu In zwaar levensweer niet alleen wel eenzaam…

Je bent gek, zei de gek tegen mij Ik zeg oké, het zou best kunnen zijn misschien maar dat valt nog te bezien want wat is nou je punt Goed het zij zo: ik weet het allang: je hebt gewoon een hekel aan mij Maar dat ben ik al zo ontzettend gewend door de tijd Ik zie wel vaker een jaloerse blik en ik lees heus wel zo af en toe -als ik…

Wanneer je oud en grijs en slaperig bent En knikkebolt bij ’t vuur, pak dit gedicht, En lees het langzaam, droom van ‘t zachte licht De schaduw in je ogen ooit gekend; Hoevelen waren op je zwier gesteld, Beminden je oprecht of maar alsof Slechts één maakte je pelgrimsziel het hof En hield van je mimiek door zorg gekweld. En knielend naast…

doodstil water dan plotseling vanuit het niets rimpelingen kringen gevolgd door een steen die uit de diepte lijkt gelanceerd in een fraaie boog komt hij terug in de hand langs de rand van 't diepe water…

Hij stond tussen koren, zij in een veld met maïs. Nimmer zag hij zoiets fraais. Tot over zijn oren was hij verliefd op haar. Zij, in haar jurk van zakken kreeg het ook van hem te pakken. Een teder liefdespaar. Het bleef bij eenzaam lokken, op hun onderstel van stokken, tussen welig tierend graan. Latrelatie in de bloei gesmoord door…

In dekbed opgebold lig ik hier opgerold, alles is fijn, niets doet pijn, de maan schijnt door het gordijn. Ik wil slapen slapen slapen er even niet meer zijn.…

Als ik enkel aan haar denk stroomt warmte in mijn hart Zij is mij een godsgeschenk aan ‘t einde van mijn smart Nu ik even van haar droom vlieg ik dra in vuur en vlam Ja van liefde hèt symptoom daar ‘t bij ons samenkwam Als ik haar alleen maar zie slaat mijn hart direct op hol Zij, deze uitgekomen illusie benevelt mij, gelijk alcohol…

Dit is onze afscheid niet, kameraad. Boven de wolken zullen we elkaar ooit tegenkomen. We gaan zwarte Friese paarden bestijgen, over onze gewonnen oorlogen en mooie vrouwen praten. Ik zeg je geen vaarwel maar tot ziens, grote vriend ! In memoriam meneer D.…

Voor Coby Wij musiceren oude woorden op cadans en slotakkoorden naar een opus zonder eind Hier dirigeren soepele walsen als een preluderend balsem in een opmaat naar ’t refrein Het allegro stemt staccato Op klavier en sopranino zweven noten orkestraal Compositie als gegeven voor ’n barokker, hoger streven maakt het denken lateraal…

Er was een reiziger naar rijkdom En een reiziger naar geld Zij zouden samen op de zelfde paden lopen Want ze zochten naar het zelfde werd aan hun verteld Naar Rijkdom bracht een spiegel mee als proviand Want je moet jezelf in de ogen kunnen kijken Naar Geld bracht een masker, en een mes Om het lam mee aan te snijden Er was een Vrouwe Schoonheid…

Knoopje voor knoopje open ik trillend haar gordijnen Vuurvliegjes schiet zij met strelende nagels in mijn dijen Zij heeft duizenden namen en terecht Een drinkplaats waar ooit elke man zijn dorst heeft gelest Het is leeg in haar raam, slechts de nacht en een hijgende zee Ze bekleedt me met schuimkoppen, langzaam golf ik met haar mee Zij heet:…

het mooie meisje de zware stem en de lieve lach de mooie rode haren zij ligt nu onder de grond de lol die wij hadden was weg jij was er niet meer nooit meer de mooie rode haren zien en de zware stem horen dacht ik tot de avond dat ik jou weer zag mensen zeggen het is je verbeelding Maar ik weet dat het niet zo is ik weet dat jij elke…

Giet it oan? Met LEEU-WAR-DEN als start In SNEEK de eerste stempel Via IJLST door naar SLO-TEN Op zeker moment STA-VO-REN in zicht Na koek-en-zopie met Snelle, korte verzorging Via HIN-DE-LOO-PEN Door naar WOR-KUM. BOLS-WARD Na HAR-LIN-GEN meteen FRA-NE-KER in het vizier Straffe wind-tegen Op weg naar Bartlehiem Volgepakte walkant…

je glipt me door de vingers zoals een sterke stroom ontsnappen wil bij elke bocht of waterkant en nergens is een dam het laatste beeld van jou verdwijnt vloeit uit de palmen van mijn handen drijft weg naar onbereikbaarheid de richting keert zich van me af nog even kijk ik om en zoek de bron waaruit de onderstroom geboren is ik volg het…

Mijn poes of kater lekker snorren op de bank Geen zorgen voor later Niet hoeven denken of voelen druk maken over van alles en over gestelde doelen Geen last van eenzaam zijn angst of zorgen, honger en dorst problemen groot of klein Ach in feite heb ik het ook niet slecht soms moet je even zeuren 'n Kat zijn, nee dat meen ik niet echt…

De winter bereikt haar doel in wat wij ervaren als het februari-gevoel want dan pas krijgt de lente zin eerst lekker schaatsend de winter in!…

Vandaag is onze trouwdag verheugd vang ik jouw blik die mij omstraalt in stil ontzag vandaag is onze trouwdag mijn binnenste ontvouwt een vlag de driekleur opent in Hij, jij en ik vandaag is onze trouwdag verheugd vang ik jouw blik!…

Een gaaf sonnet dat in elk opzicht klopt, gooit nooit per definitie hoge ogen. De lezers blijven meestal onbewogen, omdat het zich als levenloos ontpopt. Niet zelden is zo'n soort gedicht geflopt. Het vakmanschap waarop de schrijvers bogen, mist zijn effect, het blijft een dapper pogen, dat strandt en onverrichter zake stopt. Neem mij niet…

vriesrot verhard mijn woorden knoken pijnigende kou neemt bezit over mijn bevroren vijver sluit hermetisch in kout het gevrorene breekbaar gure ijzige kille haast frigide gedachten monden wakkerig uit in rillende zinnen die warmte zoeken…

bewinterde aarde je versteent alle wereldse geluiden slechts hier en daar vallen scherven gekraai her en der en woorden vervriezen in de mond je hardheid mildert plots het bestaan er rest nu geen lawaai als is het leven van overtolligheid ontdaan stil als steen zacht het kristallen gras en bewegingloos alles op zijn plaats gevroren de ochtenden…