Alle inzendingen, jaar 2014, week 8

Onder de olijfboom dode vogels immer weer steen en beenderen gebeden en haat onder bevlekt gewaad het naakte bloed boven de olijfboom fluiten kogels immer weer.…

Onbewoond slingert het pad langs hoeves van weleer de mat ligt verwaterd niemand veegt voeten van ver komt het daglicht dat sporen snijdt in de waterspiegel kruinen verankeren dieper dan de wortels herfstbladeren brengen accenten aan in roemloos gestorven regen ik mis de branie van vroeger het kind in mij wil het beeld breken maar…

Zij vond ’t wel leuk toen hij haar vroeg voor hem te gaan poseren. Omdat ze hem niet kende was haar argwaan iets gewekt en daar ze heel niet dom was, dacht het meisje ook direct: ~Als hij me naakt wil schilderen, dan moet ik uit de kleren~. Maar ach, hij leek een waar artiest dat zag je aan zijn haren en aan zijn vale schilderskiel en verfbesmeurde…

Verdomme! Straks zullen alle banden, die ons aan het leven binden, wreed worden doorgesneden. Straks zullen alle vezels, die ons aan de aarde hechten, reddeloos vergaan. Onuitgesproken woorden, zullen misschien en dan pas, worden begrepen en verstaan. Maak ons gerust weer bandeloos, Maak ons weer onthecht. Maak ons woordeloos. Verdomme…

Versnel me, vertraag me Beantwoord me, bevraag me Verlaat me, belaag me Prijs me, beklaag me Verdraag me Daag me . . . Uit.…

De microscoop is niet goedkoop. Ze doorgrondt alle geheimen van ziektekiem, worm en eng ding. In geheime dieptes bijgestaan door een werkzame lamp aan haar voet. Ze is onze stille zuster. Ze is bekleed met macht Stralende oculairen. Een lampenvoet onder het statief. Ze onderzoekt met macht en inzicht jouw geheime glaasjes vol ongedierte.…

Het voorjaar ontwaakt als een nachtprinses in de hoofdstad je noemt mij in de taal van bloemen bloeiwijzer naar het eerste begin in de gedachten van een ander maar ik verander niet ik neem geen ruimte uit jouw denkwereld ik ben als een schilderij verfstreken die met stilte dwepen jij vergeet de handgeschreven brieven in…

--je liep daar naast mij in je gouden jack. -- (21 november 1981) Ligt er ergens nog dat jack, van goud dat toen al was gaan slijten? Door barsten zag je mosgroen leer. Hoe anders liep ik naast je dan toen ik tussen andere soldaten marcheerde met mijn schietgeweer. Andere oudgedienden schreven toen in de lucht: Ga toch in Moskou…

zag de klinkers glinsteren in het neonlicht verdwaald door koude regen had haast maar wist niet meer waarheen kwam verder niemand tegen hoorde stemmen in paniek uit een groezelig portiek in passeren werd gezwegen voelde hoe de wereld sloot kou het bot verkilde omdat de dood mij wilde zag licht bewegen in een opklarend raam de wenk…

Van uit de donkerte in de lommertuin zie in het binnenlicht ik haar bewegen, de stroken in het neergezegen borduurwerk openvouwen en plotsling voel ik mij zo diep alleen, zo star verlaten, dat met wild verdringen duizend verlangens in mij wakker springen en mij bevolken stormende dooreen, terwijl dat in de zijde tergend nijpt een…

Wat moet ik nog in Pieterburen doen Ze kunnen daar verzuipen met z’n allen Ik laat m’n leven niet door hen vergallen Het gaat ze daar alleen maar om de poen Haar naderend vertrek heb ik voorvoeld Toen er een vrouwtjeshaai kwam aangespoeld…

Wie zich niet wil beperken tot puur fris, En na een feestje zelf naar huis wil rijden, Mag zich nu met een apparaat verblijden Dat voor verbeteringen vatbaar is. Het is een drankslot, inclusief ‘beperking’, Je stelt het waar je bij zit buiten werking.…

Zo lang als ik kon zat ik onder de dekens verborgen Ik sta uiteindelijk op en drink mijn koffie op deze donkere morgen met stille hoop een beetje meer energie voor vandaag gekregen te hebben ik doe mijn best de rest van deze dag nog te redden nog maar kort geleden keek ik nog in jouw vertrouwde ogen nu doe ik zo mijn best om onopvallend mijn…

In Oeteldonk kan men niet langer wachten Het is me ook een crisisjaar geweest Dus 3 dagen vooraf is het al feest Meteen ook extra veel Brabantse Nachten Ja zeg het maar, ik ben een uilebal Omdat ik helaas niet voor Carnaval.…

De moeder met haar gedode kind in haar handen Het bloed is al opgedroogd De tranen zijn al in de gootstenen gedropen De wonden zijn veranderd in korsten En het verdriet is verdwenen Gretig staar ik naar de TV Naar het bebloede circus dat zich afspeelt in de geluiden om mij heen. Naar de lichten die rood dik water verspillen en verdelen…

Sinds ik bij Freud heb gelezen Dat dromen, dromen zijn Is de angel eruit getrokken En vind ik dromen fijn. Maar kun je alleen dromen als je slaapt, En niet slapen als je droomt?…

GELUKKIG IS ER NOG DE BENZINEPOMP gisteren was ik toch zo moe en ongelukkig vannacht alweer vroeg wakker en de electrofiets gestart in het maanlicht en volgas naar de benzinepomp eendjes onderweg een straat die paradyske heet verlichte seinlichten van het philipspoor ik fiets steeds harder en daar is de benzinepom¨p fel verlicht met rood…

met tintelende ziel beklom hij haastig de Olympus met kloppend hart zocht hij het begin van een antwoord met tuimelend hoofd viel hij ontredderd in de diepte met onvaste hand schakelde hij heen en weer in de tijd met open ogen ontdekte hij de leegte en de afstand tot in het merg van zijn botten verlangde hij naar huis…

Binnen mijn armen is jouw tempel de tempel van volmaakte liefde zonder grenzen en zonder uitleg waarin je jezelf kan zijn en totaal, zoals marmer zichzelf is en water, totaal. Kom binnen in die tempel, mijn armen, en dring door tot mijn ziel die een gift is, een gift voor jou, die je omwikkelen zal als een spin met draden met koorden…

Probeer hoe moeilijk Het ook is tot rust Te komen Losgerukt uit de Waan van alle dag In landelijk Westfalen Maken we weer contact Met bomen, knoppen, En de eerste voorjaarsbloei En dan zo maar Het binnenzwembad Helemaal voor ons twee Op de muur zie ik Twee woorden geschilderd, EINATMEN - AUSATMEN Ik probeer me op…

Tussen daaglijkse Beslommeringen door Elkaar geleidelijk aan Uit het vertrouwde oog Verloren, Liefde die geen woorden Meer vond, en verdween Aan de einder van dit bestaan Met ieder te veel op zijn bord - Genegenheid opnieuw geboren, Woord dat liefde heet En dat stadig aan Opnieuw gevonden wordt…

Je laatste voicemail bericht bood mij nog jouw geluid. Je tevreden gevoel verwoordde jou als aanstaande bruid. Tevreden was je laatste woord. Spijtig heb je het zo aangeduid. Ik kon je woorden geloven tot het geluid voor de klik. Je klonk overtuigend blij maar niet door de laatste snik. Beelden sloten mijn brein door een tevreden ogenblik…

Zij dansen om de oude zerken van gemarteld marmer, waar geaderd bloed moest stromen en te spitten naar vloeibaar goud uit de schoot van het ongedeelde. gefolterd…

Pijn deed het verleden wat in het heden geschonken is. Het glas geheven met gesloten ogen voor een nieuw begin. Een wonderwereld ver van hier maar het voelt dichtbij. Jij leeft voortdurend dat geeft mijn leven vervolgens zin. Pijn deed mijn gedachten verdwaald staand in het hoge gras. Genodigde zagen niet mijn rollende tranen over mijn wangen…

Daarentegen laveren mensen tus- sen de be- drijven door. Omzei- len alles inclusief de confron- tatie Bangeriken van karton zonder e- nige rug- gengraat…

Er heerst complete chaos in mijn hoofd alles buigt krom om mij heen mijn hart voelt zwaar en ik ken mijn plaats niet meer ik ben stom geslagen in mij raast een storm en hij wil maar niet gaan liggen ik ken de uren, dagen niet meer ik verdwaal in de straten van de stad en het ergste is dat ik hun verhalen niet meer ken.…

De oude uitgebluste man zit op een manke stoel aan tafel in zijn kamertje van het bejaardenhuis. Zijn geest doet het nog aardig goed doch levensvreugd heeft hij niet meer, de grauwe sleur van eenzaamheid stompt af zo op de lange duur. En iedere dag vroeg in de morgen vraagt hij aan de Lieve Heer ~Laat het vandaag toch bedtijd worden,…

Losgegespt ligt het kuras op het gras, de helm, vizier omhoog er keurig naast. Het zadeldeken, uitgespreid, nodigt na de wijn en liefde tot vadsig nagenieten 'et in Arcadia ego...' Sluimerlui naproeven: het aaiend lippenspel, het dartel kussen, tong zoekt tong. Die, plots gevorkt, tot in de strot giftig gal ontlaadt het zerpe vuur baant…

Naar de kust zeilen zou ik zo maar met je doen als je een boot was...…

Ik heb geen vrienden zei hij zacht en keek mij aan vanachter veilig brillenglas Het was alsof zijn jasje ineens te groot geworden was veel te groot voor zwaar gedragen schouders een trilling over wang en boven oog nauwelijks merkbaar alleen zichtbaar voor diegenen die het waagden hun blik niet af te wenden Onvermoed leed trekt een…