Alle inzendingen, jaar 2014, week 16

Lauwe lentelucht Die geurt naar liefde En levenslust, Die in 't voorbijgaan Mij op de wangen kust - Vogels in mijn tuin Zingen hun hoogste lied, Hommel die voorbijkomt En zoemend langs mijn Bloemen gaat, en in Bijentaal vertelt waar Het om gaat - 't Wordt zomer, Vroeg dan wel laat!…

Wanorde, zo noemt Borgdorff mijn poëzie, Maar dan wel gedeeld Door twee, regels die Willens en wetens Door midden zijn gehakt Door de mens die Ik genoemd wordt, Oogluikend toegestaan door Hen die ook in mij wonen - Gebroken regels getuigen Van een gebroken ziel, Brokstukken poëzie Van hem die aan zijn eigen Ik ten slachtoffer…

Omgeploegd stuk land vol met vroege asperges zoete droom van boer.…

Haast ieder potje voetbal eindigt in een grote rel Vanwege arbitrage of een iets te futloos spel De aanhang raakt fors aan de kook, scandeert in luid gebrul Van Hie van Há, van Hie van Há, van Hie-Há-Hondenlul Men spuugt en trapt en bijt en schopt, verkoopt elkaar een lel En ’t vuurwerk doet sterk denken aan een losgebroken hel In één ding blijft…

Zie ik nu de buurman in de rij Hij draait zich om en is niet blij Had ik dit maar geweten Dat hij niets had om te eten Zijn portemonnee legt hij weg Leeg, jammer wat een pech En hij is niet alleen Stille armoede Ik wou dat, dat verdween!!!…

De liefde die ik voor jou voel is geen obsessie maar een fascinatie simpelweg gevoed door jouw stijl, jouw gratie.…

Zennig is hij of zij die Zinnig leeft en die een Zonnig karakter heeft.…

Betekenis bewijst, dat onzin niet bestaat. Waanzin toont aan, dat betekenis onzin is. Ons heelal kent geen getij, en dijt daarom wakker uit. Wanneer ontwaken wij?…

jij speelt kleurt tonen tot eigen muziek zoals mijn mes het linnen besnijdt in dwarse creativiteit jouw lenteprelude lacht ultramarijn op het schilderij van mijn dromen het fluwelige licht beschijnt je gezicht in warme akkoorden nog daalt de zon zonder woorden als wij gaan voor de finale ik signeer met jouw laatste noten…

Als je als paus twee wonderen verricht, Dan word je na het einde van je leven Eerst zalig, dan tot heiligheid verheven, Hoewel men deze keer het handje licht. Johannes stuntte eenmaal, bij mijn weten, Dus mag díens heiligheid een wonder heten.…

wat is tijd als je kunt wachten wat is tijd als je weet dat je ooit kunt zeggen dat het allemaal ergens toe deed wat is het simpel als het daar om gaat ondanks verdriet en wijze les je weer weet waar je staat wat is tijd als je niet weet hoe lang als je niet weet waarop of in wie zijn belang je wacht wat is het zwaar als dat het…

Zelfs in mijn stoutste dromen Was het me nog nooit overkomen. Maar toen het me overkwam Was het hek van de dam Maar ben er sterker uitgekomen. Het kwam Door een splijtzwam.…

Obscuur dreigt het bevruchte firmament verbergt bliksem en donder voor onverwachte momenten zoals bladzijden van een roman hunkeren naar het omslaan om de volgende stap te zetten zwartgedrukt in sneeuwwitte velden wachten op de vochtige vinger die kantelen laat of terugbladert in al gelezen tijden de okergele grond ligt roerloos aan…

‘Is Pasen en de wind is krachtig Mijn windsels liggen op de grond Er speelt een glimlach om mijn mond Er zijn weer vele schapen drachtig Het is en blijft toch raadselachtig Ik fluit mijn trouwe herdershond Die blij is nu hij mij weer vond Hij likt mijn wonden, het is prachtig Ik was slechts enkele dagen dood Het is met recht waarlijk een…

ze was zestien jaar en zag er bezorgd uit helemaal niet als een gelukkige bruid opeens een vreemde voor mij in een witte jurk met buik haar aanstaande leek zo uit de schoolbank te zijn geplukt ik weet nog tot op de dag van vandaag dat “men “er schande van sprak want er moest getrouwd worden aangezien er een kindje zou komen. ik begreep…

letters liggen her en der verspreid bijeengeraapt weven ze niet de woorden welke deze ochtend nog spoorloos leken woorden vol hartstocht die schoonheid doet versmelten bij het ontdekken van de eenvoudige waarheid die aan de voeten van een ieder ligt -die maar horen wil-…

Pijn tranen zien stof is het uit het heelal. Ogen zien dingen die dagelijks groeien als een woekerend ziekte, binnen de muren van het lichaam ligt de scherpte van de nacht. Dit is de kennis van onwetendheid het mes met vlammen rusteloos midden in het hart. Laat mij je wakker schudden uit het dagelijkse uit de dingen die verdrukken…

Gelukkig zij die tot bedaren komen als de ruwe schors van boeken wordt geraakt in al de vergeten echo’s weerklinkt in de kruisgang van de wind. Nog genietend van de stroom van zinnen, wat glans gaf aan een verlaten jeugd, de rinse smaak van dromen in de zachte regen met de geur van krijt. Gelukzaligheid gezeteld in de weke delen van…

In de avond van Mijn vroegste jeugd Zit ik veilig bij Jou voor op je fiets Jij die mijn vader En mijn veiligheid bent 'k Heb vanaf mijn Zitplaats die in alles Geborgenheid ademt Zicht op die antieke Koplamp van jou Waarin het Philips-logo Is uitgespaard, Het licht komt er Weldadig warm door heen En ik voel mij getroost…

Vechten tegen je eigen lijf Maar ook met je harde schijf Wat spookt er door je hoofd Is er iets waar je echt in gelooft Heb je nog vertrouwen Om weer van je lichaam te gaan houden Maar je bent bang De kanker houdt je in bedwang Je knokt en je bent sterk Maar deze ziekte woekert en doet zijn werk Je weet niet iedereen gaat er aan dood…

Gestruikeld ben ik Al zo vaak over mijn Uiteenlopende gevoel Van ik - wie is wie In dit ene mensenkind Vraag ik aan hen Die in mij wonen - Pasen geeft me de keus: Wil ik Martha of Toch liever Maria zijn? Wil ik met mensenogen Oordelen over de taken Die alleen door mij En niet door de ander Worden verricht, Of is het voldoende…

Het is stil vannacht. Alleen mijn oren suizen. Angstig ben ik voor vrijheden, die me beperken kunnen. Moedig ga ik om, met beperkingen, die me bevrijden zullen. Een merel begint te zingen. De krant valt op de mat.…

Als ik in alle huizen van de wereld welkom zou zijn, genoot ik niet van een groots gebaar maar van klein.…

Als mijn laatste dag is aangebroken en de zon ophoudt mij te beschijnen Worden mij wat handen toegestoken gelijk in de potdichte mist de seinen Mijn ziel is warm, mijn lijf zo koud achter mij vervaagt wat ooit bestond Vergeefs zoekend naar enige inhoud zie ik de wereld dicht bij de afgrond Puur stil hangt als een deken om mij mij rest slechts…

ik probeer de talen te verstaan van allen die hier langs zijn gegaan met hoop en vertrouwen hebben zij hun gebed in fluisterende stilte gezegd pilaren aangeraakt met warme handen hun wensen kenbaar gemaakt de stenen zijn hard maar glanzen zacht in dialoog met duizenden kaarsen zij kennen de ogen in donkere gezichten die vol verwachting…

Aan M. Wanneer de min in de ogen speelt, En ieder blik een blikje teelt; Wanneer, in elke warme zucht, De ziel naar 't zuchtend liefje vlucht; Wanneer de min de boezem jaagt: De ontsloten mond een antwoord vraagt; Der wangen gloed veel meer verraadt, Dan ooit in minnebrieven staat; De hand, zacht trillend, drukjes biedt, Elk drukje…

Van Edwin moest men “kappen met die shit”: “Als we zo doorgaan gaan we naar de kloten”, Succesvol is dat tuig teruggefloten, Met álle Ajacieden lukte dit. Daarna was Ajax nergens meer te vinden, Nooit wist men zó succesvol in te binden.…

Het langgerekte weekend is voorbij We zitten weeral in het doordeweekse In delen van inwisselbare reeksen Daartegen helpt geen Heiland, haas of ei Zo is de alledaagse gang van zaken We kunnen er geen chocola van maken…

De Godenzonen grondig af te schminken Had Zwolle wel gehoopt maar niet verwacht Nu vaart een blauw wit elftal door de gracht Dat Ajax heel de beker leeg liet drinken Malloten die hun eigen ploeg duperen; Terug naar Amsterdam in Pec en veren.…

Vaak als ik hier naar kijk Dit raadselachtig stilleven Komt er soms een moment Dat het stilleven gaat leven. De artistieke verdeling in het vlak Bepaalt grotendeels de magie De fotograaf legde het beeld vast met een eigentijdse iconologie.…