Alle inzendingen, jaar 2013, week 18

gij vreemdeling die onverwachts gebaart verhaalt van verre kusten waarvan ik ‘t bestaan vermoedde, maar niet dorst heen te gaan ge neemt me mee in grote vaart wolken, slierten, licht, beweging, flitsen toverlantaarn met brekend licht dat kleur geeft en mijn ziel verlicht mijn kern raakt tot atomen splitsen ik staak ’t verzet, ruik…

De tijd komt altijd net iets eerder dan ik te laat…

geroezemoes en ingehouden stemmen de rij is lang zeker een uur wat zoeken wij wij afgedwaalde mensen ik kijk omhoog gouden gewelven verhalen van profeten en een spiedend oog pas waar de kaarsen branden daar wordt het stil twee mannen naast me, jongens nog sluiten hun ogen leggen hun zorgen neer…

ze las alles over die tijd, jammer dat ze die niet had meegemaakt ze zag zich zelf al huppelen in een jurk lange haren (alles is liefde) het had haar zeker niet misstaan je bh afdoen en liefhebben ook al zat je in een relatie. was dat niet groots? tegen discriminatie, oorlog en geweld vlechtjes in je haar en blowen en muziek, dansen…

Je geeft je voor honderd procent, bent aardig tegen iedereen, niemand die jou niet kent, en toch voel je je alleen. Ken je dat? Je vriendinnen worden verliefd, hebben geen tijd meer voor jou, je voelt je niet geliefd, terwijl je toch iets anders wou. Ken je dat? Een jonge waar je veel om geeft, maar dan wel als een vriend, hoop je dat…

Moeder, ik hoop, dat je me hoort ik mis je nu al heel veel jaren en heb naar de blauwe lucht staan staren ergens daar, daar moet je zijn, heel ongestoord hoe kwam het toch dat ik jong niet nadacht dat jij je taak zo goed volbracht er altijd zijn en mee te leven het was voor jou, alleen maar geven ik heb je vaak niet goed begrepen of wilde…

Jij, ja, jij alleen, jij bent de vrouw voor mij. Je mascara is uitgelopen, maar het geeft niet schat. En ik zie dat je weer te veel hebt gezopen, je bent zat. Jij, ja, jij alleen, jij bent de vrouw voor mij. Je krulspelden zitten nog in je haar, het is geen gezicht. Maar mijn hart stroomt voor jou over en ik voel me vederlicht. Jij,…

Een kind van je kind Vraag eens of hoe ik dat vind Zoiets moet overweldigend zijn Ondanks al mijn zorgen en pijn Dat verdwijnt als sneeuw voor de zon Nooit gedacht dat zoiets kon Nu het nog niet tastbaar is En straks weet wat ik mis Een kind met ook mijn genen Een kind waarom ik nu al kan wenen Vreugdetranen om dit grote geschenk Zo puur…

Wonderlijk zijn Gods wegen Onmetelijk groot is Zijn wijsheid Begrijpen kunnen we Hem niet altijd Maar weten wel dat Hij ons is genegen. Wonderlijk zijn ook Gods daden Ondoorgrondelijk het werk van Zijn hand Wij kunnen er niet bij met ons verstand En dat Hij ons met liefde wil overladen. We mogen ons aan Hem toevertrouwen Eenmaal zullen…

ik zie gezichten verzonken in de vorm van het moment sommigen lachen, een ander kijkt naar het gezicht van toen een zoen verbreekt de kou je bent en blijft gewond…

ik droom een strohalm of een rietkraag aan de vijver en daarbij de wind de zachte trilling van leven de maan is bleek vanavond je geur hangt nog boven tegels of zijn het de narcissen ik droom je lichaam hier de vogels roepen om duisternis de deur werd dichtgeslagen wolken lijken op hamers ruzie is een aanslag bomen lijken stronken…

in houden van zit veel besloten het omvat vooral wisselende seizoenen cupido is er vaak op een onverwacht moment of je wordt door fonteinen vol gelukzaligheid verwend doch ook wat in liefde wordt gegoten blijkt vaak een droom of is onwerkelijk verwachten met lege woorden als versleten schoenen en stilte die…

Hersenkronkels consumeren belevenissen spoelen het weg met dromen. verteren het tot een herinneringsplek. peinzend herkauwend.…

in jou zon voel ik je warmte, in jou schaduw zie ik je silhouet, in jou wind hoor ik je gefluister, in jou regen ruik ik je hemeldauw, in jou kou proef ik je lippen, héél dichtbij!…

Hoe moet ik tot U spreken, Opperwezen Nu mijn vriendinnetje straks sterven zal Ze kwam, zoals U weet, lelijk ten val En niets of niemand kan haar nog genezen Ik heb haar wel op Uw Bestaan gewezen Maar zij zit woedend in haar diepe dal Charon de Veerman, zie ik, nadert al Zeg, kan Uw engel er niet eerder wezen? Ze is naast boos ook zo ontzettend…

Voor Jetske Dertien was ik Toen jij op die warme Voorjaarsavond vrolijk Op je kinderfietsje Aan kwam peddelen - Afkomend op het lawaai Voor een der beide doelen En net toen de bal hoog Werd voorgegeven en 't publiek Zijn adem inhield in afwachting Van een schitterende goal Werd jij op 't kruispunt Van je leven vol geraakt…

al zwevend weerspiegelt jouw schoonheid in de roerloze zee deze vrijheid voelt als een jas waarin ik eerder huisde doordrenkt van liefde weet ik mij eindelijk thuis…

Voor mij in hartje Stad ligt jong gras In de volle zon Grasmat die de laatste Dagen garen spon Bij vocht en warmte En zomerzon - koele schaduw Slechts in een klein hoekje Waarin het aangeschoten wild Van de stad naamloos rusten kon…

Ik, Petra Hermans, met een naam der enkeling, zal uiteindelijk blijven en lijken te zijn: eretitel 'Paus der Pausen'. Bovenal zet ik mijn menselijk gevoel over al het mondiaal maatschappelijk levend beleven. De innerlijk altijd diep gekoesterde wens, kan ik nou bevredigen: om vrouwelijke priester te worden, in een onmogelijk teken. Op…

Mijn sterrenbeeld is niet bepaald rooskleurig of horoscopisch gezegd helder vastgelegd Een brullende Leeuw in de Libelle een mooie Maagd in Margriet meer is het niet Opgehemelde sterren spelen schone schijn op scherm of gras doorzichtig als glas Zonder felle schijnwerpers slechts een schaduw op aarde van weinig blijvende waarde…

warm glijdt zand door mijn handen op het eindeloze strand zag bergen rotsen en rivieren in trage stroom passeren deeltjes kwarts door zee gedragen en aan land gebracht nog vol herinnering aan hun bestaan de vroege vormen vergaan stukjes uit de scheppingstijd opnieuw geboren delen in dit tropisch paradijs…

het kind. Welke lieve tortelduifjes, Rood van pootjes, blank van kuifjes; Wonend onder d' eigen boom, Drinkend aan de eigen stroom, En op 't eigen dak gezeten. Vliegen zie ik ze allebei, Samen opstaan, slapen, eten, Samen vrolijk met de mei. 'k Wilde de oorzaak daarvan weten, Lieve moeder! de moeder. Wel, Cathrijn!…

“Ik weet al wat het deze zomer wordt Maar rood vind ik een akelige kleur En zwart werkt averechts op mijn humeur De kledingmarkt lijkt haast wel ingestort Wat zegt u: Bangladesh? En duizend doden? O God, dan komt vast wit weer in de mode”.…

Misschien verlangde hij wel keiharde kanonslopen in zijn hakenkruis te voelen schuiven, teneinde daar een moeder te vernietigen, die woekerde. Een & Ander komt niet in de vele boeken voor waarmee wij hem zo gretig van ons afschrijven. Want rukken niet vele legers gelaarsde vrouwen ons binnen en af? Het geschut der organen mag geruisloos…

en dag is dag voor altijd dag zegt ze tegen haar tegen mij je gaat toch weg terwijl ik blijf en zij gaat verder weg verlaat ze ons dag schat wij blijven dichtbij dicht bij jou…

Telkens weer gebeurt het, in een klein ogenblik worden losgelaten woorden geboren, je verwacht het niet, ze komen daar waar je ze hebt verloren en waar de maan ze hebben gerijpt, gerangschikt achter glas als olijven in hun eerste persing van een beproefd ras. Als ik ze consumeer, zoals ik ze adem, beproeft in de bijmaak van de bedoelde…

Ik zeef de woorden uit stromen gedachten. een gedicht valt. Planten, bloemen ontkiemen komen tot bloei poëzie struint onzichtbaar haar staart steekt erboven uit!…

ik pak je handje, lijfje zacht volmaakt je lijnen, jouw volle pracht houd je niet vast als we gaan vallen we raken de bodem niet je wordt gedragen in onze armen loslaten kennen wij niet…

De afgang die het wordt als je niet wint: “Voor ons In Brabant is er één ding zeker, Ons PSV wint zo meteen de beker”, Aandoenlijk en naïef als van een kind. De schade die daardoor wordt aangericht: De stad verliest nu ook nog haar gezicht.…

verloren in de wind 't was niet dat zij haar niet kon bekoren dit lieve kleine kind dansend in roze regen die eerder niet bloesemen wou nu zwierend over vele wegen 'n schoonheid waar ik zo van hou…