Alle inzendingen, jaar 2013, week 26

Laatst las ik een beschrijving Over gewrichtsverstijving. U kunt er enkel op hopen Dat u soepel blijft lopen, Zonder storing in uw aandrijving. Die verstijving geldt wellicht Ook voor ons tijdsgewricht.…

Ik kijk naar haar en verlies mezelf in de stilte van haar ogen Zie lippen bewegen maar mijn hoofd weigert te verstaan Haar handen vlinderen op zoek naar de juiste bloem Besef glijdt langzaam langs zachte huid Valt in de plooien van haar schoot En sterft…

Daar de regering alles controleert Is het in China zaak ervoor te waken Om ongeremd veel kindertjes te maken, Zelfs meer dan één kind valt daar al verkeerd. Taboe is het voor één miljard Chinezen Om voor het vaderland maar weg te kezen.…

het begint met een golf en met jou er middenin of ben ik gewoon verliefd en doe jij mij nog meer dromen dan alle duinen waarrond een warme damp hangt je glimlacht nog hoger dan de horizon ik geef je een naam en wijs naar het zandkasteel waarin ik raadsels schrijf over stof en zand, zevenkleurige garnalen en hoe het voelt om vol…

Zal hier ooit iemand voorbij trekken transparant wellicht, zonder omlijning zou niet elke beweging teveel zijn voor dit rimpelloze beeld? deze beklemmende stilte duldt geen bries over dit gelaat van het onaantastbare het struikgewas als gefronste wenkbrauw tegen de oplichtende schaduwen elke stap op dit karpet is een aanranding van de…

150 jaar geleden schafte Nederland de slavernij af voor zwarten wel te verstaan De slavernij voor blanken bleef gewoon bestaan De boerenknecht, z’n vaar en moer waren erfslaaf van de hereboer Een arbeider in de katoenfabriek stierf uitgemergeld aan een koliek Z’n vrouw moest hoereren om niet te creperen en de kinderen, zo had God verkozen…

Hún papa had een bluspakket hij was hen goed gezind zij voelden zich veilig Hij had sinds kort een blusdeken een nablusdoek een dooflapje en een Gebrauchsanweisung die hij aan tafel voorlas (hun eerste duitse woordjes: 'farbe' en 'grau') Alle papa's doden risico was het zelfgesneden imago dat ons mensen van goede wil aankleefde…

leegheid laat het rode bankje zien het verlokkend rood is zinloos niemand wil mee diep in die grote blauwe zee de sleutel van de grote klemmende rode deur ligt op de bodem wie goed zoekt zal niets vinden de sleutel wacht…

Er zit een monster in mij..ik voel hem elke dag. Van mijn tenen tot mijn hoofd, hij neemt mijn lijf in beslag. Hij voedt zich met spanning, lust en angst. De dagen worden korter en de nachten duren het langst. Het is donker, kil en leeg, ik voel me alleen met dit monster in en om mij heen. Ik heb al vele monsters verslagen, bergen beklommen..grote…

Als jongere jaars Medicijnen werd Je doormidden gezaagd Over de duizenden Fysische en biologische Functies van het Menselijk lichaam, Leerde je duizenden Termen uit je hoofd, Hoofdzakelijk in 't Dokterslatijn - na de Eerste fase goed te Zijn doorgekomen werd Je meer en meer getrokken Door de persoon achter Achter de klachten…

Goed voorbeeld doet goed volgen Ruim zoals elke Dag andermans Zwerftroep op Terwijl ik met De hond aan de Fiets door het Dorp rij - heb Al een verzameling Blik en pet-flessen Achterop als ik word Voorbijgefietst door Twee pubermeisjes - Vijfhonderd meter verder Stappen ze af en stopt Een van beiden Haar drinkflesje…

Amsterdam is een heel mooie stad vol mensen en verkeer en indrukwekkende gebouwen Ik was er maar drie keer en keek mijn ogen uit. Toch voelde ik me als Fries er wel thuis nu kan ik er alleen nog maar aan denken, maar ik heb mijn hart verpand aan het grachtenpand van Anne Frank want dat maakte toch de meeste indruk. Nu schrijf ik met een mevrouw…

Daar waar ik leefde... en bestond voor jou, waren wij samen op aarde, al wat ik je gaf speelde tussen ons, neem ik mee in mijn graf.…

Nee we gaan niet meer naar de kerk nog wel naar begrafenissen en crematies daar vinden we ook alles van vroeger mooie woorden, mooie muziek, goede sfeer Ik laat me dan graag gaan neem extra tissues mee en de koffie smaakt goed het wijntje voortreffelijk en zoveel mensen, contacten Net een familie-reünie of een zaken-netwerkbijeenkomst…

begin en eind staan tegenover elkaar als poortwachters langs de weg naar vergetelheid lichtvoetigheid maakt dagen draagbaar zonder wetenschap van dood is leven een verloren strijd het is de scherpte van de snede in de huid die schrijnt in het licht van verdreven herinnering de rivier is op een droge grens gestuit in de vallei waar water…

Ze was al heel erg oud. Daar riep een meisje: 'Kijk, oma, het is winter!' En zij zei: 'Ik zou zo graag gaan spelen, weer spelen in de sneeuw.' De lente kwam, een lente later zou ze sterven. Maar ze zei: "Ik zou zo graag gaan lopen, lopen door de regen, al die druppels op mijn gezicht,' De zomer was voorbij, voorbij. Ze zei: 'Die appeltjes…

er viel geen woord maar de stilte was geladen met onuitgesproken daden zonder bewegen zocht lichaamstaal een baan om de confrontatie aan te gaan tot ineens de spanning brak door een onverwachte lach de cirkel was doorbroken hysterie net op tijd geaard misverstanden zijn geen ruzie waard…

’t Is wekelijks een hogedrukgebied, Om strak in vorm een nieuwsfeit te vertolken, Daarom vertrok ik even naar de wolken, Een nieuwe sonnettette komt er niet. Op deze hoogte waar ik nu verwijl, Kom ik niet verder dan dit zwak geijl.…

Kort en hevig, los en tevens standvastig zijn het mijn gedachten, gevoelens die verstillen in de schaduw van mijn wezen. En alles is niets meer dan een vluchtig moment dat tijdloos is in ruimte waar ik even mezelf ben... Als een druppel regen, als mijn naam en een woord geschreven in het zand. Waar dan een golf van de zee de betekenis…

Hoe belangrijk is de vraag: wat is nu eigenlijk traag? De Donau in Praag Stroomt sneller dan de Taag, Maar zelf weer traag. Ook in Den Haag Zijn ze ontiegelijk traag.…

gedraaid naar mij zo ging je in zee het was laag water je maakte verlangen in mij wakker het was als een zomers lied dat over het vlakke water wreef moeizaam keerde je de golven om en je paard, je stoere boerenpaard aanschouwde vredig de verte terwijl het zware sleepnet als een zilveren schubbenkleed het licht binnendrong twee grote…

nog altijd zoek je bij de zee vertroosting van de wind naar de reddende geur van de bruisende branding om weer te zijn als het ongekunstelde kind dat karrensporen volgt het vertrouwde in het zand van de jutter die in de harde kern een zachtheid blootlegt in het strelen van schatten zijn vondst op het strand * blijvend vorsen bij…

Ik kan geen gedicht maken om dat te doen heb je woorden nodig en die heb ik niet jij nam ze mee onder je arm ver weg van mijn ogen nu doe ik de lamp boven de tafel maar uit en eindigt dit schrijven zoals jij het wil stil.…

Als medicus opgeleid Wist je hoe een lever Werkt, hoe een nier Het goede van het kwade Scheidt, lichaam dat zich Hoe wonderlijk ook laat Meten, helder en duidelijk In kaart gebracht - meetbare Eenheden die duidelijk Afleesbaar zijn - Maar je werd pas echt Geïnteresseerd door de Persoonlijke dingen de De zieken jou vertelden…

stroom van gevoelens kabbelt leegte tegemoet het waarom blijft onbeantwoord stilte doorboort 't moederhart die vragen in een boom kerft in de hoop, dat de wind ze vangen zal…

Ik geniet van je woorden, je lijvige bestaan mijn vingers betreden je broze huid mijn aandacht kriebelt je wezen mijn adem blaast als de wind ik voel haast je knisperend blad zuchten oude tijden herleven de regen tikt een oerdans de aarde omarmt onze voeten ik voel me even verbonden met de wijzen van de wereld.…

Ik was het lievelingskleinkind van mijn opa: Jan Goossens. Hij was berucht om zijn zéér strenge houding. Ik ga nog een aantal graden verder. Doe er nog een paar scheppen bovenop. Omdat mijn neus een moppieneus is, noemde hij mij bij de troetelnaam "moppie". Ik zal het nooít vergeten! Hij liet mij zijn waardige houding na, als erfenis,…

Leven dat zijn Eigen onafwendbare Gang zou gaan - Hoge pieken verraadt Mijn levenslijn, met Daarnaast uitsluitend Diepe dalen, Te hoog, te diep Voor een eenvoudig Mens die zo graag Streven wil naar Gelijkmatigheid Zo kijk ik nu naar Mijn eigen levensscherm Dat naast mijn sterfbed Staat opgesteld en zie Ik geen leven…

met mijn wimpers als een sluier en mijn ogen op een kier probeer ik om haar wereld in te kijken de bloesems lijken witter en het gras blijvend bedauwd de zonnestralen gaan nog langer lijken haar bijna blinde ogen hebben alles zacht gezeefd de koude kiezels hield ze netjes buiten het einde van haar wereld was het hekje van de tuin haar…

(Eltse grins foarby; De Kast) Een hut van plaggen ruim vijf eeuwen terug op het Friese platteland ~~ ~~ ~~ Binnenkort hoopt hij dan vader te worden Met het scheppen van een band ~~ ~~ ~~ tussen leden van zijn gezin, in hun hut bij een ondergaande zon ~~ ~~ ~~ Toekomst tegemoet Het meisje kijkt om en lacht lief door…