144 resultaten.
Fanfare
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 145 In ‘t oude dorp, het is niet groot,
bloedt de Fanfare langzaam dood
door structurele ledennood,
zo’n twintig vacaturen.
De jeugd gaf het al heel lang op.
Ze dreunen Metal, zweten Pop
of Hippen hier en daar wat Hop
tot in de kleine uren.
De oude leden, grijs of kaal,
ze doen hun best, maar ’t klinkt banaal.
De embouchure slonk fataal,…
Gaat opa dood, vroeg zij?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 344 Oma, gaat opa dood, vroeg de kleine meid
Ik zei, vast wel, net als ik
Maar voor nu geldt, we willen opa nog niet kwijt
Dat begrijp ik lief kind
Maar denk eens aan al die mensen,
die ook niet dood wilden gaan,
je kunt er niets aan veranderen,
hebt er niks over te zeggen, helaas!
Oma, ga jij ook dood dan, vroeg datzelfde kind
Ik zei, vast…
Getuige
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 108 Getuige was ik van onnoembaar
Oorlogsgeweld overal ter wereld
Meters oorlogsdoden en vermoorde
Baby´s wilden mijn ogen verblinden
En toch bleef ik kijken,
Het is mijn werk,
De waarheid hoe erg ook
Moet ik onder ogen zien
-
's Avonds, op mijn kamer,
Schrijf ik op wat ik gezien heb,
En merk ik dat het schrijven
Mij lucht geeft,…
Geweldig
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 277 Ik heb geen woorden.
Geen woorden meer.
Deze dichteres nog steeds
verliefd op jou!
Ik droom.
Ik denk. Ik voel:
mijn ziel zweeft want
jij bent geweldig!
Altijd zo geweest
zo sterk gebleven
in de beleving
precies zoals je zei.
Geweldig dat je nog steeds
het bezielende leven bent!
Geweldig, jij zo ongekend
zo ongeloofwaardig.
Jij…
Geweten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 130 Kies ik voor jou
of kies ik voor mij?
ik weet, ik moet er zijn,
maar dit kan er niet
meer bij.
Even weg,
even lucht,
even lachen,
geen gezucht,
even vrij,
iets voor mij,
wordt het dan nooit
een keer
laag tij?
Bij mij ligt de keus
dus het besluit,
maar echt,
ik kom hier niet meer uit.
Telkens een droom,
die weer vergaat,
omdat…
Gezichtspunt
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 301 De op het smartphone-scherm gerichte jeugd
Kan kerngevoelens bij het mede-wezen
Vaak nauwelijks van diens gezicht aflezen
Zo blijkt dat van ons mensdom weinig deugt
‘t Is immers moeilijk om daartoe te pogen
Als mensen niet als echte Smileys ogen…
Goddeloosheid
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 93 Bij het zien
van de nu dagelijks
gruwelijke beelden
op het nieuws
of in de krant
om een hogere macht
met hun daden te eren
weet ik nu zeker
dat er geen
bovennatuurlijke bron
van kwaad hoeft te zijn
want de mens zelf
is al heel goed in staat
zich in elke vorm
van goddeloosheid
te manifesteren…
Goed voorbeeld
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 153 Vandaag alleen heb ik wat nodig
Morgen vraag ik echt niet meer
Ik beloof u echt heel plechtig
Nee, ik lieg niet hoor Meneer
Geef wat centen of wat eten
Ik zal u echt dankbaar zijn
Wat ik vraag is niets bijzonders
Het is geen kaviaar of wijn
Geeft u wat? Ik heb echt honger
Ik heb nog geen hap gehad
Ook geen drinken, niet eens water
Zeg Mevrouw…
Groene Ogen
poëzie
4.0 met 2 stemmen 664 Wie kent er het lied of de sage,
Wie kent ze niet allebeî;
Van ene waternimfe,
Die heette Lorelei?
Zij zat op een rots langs het water,
En lokte met ogen en mond
De arme eenvoudige schipper,
Tot dat hem de maalstroom verslond.
Ik ken ene vrouw of een maged,
Zo snood als de nimf van het lied;
Haar schoonheid is even verleidend,…
HET KRUIS VAN JEZUS CHRISTUS.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 633 Der eeuwen eeuwigheid zweve, eeuwig grensloon, voort;
Door hare oneindigheid wordt, Kruis! uw lof gehoord,
En worm en seraf juicht, en rijst door u in waarde,
Waar immer leven werd verspreid,
Verhoogt ge, o Kruis! de zaligheid,
En zonnen tanen bij uw heerlijkheid, o Aarde!
Wat zien wij, stof, van u op onze donkre baan? -
Slechts wat…
Handreiking
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 ik sluit mijn ogen en wacht
tot kruimig geruis mij raakt
licht gaat sneller dan geluid,
ik vertrouw liever op de tast
en neig naar een handdruk
in luchtledig vlees en bloed
straks is het nog te laat
en heb je me nooit gezien
dan snijdt een witte striem
dwars door kalm hemelzoet…
Hard geworden tijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 130 Voor Selma
Probeer de ramen van
Mijn leven te wassen
Met lauw water en
Het fijnste sop;
Modderlagen, aangewaaide
Klei en verschroeiend
Saharazand verdwijnen
Voor mijn ogen - maar dan
De laatste laag die zich niet
Verwijd´ren laat! -
'k Word er zichtbaar door overmand:
Een laag van hard geworden tijd
Die in het glas is ingebrand…
Hardop dromen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 91 Het weer, is zoals ik me voel,
een goed verstaander,
weet precies wat of ik bedoel!
Ik hoop vanuit de grond van mijn bestaan
dat morgen als mijn ogen opengaan,
de zon mijn dag weer op zal lichten.…
Herfstspleen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 161 Laat in augustus.
Gekabbel en geflikker
door een zacht briesje,
door een bleke zon,
in een zwaarbewolkte lucht,
op het watervlak,
waarlangs ik rust
na een stevige wandeling,
genietend van een trappist,
een Westmalle Tripel nog wel,
en nog een...
Me langzaam beroezend
in een vergeefse poging
de nazomerspleen te bezweren.
De herfst komt…
Hersenschemering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 In het schemergebied
Waarin het altijd nu
En gisteren is, drijven
Onherkenbare schimmen voorbij,
Vage schaduwen van dode
En levende wezens die evengoed
Allebei onrustig bewegen
In mijn hersenschemering -
'k Weet niet precies of
Ik nu de heer Parkinson
Of toch meneer Alzheimer
Voor de deur heb staan -
Ik ken ze niet meer uitelkaar…
Het Onze Moeder
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 177 Onze Kracht die onze Hemel is.
Heilige Moeder in ons geboren.
Heilig als het leven zelf.
Leven dat in mensen geschiedt,
zoals in alle levende wezens.
Laat ons heden ons voedsel delen.
Laat ons elkaars egoïsme vergeven.
Laat moed onze angsten overwinnen.
Laat vrede blinde haat verdringen.
Want U bent de Kracht en de Moeder.
En liefdesbron tot…
Het donker van je ogen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 150 ik zag
de regen vallen
in het donker van je ogen
nog kierde
het lichte blauw
een stukje hemel in het grauw
het opklaren
is achterwege gebleven
jij kwam steeds meer in het nauw
het was innerlijke kou
die je verkilde waardoor
je ook in warmte rilde
in professionele handen
kwam pas je herstel
ik heb je weer zien lachen
in je…
Het geruis van denken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 Ik ben erachter
wat het zeggen wil;
alleen zijn
eenzaamheid......
Brood, beschimmeld in de kast
verroeste hark in het natte gras
een vogel bij haar geroofde nest
verlaten worden door de ander
of iemand
voor altijd afwezig.
Beitel het maar in je geheugen:
eenzaamheid
een fata morgana in de woestijn
alles om je heen vlucht weg.
Een…
Het water wil ons wijze lessen leren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 152 Het water wil ons wijze lessen leren,
van storm en vloed, van gaan en wederkeren,
maar is er iemand die dit echt wel wil verstaan
of moeten eerst nog duizend schepen er vergaan?
Het water wil ons wijze lessen leren,
van rust en vree, genezen en bezeren,
maar mensen zijn soms nog niet toe aan dit verhaal
en sterven eerder aan een niet vermoede…
Hij komt totaal onverwacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 404 Hij komt,
niet op afroep,
hij komt
onverwacht,
hij komt
op dat moment,
dat je hem
totaal niet verwacht,
hij komt,
kijkt, ziet
en overwint,
of het een peuter,
kleuter,
zwerver is of kind.
Hij komt
als een wervelwind,
stormt
en neemt in,
in een zucht
is het voorbij
dan is er
weer een ster
aan het
firmament…
Hoe gaat het met hen?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 Het nieuws, waar alle kranten vol van staan,
gaat deze dagen over strijd en haat
in Syrië en in het Kalifaat.
Het houdt niet op. En ik? Ik roep ontdaan:
Vergeet die mannen die hun staten bouwen.
Hoe gaat het met de kind’ren en de vrouwen?…
Hoe je kijkt
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 109 Journalist ben je in
Hart en nieren,
Je hebt er voor gekozen
In woord en beeld verslag
Te doen van wat er om
Je heen gebeurt -
Daarbij laat jij je niet
Leiden door de mens die
Je ten diepste bent,
Maar wordt de kwaliteit
Van je werk vooral bepaald
Door de manier hoe je
Naar de dingen kijkt…
Hoe zal ik onze kamer noemen ?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 97 Hoe zal ik onze kamer noemen?
waar wind en getij
algenstromen streelt
en jij
met halfgesloten ogen
de zee verstilt
tot kleine golvenbogen,
en wij
in stamelende tederheid
letters prevelen,
handen kijkend glijden
en tijd onvergetelheid gaat beitelen.
Hoe zal ik onze kamer noemen?
waarin spoorloos wordt weerspiegeld
elke rimpelende huivering…
Hulp
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 359 Eenmaal moet het toch gezegd,
ik ben aangewezen op hulp van anderen,
nou is dat niet verkeerd of slecht
want de mens wordt ouder en kan veranderen.
Eenmaal moet ik toch vertellen,
dat ik het qua hulp niet altijd goed heb weten te stellen,
meerdere malen ging het wel zo mis,
dat ik dacht, is dit nou wat het is?
Maar eenmaal ga ik overstag…
Iedere seconde iedere tel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 177 Het leven hier op aard
Gaat met een sneltrein vaart
Hoe ouder je word
Is een seconde een tel tekort
Ik zet de tijd maar even stil
Omdat ik gewoon meer minuten wil
Misschien draai ik het klokje wel terug
Het leven gaat allemaal te snel te vlug
Maar genieten doe ik wel
Iedere seconde iedere tel.…
Ik heb haar gisteren gekregen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 286 Ik heb haar gisteren gekregen
kant en klaar, ik kan het niet
geloven maar het is waar.
Al lijkt ze niet op ons, heeft
ze een ander gelaat, ze is een kind
van ons en precies op maat!
Ik zal haar koesteren als mijn eigen
en haar warmen aan mijn hart
en haar blijde ogen betekenen een
goede start
om hier ons kind te zijn, te groeien…
In jouw stilte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 ik zie je staan
een monument van kracht
je voeten in het water
geen rimpeling
verzacht standvastigheid
nu en ook niet later
jij vlagt
banieren eerlijkheid
zonder knieval aan de tijd
eindelijk gaan zij
weer samen lopen
transparantie doet ons hopen
jij brugt het overleg
verbindt de woorden
die in jouw stilte zijn gezegd…
Je blik breekt woorden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 je kijkt me aan
maar je blik breekt
woorden die je zeggen wilt
je handen trachten
scherven te vangen
van wat kapot is gegaan
ik kan je niet troosten
jouw ogen zien een verte
die onbereikbaar is
we zijn gaan lopen
steeds kruisen
onze sporen in het zand
later werd het hand in hand
verdween langzaam de verte
kwam jij weer terug…
Jij bent een oase
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 132 je opende magistraal
streefde bijna de schepper voorbij
met eeuwige schoonheid
maar aan jouw zij
stonden heren te souffleren
wisten het beter dan jij
zij ringeloorden jouw groeien
verhinderden met commentaar
het schitterende bloeien
besmeurden je naam
met hun jaloezie op jouw kunst
roem werd je niet gegund
je hebt jouw paradijs…
Kleurt het leven fel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 77 ik heb met kleuren getracht
de kracht van leegte te breken
het is me niet gelukt
wel heb ik ruimte geschapen
door grenzen te verleggen
maar het onpeilbare bleef bestaan
die ruimte hebben wij gevuld
met een levenslange competentiestrijd
en het ontwikkelen van engelengeduld
ik zie de vuren doven
uit naamloos diepe kloven
sluipt langzaam…