Alle inzendingen, jaar 2014, week 16

Alleen zijn is niet erg Hoogst vervelend Maar verder niets Wachten op wat niet komt Vergeten Dom erg dom Dobberen in eigen levensbrij Soms eens varen Zomaar ergens heen En dan zingen Een veel gezongen kinderlied Moeder zingt het iedere avond Alleen Maar ze zingt.…

een markante plek op de markt als openbaring 'de engel van Zwolle' kwetsbaar als de materie waaruit hij is ontstaan maar bijzonder fraai hemels bijna...…

Haar borsten prikkelen Haar mond, intens, verblijdt Haar 'gevarendriehoek' meestal in onmin met veel tegenzin Soms schampert haar schede en sombert tot later zijn later zijn Daar de leugen niet waar is; bezijden waarheid Puur naar eigen inzicht slechts wordt geprikkeld daarna ontwikkeld De kuil was gegraven jij, dom en onnozel…

elke leeftijd heeft zo zijn charmes zegt men gek is dat eigenlijk ik heb die spreuk nog nooit gehoord uit de mond van een jong persoon ik denk dat je daarvoor oud ( er ) moet zijn…

Ik pluk de mooiste bloem uit het diepste dal omdat ik van je hou ik haal de mooiste ster uit het heelal alles wat onmogelijk lijkt, doe ik voor jou Ik geef je mijn diepste gevoel omdat ik van je hou waar ik ook ben, ik sta achter je alles wat onmogelijk lijkt, doe ik voor jou Ik zal voor je vechten de zwaarste strijd omdat ik van je hou…

Mijn krachten heb ik verkregen via het erfelijk materiaal, van opa Jan Goossens en opa Petrus Hermans. Géén eenvoudige taak voor een vrouw! Ik heb zo'n krachtige potentie, dagdagelijks in me dat menig mens terugdeinst. Ik brand van verlangen, om dat wat is om te buigen in positiviteit... Ik heb alles in mijn schrijfster handen waarin…

Sara van der Sluis was in 7 stappen verwant aan oma de Liefde en een groot gevaar daarom werd zij samen met andere kinderen via Vught weggevoerd en op 9 juli 1943 vernichtet in Sobibor ze was 2 jaar oud…

jij leeft van de wind danst door de schepping als paradijselijk kind bloeit naar het licht open en gaaf met kleur op je gezicht vangt met stralende ogen zijn warmte die koestert in een liefdevol omarmen zon door de ramen intens gelukkig de mantra pappa en ik eindelijk samen…

De zij-reclame die mijn beeldscherm toont Weet mij toch regelmatig te verrassen De items blijken curieus te passen Alsof een ziener in mijn laptop woont Ja, Google heeft nu openlijk erkend Dat al mijn mailverkeer wordt afgescand…

Jan van Gent spoelt aan Maden wroeten in z’n kop Kook hem in soda…

Ontelbare treinen zijn over deze biels gegaan. Dit hout diende een kwart eeuw lang in onze tuin. Straks wordt de stort het einde van zijn bestaan. Maar van dit rottend hout zal ik geen afscheid nemen, want kringlopen voltrekken zich wonderschoon nabij. Aan dat wonder zullen ook wij eens ons leven geven.…

Pasen: weer verrijzen uit nacht en duisternis, uit angst en veel te klein vertrouwen; gelovend dat de dood een doorgang is naar nieuw en groter leven, naar Licht dat niet te doven is, dat laait en golft tot alles anders is, herboren. Een nieuwe aarde, nieuwe hemel, waar recht woont, vrede, vreugde en herkenning door de Geest, want Jezus…

Het zwarte huis dat Zich kennen laat door Ramen van angst En muren van schuld Waarin ik stijf bevroren Gevangen zit - geen Spoor van leven meer te zien, Op het magere omhulsel na Van de persoon die Ik genoemd wordt - Vanmorgen is alles anders, In de vroege ochtend van Paaszondag is er die vrouw Die nietsvermoedend op De…

Het bos glanst, is dof: zon en schaduw krioelen als vlekjes dooreen. Onder de bomen bedekt verzonken schemer een slingerend pad. Bij zijn laatste bocht noodt wijd licht tot snel voortgaan, dan vragend stilstaan.…

Wonderschone tere twijgen de lieve lente vangt nu aan de zomen der bomen nu weer frisgroen het bruine verleden behoort tot een achterliggend seizoen. Het brengt goede gedachten alle bloemen in de knop. Laat mij het donker niet versterken hef mijn handen ten hemel op zodat het licht het duister voor altijd zal bewerken…

Spiegelbeeld dat ben ik Maar waarom is er soms niet die ene klik Speel ik toch weer toneel En wordt het allemaal weer een beetje teveel Zeg ik niet hoe het gaat Omdat mijn lichaam weer even staakt Tja, dat ben ik Verander ieder ogenblik Omdat je niet wil klagen En om hulp moet vragen.…

Het is het woordje waarvan ik geniet rustig, vertel je mij je gedachten een gevoel dat me toch raakt onbekend, maar recht door zee Eerlijk over dat wat jij dan ziet woorden, die de pijn verzachten kort, vooral hoe je dan tegen me praat maar het antwoord kreeg ik helaas niet mee!…

Boodschap van de Paus. Die van liefde en vrede. Zegening van God.…

Grijze bloesem aan de bomen Want de zon is nogal lui Wind zorgt voor een blaadjesbui Dat ik het zover liet komen Nog geen stelling heb genomen Lentevogel in de rui Schuilt onder een groene pui Zit daar koortsig weg te dromen Wisselend de temperatuur Eerder niet zo een seizoen Vreemd en anders bij mijn weten Matzes zijn bepaald niet…

neen, mijn lichaam niet bestand en zwicht ik onder maagdelijk en omgeslagen kant geklost door eeuwen heen laat mij je lippen kussen langs de Dijle en sleep mij dromend over ijle draden van je lieflijk hart dan pas wil ik meten met verleden, heden en vooruitzicht, vrij zijn in geweten als ik verslingerd en gelijk eendrachtig vastgenageld…

Pasen als poëzie, door de tijden, hard of zacht, altijd verteerbaar. Opengevouwen openbaring van de spijs, kleurt dichters brood. Verhaal blijft drinkbaar evaluerend prisma in glas, vol gedecanteerd.…

daar sta ik dan in omaschap onzeker plukt mijn hand een grijze haar, ze werpt een lok weerbarstiger ter zijde onvermijdelijk hou ik van dat kleine ogenblik en rood kleurt soezerig zijn zachte lach vanzelfsprekend wacht mijn hart alweer op hem nog vóór hij zelfs vertrokken is…

Jij bent mijn zuster, ‘k zie intens in jou dezelfde hartstocht branden die ook mij verteert. Je was heel lang een erg misprezen vrouw maar hebt van Hem wat echte liefde is geleerd. Het amalgaam van heel je levenskracht werd door Zijn tederheid tot licht geweven tot er een einde kwam aan boze macht – je werd jezelf ten diepste weer gegeven.…

Was ik maar de dochter die ik nooit was De liefde die ik nooit gaf Was ik maar de moeder die kon geven Dat wat zij zelf nooit had gekregen En stel als, ik vraag me af Stel je voor, dat ik zo was Zouden dingen anders zijn? Zou duidelijk worden, ja, alles kwam door mij? De mij, de ik, de ik die ik nooit was Je hebt me rondgeslingerd, diep…

De vlag van vrede heeft een witte kleur van overgeven en tot elkaar komen, met een geur die opent ogen als er niet meer wordt gelogen en opent ook harten, smarten zijn sterker dan pijn in het leven, om uiteindelijk niet alleen te dromen, maar in vrede elkaar verstaan.…

Ik heb je net uit de goot gehaald je lijf zag dof van het straatzwart ’t Scheen mij of je was verdwaald Gelukkig ontdekte jou, mijn hart Ik heb je juist uit de goot getild net passeerde een bejaarde snol Ze zei, mogelijk had ik je gewild maar ach je bent niet waardevol Ik heb je juist uit de goot gered Je huilde en je lichaam zag vies…

de lijnen in je gezicht laten je leven lezen de tijd heeft ze niet getekend wel jouw boek gevuld met jaren waarvan de letters plezierig zijn gekruld of korte hoofdstukken die vaak eindigen in vaag mineur naast periodieken vol daadkracht zonder oeverloos gezeur je ogen schrijven weinig meer de inkt lijkt bijna op maar…

Voordat Hij naar Emmaüs ging, Betrad Hij 't bos, waar Judas hing. Verward in 't doornige struweel, Het wurgend touw om purp'ren keel. Hij zag die wijd-gesperde ogen, Die smeekten om Zijn mededogen. Hij sneed hem af en vol erbarmen Droeg Hij hem henen in zijn armen Naar een heel stil en vredig oord, Waar hij kon rusten ongestoord. Daar…

Het is alweer tweeduizend jaar geleden Dat iemand riep: ‘De Heer is opgestaan! De dood is overwonnen, hééngegaan.’ ‘Dat kán toch niet’, zei iemand ontevreden en iemand schreef - een wijze functionaris - ‘Ik twijfel, maar ik g’loof 't als het waar is’…

De kleine mensen gaan tussen de grote met het speelgoed van hun ogen. Er slapen ook zulke vette bloemen in de sloten en de takken waren zo blauw toen de maan aan de andere kant van het huis ging staan. In héél dit zacht delirium van nacht en fruit en bloem klinkt dof een weggedragen trom.…