Netgedichten

netgedicht (nr. 52.785):

Broos..., fragiel..., licht...

De liefde in woorden
laten echoën en weergalmen
is hetzelfde als
woorden zoeken
om de vluchtigheid
in ijlte van lucht
te omschrijven.
Haar doorzichtigheid
in ontluikende sterfelijkheid
is onmetelijk.
Zo zacht en scherp tegelijk
kan ze als kristal
in haar broosheid breken.
Broos...fragiel...licht,
ja zo licht
als de aarzelende stilte
van een dromerige zucht.
En bij elke ademhaling
beluister ik haar kwetsbaarheid
die zich ontrimpelt
in de warmte
van ons wonen...!