Alle inzendingen, jaar 2014, week 27

Het vrije wilde paard dat tussen struik en springbron leeft vlucht voor onweer in een vergeten mijngang schuchter-dof stampend gaan zijn hoeven over het oude karrespoor als een verlopen slangenrustplaats klinken langs wand en zoldering achter hoeken de laatste verste echo is kloek en vastberaden: de stap van de geknechte soortgenoot…

Stilte is geen rust, voordat we verdergaan Verspillen is een traan, verloren hij die kust Het hart doet zeer, is haast onhoorbaar Voor nu niet klaar, zij gaat tekeer De tijd tikt langzaam, het is gelogen Samen bedrogen, maar toch zo eenzaam…

Zo jong als je bent, Je voelt je een vent Ik plaag je en sar, Compleet in de war Een tast van je hand, Verpest met verstand Gevoelens verstoten, Nooit van je genoten Ik droom en jij kust...…

omdat ik als een oude bouwval staan blijf uit gewoonte zeg ik ja als een toevallig liefje midden in de nacht verbaasd mijn hardheid voelt en vraagt of ik nog lust heb lust is er inderdaad om vredig en bevredigd in te slapen en nooit meer te ontwaken want kan het mij wat schelen als zij morgen ontwaakt in de armen van een lijk bevrijd…

Vergrijzing geen probleem meer financieel gezien dan nu de mens nog, de ouderen emotioneel gezien dan!…

Ben al een tijd niet meer verbonden met de wereld om mij heen, maar om dit nu narcisme te noemen of een gebrek aan medeleven, nou nee, eigenlijk niets van dit alles, het is meer een bedradingsprobleem, die hele lichte vorm van Asperger waaraan ik zo zwaar til, t’is niet niets, in wezen alles voor mij, een nieuw geloof dat ik graag met verve…

Op een vloer van glas zet zij voorzichtig haar stappen ze is bang dat hij breken zal haar tere lichaam is toe aan een wandeling al weet ze niet waar naar toe er hangen donkerrode gordijnen van plafond tot de grond zij heeft ze te vaak gezien ze doen haar denken aan bloed haar lichaam trilt ze zet haar frêle stapjes omzichtig kijkt…

Als de hemel zijn heetste kampvuren boven de horizon en evenaar in het Zenith hangt, dan zwijgen we de bangste uren vol de intensheid van verlangen we nog meer naar hoe veilig armen kunnen zijn. Het paradijs is verbrand, ik proef de angst van stromend bloed, het sluipt op lemen voeten waar de zon de aarde raakt en holt achter de doden aan…

ik wil de merel zijn tussen nacht en dauw die dromen loslaat zich wendt naar het zaad van een volle dag zou ik dan weten wie ik ben de dagen terug, hart en honger 't vervreemden van het mooiste de lage tonen, moe gewaakt door het ontwarren van oude wind om dan alles weer in hetzelfde lied te herhalen…

Ontregeld, overmand door diep verdriet Was ik bijna mijn vaste dag vergeten Gelukkig knaagde het aan mijn geweten Maar wat ik schrijven moet dat weet ik niet Ik wacht tot morgen met me op te hangen Een leeuw kan toch wel een kanarie vangen?…

ik heb mijn beelden neergezet maatschappelijk en als ouder gehouwd in jaren werk met liefde en restanten kerk zij staan nog als een huis gerestaureerd in goed herinneren maar ik ben niet meer thuis in die sculpturen van de kinderen er is een tweede leven in een snelle tijd die alle vroegere belemmeringen met reële argumenten bestrijdt…

- Voor Jan Fabre - Het is een soort niets dat ik zoek. Wat je overhoudt als je uit de kom van je beide handen hebt willen drinken: je beide handen. Geuren lanterfanten door de tuin. Ik heb een ligstoel onder me waarin ik zo laag als ik maar in mezelf kan liggen, op mijn rug, het onderste wat ik heb, lig. Hoe is dit liggen? Zoals je een cognac…

Smerige straatstenen, scheidende stoepranden, ’t is met vakwerk gelegd. Waar nonchalante houdingen overheen bewegen, voegen voegen de straten samen als dames die scharen. Mens denk eens na, aan de passie, het inlevingsvermogen waarin patronen van straten met gebalde vuisten heersen. Het vertekent ’t beeld van het zien, het is absurd…

Later als je groot bent begrijp je wel waarom.. Een vreselijke zin om te horen en nog erger om te moeten zeggen Op jongere leeftijd wil je deze woorden niet geloven, hoe vaak iemand het je ook probeert uit te leggen.. Op latere leeftijd ga je deze zin zelf gebruiken zonder dat je het er eigenlijk bewust van bent Nu ben je zelf diegene die…

'het zondigen tot deugd gemaakt' daar durfden wij vroeger slechts van dromen hoewel zondigen het zijn uitsluitend de kleine geneugten waarvan je soms stiekem met ziel en zaligheid kunt genieten en laten we eerlijk zijn wie wil dat niet…

Een wiel omvlochten met een takken krans gezeten op een paal hoog in de lucht een paartje uivers zag het in hun vlucht en dacht vrijwel direct: ~Pak beet die kans~. Zij vonden het de ideale plek om binnenkort hun jongen te gaan krijgen geen kat of vos kon tot die hoogte stijgen zo veilig als dit nest was er geen stek. Twee jongen waren uit…

Ik tel de rimpels in het water en laat de tijd weer spreken over het ritme van het lied over de sporen in het zand over het samen lopen hand in hand. Ik tel de golvende rimpels op het water en laat de beelden spelen van haar hoedje op haar hoofd van emmertjes water dragen en kleurenbellen blazen van schelpjes op het strand rapen van bolle…

het is een voordeel een keertje 1e klas reizen van Amsterdam naar Leiden waarin ik de drukte kan ontvluchten ik zit tegenover haar omdat onze ogen elkaar treffen zie dat ze zonet heeft gehuild vraag mij af wat de reden zou zijn mijn gedachten gaan op de loop door een meisje dat ik niet ken mijn vader zei altijd dat mijn fantasie te groot…

We werden geïndoctrineerd Hadden het niet zo in de gaten. De bewaakster die de ogen sloot We werden in de steek gelaten. Wie kwam toch op dat idee Wie heeft dat uitgevonden? Want doe je een doodzonde elke dag Is het toch een dagelijkse zonde!…

De eerste morgenstralen stralen mooier dan gisteren. Vandaag zie ik liever jou morgen stralen. Als mens straalde jij mooier dan mijn woorden van poëzie. Maar zo leef jij voort door jouw prachtige verhalen. Zomeravond in de winter voelde als onsterfelijk fluweel. De nachten waren vier seizoenen gekleed in satijn. Jij blijft mijn eerste…

Als je niet kijkt kan ik slechts het schuim der woorden blazen tot vluchtige luchtbellen: kundige oogverblinding. De kern van de kunst is de onvoorwaardelijke voorwaarde dat ze bij iemand een snaar van ontroering aan het trillen brengt. Als je kijkt dragen mijn luchtbellen dan ook in de delicate spiegel van hun spanningsveld tedere…

Voetbal is Oorlog. Strafschoppen zijn naast of goed. Zijn angst van keepers om te falen. Angst van schutters om te schutteren. Of gaat voetbal over intuïtie en moed? Moed om milliseconden te durven wachten. Angstige spelers verliezen. Moedige doelmannen winnen. Voetbal is Leven.…

De absolute piek tijdens de halve finale 9,6 miljoen kijkers dus 7.2 miljoen Nederlanders tijdens die halve finale keken absoluut niet!…

Je woont onder huid van een groene fles je blijft verscholen als mini danseres je wilt niet uit de ziel van tijdloos marmer vol fruit en gedrapeerd door zwart satijn geaderd voedsel voor het hart Plagerig verstop je de beloften achter de sluier van de nacht opent de met kool omringde ogen, brengt het licht van gisteren dichterbij…

een man van een enkel woord staart u aan beschermt zich achter stilte wil niet dat u hem hoort hij wacht geduldig op de morgen wanneer weer een stukje heden in 't verleden is verborgen…

ze vluchtten voor gezapigheid dachten roem en eer te halen voor volk en vaderland niets was minder waar misleid door mooie woorden wachtte slechts dood en verderf loopgraven raakten verzadigd van bloed te jong gilden jongens om moeder een eeuw na die vreselijke strijd graaft men rond Ieper nog botten op klaprozen buigen stil…

Verloren van het miljarden Verslindend project voor Het spelletje dat voetbal heet, Ziekenhuizen werden beloofd, maar Zijn er niet bijgekomen terwijl Het volk er om staat te springen, Krottenwijken die niet zijn Opgeruimd maar weggeruimd om plaats Te maken voor stadions die niet zijn af gekomen En dakloos maakten de mensen Die er…

Wanneer de taal uit het zicht Verdwenen is, betekenisloze Letters opgaan in woorden Die vervliegen in de wind, Die geen aandacht meer wekken, Omdat ze amper koud zijn in de lucht Als ze zijn uitgesproken En dan al onvindbaar zijn Voor hen die ze koortsachtig zoeken - Zijn het de beelden nog Die voor eeuwig op ons netvlies staan…

met onverzonnen kleuren verf ik de dagen anders dan waar ik om gevraagd heb sombere wolken proberen gedachtes te overschaduwen, toch ontspring ik die dans ternauwernood er gloort iets aan de horizon…

De WK droom is voorbij het nederlandse elftal is vrij de beker gaat weer niet naar huis noch nooit gedaan, een zucht van Foppe de Haan een traan van van Robben Van Persie nog steeds aan het tobben boos en ziek op de bank teleurstelling voor heel het land iedereen in de voetbalrouw zelfs Willem Alexander en zijn vrouw huilend, Maxima…