Alle inzendingen, jaar 2014, week 34

Hoeveel jaartjes ben jij Je handje gaat om hoog Vier vingertjes op een rij Nee, dat is niet waar Vandaag ben je 5 jaar Kijk maar naar je taart 5 kaarsjes zijn er gespaard Je oogjes glimmen Als ze voor jou gaan zingen Cadeau van groot naar klein Zenuwachtig wat zou het zijn Moe ga je naar bed Met in je oogjes nog al het pret…

Kan het niet meer begrijpen weet niet wat ik er mee moet waarom toch? waarom zoveel leed? het is niet meer te vatten de oorzaken zijn niet meer te bedenken eigenlijk wil ik er geen aandacht aan schenken maar steeds word ik met alle leed geconfronteerd het lijkt wel of geen mens van dit alles leert goede gevoelens worden zonder meer vernield…

Wij allen zijn als die daarboven: Wij leven zelden hier beneên; Wij zien de volle korenschoven, Geblakerd bouwland om ons heen; - De blauwe lichtpracht van rivieren, De gele bloemen aan de kant, De vlucht van reigers en plevieren Langs drassig moer en zandig strand; - De meeuwen op de brede wieken, Boven de duinpan, verontrust,…

Nooit boven het maaiveld Mijn nek willen uitsteken, Liever onzichtbaar voor Het dodelijke maaiblad Ongezien het leven door, Ondergronds, blindenbril Op mijn neus, mocht ik me Al in de buitenlucht vertonen - En toen ik alle moed bij elkaar Geraapt had om toch bovengronds Te gaan, mezelf als egeltje voorgedaan Zachtjes vooruit, snuitje…

Onder het drinken door van sterke koffie welk mijn brein doet openen naar hen die gevlucht zijn naar bloedhete bergen en snikkend waken of daar het sterven wacht door het hakmes van religieuze goddelozen die bezeten zijn door duivels die in hun vuisten lachen en ik mij bij het laatste nieuws maar steeds weer afvraag, waar zit God nou weer?…

‘Zij is prudent en past bij deze tijden’ Aldus heer Dijsselbloem na het akkoord Prudent? Ik had er nog nooit van gehoord Maar de Van Dale hielp me uit mijn lijden Als Synoniem: Geleerd, knap, wijs en vroed Een kwart procent...ja ongelooflijk goed.…

De zomer schildert in het zon-gevlekte bos duizend tinten groen…

De liefde in woorden laten echoën en weergalmen is hetzelfde als woorden zoeken om de vluchtigheid in ijlte van lucht te omschrijven. Haar doorzichtigheid in ontluikende sterfelijkheid is onmetelijk. Zo zacht en scherp tegelijk kan ze als kristal in haar broosheid breken. Broos...fragiel...licht, ja zo licht als de aarzelende stilte…

Kus me als de wind maak me nat met je regen voer me, voer me weg weg als, als met regen stromend ’t putje in en laat me vreemd, achter ontmoet me achter op een onbekende kruising bekoor me daar als vriend al is dat misschien niet misschien wel, verdiend leid me naar avontuur waar ’t uur geen toezeggingen doet en waar de stand van…

(museumopruiming) Met een pauw het kelderluik heffend bevroedend de draagwijdte van een onschatbaar lang durend martelend verblijf door brokstukken omringd een bemodderde hand in een plas de verscherfde spiegel van een klatergouden maan onder de lichtkroon der vorst door saletjonkers verraden de ketterse bisschop onthoofding getekend…

Laten wij, mensen de duiven dankbaar zijn, want zij zorgen ervoor, dat ik rustig word en tenslotte amen en vrede zeg, voor de ingeslagen weg, te vervolgen met goede moed en zekere reden.…

De profundis! klonk de bede, De profundis! zuchtte 't huis, 't huis, en al die knielden mede, in godvruchtig stemgedruis. Uit de diepten roepe ik, Heere, hoor, ik bidde u, naar mijn stem! wil uwe oor te mijwaart keren, die om bijstand biddend bem! Sloeg gij al mijn zonden gade, Heer, wie 'n zou niet ondergaan? Neen, bij u daar is genade…

Daar sta je dan, aan de overkant Ik kan niet bij je komen want Er zit water tussen ons. Je steekt je hand op, enthousiast Ik doe mee, hou me aan de reling vast De brug is lang Een fluitsignaal klinkt luid We schrikken beiden, maar vooruit Om bij elkaar te komen, moeten we nu gaan lopen Kom je?…

de zachtmoedige zon zinkt in haar slaapgedicht rozenbottel rood weerspiegelt in mijmerend water bloeiende biezen silhouetteren in tranend tegenlicht witte diezigheid maskeert het avant-gardistisch natuurtheater natuur geurt de avond vochtig en zwoel de bloemen hebben hun kelken gesloten kikkers roepzingen hun partners in de poel verdwenen…

'n begrafenis is 'n optelsom van hoe je het gedaan hebt tijdens je leven hoe geliefd je was je werd gewaardeerd als buur, collega, vriendin, want er is geen tijd voor onmin oud zeer is voorgoed onder 't tafelkleed geveegd en je weet 't niets dan goeds over de doden tranen worden geplengd anekdotes worden opgehaald want je was zus…

Niet stil te zetten Hemellichaam dat woonplaats is Voor ontelbaar velen - Dat doordraait ook als Mijn wereld stil staat - Dat geen woonplaats mocht zijn voor Het jongetje dat we in liefde kregen En we slechts zes uren lang In onze armen mochten houden Zes uren die een eeuwigheid leken Waarin onze wereld stil stond…

Een witte duif kan veel vertellen als hij neerstrijkt in een land hij is 't symbool van vrede en van gezond verstand. Een witte duif geeft al aan dat je voor Vrede niet moet vechten maar dat het vanzelfsprekend is en..ieders recht. En als die witte duif straks zal landen op al die plekken van de strijd dan spreekt het gezond verstand…

Een filosoof kijkt naar de sterren en struikelt dan over een steen.…

Heer, hoe doet ons Bacchus razen als hij steigert naar de top van ons zwakke hersenkop! Heer, wat doen de stomme glazen als er twee of drie dozijn in het lijf gegoten zijn! Als de wijn begint te stijgen naar het hoge zinnenslot, dan zo wordt een wijs man zot, dan zo moet de rede zwijgen. Straks het brein op stelten gaat als er Bacchus'lucht…

Rijk geschakeerde werkelijkheid Bevindt zich om mij heen - Oorlogsgeweld heb ik verbannen; Duizend bloeiende bloemen Zie ik rondom mij, ontstaan Uit het palet dat mij Door professionals ter hand Is gesteld - Duizend bloemen wel, Er is geen een gelijk, Geven me dit gevoel: In het hier en nu Voel ik me rijk --------------…

Vandaag is niets anders dan morgen, of gisteren edoch toen ademde je nog,... ik mis je…

Heb geprobeerd hard te zijn, Een echte man die vooral stoer Wil overkomen, zodat anderen Mijn verdriet niet zien - Hoop alleen dat ik geen Eelt krijg op mijn ziel, Doordat ik mijn gevoel Voortdurend wegduw, Gevoelens die ik onder Mijn eigen regie juist Mondjesmaat wil binnenlaten…

Silhouet van liefde in een vers voor haar, onstuimig als de zee mijn hart is rusteloos…

De duisternis gaf mij een hand, je zonden zal ik blijven strelen, in het transparante kleed van verlangen, gaf je mij een laatste nacht de afbeelding zal op het linnen blijvend zichtbaar zijn, je slagen beukten op de holle vaten van beloften die te snel waren gemorst met een vederlichte sleutel zal ik trachten, de opening te hervinden…

Vier koude muren, vertwijfeling, leegte. Niemand! Op schaakbord valt stof.…

Ook al voelde ik me dun en koud of dik en warm voelde ik me suïcidaal, vraag niet hoe maar ik bleef in leven altijd met het uitzicht op de hereniging met Jos de Vries en God wat op aarde niet kon zijn kan daar wel zijn, eeuwig.…

'Waartoe ben ik eigenlijk hier?' vroeg ze telkens weer, in haar negentigste, rood omrande oogjes vanwege het gebrek aan traanvocht. 'Waartoe ben ik eigenlijk hier?' Amper nog in staat overeind te komen, weinig eetlust meer: 'Waartoe ben ik eigenlijk hier?' Hoe ik ook geduldig probeerde het haar uit te leggen, drie, vier keer, dat ze…

ze rookten nooit dus het asbakje bleef leeg op het dikke ronde tafelblad waarop tussen de middag door oma ene pan met vette kippenvleugels en een schaal prei in maïzenasaus en aardappelen werden gezet opa zei dat ik de juslepel dieper door het vet moest halen het donkere is het lekkerste mijn sokken speelden met de barokke houten poten…

Wie uren zwemt in Indonesisch water, Op eigen kracht een schipbreuk overleeft, Die krijgt veel meer dan waarnaar werd gestreefd: Een heel aparte reis, maar met een kater. Het werd – geen woord hiervan is overdreven – De zwemtocht van Els Visser voor haar leven.…

Ik twitter functioneel, niet voor de pret En las daar over ‘Fear of Missing Out’ Mij laat de actualiteit vrij koud Tenzij ik werk aan een nieuw snelsonnet Toch, als ik mijn mobiel soms eens vergeet Voel ik me onbehaaglijk incompleet…