Alle inzendingen, jaar 2014, week 35

Je vroeg: wordt dat nog wat dat universum van ons dat uitdijende gevaarte dat wassende gevaar waar ik in jou zit en jij in mij dat ons telen en tanen is die kosmos die ons als een joker uitvond en verborg aandeed en uittrok dat ding dat al 13,7 miljarden rondtolt Die ballon is vandaag nul geworden en feliciteert ons met een kind een…

Een tochtdeur en een stoere wenteltrap die gingen op een dag eens hand in hand -niet naar het bos de heide of het strand- maar uitgebreid in Amsterdam op stap. De mensen in de stad lachten zich slap het tafereel was zeker amusant: Een tochtdeur en een stoere wenteltrap flanerend langs het Damrak, hand in hand. Carmiggelt die het ook zag…

Zelf sta ik op de rand van een innerlijke beschaving verklaart zich het onwrikbare van deze telg, hierin zijn de melancholieke glitters niet weg te denken, verstrooiing heeft zich in formule van de taal vastgelegd, Het zwijgt, maakt stil, de duisternis wordt diffuse en is mij kwijt, ik zie de schaduw die met zijn ego vecht en bedriegt…

Vaak zal blijken dat alle vormen van gedrag worden overschreden als je blijft proberen iemand te imiteren op wie je nooit zal kunnen lijken…

een zachte morgen breidt zich uit in windloos kransen leggen slechts de ochtendnevel huivert nog rond stille witte stammen, want de berken dragen stram de kou, verloren na de nacht van buiten af verdringt de tijd haar zonderlinge droom een vogel wacht, verlaat de nacht en zingt vanuit de hoogste boom…

De vreugde voor het leven, meer heb ik niet mede te delen iets anders kan ik niet geven als mijn liefde voor velen.…

een vrouw zingt een lied een liefdeslied ze is jong hoor je en ik ben oud het kon mijn dochter zijn dus zingt ze niet voor mij maar voor haar geliefde ergens op de berghellingen terwijl ik me nauwelijks kan voorstellen dat een jongeman op weg gaat naar een dorp door de eindeloze bergen en dat ooit nog weet te bereiken…

Begraven worden ergens, nu vooruit ik weet wel waar het fluitekruid met luchtig kant het voorjaar vult. Maar hoe te sterven eerst hoe weten waar het oog graag rust waar alles zo dat je besluiten kunt om weg te gaan. Is dat je leven fout geleefd werd af te zien aan geen vertrouwde plaats die voorbestemd lijkt voor vaarwel? Als je een huis…

nog kraakt de trap als ik de hemel bestijg is het weerspannigheid of zijn het zaken die ik liever verzwijg het leven heeft cadeaus gegeven met hun opsmuk ben ik blij maar in het licht van boven verkleuren zij al snel tot snuisterij toch kom ik niet met lege handen aan mijn naam op aarde blijft gewoon onder de gedichten staan…

Arabia, Batavia, Gij wieg en woon, Gij hof en troon Der koffieboon, Gij broedt de gloed, Die goed ons doet; Gij voedt ons bloed Met vroede moed! Gegroet, gegroet Gij wieg en woon, Gij hof en troon Der koffieboon, Arabia, Batavia! Daar rommelt de trom Al over het vier, Daar schommelt zij om Met geurende zwier;…

Gelukkig! Het seizoen is weer begonnen, We liggen ‘s avonds languit op de bank, Te kijken naar een talkshow, met wat drank, Vol bruut geweld en schietende kanonnen. Maar kennelijk is wat met name leeft, Wie van de twee de meeste kijkers heeft.…

ze is roze en korenblauw zacht en blij haar blik onderzoekt vraagt dan glimlacht ze een ster heb ik zelden zo zien schitteren alles rond haar gloeit als in het zeldzame licht van een avondschemering ze is Bo ze maakt me compleet…

Frappant wat nu de weggebruiker doet: op stukken waar je honderddertig mag, daar rijdt hij langzamer – uit wetsontzag. Had Wilders deze dynamiek bevroed? Misschien als laster, soms, geoorloofd wordt, hij dan zal afzien van de zwartmaak-sport……

Voor goed verdwenen uit mijn leven en dat is niet te bevatten.…

en wanneer de mensen denken dat het een andere dag is morgen in blauwgroene wateren volgt deze stem die alleen bij de bomen is zo zie je een vrouw waar het zout uit je keel stroomt en jij niet mag lopen met een walvis onder haar buik en in zijn maag de rest van de wereld een kei verwijderd roept een meeuw dan wilgentakje aan…

Er zijn van die dagen Dan wordt er nauwelijks kwink geslagen. Zo’n hele sfeer Nu geen grappen meer Zelfs de plank wordt misgeslagen. Doe daarom ieder dag Maar een kwinkslag.…

Voor een splinter geluk, waaraan je langzaam dood zal bloeden, heb je de liefde verloochend. Je hebt het boek gesloten het laatste woord van hoop ontzegd, de pen die einde schreef gebroken, de dichter gemuilkorfd tot stilte. Nooit zal hij nog woorden weven of beloften plukken uit de wirwar van bramen, in de hoop dat ze rijp genoeg zijn…

Jeroen is gewoon een lieverdje een lekkertje een lustig iemand (200 vrouwen maal factor 5) met vooral lef! Pauw heeft qua leeftijd in deze, zijn overgang, even de tijd nodig! Als we hem die gunnen zal hij ons bovenmatig bevredigen met warme menselijke interactieve interviews en ontmoetingen en ons Tan en Witteman snel doen vergeten…

Alleen al met een simpele naamsverandering in `Jaderland` zou `Neederland` enorm in de vaart der volkeren vooruit schieten met name wat het basis-positivisme betreft want daarmee is het zeer slecht gesteld!…

Goed en degelijk, Dat behoort het nieuws Te zijn in een doorsnee krant - Roggebrood in plaats van Luxe pistoletjes, dat wil dit land: De tierlantijnen laten we wel over Aan tijdschriften en weekbladen, Waarin je maar naar het Gewone nieuws moet raden…

Voor Piet Scheerhoorn Zilveren namiddaglicht, Een dag is weer voorbij, Het laatste rondje Door de nu nog azuurblauwe Lucht die al gauw Verkleuren zal tot Vaalgrijs, misschien wel grauw, Waarna het avond zal zijn - Verrukt kijk ik naar vleugels Die beschenen door het laatste Restje uitbundige zon In ultieme regelmaat Een…

ze leed aan lipoatrophia en was verliefd op de secretaris maar niet te erg het was maar semicircularis…

Iets op kunnen slaan uitzetten tegen een bepaalde rente Er van kunnen leven tegen het vergeten die kleur blauw in haar ogen…

als men iets onnatuurlijks doet moet moet men de gevolgen er maar bij nemen las ik ergens waarschijnlijk niet door een Groninger geschreven zijn ze trouwens in Den Haag helemaal belazerd? de woningen die steeds minder waard worden. de politiek die de Groningers in de zeik neemt er is natuurlijk wat te halen hier ondertussen hoor…

Voor de laatste keer loop ik het bos in. De zon schijnt, de vogels zingen. Het gevoel bespringt me, ik geef me over. Ik ben zó ontzettend blij. Blij met de bomen in het bos. Blij met de geplette egel op het pad. Blij dat ik ‘nee’ zei tegen mijn vriendin en mezelf nog één wandeling alleen gunde. Ik kan het schreeuwen van de daken, alsof…

In de haven van Antwerpen liet de hoer Ambra of Petra, het maakt ook niet uit... welke naam, haar lippen zien: zij opende zich vol verve om het water te laten binnenstromen. In elke haven elke man een hoer elke hoer een heroïneshot, maar de weg terug is achterhaald. Elke hoer werd hoer gemaakt door iedere man zonder vast lief zonder…

Ik val steeds van de wereld af als ik stilsta om zomaar om me heen te kijken verlies ik neus ogen en glimlach in de ramen waar ik aan voorbij kom overdag de perfecte samenleving vereist de perfecte onverschilligheid dus ik gebruik straten en pleinen zoals ik de metro neem ik wacht stap in en klamp me vast aan een lederen lus en ik maak…

weer vlagt het doek strak in de heersende wind de echo’s van duizenden kelen zijn gelukkig verdwenen stenen beelden met gebalde vuist vormen nog het decor van wat teloor is gegaan maar aan de grenzen van het plein speelt venijn alweer de dubbelrol van lotgenoot en vriend te zijn niet confronterend toch gedwongen en met pijn weer…

Velen die 'k noodde in mijner dromen woon en die er 's levens wondre beelden zagen hoorde ik elkander met verwondring vragen: ‘Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?’ En andren lachten luid: ‘Hoe ongewoon! Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!’ en keerden weer naar de eigen grijze dagen. Doch geen van hen gaf mij 't verwachte…

Wellicht heeft ook Eugène gefantaseerd -Als puberjongen in de jaren tachtig- Dat hij Vanessa ooit...Godallemachtig... Dat is hierbij alsnog gehonoreerd Dus waarom voelt het niet of hij in deze De held van onze lichting dient te wezen?…